Heelt de tijd alle wonden?

Moderators: Sica, C_arola, Neonlight, balance

 
 
Guinevere
Berichten: 5601
Geregistreerd: 22-04-03
Woonplaats: Verenigde Staten

Heelt de tijd alle wonden?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 12-02-19 03:33

Je hoort het vaak, maar is dat echt zo?

Ik ben benieuwd hoe andere eigenaren van overleden paarden dat ervaren. Het is vandaag 3 jaar geleden dat ik mijn paard heb laten inslapen en ik worstel er nog steeds mee. Niet met de beslissing zelf, maar het gemis. Ik zou graag een mooi topic voor haar maken op [IM], maar ik kan het gewoon niet. Alleen al naar foto's kijken, of aan haar denken is genoeg om in tranen uit te barsten.

Soms lijkt het wel alsof ik het nooit verwerkt heb, terwijl ik wekenlang gehuild heb. Ik heb veel mooie herinneringen, foto's, filmpjes en allerlei aandenkens (bijv. staart, hoefafdruk, sieraden, as van crematie, etc.), maar toch kan ik het niet loslaten. Ik heb lange tijd op de manege gewerkt en ben weer gaan paardrijden, maar ook dat helpt niet.

Niet dat ik aldoor moet huilen trouwens. Ik kan het meestal voorkomen door snel iets anders te doen/denken, maar wanneer ik mezelf "toestemming geef" dan voelt het als de dag van gisteren en merk ik hoe diep dit verdriet zit. Ik kan dan ook niet makkelijk meer stoppen. Bij mijn lievelingskat heb ik dat niet. Ik kan heerlijk over hem zitten dromen en genieten van alle mooie momenten, terwijl ik dat bij mijn paard niet kan zonder helemaal van streek te raken.

Herkent iemand dit? Komt er een ooit punt wanneer het beter wordt?

Kerstmuts

daydream
Berichten: 595
Geregistreerd: 18-10-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-02-19 04:29

Ik herken het niet helemaal (gelukkig ook nog geen paard verloren God zij heel veel dank) maar onze oude huiskatten mis ik af en toe nog steeds . En ik denk dat heel veel mensen jouw verhaal wel helemaal herkennen zie bijvoorbeeld
https://www.uu.nl/nieuws/rouwproces-bij-dood-huisdier-onderschat-dan-koop-je-toch-een-nieuwe
en
https://www.volkskrant.nl/mensen/antoinnette-scheulderman-over-verdriet-om-een-huisdier-mijn-leven-draaide-om-een-ruwharige-dwergteckel-~b1265f03/


Beide van deze mensen hebben een boek (Antoinette) geschreven of een heel klein boekje (nienke endenburg) waarin het ook mede over het verlies van paarden gaat. Het boek van Antoinette past beter bij jouw situatie denk ik, maar (psycholoog) Nienke Endenburg blijkt ook veel consulten te geven aan mensen die hun huisdier verloren zijn. Dit kan ook eenmalig, hoeft niet langdurig.

Veel sterkte en liefs!

[o] De liefde voor een paard kan de wereld doen oplichten.<3

Gwenvd
Berichten: 1717
Geregistreerd: 20-07-15
Woonplaats: In t westen

Re: Heelt de tijd alle wonden?

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-02-19 05:17

Herkenbaar, bijna een jaar geleden mijn hondje moeten laten gaan. Wat een liefdesverdriet, geen man kon daar aan tippen.

Nog steeds kan k niet aan haar denken of het verdriet toelaten want dat doet zoveel zeer. De wond is dus nog heel vers maar het leven eromheen gaat door.

Strooigoed

beatje
Berichten: 5970
Geregistreerd: 05-02-12

Re: Heelt de tijd alle wonden?

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-02-19 07:10

Ja hoor, ik herken het. Mis haar ook nog altijd. Ik zou haar zo graag terug hebben. Bij mij is het nu ook 3 jaar geleden. De pijn is niet meer zo intense maar soms kan ik de tranen in mijn ogen voelen prikken.

