En er is nog geen dressuurruiter (onder het zadel) gekomen om haar over te kopen? Van zo'n achterbeen kan de dressuursport enkel dromen...
Wat jullie hier aangeven over de tuigers, beschrijft eigenlijk precies mijn oude ruin. Daar zat 0 tuigerbloed in, maar ik herken zoveel in jullie verhalen.
Ik heb al vaker aangegeven dat mijn 2.5 jarige onwijs veel op mijn oude paard lijkt. Het is dat het jonge paard al geboren was eer het oude dier overleed, anders zou ik zweren dat ze een reïncarnatie was. Het jonkie is ook voor de duvel zijn moer niet bang. Maar als je niet uitkijkt, is het potje vol en komt ze overeind. Ik zie het nu gelukkig aan haar ogen, zodat we op tijd een stapje terug kunnen doen.
Ik blijf dus mooi volgen, niet enkel omdat ik je paard zo gaaf vind, maar ook vanwege de herkenning en het leren.
Je doel, ontspannen met een gevlochten paard door de baan is gelukt. De jury weet denk ik toch niet waar jullie vandaan komen en hoe kort jullie dit nog maar samen doen.
Hóe stond ze op de trailer?
Toen wijlen mijn opapaard nog jong was, kon ik hem ook niet losstappen. Dat werd standaard draf of galop. Is helemaal goedgekomen toen hij meer rust in zijn hoofd kreeg. Safety first... en als losstappen niet veilig kan, dan maar draven of galop hoor, mits veilig (hoewel losrijden middels galopperen voor de kar wellicht wat minder welkom is?)
Ik zat net van de week te denken dat ik het topic weer eens omhoog wilde halen met de vraag hoe het nu gaat. Je merkt het, geen FB hier, want had het nog niet gehoord / gelezen.
Gelukkig mag ze blijven. Heeft Jody geen baat bij bepaalde supplementen om de scherpste randjes er wat af te krijgen?
Er zijn heel veel eigenaren die van hun paard een doetje maken. "Pas op mijn paard kan schrikken als je met de hond speelt", of van die paraplu of van het lachen. De meeste van die paarden kunnen best tegen die geluiden, maar nemen de zenuwen van de baas over.
Ik denk dat mijn opapaard op Jody leek. Hij is Een paar keer mee geweest op wedstrijd, stond dan 3 weken strak van ellende om zich heen te kijken, volledig overprikkeld. Bij een officiële politiepaarden-/schriktraining hebben ze ons halverwege gevraagd om te stoppen. Normale paarden worden rustiger en makker als ze iets een paar keer gezien hebben. Opapaard niet, die zou daardoor rustig links in een vuurkorf lopen omdat ie naar de rechter vuurkorf keek. Daar moest je dus niet 1 step at the time doen. Maar een halve of nog minder. Die raakte zelfs van slag als hij tijdens het eten, de emmer over de grond voortduwde. Schrok zich daar echt de tandjes van.
Nou ja, lang verhaal om aan te geven dat ik wel snap dat je een stapje terug doet met Jody. Sommige dieren hebben dat echt nodig. Best lastig als je zelf vooral gewend bent aan stoere bokken die voor de duvel nog niet bang zijn.
Hoever ben je met de Indiana? Krijgt zij ook een volgtopic?