girlyggirl schreef:Maar wacht ff... dat jij deze vraag stelt wil dus aangeven dat je eigenlijk vind / hoopt dat de eigenaar de boel moet vergoeden?? Jij let dus eigenlijk niet goed op en daardoor raakt het paard van het erf (gevaarlijk) daarbij sloopt het het hoofdstel van iemand anders en vraag jij je af of jij dat moet vergoeden?!en vind je het zelfs normaal om te bedenken dat ze jouw kleding vergoed omdat je gevallen bent?? Pfff in dit geval zou ik zeggen prima! Maar ook meteen einde aan verzorgen van mijn paard.
SinneJ schreef:Dus als ik het goed lees is er geen mogelijkheid om het paard veilig vast te zetten en het dier is dus ook niet echt zo opgevoed dat het perfect stilstaat... dus je zit altijd te sukkelen met 100 dingen tegelijk terwijl je het dier in de gaten moet houden?
Ik zou als eigenaar vooral heel blij zijn dat mijn bijrijder en mijn paard niet meer hebben dan schaafwonden, want dit is gewoon een heel onveilige situatie om mee te beginnen.
Ikzelf zou, als de bijrijder alle regels gevolgd heeft (dus alles doet zoals afgesproken) en er gebeurt nog wat, alles op mij nemen. Jij voorziet de omstandigheden en de opvoeding, niet je bijrijder.
En als het wél door toedoen van de bijrijder was, zou ik het alsnog zelf betalen, maar gewoon niet meer willen dat ze komen.
Het is je eigen paard en je kiest voor het risico. Het idee van het nemen van een verzorgpaard/ bijrijdpaard is net het niet dragen van die risico's. Ik vind dat sommigen het wel heel mooi maken; ze nemen een paard, ze verhalen deel van de kosten en het risico op een derde partij die ook nog eens de verzorging op zich neemt wanneer zij niet kunnen en ze kunnen die persoon buiten gooien zodra ze daar zin in hebben.
SinneJ schreef:Dus als ik het goed lees is er geen mogelijkheid om het paard veilig vast te zetten en het dier is dus ook niet echt zo opgevoed dat het perfect stilstaat... dus je zit altijd te sukkelen met 100 dingen tegelijk terwijl je het dier in de gaten moet houden?
Ik zou als eigenaar vooral heel blij zijn dat mijn bijrijder en mijn paard niet meer hebben dan schaafwonden, want dit is gewoon een heel onveilige situatie om mee te beginnen.
Ikzelf zou, als de bijrijder alle regels gevolgd heeft (dus alles doet zoals afgesproken) en er gebeurt nog wat, alles op mij nemen. Jij voorziet de omstandigheden en de opvoeding, niet je bijrijder.
En als het wél door toedoen van de bijrijder was, zou ik het alsnog zelf betalen, maar gewoon niet meer willen dat ze komen.
Het is je eigen paard en je kiest voor het risico. Het idee van het nemen van een verzorgpaard/ bijrijdpaard is net het niet dragen van die risico's. Ik vind dat sommigen het wel heel mooi maken; ze nemen een paard, ze verhalen deel van de kosten en het risico op een derde partij die ook nog eens de verzorging op zich neemt wanneer zij niet kunnen en ze kunnen die persoon buiten gooien zodra ze daar zin in hebben.
anjali schreef:Het beste zou zijn ,wanneer je een bijrijder neemt,om een contract te maken waarin je dit soort zaken vastlegt.Het is nu nog vrij goed afgelopen maar er kunnen ook hele ernstige ongelukken gebeuren die niet met het vergoeden van een hoofdstel of vest zijn op te lossen.
Knert schreef:anjali schreef:Het beste zou zijn ,wanneer je een bijrijder neemt,om een contract te maken waarin je dit soort zaken vastlegt.Het is nu nog vrij goed afgelopen maar er kunnen ook hele ernstige ongelukken gebeuren die niet met het vergoeden van een hoofdstel of vest zijn op te lossen.
Wet gaat boven zo’n contract.
Bij ernstige ongelukken dien je echt de wet te volgen.
Bij dit onderwerp, schade aan trui en hoofdstel, is er nog wel wat ruimte om er een andere invulling aan te geven dan de wet zegt. Uiteraard in overleg.
Maar bij letsel echt niet meer hoor! Ik zou echt de kriebels krijgen van eigenaren die bij zulke zware onderwerpen ineens met een contract komen...
dat is echt niet correct! Daarvoor geldt een wet!
Oliiviia schreef:Dat is natuurlijk het probleem, of alles is gegaan zoals zou moeten, is nogal subjectief.
Iemand anders had deze reactie misschien al ver op voorhand zien aankomen of had anders gehandeld met een nerveus paard. Het paard kan ook net nerveus zijn geworden door bepaalde handelingen, dat zijn allemaal dingen die voor interpretatie vatbaar zijn.
Ik vind gewoon dat als je aan zoiets begint, je toch bewust moet zijn van het feit dat het nog steeds dieren zijn en fouten kunnen gemaakt worden (en je daar dus gewoon ook verantwoordelijk voor bent). De fout op het dier steken, daar heb je natuurlijk niets aan in dit geval.
Ik vind de reactie van 'ze moet maar geen hoofdstel van 150 euro gebruiken' trouwens echt op z'n zachtst gezegd vreemd. Daar ben je je toch van bewust als bijrijder? Of moet de eigenaar in goedkoper spul voorzien speciaal voor de bijrijder met misschien verminderd comfort voor paard en ruiter?
