Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-01-20 16:17

Paard overleden door fout da. Ik kan het niet accepteren

Geplaatst door de TopicStarter : 02-01-20 16:17

4 maanden geleden is mijn vriendje van 30 na een fout van de da zeer plotseling overleden. Bij het inspuiten van een spierontspanner heeft de da per ongeluk direct in de slagader gespoten ipv de ader die er voor ligt. Vrijwel direct na de injectie klapt hij op de grond en begint hevig stuip te trekken en met zijn hoofd op de stenen grond te slaan. Bloed stroomde uit zijn mond. De angst in zijn ogen zullen mij altijd achtervolgen. Ik heb geschreeuwd dat de da hem af moest spuiten om hem uit zijn lijden te verlossen. Ik heb hem 24 jaar lief mogen hebben en zo een afscheid had het niet mogen zijn. Zo bruut, zo wild en zo onverwacht en onnodig. Zo loopt mijn grote liefde nog vrolijk rond, zo ligt hij 5 minuten later stuiptrekkend op de grond. Qua leeftijd kan ik er vrede mee hebben, 30 jaar is een hele mooie leeftijd maar niet op deze manier. Ik heb later nog de da gesproken over wat er fout is gegaan en de da heeft in tranen aan onze eettafel gezeten om haar fout toe te geven. Ze vind het verschrikkelijk en zal dit ook de rest van haar leven meedragen. Ik kan ook niet boos op haar zijn, dit had zij ook nooit gewild.

Maar ik kan gewoon niet accepteren dat ik zo afscheid heb moeten nemen. Hij had zoveel beter verdiend en de pijn van het verlies is nog net zo hevig als 4 maanden geleden. Heeft dit meer tijd nodig? Hoe ga ik dit accepteren zodat de pijn wat minder word? Heeft iemand hier ervaring van een niet-normale overlijden van een paard?

**Geplaatst**: 02-01-20 16:21

Re: Paard overleden door fout da. Ik kan het niet accepteren

Geplaatst: 02-01-20 16:21

Sterkte! 24 jaar is een hele tijd, geef het tijd. Ik denk dat het echt veel tijd gaat kosten.

Zelf had ik dit ook niet kunnen verdragen. Ik heb er geen ervaring mee gelukkig, dus zou je verder ook niet kunnen helpen. Wel hoop ik dat je er snel overheen komt, en het een plekje kan geven.

**Geplaatst**: 02-01-20 16:21

Geplaatst: 02-01-20 16:21

Wat vreselijk... :(:)

**Geplaatst**: 02-01-20 16:23

Re: Paard overleden door fout da. Ik kan het niet accepteren

Geplaatst: 02-01-20 16:23

Wat erg dat het zo gelopen is! Dit wil niemand meemaken...

Als je ervoor open staat,misschien kan je een reading laten doen? Wie weet komt daar iets uit dat je helpt te verwerken?

**Geplaatst**: 02-01-20 16:24

Geplaatst: 02-01-20 16:24

Hm, allereerste...heel veel sterkte! een hele nare manier om je paard te verliezen.

Ik ben ook ooit een paard kwijt geraakt door een dierenartsfout, maar deze dierenarts bleef het ontkennen en daarom zijn wij toen naar het medisch tuchtcommissie gegaan. Als deze DA de fout(en) toegegeven had, dan hadden wij dat niet gedaan. De tuchtcommissie heeft ons toen in het gelijk gesteld.

Helaas had ons paard hierdoor ook een gruwelijke lijdensweg en heeft het mij ook erg lang achtervolgt. Het heeft wel een paar jaar geduurd voordat ik er een beetje over kon praten/ het enigszins ben gaan verwerken. Heel cliche maar de tijd heelt de wonden..ik denk dus dat je jezelf vooral veel tijd moet gunnen.