Laurievc
Berichten: 4404
Geregistreerd: 03-01-14
Woonplaats: Minderhout

Re: Heelt de tijd alle wonden?

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-02-19 08:09

Jep hier ook. Mijn springtoppee verloren na koliek. Sindsdien lijkt het wel of ik niet meee verder kom in de sport en ik alsmaar meer aan mezelf twijfel... ik mis hem enorm. Ik heb ook geen idee of dat nog beter zal worden

Celine_Famke
Berichten: 6738
Geregistreerd: 18-11-12
Woonplaats: Alkmaar

Re: Heelt de tijd alle wonden?

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-02-19 08:38

Eerlijk?
Nee, ik denk niet dat de tijd alle wonden heelt. Hooguit is het een pleister op de wonden.

Mijn merrie is nu dik 1,5 jaar geleden ingeslapen en ik had echt een hele speciale band met haar. Zij was echt mijn soulmate, we wisten precies wat we aan elkaar hadden en wij samen voelden gewoon als één. Ze had ook een heftige achtergrond en daardoor soms wat apart gedrag, maar dat uitte zich uiteindelijk niet meer bij mij. Wat een lieverd was het, en tevens het braafste paard die ik ooit gekend heb.

Ik heb gevochten voor haar, maar uiteindelijk heb ik haar in moeten laten slapen. Een regelrechte nachtmerrie en een emotionele rollercoaster. Hoewel ik er toen redelijk vrede mee had, heb ik er nog altijd last van. Ik mis haar enorm en denk dat ik nooit meer zoiets ga hebben met een ander paard. Het verdriet van haar verlies is iets meer naar de achtergrond geplaatst, maar ik denk dat het nooit zal verdwijnen.

Shenna van de Smid (Onne 376 stb sport x Beart 411 stb sport preferent) Instagram: @friesianshenna
FAMKE ELVIRA 01-07-2001 ~ 19-07-2017

Liebeskind
Berichten: 2213
Geregistreerd: 06-10-16
Woonplaats: Veluwe

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-02-19 08:40

Als je na drie jaar er nog zo kapot van bent is het absoluut geen schande er wat hulp bij te zoeken hoor. Misschien kan het je handvatten geven hoe om te gaan met groot verlies.

De cursus ‘Omgaan met teleurstellingen’ gaat wederom niet door.

LadyMadonna
Berichten: 62220
Geregistreerd: 09-01-01
Woonplaats: werkendam (NB)

Re: Heelt de tijd alle wonden?

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-02-19 08:47

Ja en nee.
In juli is het 10 jaar geleden dat mijn meisje verongelukte. Dit heeft er aan bijgedragen dat ik inmiddels paardloos ben. Wat ik met haar had heb ik nooit met een ander paard gehad.
Enkele jaren terug was ik bij een klant, die een nichtje van mijn pony heeft... precies dezelfde ogen, en alles kwam weer boven borrelen....
Soms als ik erover vertel schiet ik weer vol, het had niet zo mogen gaan, niet op deze manier... ze zou gewoon als ze 30 was ineens dood in de wei liggen... helaas mocht dit niet zo zijn.
Ze is nog vaak in mijn gedachte, maar de meeste pijn is wel gesleten.
[ img ]

Montgri
Berichten: 648
Geregistreerd: 18-07-15

Re: Heelt de tijd alle wonden?

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-02-19 09:00

Ik heb nooit een paard gehad, en dus ook geen paard verloren. Echter wel een flink aantal familie leden.
Toen ik 6 was is me opa overleden. Hier heb ik nog steeds moeite mee zo nu en dan. Terwijl ik hem niet echt super goed kende. Ik was 6. Zo veel herinder je je niet meer van die tijd. Tenminste ik. Terwijl mijn andere opa 3 jaar geleden is overleden. Vroeger was het echt 4 handen op 1 buik. En daar heb ik heel wat minder moeite mee.
Misschien dat ik toen ik 19 was het beter heb kunnen verwerken en toen ik 6 was niet en dat dat daarom nog zo erg in me hoofd speelt en ik er zo nu en dan het er nog moeilijk mee heb.

