Bij mijn merrie niet echt, ik denk er dan natuurlijk wel aan maar sta er niet echt bij stil. Haar overlijden was ook 'goed', ik heb haar in laten slapen op haar vertrouwde plek en voor ze slecht werd. Mijn ruin is een ander verhaal, hij is volslagen onverwachts op de kliniek ver weg overleden. Ik was er wel bij, maar dat heeft zo'n enorme impact gehad dat ik heel bewust die dag (dit jaar was het één jaar geleden) vrij heb genomen om mijn eigen verdriet gewoon er te kunnen laten zijn. Dat heeft goed gewerkt. Volgend jaar is het waarschijnlijk niet meer nodig, maar dit jaar was het wel heel fijn om er heel bewust bij stil te kunnen staan en bij mensen te zijn die erbij waren/hem kenden. Overigens heb ik niet echt iets speciaals gedaan. Erover gepraat, gehuild en veel wijn gedronken