Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 11-01-19 22:15

Verweiden met toestanden

Geplaatst door de TopicStarter: 11-01-19 22:15

Nou, ik had vandaag weer eens wat. Voor wie de situatie niet kennen, ik doe opvang in Portugal en heb op het moment wat equiden betreft een ongeveer twintig jaar oude Olímpio, of Ollie, de tien jaar oude Chico, zeven jaar oude Gandhi en een muilezel, Machinho (masjienjoe) van onbekende leeftijd, maar minstens dertig. Deze is er het laatst bijgekomen. Hij is bijna blind en blijft altijd dicht bij Ollie. Die vond dat in het begin zo zo, maar hij is inschikkelijk en na gedogen werd het echt dikke maatjes.

Vandaag ging ik na de lunch de (2) honden uitlaten en ik werd aangesproken door mensen in een busje. Ze gingen schoonmaken (bosjes weghalen) in het land bij de omheining en of de paarden ergens heen konden zodat die niet zouden ontsnappen of storen. Toevallig liepen ze, toen ik de poort uitging, om het huis, dus ik zei dat ik ze wel even op een afgezet stukje naast het huis kon doen. Ik vroeg wanneer ze precies aan de slag zouden gaan.
-Vanmiddag nog of maandag, was het antwoord.
Ik zei dat ik ze dan vanmiddag en maandag wel in dat stukje zou zetten.
Toen ze wegreden besefte ik dat ik beter een telefoonnummer had kunnen vragen voor als ik nog vragen had, maar ja in principe was het allemaal wel afgesproken zo.
Dus snel naar huis voordat de paardjes weer zouden vertrekken, want in ruim 25 hectare land vind je ze niet zo snel meer en vangen kan ook wel een dingetje zijn. Bij huis kan ik ze nog de stal in lokken met rammelend voer als ik Ollie niet kan pakken. Het moet Ollie zijn, want dat is de enige die ze allemaal volgen.

Thuis de honden een koekje gegeven en maar even een twee aan elkaar geklipte oude hondenriemen gepakt die ik in een mand bij de deur bewaar, dat scheelde weer omlopen naar de stal om een touw te pakken. Hek opengemaakt van het stukje waar ze in moesten en met met wortels in al mijn zakken op pad om ze te gaan zoeken, want ze stonden niet meer bij huis, helaas.
Gelukkig bleken ze uit zicht achter de ruïne te staan, dat is nog redelijk dichtbij, bij het hek dat naar een omheind stuk gaat dat straks nog een rol gaat spelen.

Ze keken verbaasd op, maar omdat ik ze alle dagen wel bezoek in de wei sinds ze niet meer ´snachts binnen willen komen (sinds een week of twee), bleven ze rustig staan. Een worteltje was een aangename verrassing. Ollie eerst zo even een worteltje gegeven en bij het aanbieden van de tweede de riemen om zijn hals laten lijden. Hij wilde nog weg, maar ja, ik hield de wortel vast en die wilde hij niet loslaten... Gelukkig geeft hij zich met iets op de hals meteen over dus ik kon op mijn gemak een soort 8 om zijn hoofd en nek maken om een halster te vormen met leitouwtje.

Hij liep braaf mee en de rest kwam er opgewonden achteraan, Gandhi zoals gewoonlijk een beetje Machinho plagend. Ze vonden het niet erg om het omheinde stuk in te gaan, ze waren er al lang niet geweest. Er staat genoeg gras, hoewel de punten daarvan bevroren zijn geweest en bruin, plus een hoge rietsoort waarvan ze graag snoepen. Er is wat beschutting in de vorm van dat riet, twee hoge bomen en de buitenwanden van een schuur die er met de rug in staat (de deuren zijn aan de weg).
Toen ze allemaal door het hek waren het geimproviseerde halster van Ollie afgehaald en het hek gesloten.
Toen maar even een ton erheen gesleept voor water, aan het hek vastgeknoopt omdat Gandhi er anders mee gaatvoetballen, en half gevuld met water. Tot morgen zou dat wel genoeg zijn. Gezien het feit dat ze een paar dagen niet thuis waren gekomen om te drinken, mag ik aannemen dat hun dorst wel meevalt.
Schrikdraad apparaat erop en klaar.

Echter, toen ik later met de honden liep, liep ik langs het grotere omheinde stuk (kan slecht schatten maar meerdere hectaren in elk geval) en bedacht dat ze daar ook wel op konden over het weekeinde.
Ik had geen machines gezien of gehoord dus ik nam aan dat ze maandag zouden beginnen. In die wei had ik ze redelijk bij de hand en dan kon ik ze maandag wel in dat kleinere stuk zetten. Dat kleinere stuk vond ik nameleijk soort van zielig voor ze omdat ze zo´n enorm stuk gewend zijn. Een middagje ofzo is toch weer anders dan het hele weekeinde plus maandag.