Echter kan het misschien komen omdat toen ik 6 jaar was, dat mijn eerste verwerkingsproces was van iemand kwijt raken. En toen ik 19 jaar was, ik het verwerkingsproces al iets te vaak heb mee gemaakt.
Ik wil niet zeggen dat het makkelijk word, maar ik ben er harder door geworden (maar emotioneel zwakker). Na 3 katten, een verzorgpaard, twee opa’s, een oom, twee overgroot oma’s en een overgroot opa.

Insta: @Orrie_the_belgiandraft

Hevonen
Berichten: 5579
Geregistreerd: 21-01-04
Woonplaats: up north

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-02-19 09:22

Het is altijd erg moeilijk om wezens te verliezen van wie je houdt.

Ik heb 5 jaar geleden mijn fantastische paard verloren en 2 jaar geleden ook onze ongelooflijk flinke welshmerrie. Mijn paard was bij iemand anders in bruikleen (ik kon door fysieke problemen niet goed voor hem zorgen). Hij is daar heel plotseling overleden (achteraf hoorde ik dat het al een tijd niet goed met hem ging, maar daar is nooit een DA bij geweest en ik wist het ook niet). Het feit dat het zo plotseling was en het idee dat ik er misschien iets aan had kunnen doen heeft me jarenlang dwars gezeten en verder mis ik hem. Ik ging geregeld bij hem kijken.
Onze pony was al jaren ziek, had IR, cushing, zomereczeem, pollenallergie etc etc. Ondanks de medicijnen kwam het moment dat we haar moesten laten inslapen (nu 2 jaar geleden); ze had gewoon te veel pijn. Ze was een enorme vechter en hing sterk aan het leven, dat was tot het laatste moment toe merkbaar. Met haar dood heb ik wel vrede. We hebben alles gedaan wat we konden, maar het ging gewoon niet meer. Ze is maar 24 geworden, wat voor een A-welsh niet erg oud is.

Mijn vader is 15 jaar geleden gestorven, mis hem nog vaak, maar enorm verdrietig ben ik er niet meer om. Mijn beste vriendin is nu 3 jaar geleden gestorven, heel onverwacht, ik wist niet eens dat ze ziek was (zij ook niet tot 10 dagen voor haar dood). Met haar dood heb ik nog steeds erg veel moeite.

Ik denk dat een plotselinge dood moeilijker te verwerken is en zeker als er ook nog schuldgevoelens (zoals bij mij, ook al was het onterecht) bij komen kijken.

Voor bijzondere (niet beslist paardgerelateerde) replica's en living history spullen.
ARRE remaining history
Zij werken ook op bestelling! (smeedwerk, hout-, hoorn- en beenbewerking, leer, huiden, en nog veel meer)

Jessix
Berichten: 16365
Geregistreerd: 22-08-06
Woonplaats: Utrechtse Heuvelrug

Re: Heelt de tijd alle wonden?

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-02-19 09:25

Mijn paarden zijn overleden in 2013 en 2014. Binnen het jaar was ik dus twee paarden kwijt. Een vredig ingeslapen op 30 jarige leeftijd en de andere op heel nare wijze aan koliek. Ik heb de een meer dan 20 jaar gehad en de andere 14 jaar.

Ik kan prima foto's en filmpjes kijken. Denk dagelijks aan ze als een mooie herinnering. Maar ik mis ze ook nog steeds. En ik kan er ook nog wel eens heel verdrietig om zijn. Het is niet meer zou rauw als in het begin, maar het voelt nog wel als een lege plek in mijn bestaan. Ik denk dat het zo blijft.

Jam
Berichten: 288
Geregistreerd: 23-02-08
Woonplaats: Veenendaal

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-02-19 09:39

Persoonlijk nee denk ik niet.. De tijd heelt de wonden en verzacht de maar de littekens blijven.
En in die uitspraak kan ik mij vinden net zoals Jessicx zegt het rauwe gaat ervan af..

