Geplaatst Omdat ik nog steeds op een roze-endurance-wolk zit wil ik jullie ook aansteken met mijn enthousiasme en open ik dit topic!
Tussen 2007 en 2009 heb ik vrij actief endurance gereden. Door tijdgebrek ben ik ermee gestopt en me meer op de dressuur gaan richten. Hier heb ik mijn pony tot het Z1 gereden maar toen was voor ons de lol er weer af. Sinds augustus 2018 begon het weer te kriebelen om toch de endurance weer op te pakken.
Aangezien Ysselsteyn voor ons een luttele 12km rijden is zou dit de perfecte eerste wedstrijd zijn!
Dus in januari mezelf aangemeld als lid van de endurancevereniging en opgegeven voor de wedstrijd 9 maart!
Zo zou dit onze eerste wedstrijd weer in 10 jaar tijd worden!9 maart, Ysselsteyn
Eindelijk was het zover! De zenuwen begonnen al een paar dagen eerder, maar dat verpeste de voorpret helemaal niet. Hele auto volgestopt met spullen voor Syl en mezelf. Ik houd van goede voorbereiding dus alles was in de puntjes bedacht en klaargelegd.
Met een hele konvooi aan grooms kwamen we om 11.00 aan op het wedstrijdterrein. Als eerste mezelf aangemeld en het startnummer/veterinaire kaart gehaald.
Toen gelijk maar naar de voorkeuring, ik vind dit altijd erg spannend.. (stel dat ze tóch iets zien en je niet mag starten..). Gelukkig werd Syl helemaal goedgekeurd (hartslag van 36, hoezo alleen het baasje is zenuwachtig..) en konden we wachten totdat ik mocht gaan opzadelen.
Aan te weinig hulp heb ik geen last gehad
Om tien voor één was het dan eindelijk zo ver om op te zadelen! Daarna ben ik rustig nog wat gaan rondstappen om hem op te warmen.
Om 13.22 mocht ik dan eindelijk van start!! Syl voelde erg relaxed aan, dus ik dacht dit wordt een lekker rustig ritje!
Maar daar dacht meneer anders over.. gelijk na de start begon hij pas te merken dat dit toch wel een wedstrijd was en werd hij steeds vrolijker!
Al gauw kwam ik mijn rij maatje tegen, met wie ik als het even kon wat stukken samen zou rijden. Hij had nog een vrij onervaren paard bij zich, dus hij had wat vertraging opgelopen zodat ik hem snel al had ingehaald. De rest van de rit heb ik samen met hem gereden.
Helaas werd het weer er niet echt beter op en alhoewel ik regenkleding mee had maar niet aan had werd ik stiekem toch steeds natter en natter van de regen..
Syl was erg vrolijk en ik moest hem veel inhouden omdat hij zo fris was! Een goed teken, lekker veel energie en hij was heel vrolijk!
Ondanks de regen kon de lach niet van mijn gezicht, ik was heel erg aan het genieten
En wat ging de tijd snel! Ineens zaten we alweer 2km voor de finish! We besloten de laatste 2km te stappen omdat we op safe wilden spelen en graag een lage hartslag hadden bij de finish.
Om 15.32 ben ik gefinished, door en door nat maar heeeerlijk gereden!
Ik besloot hem gelijk aan te bieden en in de stromende regen en met wat gehinnik naar de andere paarden had hij toch een mooie hartslag van56! Apetrots op hem, nu al!
Daarna hem afgezadeld en wat lucerne gegeven. Na 30 minuten hadden we de nakeuring en slaagde hij met vlag en wimpel voor de keuring! Ook hier weer een super nette hartslag van 40
Al met al hadden we ook nog eens een prachtige plaats, namelijk 13e plek van de 26 deelnemers met 9,52km per uur! Voor een eerste wedstrijd weer een prachtige uitslag!
Ik ben apetrots op mijn 19e jarige-niet opa
op naar endurance Someren!Dankjewel voor het lezen, en groetjes van Syllie