Dus toen ik terugkwam weer met worteltjes naar ze toen, weer Ollie gepakt en de riemen om zijn hoofd en nek gedaan in een 8 en op pad.
Machinho, die achterna gezeten werd door Gandhi dook tussen mij en Ollie is en het scheelde een haar of ik had hem los moeten laten, maar ik kon gelukkig weer voor Machinho komen en zo het gat dichten tussen Ollie en mij.
Helaas herhaalde hij het niet veel verder weer en ik had het handvat van de riem stevig vast, maar het handvat was niet stevig! Het ging gewoon open en zo kon Ollie zich losrukken. Hij liep wat onzeker met bungelende riemen weg. Een zat om zijn hals geklipt en viel dus niet, alleen wat om zijn neus hing gleed van zijn neus en bungelde nu tussen zijn benen.
Helaas vond Gandhi het allemaal heel spannend en ging om hem heen racen, met Chico in zijn kielzog, waar Machinho weer nerveus van werd en uiteindelijk Ollie ook en net toen ik bijna bij hem was, zette hij het op het lopen.

Nu moet je weten dat het land daar zo´n beetje op het smalst is omdat de omheining van het andere stuk er loopt en ik liep al op het pad rechts van ze, dus ik kon ze min of meer voorbij komen en langs de omheining terug jagen gelukkig.
Al roepende- ik hoopt tochnog dat Ollie zich zou laten pakken, wat ook was gelukt als Gandhi niet zo opgewonden had gedaan- omsingeld en benaderd. Ollie besloot het weer op een lopen te zetten en schoot gelukkig door het hek bij de ruïne het stuk op waar ik ze wilde hebben. Gandhi en Chico er in volle galop achteraan, maar Machinho in volle draf de andere kant op! Die begreep dat de paarden wegrenden voor mij en dat wilde hij ook, maar hij hoorde mij wel, maar had niet gezien waar de anderen heengingen, maar aangenomen dat die de ruimte op zouden zoeken van de rest van het land.

Ik snel eerst maar het hek dichtgedaan zodat de anderen niet konden ontsnappen en toen Machinho gaan zoeken. Die bleek gelukkig naar de omheining te zijn gegaan, dus ik had nu de drie paarden aan de ene kant van de omheining en Machinho aan de andere. Ik mijn vest uitgedaan en ik had zowaar nog een worteltje, dus dat aangeboden en het vest om zijn hals gedaan. Net op dat moment kwam Gandhi ook om een worteltje bietsen natuurlijk en daar schrok Machinho van en hij rukte zich los en draafde weg.
Paarden aan de andere kant ook meteen weer in beweging, maar op een gegeven moment was de situatie weer hetzelfde, op dezelfde plek. Ik had geen worteltjes meer, maar gelukkig kon ik evengoed mijn vest om zijn hals krijgen. Je moet weten dat Machinho erg mishandeld is geweest en hij laat zich liever niet aanraken, laat staan pakken.
Enfin hij liep, niet van harte, mee naar het hek. Maar omdat Gandhi daar ook meteen weer was, kreeg ik niet de kans om het open te doen, want Machinho draaide weg en hij is zo sterk dat ik hem dan echt niet kan houden aan zijn hals en bovendien gooide hij zijn kont omhoog.
Dit gebeurde twee keer achterelkaar en de tweede keer was hij ook weer los!
Eerst de paarden dus maar flink bij het hek weggejaagd en toen weer naar Machinho.
Gelukkig lwas hij nog dichtbij en kon ik hem makkelijk pakken, ik denk dat hij door begon te krijgen dat ik hem met Ollie wilde herenigen.
Enfin, ik kreeg hem door het hek, dus ik opgelucht. Alleen moest ik Ollie nog bevrijden van de hondenriem om zijn hals.

Hij liep eerst wel weg, maar gelukkig kon ik hem niet veel verderop pakken en de riem los maken.
Ik besloot toch maar even te checken of de omheining wel helemaal in tact was.
Dus ik liep bij ze weg langs de omheining en zag in eens een gapend gat van zeker dertig meter.
Ineens begreep ik waar die werklui het over hadden gehad. Er groeide een enorme braamstruik door de omheining en ze hadden de rest van de omheining al vervangen, maar daar niet vanwege die struiken.
En die struiken hadden ze nu weggehaald zodat er nieuwe omheining kon komen!
Zo apart dat ik geen machines heb gehoord of gezien.
Maar ik kon de paarden nu in geen geval op dat stuk laten want ze konden daar er zo uit wandelen! (Gelukkig niet de weg op)
Het huilen stond me nader dan het lachen. Nu moest ik Ollie wéér vangen en ik had geen wortels meer.