Vervelend Guinevere.. :(:)

Ryder
Berichten: 1489
Geregistreerd: 30-01-13

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-02-19 09:42

Ik heb mijn paard (mijn vriendinnetje, kon met haar lezen en schrijven, we hadden echt een bijzondere band) bijna 5 jaar geleden moeten laten gaan. Ze is slechts 3,5 geworden. Ik mis haar nog altijd, niet meer elke dag (omdat ‘de paarden’ niet meer in mijn systeem zitten) maar er waren nog zoveel dingen die ik met haar had willen doen, als ik daaraan denk moet ik ook zo weer huilen. Het voelt als een wond, waar wel een korstje op komt maar dat je er zo weer af pulkt.

Wel heb ik een manier gevonden om met het verdriet om te gaan: ik ben trots op elke traan. Elke traan staat voor liefde, voor mooie herinneringen. En dat ik nog altijd om haar kan huilen laat zien hoe geliefd ze was en daar ben ik trots op.

meggiemeg
Berichten: 12152
Geregistreerd: 08-04-04
Woonplaats: gelderland

Re: Heelt de tijd alle wonden?

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-02-19 09:51

In een tijd van 6 maanden heb ik 2 paarden en 1 hond moeten laten inslapen, was er kapot van. Van onze hond wisten we het al een tijdje ook al maakte dat het verdriet er niet minder om, 1 van de paarden was echt mijn maatje, had ik al ruim 13 jaar. Werd kreupel en 2 weken later moest ik de keuze maken om haar te laten gaan. Het andere paard had ik nog niet zo lang, maar een paar maanden en moest ook voor hem de keuze maken hem te laten gaan. Voor alle 3 de dieren wat het de allerbeste keuze om te maken. Maar ook dat wetende was het verdriet erg intens. Nu jaren later zijn de scherpe randen er vanaf, denk ik nog heel vaak aan ze terug, kijk naar foto's en de filmpjes kan ik sinds kort ook weer bekijken. Dan denk ik wat hadden ze er van gevonden om hier te wonen waar we nu wonen, ik weet zeker dat ze er van hadden genoten. Elk dier wat er in ons leven is geweest heeft zijn eigen plekje, elk dier wat er daarna is bij gekomen was geen vervanger maar een nieuw vriendje/maatje wat op zijn eigen manier weer een mooie plek in het hart heeft gekregen en ingenomen.
Ook nu hebben we 2 honden die beide ziek zijn en wat niet te verhelpen is. Van beide genieten we met volle teugen en als de dag daar is maken we weer de keuze voor onze grote vrienden. Dat ben je ze verplicht, ze zijn altijd zo trouw geweest en een goede vriend dat dat het enige is wat je nog voor ze kunt doen als baasje zijnde.

Wat het slijten van de scherpe randjes zal denk ik per dier/mens verschillen. Iedereen gaat anders met verdriet om. Verdriet kan je ook zien dat ze diep in hart zitten geworteld en dat gebeurt alleen als het goed was toch?

Terwijl je inhoudt om iets ernstig te overwegen, fladdert de gelegenheid vaak vrolijk voorbij.

FelineNanet
Berichten: 1630
Geregistreerd: 03-09-11

Re: Heelt de tijd alle wonden?

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-02-19 10:44

Ja en nee, het verdriet wordt niet minder, maar is niet 24/7 meer aanwezig. Ik denk dat alles wat vlotter was gegaan als mijn merrie was ingeslapen. Nu viel ze plots dood neer en wist niemand waarom. We hebben geen autopsie laten plegen, omdat we niet het idee hadden dat dat de pijn minder maakte. Ik ben uiteindelijk zelfs van stal veranderd, omdat ik de plek niet kon zien. Ik kan de foto's iets meer handelen en denk nu aan de fijne tijden die we hebben gehad.