Je weet toch ook wel dat als je achter het stuur van iemands Porsche kruipt en ergens tegen rijdt, dat de kosten waarschijnlijk een pak hoger zullen liggen dan dat bij een goedkopere wagen?
Oliiviia schreef:Ik vind de reactie van 'ze moet maar geen hoofdstel van 150 euro gebruiken' trouwens echt op z'n zachtst gezegd vreemd. Daar ben je je toch van bewust als bijrijder? Of moet de eigenaar in goedkoper spul voorzien speciaal voor de bijrijder met misschien verminderd comfort voor paard en ruiter?
Je weet toch ook wel dat als je achter het stuur van iemands Porsche kruipt en ergens tegen rijdt, dat de kosten waarschijnlijk een pak hoger zullen liggen dan dat bij een goedkopere wagen?
Oliiviia schreef:SinneJ schreef:Dus als ik het goed lees is er geen mogelijkheid om het paard veilig vast te zetten en het dier is dus ook niet echt zo opgevoed dat het perfect stilstaat... dus je zit altijd te sukkelen met 100 dingen tegelijk terwijl je het dier in de gaten moet houden?
Ik zou als eigenaar vooral heel blij zijn dat mijn bijrijder en mijn paard niet meer hebben dan schaafwonden, want dit is gewoon een heel onveilige situatie om mee te beginnen.
Ikzelf zou, als de bijrijder alle regels gevolgd heeft (dus alles doet zoals afgesproken) en er gebeurt nog wat, alles op mij nemen. Jij voorziet de omstandigheden en de opvoeding, niet je bijrijder.
En als het wél door toedoen van de bijrijder was, zou ik het alsnog zelf betalen, maar gewoon niet meer willen dat ze komen.
Ik heb eigenaren gekend die fraai en duur tuig voor hun paard hadden maar dat alleen gebruikten als ze zelf reden. Hun bijrijders moesten het doen met oude goedkope spullen.Groot gelijk toch,dat exotische hoofdstel met zilverbeslag en turkooisstenen kun je duidelijk veel beter voor jezelf houden....
Het is je eigen paard en je kiest voor het risico. Het idee van het nemen van een verzorgpaard/ bijrijdpaard is net het niet dragen van die risico's. Ik vind dat sommigen het wel heel mooi maken; ze nemen een paard, ze verhalen deel van de kosten en het risico op een derde partij die ook nog eens de verzorging op zich neemt wanneer zij niet kunnen en ze kunnen die persoon buiten gooien zodra ze daar zin in hebben.
Dat is natuurlijk het probleem, of alles is gegaan zoals zou moeten, is nogal subjectief.
Iemand anders had deze reactie misschien al ver op voorhand zien aankomen of had anders gehandeld met een nerveus paard. Het paard kan ook net nerveus zijn geworden door bepaalde handelingen, dat zijn allemaal dingen die voor interpretatie vatbaar zijn.
Ik vind gewoon dat als je aan zoiets begint, je toch bewust moet zijn van het feit dat het nog steeds dieren zijn en fouten kunnen gemaakt worden (en je daar dus gewoon ook verantwoordelijk voor bent). De fout op het dier steken, daar heb je natuurlijk niets aan in dit geval.
Ik vind de reactie van 'ze moet maar geen hoofdstel van 150 euro gebruiken' trouwens echt op z'n zachtst gezegd vreemd. Daar ben je je toch van bewust als bijrijder? Of moet de eigenaar in goedkoper spul voorzien speciaal voor de bijrijder met misschien verminderd comfort voor paard en ruiter?
Je weet toch ook wel dat als je achter het stuur van iemands Porsche kruipt en ergens tegen rijdt, dat de kosten waarschijnlijk een pak hoger zullen liggen dan dat bij een goedkopere wagen?
moonfish13 schreef:Ik vind het onder dezelfde categorie vallen als mijn auto lenen, er een flinke kras op rijden en dan zelf wel effe met een verfstift bijwerken.
De kras zit er nog, en mijn auto is niet meer wat het was, ondanks dat je het minder ziet.
Eens en nooit meer is en einde vriendschap.
Zelf geen auto hebben en mijne lenen, wat ik je dan gun, maar bij schade mij met een lelijke kras laten zitten.
Sta je met je goede bedoelingen.
Met het hoofdstel vind ik het niet anders.
SinneJ schreef:Dus als ik het goed lees is er geen mogelijkheid om het paard veilig vast te zetten en het dier is dus ook niet echt zo opgevoed dat het perfect stilstaat... dus je zit altijd te sukkelen met 100 dingen tegelijk terwijl je het dier in de gaten moet houden?
Marie111 schreef:Over de schaafwond. Misschien tetanusinjectie halen?
Femke_Tweety schreef:Tip: bel eerst je eigen verzekering.
Zeg dat je door een onhandige samenloop van omstandigheden het paard van iemand anders hebt laten ontsnappen.
Dat de verwondingen gelukkig meevallen, maar dat er wel een tuigonderdeel gesneuveld is, nieuwprijs van (hoe duur was het? 260 ofzo?)
De kans is heel groot dat als jíj tegen jóuw verzekeraar zegt dat het jouw onhandigheid was, gewoon een ongelukje, dat ze niet eens moeilijk doen.
Zeker als je bijna nooit wat claimt.
Die ene keer in 16 jaar dat ik wat heb gevraagd aan mijn avp, kreeg ik dat ook zonder enige moeilijkdoenerij.
Had de vriend wiens telefoon ik -ook in een suf ongelukje waar eigenlijk twee 'schuld' hadden- nooit verwacht.
Maar hij kreeg dat gewoon
supernetjes vergoed.
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 104 bezoekers