Ik bedacht dat er nog een andere optie was. Ik kon Gandhi, die gewoon altijd knuffels komt halen, ook gewoon pakken. Chico zou er dan vast wel achteraan gaan en misschien Ollie ook, zo niet dan zette ik deze alvast op stal en ging daarna Ollie wel halen of roepen. Het was bijna zo laat als dat voorheen naar binnen gingen, dat hielp wel een beetje.
En ja hoor, ik kon Gandhi pakken. Riempje om zijn hals en over zijn neus vond hij raar en hij schoot opzij waardoor ik losliet, maar gelukkig was hij zo onder de indruk van het vreemde op zijn nek dat hij besluiteloos bleef staan. Hij is dan wel een beetje van "kom me redden" en vertrouwt er op dat ik het wel weer in orde maak.
Enfin, ik nam hem mee en hoewel hij nooit eerder op het land van de anderen is weggeleid en hij het er duidelijk niet mee eens was, liep hij toch soort van braaf mee, terwijl hij juist eentje is die zijn eigen kracht goed kent en zich makkelijk los had kunnen rukken.
De anderen bleven verbaasd staan waar ze stonden.

Ik Chicho en Ollie roepen en zowaar Chico volgde op afstand. Maar hij wilde het hek dat op de grond lag niet voorbij want daar lag mijn vest, en dat rookt naar worteltjes dus vond hij dat onderzoeken belangrijker. Eerst Gandhi op stal zetten was geen optie, die zou de boel afbreken, als ik hem al in zijn stal kreeg. Dit is een paard dat een ijzeren hek verbogen heeft omdat hij er tegenaan is geknald in een paniek en er half springend bijna over de kop was gegaan als het toen niet opengeschoten was....
Het kwam er op neer dat ik toch Ollie moest pakken. Dus met Gandhi rustig teruggelopen en bij Chico los gelaten zodat hij niet opgewonden rond zou rennen en de rest op zou jagen (richting gat in de omheining).

Ik een omsingelende beweging gemaakt zodat ik tussen het gat en de paarden terecht kwam, zodat, als ze zouden gaan racen, ze in elk gaval er vandaar zouden gaan.
Ik zat ondertussen te bedenken hoe ik Ollie zou kunnen pakken nu ik geen worteltje meer had en hij zeer op de hoede was omdat hij wel snapte dat ik ze uit dat land wilde hebben.
Ik besloot op zijn gevoel te werken. Ik weet dat hij een soort beschermdrang heeft.
Ik wás ook ten einde raad, dus het was niet moeilijk om me hevig emotioneel te tonen.
De monoloog ging ongeveer zo:- Alsjeblieft Ollie, ik moet je nog één keer pakken, het is heel erg belangrijk. Laat je alsjeblieft pakken, je poedersuiker hier niet blijven, je moet mee. en dat alles met een gebroken stem. Om een en ander aan te dikken ging ik op mijn knieeën.

Het had effect. Hij kwam met het hoofd naar beneden naar me toe, maar toen ik met de riemen aankwam week hij toch uit niet ver, hij liep niet echt weg, maar wilde zich ook niet laten pakken.
Toen kreeg ik een geniaal, al zeg ik het zelf, plan.
Ik wees naar zijn linkervoorhoef en zei het woord voor voetje in het portuees. ik zag hem zijn gewicht verplaatsen, hij wilde de voet wel geven. Ik had hem bijna toen hij toch wegliep, omdat Gandhi kwam klieren.
Gandhi weggejaagd en opnieuw het voetje gevraagd. Nu gaf hij hem zo, en met de hoef in mijn ene hand drapeerde ik de riemen met mijn andere hand over zijn hals.
Hij bleef braaf staan terwijl ik een 8 om zijn nek en neus knoopte en ik kon hem meenemen.
Eerst bleef derest staan, maar uiteindelijk, toen ik bijn bij het hek was, kwamen Gandhi en Chico in volle galop aan en Machinho volgde op een afstandje. Gelukkig, want zo kon hij niet weer tussen mij en Ollie komen.
Heel even nagedacht of ik ze weer naar het kleine stukje zou brengen, of toch maar naar stal. Ik besloot het laatste. Het vriest steeds ´snachts, zo staan ze iets knusser en ik hoef niet bang te zijn dat er ´snachts eentje door het schrikdraad gaat ofzo. Slaap ik wat rustiger.
Omdat Ollie op stal onrustig was (hij is degene die het liefst buiten is), heb ik Machinho voor de verandering bij hem gezet (hij heeft een enorme stal). Beetje strooisel uit Machinho´s stal erbij gegooid zodat er meer bed is voor ze (omdat de stal zo groot is, is maar een deel bedekt als bed).
Het beviel ze beide wel, de stal delen.

