Geplaatst 
Vorig jaar heb ik Kiora moeten laten inslapen. Mijn koningin
Heel graag wilde ik er op termijn wel weer een 4e bij, maar met dit verlies en corona en gedoe was het gewoon niet het moment. Afgelopen 1 oktober zijn we verhuisd naar een fantastisch huis en ging het toch wel weer kriebelen.
En alle 3 gingen ze uiteraard mee en hebben ze het helemaal naar hun zin.
Onze senior Solo, wordt in april alweer 15 jaar
Maar op wat gebitsproblemen na kerngezond. Vorige week zijn er wat kiezen getrokken, maar hij eet alles weer, glimt je tegemoet en is super fit
Liever lui dan moe overigens, behalve als hij zijn gekke 5 minuten heeft
Pip, balinees van 8 jaar jong. Schuchter en verlegen poesje, maar oh zo lief
Wel echt mijn kat, ze is bang van mijn man. Of sowieso van vreemde mensen. Heel raar, want ik heb haar van kitten af aan en er is nooit iets gebeurd.
Dikke mik met Solo
En onze schooier Vivaldi van 2,5. Als kitten van de boerderij gehaald (via Bokt), super lief en sociaal. Maar druk en speels en behoorlijk lomp
Iets met pubertijd ofzo 
En wat dan met nummer 4....
Het moest een oosterling worden, poesje, vanaf een jaar of 2 en moest goed met andere katten kunnen. Een herplaatser dus. En wat was dat lastig! Iedere keer als we een match tegenkwamen, waren er zoveel geïnteresseerden en moesten we onszelf zo bewijzen dat wij het perfecte gezin waren dat de lol er eigenlijk een beetje af ging. Ik bedoel, ik begrijp dat iemand wil weten waar zijn of haar kat terecht komt, maar iemand afrekenen op het merk KVV dat ik voer (als in: ik voer merk A en eigenaar/fokker had liever merk B, wees blij dat ik KVV voer denk ik dan) en het niet op bed mogen slapen vond ik toch wat ver gaan. De slaapkamer deur is ongeveer de enige deur in huis die dicht zit, ten behoeve van mijn kostbare nachtrust. De andere 4 kamers en 100m2 kunnen ze gewoon komen en ze hebben zelfs hun eigen kattenkamer. Echt, het was nog erger dan een sollicitatiecommissie.
Of we kregen een super enthousiaste reactie terug en hoorden vervolgens niets meer, om weken later ergens op dezelfde pagina te lezen dat de kat herplaatst was.
En juist op het moment dat we niet echt op zoek meer waren kwam zij voorbij. Een soort noodoproep van een katje dat vanuit Spanje opgevangen was, geplaatst was, weer terug gekomen was omdat ze schuw bleef. Erg angstig, oosters type, wel sociaal naar andere katten, echt bang van mensen, trauma opgelopen.
Ik heb contact opgenomen en een dag later zaten we met een reismandje in de auto. Alsof het zo moest zijn
Deze knappe dame droeg de naam Sisi, maar met een Pippi en een Vifi in huis vonden we dat wat onhandig. Ze heeft bij ons de naam Sproet gekregen.
Het angstige komt wel goed. Ik zit meerdere keren per dag bij haar en ze durft al te spelen, trakteert ons op een heel concert (ze is vocaal aangelegd
), komt zelf al knuffels halen en is berenieuwsgierig. En dat laatste gaat haar helpen. Over een paar maanden loopt ze waarschijnlijk door het huis alsof het nooit anders geweest is Haar vorderingen zijn te volgen in het topic in mijn onderschrift.
Plaatje is het
