Bokt.nl

Arabesk schreef:

Ga naast het IJsselmeer wonen en je rondjes kunnen alleen maar noordwest noordoost of noord. :+

Marije_jiplover schreef:

Ha, Jim heeft dezelfde schutkleur als Elmo en Jip <3

Jessol schreef:

[ [url=m/YrgOYj.jpg]Afbeelding[/url] ]


Hier vandaag nog een voor ons iets uitgebreider rondje gedaan, een 13 tal km gedaan. Super fijne route maar de pony was zo ontzettend druk. Is twee keer gewoon weggekoerst zonder controle, hij ging de tweede keer 40 km per uur. Ik vreesde even voor mijn leven :') Hoe pakken jullie dit aan? Ik vind het zo ontzettend eng dat hij dat zomaar kan doen. En ik heb er gewoon niets aan te zeggen, hij zet zijn dikke korte nek gewoon vast.

Nog een ander vraagje, binnenkort gaan we blootvoets maar zal ik moeten investeren in hoefschoenen. Met de welke hebben jullie goede ervaringen?

Varekaj schreef:

Doet hij het enkel buiten of ook in de piste? Dan zou ik daar eerst gaan werken aan gehoorzaamheid. De mijne weet ook prima dat hij sterker is maar het zal echt niet in hem opkomen om zo'n fratsen uit te halen.

Varekaj schreef:

Willen ze lopen? Prima, dan lopen ze maar. Maar IK bepaal dan het tempo en wanneer het genoeg is. Dus in de piste/aan de longe is dat gewoon rondjes lopen. Op buitenrit is dat desnoods op een veld zonder gewassen of een pad waarvan je weet dat het een rondje vormt. Of een openstaande weide. Veiligheid eerst.

Tinkermans durft dat ook aan de longe. Vanuit draf naar galop vliegen of vanuit draf niet naar stap willen. Prima. Maar dan wel zoals ik het bepaal.

Fabster schreef:

Ik weet niet wat voor bit je hebt, maar ik weet van iemand net een paard die dat ook deed, dat die er scharen in heeft gehangen. Ik rij bitloos, maar heb ook een dramfjord. Daar zit een aardige hackemore op. Ooit was erg van het zacht aanpakken enzo. Dat ben ik nog steeds hoor, maar ze had ook meteen kunnen luisteren. Ik breek liever haar neusbotje, dan dat ik mijn nek breek. Ik heb er nl 1 die graag de grenzen opzoekt en liever nog eroverheen. Ik heb echt een paar x goed mijn punt moeten maken, maar nu heeft ze blijkbaar geaccepteerd dat ze dat maar niet moet doen. Blijkbaar werd ik getest of dat ik wel een goede begeleider ben. Ik ben geslaagd voor mijn test, denk ik. Want het is een zoetje, nu. Geen dooie en ook echt niet bang voor me. Komt altijd meteen naar me toe.

Daihyo schreef:

Fabster schreef:

Ik weet niet wat voor bit je hebt, maar ik weet van iemand net een paard die dat ook deed, dat die er scharen in heeft gehangen. Ik rij bitloos, maar heb ook een dramfjord. Daar zit een aardige hackemore op. Ooit was erg van het zacht aanpakken enzo. Dat ben ik nog steeds hoor, maar ze had ook meteen kunnen luisteren. Ik breek liever haar neusbotje, dan dat ik mijn nek breek. Ik heb er nl 1 die graag de grenzen opzoekt en liever nog eroverheen. Ik heb echt een paar x goed mijn punt moeten maken, maar nu heeft ze blijkbaar geaccepteerd dat ze dat maar niet moet doen. Blijkbaar werd ik getest of dat ik wel een goede begeleider ben. Ik ben geslaagd voor mijn test, denk ik. Want het is een zoetje, nu. Geen dooie en ook echt niet bang voor me. Komt altijd meteen naar me toe.

Dat was ik denk ik. Mijn haflinger rent ook naar huis als hij kan. Ik heb er op een gegeven moment een scharenbit in gehangen. Hij is ‘m 1x tegen gekomen en klaar. Ik rij veel buiten en van de zomer ook bitloos. Tot hij weer ging rennen. Dan het bit maar weer in en het is klaar. Hij weet het dondersgoed. Ik heb het jaren geprobeerd rijtechnisch op te lossen en jaren daardoor gekloot. Ik hd dit veel eerder moeten doen. We rijden met lang teugeltje buiten zonder problemen, maar zodra hij weet dat er iets anders omheen of in hangt, kan hij zomaar aan de kletter gaan naar huis.

Jessol schreef:

Ja, zo eentje is hij aan de longe toch ook wel, in galop trok hij zich vaak los. Nu longeren we niet meer door zijn blessure. Het lijkt alsof hij op alles een antwoord heeft met zijn kracht, op een maisveld bv is hij in staat om zich dan in eens om e draaien en richting de uitgang te rennen, met dan meestal een scherpe bocht om terug op het pad te komen.

Ik moet ook wel eerlijk toegeven dat ik op zon momenten overmand word door angst om hem soms goed op zen plaats te zetten. Vandaag ben ik vanaf het kon afgestapt met knikkende benen na een paar haarspeldbochten. Hem toen wel met de zweep even heel goed achteruit gezet, maar dan gaat hij trekken en heb ik weer schrik dat hij zich lostrekt. We zaten ook dicht bij een 90 weg, hij loopt er zonder pardon op, ook als ik val bijvoorbeeld loopt hij weg, dit had ik al eens voor op een 70 weg. Dus ik zit er soms wel met wat spanning op, als hij begint te drammen en te doen. Hij lijkt ook zoveel energie te hebben in de winter, dan is het altijd erger.

Als ik dit allemaal teruglees denk ik toch: en waarom vind ik hem zo leuk? :') Het was nu wel weer enkele maanden geleden dat het voorviel En nu lig ik hier wakker, het voorval in men hoofd terug af te spelen.

Wat fijn robijntjah dat je een nieuw bos hebt leren kennen, minder fijn dat ze ook der kop even opzette. Hier was her ook een mooi stuk nieuw gebied. Maar ik blijf balen dat er in belgie toch altijd wel stukken straat inzitten.