Na een slopende 9 dagen van zandkoliek heeft ze eindelijk geen pijn meer.
Ik heb haar 2,5 jaar geleden leren kennen, een Shetlander die nog helemaal niets kon. We hadden vrij snel een goede band en begonnen samen te werken.
In die tijd hebben we samen zo veel geleerd en zo veel vertrouwen opgebouwd.
En toen begon het, zandkoliek. Een aanval, daar kwam ze doorheen. Een paar dagen nog een keer. En toen die laatste keer, 9 augustus 2019.
Je had pijn, zo ontzettend veel pijn, maar toch knokte je door. Je kriebelde me nog terug, maar was zo moe.
Je vroeg me om je te helpen en ik kon niet egoïstisch zijn.
Als verzorgster moest ik de allerlastigste keuze maken. Laat de dierenarts maar komen, dit gaat niet meer.
Terwijl we wachtten ging je vaak neer, we waren bang dat je ons uit jezelf zou verlaten. Een van de keren hinnikte je zomaar. Ik weet niet waarom, maar ik vind het een fijne gedachte dat je naar mij hinnikte. Je mocht gaan, het was goed zo.
Rond 00:15 uur op 10 augustus 2019 ben je heel rustig gegaan.
Wat houd ik van je meisje, wat mis ik je.
Terwijl de paardenbloemen verwaaiden, verwaaide ook je ziel. Rest in peace Sabine, till we meet again.
†Sabine 25-6-2002 tot 10-8-2019
Let op, deze foto kan als schokkend ervaren worden, hier was ze al overleden
Heb toestemming van de eigenaar om dit topic te plaatsen