Geplaatst Honderd keer heb ik al geprobeerd om dit topic aan te maken. Ik plaats niet veel op Bokt, maar heb toch ergens de behoefte om dit te delen en van mij af te schrijven. Vier jaar heb ik van je mogen genieten, heb ik je zien bloesemen van een bange, onzekere pony naar een pony met een gouden hart, die ik werkelijk met alles toevertrouwde.
Het is inmiddels alweer 3 maanden geleden dat ik afscheid van je moest nemen, maar het voelt als gisteren. Hoe cliché het allemaal klinkt, er gaat werkelijk geen dag voorbij dat ik niet aan je denk. Ik denk aan je zwart omlijnde oortjes, die altijd luisterde. Je pluizige voorpluk, die met geen mogelijkheid te knotten was. Je hartvormige neus, waar je maar wat graag kusjes mee gaf. Je ondeugende ogen, waar precies in af te lezen was wat je vandaag met me van plan was. Ik denk elke dag aan je en god wat doet het pijn.
Je weet, dat als je aan zoiets begint, dat een pony niet eeuwig bij je kan blijven, dat er een dag komt dat je afscheid moet nemen. Dat we nu al afscheid moesten nemen, was niet onze afspraak, weet je nog? Ik zou je over een paar jaar kopen, je op een weitje zetten met een maatje, en je het pensioen geven wat je altijd al had verdiend.
Ik ben oneindig dankbaar voor alles wat jij mij gegeven hebt.
Rust zacht Ochie.
When something breaks, if the pieces are large enough,
you can fix it.
Unfortunately, sometimes things don’t break.
They shatter.
But when you let the light in, shattered glass will glitter.
And in those moments – when the pieces of what we were catch the sun –
I’ll remember just how beautiful it was.
Just how beautiful it will always be.
Because it was us.
And we were magic.
☆ 4 juli 2004 - ★ 20 mei 2019
Het is inmiddels alweer 3 maanden geleden dat ik afscheid van je moest nemen, maar het voelt als gisteren. Hoe cliché het allemaal klinkt, er gaat werkelijk geen dag voorbij dat ik niet aan je denk. Ik denk aan je zwart omlijnde oortjes, die altijd luisterde. Je pluizige voorpluk, die met geen mogelijkheid te knotten was. Je hartvormige neus, waar je maar wat graag kusjes mee gaf. Je ondeugende ogen, waar precies in af te lezen was wat je vandaag met me van plan was. Ik denk elke dag aan je en god wat doet het pijn.
Je weet, dat als je aan zoiets begint, dat een pony niet eeuwig bij je kan blijven, dat er een dag komt dat je afscheid moet nemen. Dat we nu al afscheid moesten nemen, was niet onze afspraak, weet je nog? Ik zou je over een paar jaar kopen, je op een weitje zetten met een maatje, en je het pensioen geven wat je altijd al had verdiend.
Ik ben oneindig dankbaar voor alles wat jij mij gegeven hebt.
Rust zacht Ochie.
When something breaks, if the pieces are large enough,
you can fix it.
Unfortunately, sometimes things don’t break.
They shatter.
But when you let the light in, shattered glass will glitter.
And in those moments – when the pieces of what we were catch the sun –
I’ll remember just how beautiful it was.
Just how beautiful it will always be.
Because it was us.
And we were magic.
☆ 4 juli 2004 - ★ 20 mei 2019
