Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
Elise_0o schreef:Elisa2 schreef:Mijn ouders hebben 22 jaar een fjord gehad waar ik mee ben opgegroeid, deze was zo heet in het werk..wilde altijd lopen en "overliep" zichzelf ook.
Daarnaast ging hij er met iedereen vandoor in het bos haha (oke om eerlijk te zijn was ie ook niet echt goed getraind)
Mijn eerste dressuurwedstrijden gingen de hele proef in galop (10 jr oud ik) en op de hei gallopeerde hij alle kwpn'ers er uit qua snelheid. (en ja, ook ineens linksaf slaan in rengalop was favoriet)
Maar je kon er alles mee, springen, carnaval, mennen, door het centrum etc.
Alsof je die van mij beschrijft
Tor is bijna 21, maar nog steeds super snel en eigenwijs.
De buitenrit doet hij het liefst in rengalop zodat hij terug naar zijn eten kan.
Zet er een klein kind of onervaren volwassene op en hij is lief, voorzichtig en heel rustig.
Renee_S schreef:Wat ik bij mijn fjord voornamelijk merk is dat ie niet alleen eigenwijs is, maar ook enorm slim. En daar zit de uitdaging. Zo lang ik hem goed bezig en wakker hou en voldoende afwisseling biedt is hij echt super werkwillig, kan ie ooit zelfs behoorlijk heet worden in zn werk. Als hij zich echter gaat vervelen kan ie echt super tegendraads worden, en verdwijnt vooral echt alle looplust.
Ook het ongeduldige herken ik heel goed. Stil staan is absoluut niet meneers favoriete bezigheid. Aan de andere kant is het wel echt een super lief, enorm vergevingsgezind dier met een hart van goud.
Het ‘sterkte’ herken ik ook niet per se. Meneer is fysiek best gevoelig, krijgt ook snel schuurplekjes van singel/dekjes etc
Elvirawortel schreef:Zijn er meer mensen met fjorden die zich, vooral in galop, in eens omdraaien? En daar ga je dan... deed die van mijn nichtje altijd
Elisa2 schreef:Haha wat leuk, wat is de afstamming van Tor? wellicht famillie? die van ons was een Sverre x Tunar. Het grappige is dat ik ooit stage ging lopen bij het fjordenpaardenstamboek en er een hengst was met dezelfde ondeugende streken. Dat bleek Sverre te zijn, de vader dus van die van ons.
Elise_0o schreef:Elisa2 schreef:Haha wat leuk, wat is de afstamming van Tor? wellicht famillie? die van ons was een Sverre x Tunar. Het grappige is dat ik ooit stage ging lopen bij het fjordenpaardenstamboek en er een hengst was met dezelfde ondeugende streken. Dat bleek Sverre te zijn, de vader dus van die van ons.
Hij is 19 jaar van een vriendin van mij geweest en ze vertelt me net dat Tor van Ørsta is.
Elvirawortel schreef:Zijn er meer mensen met fjorden die zich, vooral in galop, in eens omdraaien? En daar ga je dan... deed die van mijn nichtje altijd
Daantje_1996 schreef:Dat eigenwijze verschilt volgens mij gewoon per paard.
Die van mij is echt heel erg meewerkend, tijdens het werk zelden eigenwijs en wanneer hij wel eigenwijs is, is dat bijna altijd met een reden (hij durft iets niet, is gestrest of heeft pijn bijvoorbeeld). Er is 9 van de 10 keer iets wat hij echt eng vindt (extreme schijterd).
Bijna alle fjorden waar ik wat mee gedaan heb waren ontzettend lief en meewerkend. Heb ooit als 10-jarig meisje alleen een buitenritje (stap, draf, galop) gemaakt op de toen 25 jarige fjord van mijn moeder, beest heeft geen stap verkeerd gezet, was heel lief en voorzichtig.
En er zitten zeker wel flink koppige exemplaren tussen hoor, maar dat is bij alle rassen zo. Eigenwijsheid moet je echt per paard bekijken
Wat ik persoonlijk een nadeel vind is de stokmaat, ik ben 1,90 dus over het algemeen zijn er niet veel fjorden waar ik mezelf op vind passen. Op die van mezelf vind ik het net kunnen, maar die is 1,57 (als het niet meer is intussen) dus niet heel erg representatief .
Skippy01 schreef:Ik ken ze ook primair als eigenwijs. Persoonlijk vind ik ze ook nog iets eigengereider dan haflingers - die er toch ook wel om bekend staan. Je houdt daarvan of niet. Ik heb een haflinger en ben gék op haar eigen mening. Maar veel mensen vinden dat echt niet grappig Je moet denk ik voor jezelf nagaan of je kunt leven met een paard dat niet altijd zomaar doet wat jij zegt, maar zelf ook kan nadenken. En fysiek sterk genoeg is om dat in het ergste geval ook best een beetje door te drammen.
Ik denk wel dat ze - kort door de bocht - iets nuchterder zijn dan de toch steeds sportiever wordende haflinger. Wat meer bomproof. Maar dat is globaal, ieder paard is toch een individu.
xApple schreef:Nadelen van een fjord;
- vaak manen knippen
- vaak gevoelig voor overgewicht
- en hoefbevangenheid
- eczeemgevoelig
En verder is het echt paard afhankelijk. Mijn 1e merrie was een kei in de dressuur en heel fijn en makkelijk te rijden daarin. We vielen altijd in de prijzen gewoon bij de paarden. Buiten was ze dan weer niet te doen.
Mijn huidige 2 fjorden zijn ook weer verschillend. Beide heel braaf en koel maar de ene trekt wel naar huis zeg maar maar goed die zijn nog jong dat komt wel goed. Moet hun karakter nog een beetje afwachten.
Vaak zijn ze van nature wat lomp maar ik vind dat je qua opvoeding heeeel veel kan doen daarin.