pipo schreef:T’s wat ga je hier goed mee om!! Je respecteerde de fout van de ander terwijl je wel een enorm verlies heb geleden.
Ik heb ook zoiets meegemaakt. Castratie van een shet hengstje. Da bleef nog even omdat hij wou dat ie op op zijn benen stond na een extra dosis omdat ie zo onrustig was. Achteraf dus een allergie op de narcose. Had da nog nooit gehad. Samen wezen kijken na een bakkie koffie en ruin stond alweer. Nog geen 10 minuten later dood.
Ik heb ook mijn da nooit de schuld gegeven. Maar was uiteraard ook helemaal van de kaart. Hij had dit nog nooit meegemaakt en vond het ook vreselijk. Hij is nog jaren lang onze da geweest en zou t nog zijn als ik niet was verhuisd.
Ik kan je geen tips geven in hoe je van je onrust en gemis af moet komen. Maar kan alleen zeggen dat als je het idd je da kan vergeven je de eerste stap heb gewonnen. Misschien volgt de rest vanzelf. Heb geduld en rouwen mag, ook al duurt het langer dan je wil.
Heel veel sterkte.
Wolken schreef:Bedankt allemaal voor jullie reacties.
Ik wil wel duidelijk hebben dat ik absoluut niet van plan ben stappen te ondernemen naar de da. Ik heb het haar meteen vergeven. Ze is zelf nu +10 jaar da en gaf ook aan dat als dit eerder in haar carrière had gebeurd dat ze daar misschien niet overheen was gekomen. Het zal haar nooit meer gebeuren, daar ben ik van overtuigd. Was ik bang geweest dat dit ook bij een ander paard kan gebeuren was het anders geweest maar daar ben ik nu niet bang voor.
Ze moest 10ml inspuiten. Nadat ze 3ml ingespoten had schudde Beauty met zijn hoofd waardoor ze opnieuw aan moest prikken. En toen is ze dus in de slagader terecht gekomen. Bij oudere paarden schijnt deze ivm het
Ik heb achteraf nog gevraagd of we wat anders hadden kunnen doen dan inslapen. Maar hij is zo hard neergeklapt op de stenen dat de kans redelijk aanwezig was dat hij zijn heup of een been had gebroken. We hadden dan ongeveer 30 minuten moeten wachten tot het middel uitgewerkt zou zijn en ik denk dat hij daarvoor al een hartstilstand zou hebben gekregen. Zijn ademhaling en hartslag waren op hol geslagen. Dat was eigenlijk nog mijn grootste angst, dat zijn hart het zou begeven. Ik heb dan ook binnen een paar seconden nadat hij was neergevallen en is begonnen met de stuiptrekkingen meteen besloten dat hij uit zijn lijden moest worden verlost. Ik weet ook dat dat de juiste beslissing is geweest.
Beauty was mijn alles. Mijn rots, mijn maatje, mijn steun en toeverlaat,mijn one-in-a-lifetime paardje. Ik ben met hem opgegroeid en hij was voor mij degene die er altijd voor mij was. Na zoveel jaar was een deel van de familie geworden. Al een paar jaar hield ik hem in de gaten op tekenen van aftakeling. Wij zijn erge nuchtere mensen en ik wilde koste wat het kost voorkomen dat hij pijn zou lijden. Hij moest een waardig einde krijgen, dat was ik hem verplicht na alles wat hij voor mij betekend heeft. Om hem zo te verliezen is mijn grootste nachtmerrie die is uitgekomen. Ik mis hem iedere dag.
Sjaco schreef:Ts heel veel respect voor de manier hoe je hiermee omgaat! En uiteraard heel veel sterkte gewenst.
Ik verbaas mij erg over reacties van sommigen, ik vraag mij af wat men dan wil bereiken met aanklagen bij het tuchtcollege. Google maar eens op "no blame culture" in de gezondheidszorg, waarbij les 1 is " vooral niet aan de schandpaal nagelen", maar fouten bespreekbaar maken en er lering uit trekken.
@dollyspikkel of een andere bokker: ik snap nog niet helemaal wat nu de oorzaak is geweest van de heftige reactie van het arterieel i.p.v. veneus inspuiten. In beide gevallen komt het middel "gewoon" in de bloedbaan terecht. Of er moet natuurlijk sprake zijn van een luchtembolie o.i.d. Wat zie ik over het hoofd?
Wolken schreef:Sjaco schreef:
@dollyspikkel of een andere bokker: ik snap nog niet helemaal wat nu de oorzaak is geweest van de heftige reactie van het arterieel i.p.v. veneus inspuiten. In beide gevallen komt het middel "gewoon" in de bloedbaan terecht. Of er moet natuurlijk sprake zijn van een luchtembolie o.i.d. Wat zie ik over het hoofd?
Normaal gesproken spuit je het middel in een gewone ader die van de hersenen af loopt en zo het lichaam in gaan. Door het in de slagader in te spuiten die naar de hersenen loopt komt de volledige dosis in 1 keer direct in de hersenen terecht. Hierdoor is er een soort "kortsluiting" ontstaan en dus de epileptische aanval.
BarbaLala schreef:Er is net een dierenarts veroordeeld door een fatale medische fout, dus zo gek was mijn idee niet om een klacht in te dienen; [VN] Dierenarts moet 250.000 euro betalen na dood van paard
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 21 bezoekers