**Geplaatst**: 02-01-20 16:28

Geplaatst: 02-01-20 16:28

Veel veel sterkte toegewenst. Dit is verschrikkelijk om mee te maken, dus ik snap dat je hier niet snel overheen bent.
Zou je hierover kunnen praten met een psycholoog? Of misschien kun je contact leggen met Nienke Endenburg, gespecialiseerd in rouwverwerking bij het overlijden van (huis)dieren? Dit is haar website, bij 'Contact' staat haar e-mailadres.

Laatst bijgewerkt door Gaby op 02-01-20 16:30, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 02-01-20 16:29

Geplaatst: 02-01-20 16:29

Oh wat verschrikkelijk.. :(:)

Ik dacht dit wordt zo'n topic waarbij achteraf iets anders blijkt te zijn dan door de DA vastgesteld en iemand vergeet dat een DA ook een mens is en fouten kan maken maar dit is wel anders, pff vreselijk.
Ik zou het zelf ook niet kunnen accepteren, ontzettend kwaad zijn ookal is het natuurlijk niet met opzet gedaan. Ik vind het wel erg netjes van je dierenarts dat ze even met jullie is gaan zitten om haar excuses aan te bieden. Kan me voorstellen dat het voor haar ook verschrikkelijk is.

Wat ik me wel af vraag, waar was de spierontspanner voor bedoeld? Misschien een behandeling om al tijd te rekken? Was je paard verder al wel wat "aan zijn einde"? Misschien verzacht dat de pijn wat.

**Geplaatst**: 02-01-20 16:30

Geplaatst: 02-01-20 16:30

Verwerken van een verlies als dit heeft tijd nodig denk ik. Vooral omdat de laatste beelden van je paardenvriendje in gevecht op je netvlies gebrand staat.
Neem er de tijd voor en praat er met mensen over.
Sterkte met het verlies van je maatje.

Mijn paard is 7 jaar geleden ingeslapen omdat er twee draaiingen in haar darmen zaten.
In de ochtend alles goed. Rond 17 uur kreeg ze koliek. Rond 23 uur stonden we in de kliniek afscheid te nemen. Het heeft een jaar geduurd voor ik een canvas van haar op kon hangen.
Ondertussen hadden we nog een 3 jarige ruin in de opfok staan. Deze hebben we toen naar stal gehaald en die mij door de moeilijkste tijd heen heeft getrokken.

**Geplaatst**: 02-01-20 16:31

Geplaatst: 02-01-20 16:31

Jeetje wat heftig om dit zo mee te maken. Ik denk dat dit gewoon veel tijd nodig heeft.

Ik heb ooit eens de keuze gemaakt om mijn cavia niet te laten opereren maar in te laten slapen tegen de wil van mijn dierenarts in, die hebben ze toen de dodelijke spuit gegeven zonder hem eerst in slaap te brengen. Verschrikkelijk en heel traumatiserend om te zien. Dit heeft me lang achtervolgt en dan hebben we het over een cavia die ik een jaar heb gehad. Ik moet er niet aan denken om zo iets te zien bij je paardenmaatje waar je al 24 jaar het leven mee deelt.

Focus je op de mooie momenten samen, het fijne leven dat je paard gehad heeft, de mooie leeftijd die hij heeft mogen bereiken, alle positieve dingen samen. Dit nare einde mag alle mooie dingen niet teniet doen. Heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 02-01-20 16:33

Geplaatst: 02-01-20 16:33

Heel veel sterkte :(:)

Dit wens je niemand toe, ook de dierenarts niet

. Dat is mijn grootste angst voor als ik afgestudeerd ben. Iedereen maakt fouten maar helaas heeft het grote consequenties voor zowel het dier, de eigenaar en de DA.
Nogmaals heel veel sterkte Y;(

**Geplaatst**: 02-01-20 16:43

Re: Paard overleden door fout da. Ik kan het niet accepteren

Geplaatst: 02-01-20 16:43

Heel veel sterkte TS!

