Nee, maar wel LOSHALEN had ik vanmiddag op de Open Manegedag gemerkt in Capelle. Want ik stond even naast de stal van Oscar bij een ander (normaal heel lief!) paardje, had madam het ineens in haar hoofd om totaal onverwachts... de veters van mijn schoen op een wel nette manier los te trekken! Deed geen zeer, deed geen pijn, ze beet ook niet in mijn schoenen... maar ineens... voila! Veters los van mijn linkerschoen. En ze keek er nog heel triomfantelijk bij, zo van: kijk eens wat ik kan. Ja, kijk eens wat je kan, stouterd! :') En daarna gelijk die blik van: wie? IK? Dus ik weer van, ja? en nou? Nou is de veter los, dus JIJ moet 'm weer vastmaken, stoutertje! En dan die droge blik op dat paardensnuitje. Géniaal! Alsof ze me echt begreep van wat ik bedoelde. En steeds naar die losse veter kijken, hè? Nadat ook een paar anderen achter mij zowat in een scheur lagen, knoopte ik mijn schoen vast... met dat lieve nieuwsgierige koppie echt tot aan vloer om te kijken hoe ik weer alles vastknoopte! Net alsof ze ineens wilde weten hoe die tweebenige mensen die rare dingen aandeden met die touwtjes.

Het was gewoon te leuk en kon écht niet boos op d'r zijn. Ze wilde gewoon even spelen blijkbaar......

Hahahahahahahaha

Mijn shetlander vind het ook leuk om veters en dingen met klitteband los te peuteren. Wat een grappige en slimme dieren zijn het toch!