Geplaatst Eigenlijk ben ik helemaal niet zo van de eigen topics starten, maar wat me afgelopen week is overkomen wil ik toch graag delen!
Vorig jaar heb ik de keuze gemaakt om mijn lieve Gelderse merrie Daisy (Upperville x Parcival x Indiaan) te laten dekken. Fokkerij (bij welke dieren dan ook) heeft me altijd al geïnteresseerd en aangezien mijn merrie 10 jaar is en dit haar eerste veulen zou worden, wilde ik er ook niet te lang mee wachten.
Na 3 rondes insemineren was het eindelijk raak! Ze werd in augustus drachtig van de Gelderse hengst WV Saron (Creool x Zichem). Met deze keuze hoopte ik het percentage springbloed in haar nakomeling te verhogen en een iets wat compacter lijfje te fokken.
13 Juni zou de uitgerekende datum worden, uitgaande van een dracht van 340 dagen. En wat was het spannend in het begin! Eerst had ze een tweeling. Eentje weggeknepen. Toezag het vruchtje er niet mooi uit, weer spannend. Maar eind augustus zagen we dan eindelijk een kloppend hartje en kon het lange wachten beginnen
Ze groeide langzaam, maar rijden hebben we tot dag 310 nog gewoon kunnen doen! Wat een energie en wat een werkmentaliteit had mijn knappe merrie nog!! We waggelde heel wat af met haar dikke buik.
Half April begon ze ineens aan haar uier. Elke dag groeide deze een beetje meer. Op 10 mei zag ik voor het eerst wasachtige klontjes aan haar uier. Ook de binnenkant van haar benen was vies. Toen begon ik me zorgen te maken, ze had namelijk de 320 dagen veilige grens nog niet bereikt! Dus het monitoren kon beginnen. Camera geïnstalleerd, 2x daags temperaturen, pH van het vocht testen, maar gelukkig bleef het rustig.
Tot maandag ochtend, 27 mei. Bij aankomst op stak zag ik witte melkdruppels aan haar uier. De ph-waard van de melk was laag. Helaas moest ik werken dus de hulptroepen ingeschakeld om op de camera te kijken maar het bleef rustig. Rond de middag toch maar even buiten gezet maar ze was duidelijk niet in haar hum. ‘S avonds weer naar binnen en nadat de brokken en haar hooi opwaren ging ze slapen.
Ik dacht dus, dit wordt weer een lange nacht! Maar gelukkig viel het mee. Rond 11 uur werd ze onrustig. Schrapen, flemen, gapen, rondjes lopen en om half 12 ging ze liggen. Wij snel naar stal gereden! De bevallig was begonnen!!
In mijn hoofd begon een checklist af te spelen. Witte pootjesblaas: check. Een pootje zichtbaar: check. Het leek of het pootje verkeerdom lag, maar dat kwam nog door de draai van het veulen. Het stagneerde even dus hebben we gevoeld naar het andere pootje en hoofdje. Het hoofdje lag onder de pootjes dus toch maar even geholpen toen de schouders door het bekken moesten. En toen, iets voor middernacht, was hij geboren. Ik begon er spontaan bij te huilen toen ik zn natte, dampende lijfje voor me had en het ademende snoetje zag.
Drinken was nog even lastig, maar gelukkig konden we mama daisy goed melken. Ze bleef staan als een baksteen en gaf geen kick. Wat een super mama zeg!!
Dus hier issie dan! Na een dracht van 324 dagen geboren.
Opsilon van den Overwinning - roepnaam: Appie.
(WV Saron x Upperville x Parcival)
En mama Daisy? Ik kan niets anders zeggen dan dat ik super trots op haar ben. Vanaf de eerste seconde is ze zo trots op haar kind en ontzettend lief en voorzichtig. Zachtjes hinniken naar haar pasgeboren baby en helemaal aanraken en bestuderen met haar neusje. Een geboren moeder!! Ze heeft het super goed gedaan!!!
, gefeliciteerd! 
zo gaaf die hoge benen 