Ik heb eenmaal een gruwelijk overlijden meegemaakt. Een merrie die slachtoffer was geworden van de paardenbeul. Toen ik haar vond lag ze al neer en kon niet meer recht, er was heel veel bloedverlies en ze was al in shock aan het raken en toch bleef ze maar vechten tegen de dood. Waarschijnlijk omdat ze een veulen van 3 weken aan de voet had.
Die blik in haar ogen, de paniek, het gegil, gevolgd door een gorgelend ademhaling, de maaiende benen omdat ze zo graag recht wilde komen, maar niet kon. Nu ik het zo neerschrijf, krijg ik echt waar weer tranen in mijn ogen en het is meer dan 10 jaar geleden.

Het gaat lang duren voordat je dit overlijden een plekje zal kunnen geven. Een dier afgeven is nooit leuk, maar op deze manier is het gewoon verschrikkelijk. Uiteindelijk doet tijd wel haar werk hoor, maar toch. Ik maak me vooral gek met de vraag: hoe lang heeft ze daar zo gelegen? Hoe lang heeft ze zo moeten afzien? Leegbloedend, verzwakt, in pijn, met dat veulen langs haar..ik ga maar stoppen, want wordt er echt weer emotioneel van.

**Geplaatst**: 02-01-20 16:51

Re: Paard overleden door fout da. Ik kan het niet accepteren

Geplaatst: 02-01-20 16:51

Wat enorm heftig!

En wat bijzonder dat je niet boos bent op je dierenarts! Zou het een idee zijn om het nog eens met haar te bespreken? Zou dat misschien jou kunnen ondersteunen?

**Geplaatst**: 02-01-20 16:54

Geplaatst: 02-01-20 16:54

Wat erg TS

Terecht dat je het niet kan accepteren. Dit is gewoon een vreselijk ongeluk, kan het niet anders benoemen.

Ik denk en hoop dat het voor je paard zo snel gegaan is dat hij er niet al te veel van heeft meegekregen. Misschien maar een magere troost..

Veel sterkte nog

**Geplaatst**: 02-01-20 16:56

Geplaatst: 02-01-20 16:56

Ik zou hem of haar aangeven bij de tuchtcommissie, expres of per ongeluk maakt niet uit een fout is een fout en dit gaat om levens. Mag toch hopen dat ze je in ieder geval op enige wijze gepoogd hebben te compenseren?
Kan me goed voorstellen dat je er moeite mee hebt en de beelden blijft zien, zo iets is traumatisch. Wellicht een idee om (als je er moeite mee blijft houden), daarmee naar een psycholoog te stappen.

**Geplaatst**: 02-01-20 16:57

Geplaatst: 02-01-20 16:57

Ik heb eens meegemaakt dat een paard zonder verdoving werd ingeslapen maar direct een dodelijke injectie kreeg.

Dat geeft ongeveer dezelfde reactie bij het paard. Paniek, weg proberen te rennen, vallen, stuiptrekken.
Heel onaangenaam om mee te maken. Het duurde slechts een paar minuten. Het paardje had het niet verdiend, lief dier...

En toch, het paard is het bewustzijn daarna kwijt. Het vervelendste is je eigen emoties erbij en de herinnering.

Het loslaten van die emoties en herinneringen is echt heel belangrijk. Wrok, woede zijn de vervelendste... Waar je niks mee zal bereiken in het leven.

Verdriet mag er zijn. En ik denk dat vergeving naar je dierenarts het mooiste zal zijn. Ook zij vind dit vreselijk.
Stuur haar een bosje bloemen met wat lieve woorden.
Dat voelt misschien onterecht, misschien vind je zelf dat jij een bloemetje van haar moer krijgen (of kwijtschelding van de rekening). Toch geloof ik heilig in geven in plaats van eisen en verwachten. Ja dat is moeilijk, ja dat geeft veel innerlijke rust.

En stuur jezelf alle liefde die jezelf kan geven in dit proces. Neem te tijd voor rouw en deel het met je geliefden.

