reuma en paardrijden (op een gangenpaard)
Plaats een reactie
Pagina 1 van de 1
- kwita
- Berichten: 6543
- Geregistreerd: 14-04-14
Geplaatst: 06-10-19 16:58
Rijden doe ik niet meer het mennen ga ik weer oppakken. de pony moet nog beleerd worden maar op zijn braafheid en mensgerichtheid ook heb ik gemerkt dat hij rustig/ kalm is.
Per toeval heeft hij vlakke gangen maar geen extra gangen, en ook geen speciaal label/ras.
Mijn tip veel bezoeken/bezichtigingen en hele gerichte vragen stellen!
Zo heb ik wel consesies gedaan mbt de hoogte, hij had hoger gemogen met slechts1.33 maar een voordeel is weer dat ik ook niet zijn tuig of zadel erg hoog moet tillen Of hele grote/zware hoeven moet optillen (dat vinden mijn rug en gewrichten weer wel fijn).Ook zijn betrouwbaarheid en onderdanigheid zorgt er voor dat ik ook niet steeds weer over mijn eigen grens ga, en het zo extra zwaar maak voor mijzelf
Het liefste zou ik gewoon rijden...de reumatoloog zij tegen mij: ga je echt voor het rijden of is er nog meer leuk aan een dier verzorgen (oftewel rijden zou ik niet meer doen).
Toch moet ik zeggen dat hij het heel netjes heeft verwoord, maar mij ook tevens aan het denken heeft gezet...Nu kan ik juist het sociale in de sport goed benutten...gezellig mensen meenemen met mennen, de voltigeur zijn op de club...en juist dat speciale down meisje een hele lieve verzorgpony bieden.
Eerlijk: Het heeft mijn leven verrijkt en ik heb nog meer plezier zelfs zonder rijden.(ik reed toch alleen maar buiten voor het plezier!). Niet dat jij dat ook moet, maar wellicht kom je ook een keer op mijn punt en kun je daar nu al over na denken wat je dan zou willen! ;)
Tijd heeft vleugels maar geen teugels, carpe diem!
- kwita
- Berichten: 6543
- Geregistreerd: 14-04-14
Geplaatst: 01-08-20 12:00
al eens aan je nieren gedacht wat doe je als die het niet meer aankunnen, ook maar een pilletje of 4 er tegen aan?
Zelf ook reuma bechterew maar ik heb veel plezier met mijn paarden en pony's gewoon er naast op de grond.Het rijden is me een dierbare herinnering, ik mis het vreselijk maar accepteer het als het niet meer lukt.Ik weet het bij iedereen is die grens en aanpak anders maar wat niet meer gaat schaad je gezondheid voor de dingen die je nog wel kan, wilt en moet...
Tijd heeft vleugels maar geen teugels, carpe diem!
Plaats een reactie
Pagina 1 van de 1
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 47 bezoekers