Afgelopen dinsdag - op de ochtend van zijn 29ste verjaardag (!) - kreeg mijn geweldige Dravebier een hevige koliekaanval. Het ging al snel zo slecht met hem dat we moesten besluiten om hem te laten gaan. Ik ben het hele laatste uur van zijn leven bij hem geweest en nu is er een onvoorstelbaar groot gat. |(
En week eerder was de DA nog erg over hem te spreken toen we daar waren voor de gebitscontrole. Helaas kijkt koliek niet naar leeftijd, of je nou een veulen bent met nog een heel leven voor zich of een topfitte senior.
Ik kan terugkijken op meer dan twintig jaar aan belevenissen en herinneringen, maar wat mis ik mijn beestje toch ongelofelijk. |(
Jeetje, wat een gemis! Ik ken hem nog van de topics waarbij jullie vrolijk over de hei galoppeerden <3 Hij leek wel altijd de oortjes naar voren te hebben! Heel veel sterkte met dit gigantische verlies!
Neee Karin, wat verschrikkelijk! Ja natuurlijk, prachtige leeftijd, maar jij en Ret, Ret en jij.. ik snap je zwarte gat, heel veel sterkte en een dikke knuffel
Dé Dravebier, ons grote voorbeeld en stuitermaatje op zoveel ritten, met zoveel plezier gegroomd op wedstrijden.... Ik kan me zo voorstellen dat dit zo’n enorm verlies is, jullie waren er gewoon altijd, zo lang. Nogmaals heel veel sterkte ;(
Oh nee, Ret.... echt een bokticoon en idd dé Dravebier. Wat is het moeilijk als ze je na zo’n tijd verlaten, ik heb pas ook mijn allerliefste vriendje moeten laten gaan na bijna 20 jaar samen, en het is zo vreselijk zwaar. Zo’n deel van je leven, je kent ze door en door na zo’n tijd. Elk haartje, elke gewoonte, elke blik, gewoon álles. Ook hier was het een gevalletje oud maar nog enorm kwiek en gezond, en een heel plotseling en onverwacht afscheid. Zo plots na zo lang.... Heel veel sterkte.
Wat heftig, Karin! Ik hoorde het vanmiddag van mijn rij gezelschap, dat Ret er niet meer is.
Wat een enorm gemis! :knuffel:
En ook nog zo plotseling, zo onverwacht.
Heel veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies.
[IM] Mijn Gouwe Ouwe is niet meer... Om vreugde te kunnen vermenigvuldigen, moet men haar delen Je kunt de richting van de wind niet veranderen, wél de stand van de zeilen.
Och Karin wat ontzettend erg. En ook ik weet helaas hoe groot het gemis is. Maar gelukkig hebben we de herinneringen nog, aan al die mooie endurance wedstrijden. Nu kan Ret samen met neefje Vito en al die anderen die er niet meer zijn, lekker galopperen over de eeuwige groene weides. Heel veel sterkte. Groet Agnes