**Geplaatst**: 02-01-20 17:00

Geplaatst: 02-01-20 17:00

BarbaLala schreef:
Ik zou hem of haar aangeven bij de tuchtcommissie, expres of per ongeluk maakt niet uit een fout is een fout en dit gaat om levens. Mag toch hopen dat ze je in ieder geval op enige wijze gepoogd hebben te compenseren?
Kan me goed voorstellen dat je er moeite mee hebt en de beelden blijft zien, zo iets is traumatisch. Wellicht een idee om (als je er moeite mee blijft houden), daarmee naar een psycholoog te stappen.

Zo naar dit... Die dierenarts was bezig dit paard te redden. Foutloze artsen bestaan niet, het zijn mensen!
Zonder artsen gaat alles wat ziek is dood, dankzij artsen zijn overlevingskansen groter... Maar niet weg.
Ik snap niet dat mensen kunnen eisen dat andere mensen foutloos zijn. Zeker niet als het gaat om liefde voor mens en dier.

**Geplaatst**: 02-01-20 17:00

Geplaatst: 02-01-20 17:00

Wat erg Ik zou verschrikkelijk razend zijn en het moeilijk kunnen vergeven.Ook in jouw geval Dini en dan nog extra omdat dat geen ongeluk was.

**Geplaatst**: 02-01-20 17:01

Geplaatst: 02-01-20 17:01

BarbaLala schreef:
Ik zou hem of haar aangeven bij de tuchtcommissie, expres of per ongeluk maakt niet uit een fout is een fout en dit gaat om levens. Mag toch hopen dat ze je in ieder geval op enige wijze gepoogd hebben te compenseren?
Kan me goed voorstellen dat je er moeite mee hebt en de beelden blijft zien, zo iets is traumatisch. Wellicht een idee om (als je er moeite mee blijft houden), daarmee naar een psycholoog te stappen.

Nou meteen aangeven is ook wel overdreven. Kijk, als de DA er niks om gaf en niet toegaf dat ze een fout maakte dan okay, maar die ligt er net zo goed wakker van en heeft ook nog bij TS gezeten om erover te praten. Wat is dan de bijdrage om diegene aan te geven?

**Geplaatst**: 02-01-20 17:01

Geplaatst: 02-01-20 17:01

anjali schreef:
Wat erg Ik zou verschrikkelijk razend zijn en het moeilijk kunnen vergeven.Ook in jouw geval Dini en dan nog extra omdat dat geen ongeluk was.

Edit, verkeerd gelezen!

Laatst bijgewerkt door Kelly_ann op 02-01-20 17:04, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 02-01-20 17:02

Geplaatst: 02-01-20 17:02

Kelly_ann schreef:
anjali schreef:
Wat erg Ik zou verschrikkelijk razend zijn en het moeilijk kunnen vergeven.Ook in jouw geval Dini en dan nog extra omdat dat geen ongeluk was.

Hoezo geen ongeluk? De dierenarts prikt toch niet moedwillig verkeerd?

Ze zegt toch Gini? Die heeft hier verhaal gedaan over een paard dat mishandeld was.

**Geplaatst**: 02-01-20 17:07

Geplaatst: 02-01-20 17:07

Boosheid lost niets op, ik heb een vergelijkbaar iets meegemaakt maar dan andersom , christelijke tehuis waar mijn mam lag wilde niet voldoende en goede zorg geven om haar pijnloos te laten sterven. Toen ik na twee jaar de boosheid los kon laten kon ik het pas verwerken. Geef het de tijd, de beelden raak je ( ik tenminste) niet kwijt maar het verdriet, de woede en de gedeeltelijke onmacht in mijn geval slijt. Sterkte.

**Geplaatst**: 02-01-20 17:10

Geplaatst: 02-01-20 17:10

Je hebt een traumatische ervaring meegemaakt. Die zal niet zomaar vervagen. Wat heftig, heel veel sterkte en neem die tijd ook. Y;(

Ontzettend sneu voor die dierenarts. Ik weet echt niet wat ik zou doen in die situatie. De dierenarts heeft een fout gemaakt, niet expres maar ik zou het denk ik ook niet kunnen accepteren.