Enfin dat was het gedoe van vandaag....

Wat foto´s ter illustratie. Die zijn niet van vandaag.
Dit is waar ze liepen toen ik de honden uit ging laten. Dit is achter mijn huis. In de verte, links, zie je de ruïne. Links daarvan is het hek naar het omheinde stuk dat een gat in de omheining bleek te hebben aan de andere kant.

[ img ]

Dit is waar ze ook stonden toen ik erachter kwam dat ereen gat in de omheining was Gandhi (valk), Chico (bonte), Olímpio (vos) en Machinho:

[ img ]

Hier kun je een beetje zien hoe groot de stallen zijn. Ik sta op het gedeelte dat bed is, ongeveer op de helft van de stal van Machinho.

[ img ]

* [PP] [VOLG] Nieuwe rescue * * [ITP] Weer eens een update uit Portugal *
Facebook: * Opvang Paarden Portugal * * Vrienden van Vincent * Insta:machomachinho
Donaties kunnen nu ook per PayPal

**Geplaatst door de TopicStarter:** 12-01-19 14:24

Re: Verweiden met toestanden

Geplaatst door de TopicStarter: 12-01-19 14:24

Vanmorgen heb ik ze eerst naar dat kleinere stukje naast het huis gedaan en ik ben net het land op gegaan met 1 hond (de andere is niet zo actief, die lag te zonnen) om te gaan checken hoe het met de omheining van het grootste stuk is (waar ik de paarden niet kan zien en zelfs moeilijk vinden als ze daar lopen), waarvan ik oorspronkelijk dacht dat ze zouden gaan ruimen (omdat ze daar al mee bezig zijn geweest, maar nog niet helemaal de oude omheining hadden weggehaald).
Onderweg even het hek bij de ruïne, naar het land met het gat in de omheining, dichtgemaakt.

Ik hoefde niet zo ver, want het land met het gat in de omheining loopt in een punt naar ergens voorbij de ruïne en daar in die punt is ook het gat en er stond een pick up bij en er was een man wat aan het doen. Dus even aangesproken, het was de projectleider. Praatje gemaakt en gevraagd of ze nog bezig gaan met omheining voorbij de punt, maar hij ontkende het, omdat het klaar was. "Nou...," begon ik, "er ligt anders nog half opgerold oud gaas dat nog vast zit (dat ik zo veilig mogelijk voor de paarden heb gemaakt) en er ontbreken nog wat palen want er is een stuk waar het gaas niet strak staat."
Hij zou gaan kijken (hij reed er inderdaad heen toen ik wegliep). In elk geval garandeerde hij dat het dicht was en dat was het ook omdat ze de nieuwe omheining voor de oude hebben gezet aan hun kant.

Paardjes uit het kleinde stukje halen had nog wat voeten in aarde, ik dacht dat ik ze wel naar de poort kon sturen, maar Ollie had niet meteen door dt die open was en draafde nog een flink eind in de rondte. door steeds "nee, nee, nee!" te herhalen als hij de verkeerde kant op ging en "brááf" als hij d egoede kant op ging en er niet achteraan te gaan, kreeg ik het uiteindelijk voor elkaar dat hij de open poort zag en ook door ging, met de rest achter hem aan.
In volle draf de vrijheid tegemoed (het is een Franse draver, als de rest in volle galop is, gaat hij nog in draf). Gandhi mee. Chico en Machinho bleven eerst nog drinken bij de trog onder de sinaasappelbomen, maar volgden daarna.

Pfff gedoe allemaal, maar het leed is geleden. Paardjes hebben weer gewoon het land en de vrijheid die ze gewend zijn.
Ik vind het wel vervelend dat ik ze daar niet kan zien, maar ik zoek ze gewoon 1 maal per dag. Ook goed voor de lijn.

[ img ]

[ img ]

* [PP] [VOLG] Nieuwe rescue * * [ITP] Weer eens een update uit Portugal *
Facebook: * Opvang Paarden Portugal * * Vrienden van Vincent * Insta:machomachinho
Donaties kunnen nu ook per PayPal

Wie is er online