Geplaatst Dag gekke clown...
Alweer bijna een maand geleden dat ik je heb moeten laten gaan.
Veelste jong op 9 jarige leeftijd.
Choco is als jonge puber die net zadelmak was bij mij gekomen. Hij moest mijn wedstrijdpaard worden.
We hebben samen een lange weg bewandeld met letterlijk vallen en opstaan. Maar je bleef altijd vrolijk en wist me weer vertrouwen te geven.
Uiteindelijk heb ik ivm tijdgebrek de keuze gemaakt om je te koop te zetten. Werkelijk 100en reacties kreeg ik en we dachten de juiste persoon voor je gevonden te hebben.
Op de dag dat je opgehaald zou worden stapte je in een scherpe steen en liep je iets gevoelig achter en hebben ze je laten staan. En zo telkens iets, als er iemand bij je kwam kijken trapte je je ijzer af. Ging je staan slapen terwijl je werd aangeboden als een wakker paard dus was je te braaf. Zo als al mijn stalgenootjes al zeiden, An, hij wil niet bij je weg.
Dus ja... wat doe je dan? Ok lief vriendje, je mag blijven.
Helaas liep je kort daarna een zware blessure op die ze nog niet eerder hadden gezien in de kliniek. Hierdoor had je geen balans en evenwicht meer en kreeg je moeite met alles.
Een jaar van bijna iedere maand naar de kliniek volgde. Ze gaven je maar heel weinig kans, maar we zijn gaan vechten voor je.
En wat vocht je mee! Tussendoor kreeg je ook nog even een zware koliek, midden in de nacht naar de kliniek. Om je laten gaan. Je darmen lagen al verdraaid en met al je andere gebreken was dat de enige optie. Maar nee hoor, jij vocht en je darmen zijn weer goed komen te liggen zonder operatie. De artsen wisten niet wat ze zagen.
Na maanden stappen, longeren, trainen aan de hand kwam daar het groene ligt. We mochten weer gaan opbouwen. Geen enkele arts van de kliniek had dit verwacht. Dat je weer goed zou komen.
We waren zo blij!
Helaas hebben we er maar 3 keer op je kunnen zitten. Je was ineens alles kwijt. Je wistniet meer hoe je moest lopen, je ging zwalken, struikelen. Ik wist dat het nu zo fout was... gelijk naar de kliniek. De arts schrok, hij had je tenslotte 4 weken daarvoor nog gezien. Als een mooi sterk stoer gespierd paard. En nu, een hoopje ellende.
Een bloeding in je ruggenmerg is de boosdoener. Niet eens die stomme blessure.. lief lief vriendje, we hebben je moeten laten gaan. Je zou pijn gaan krijgen en alles zounog slechter voor je worden.
Maar oh wat wordt je gemist. Ook door je grootste vriendin waar je niet zonder kon. Zoë mist je. Ik merk het aan haar.
Dag lief vriendje.
heel veel sterkte met dit gemis. 