**Geplaatst**: 02-01-20 17:13

Geplaatst: 02-01-20 17:13

BarbaLala schreef:
Ik zou hem of haar aangeven bij de tuchtcommissie, expres of per ongeluk maakt niet uit een fout is een fout en dit gaat om levens. Mag toch hopen dat ze je in ieder geval op enige wijze gepoogd hebben te compenseren?
Kan me goed voorstellen dat je er moeite mee hebt en de beelden blijft zien, zo iets is traumatisch. Wellicht een idee om (als je er moeite mee blijft houden), daarmee naar een psycholoog te stappen.

Nou voor mij persoonlijk maakte het enorm veel uit toen de DA de fouten niet toe gaf, en had het een enorm verschil gemaakt als ze dat wel had gedaan en gewoon de rekening kwijt gescholden had.

Dan had ik geen behoefte gehad om naar de tuchtcommissie te gaan, want fouten maken is menselijk. Alleen bij dokters en dierenartsen kunnen fouten maken soms gruwelijk uitpakken, wat deze DA zelf ookal getraumatiseerd heeft.

Ik geloof niet dat daar de oplossing ligt voor de gevoelens van de TS, psychologische hulp lijkt me meer op de plaats. Een reading kan ook helpen en voor de rest echt vooral, tijd, tijd, en tijd.
Probeer je paard te herinneren zoals hij was in de goede momenten.

**Geplaatst**: 02-01-20 17:14

Geplaatst: 02-01-20 17:14

Wat moet dat zwaar voor je zijn geweest. Ik hoop voor je dat tijd het gaat verzachten, het zal je hopelijk helpen om er zoveel mogelijk over te praten. Desnoods met een pro. En ik kan me voorstellen dat Kelly_ann’s voorstel je mentaal ook wat verder helpt.

Ik heb wel eens gelezen dat een huisarts een gemiddelde van 1.8 doden op zijn naam heeft staan. Een dierenarts is daarin niet veel anders denk ik. Het blijven ook mensen, en helaas horen fouten daar ook bij.

**Geplaatst**: 02-01-20 17:23

Geplaatst: 02-01-20 17:23

Ten eerste heel veel sterkt. Je maatje verliezen na zo veel jaar, dat is een heel gemis. Het is de manier waarop waardoor je er nu geen vrede mee kunt hebben. Dat snap ik heel goed. Mijn oude paard (30 jaar) heeft een mooi einde gekregen, ingeslapen op de wei met zijn maatjes erbij en met zijn koppie op mijn schoot. Ik mis hem ontzettend na meer dan 20 jaar samen te zijn geweest, maar het ik heb er wel vrede mee.

Mijn andere paard overleed een klein jaar daarvoor op 14 jarige leeftijd. Hij kreeg in eerste instantie een lichte koliek. Omdat ik zo de nacht niet in wilde gaan belde ik de dierenarts. Die bevestigde de milde koliek. Slijmvliezen zagen er goed uit, geen koorts, normale hartslag, darmgeluiden en er kwam zelfs wat mest af. Bucosapan gespoten en dan zou hij wel opknappen. Niets was minder waar. Een uur later stierf hij een zeer pijnlijke dood midden op straat waar ik met hem stond te wachten op de dierenarts die hem met de trailer zou komen halen om hem op de kliniek te krijgen. De dierenarts heeft niets fout gedaan hoor, maar de manier van doodgaan staat na jaren nog steeds in mijn geheugen gegrift. Het gillen, het spartelen, de pijn...

Voor mij voelde het alsof mijn hart uit mijn borstkas was gerukt en dat gevoel heb ik nog heel lang gehad. En nog doet het me verdriet dat hij zo om het leven is gekomen. Maar tijd verzacht alles wel een beetje... Het hele rauwe is er wel af gelukkig.

Fijn voor jou dat de dierenarts wel meteen schuld erkent. Het maakt de situatie niet anders natuurlijk, maar je hoeft daar in elk geval niet over in discussie. Een heel noodlottig einde... Maar je kan het niet meer terugdraaien. Nogmaals heel veel sterkte.