Nikita :knuffel:

Twiggy2008
Berichten: 21231
Geregistreerd: 03-10-06

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-02-19 10:45

Gelukkig heb ik mijn paarden nog (de oudste wordt alweer 15 en heb ik inmiddels 13 jaar). Maar... ik weet hoe het verlies van dierbaren en dierbare dieren voelt en ik kijk dus niet erg uit naar een afscheid. Zeker mijn ruin is me zo dierbaar, ik heb zo'n lijntje met hem, hij brengt me zoveel geluksmomenten en ik leer nog elke dag enorm van hem... Ik zou echt helemaal kapot zijn, als hij zou overlijden. Dat weet ik wel. Ik hoop dus dat hij heel oud wordt. Tegen die tijd ben ik ook al aardig op leeftijd. Maar goed, we zullen zien. Ik begrijp je pijn zeker wel. Het ligt vaak ook aan hoe het afscheid gegaan is of omdat er zo'n leegte is, die niet (zomaar) opgevuld wordt. Qua huisdieren mis ik mijn bijzondere kat nog, inmiddels 5 jaar overleden. Ik denk nog best vaak aan haar, aan onze momenten samen, maar ook aan haar bittere einde. Soms dus ook met tranen. Maar dat mag toch? Ze zit voor altijd in mijn hart. Mijn paarden, allebei hoor, ook. En ik vrees de dag dat ik ze moet laten gaan....Verlies is iets heel heftigs. Een eigen paard, daar een intense band mee hebben, is ook wat anders dan op een manege rijden. Maar goed, helaas is niets in dit leven voor eeuwig. Geniet daarom van alles en van het moment. Dat is iets wat ik wel geleerd heb. Sterkte!!

Neonlight
Moderator Kantine
Berichten: 78375
Geregistreerd: 20-12-03
Woonplaats: Noord-Brabant

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-02-19 11:25

In 2016 mijn beide toppers verloren. En hoewel ik ze beide nog enorm mis, is het verdriet niet meer zo groot. Het verdriet wordt anders en ik ga er ook anders mee om. Met name mijn merrie overleed zeer onverwacht, zij kreeg buikvliesontsteking en was binnen de 14 uur dood. Het enige waar ik spijt van heb dat we het niet wisten door wat voor pijnen ze moest zijn gegaan, anders had ik haar eerder in laten slapen. Pas toen we haar open sneden om het veulen nog proberen te redden (ze was hoogdrachtig, zat maar een paar dagen van de uitgerekende datum) wisten we dat ze buikvliesontsteking had en dat ze bij voorbaat al kansloos was. Ik heb er enorm veel verdriet van gehad, ook omdat ze nog jaren mee moest gaan. Nu denk ik ook vooral terug aan de mooie momenten, hoewel ik dat geruststellende hoofd op mijn schouder (zo van "komt wel goed baasje") enorm mis, maar ik heb het meer een plek gegeven.
De andere was 28 jaar oud en is een half jaar later gegaan, uiteindelijk in laten slapen vanwege koliek, maar die was oud, heeft een fantastisch leven gehad, dat was goed zo. Zijn grappen en grollen mis ik ook nog altijd, maar omdat hij zo oud was kon ik dit een stuk makkelijker een plek geven. Ook omdat je weet dat het eraan zat te komen, ze hebben niet het eeuwige leven.

Als ik het IM topic lees van mijn merrie dan schieten de tranen me wel weer in de ogen.

Een ster was je altijd al, nu zul je als een ster aan de hemel fonkelen.
Dotje, 5 mei 2009- 21 januari 2010

[IM] Dag lieve Neon...
[IM] Dag lieve Michael, zeg je hallo tegen Neon?

Maflinger_S
Berichten: 12131
Geregistreerd: 01-07-08

Re: Heelt de tijd alle wonden?

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-02-19 11:50

Elk verlies wordt minder pijnlijk met de tijd, dat is wel waar. Ik merk zelf dat hoeveel verdriet iets blijft doen of hoeveel "last" je er van houdt, ook vooral te maken heeft met de omstandigheden van het verlies.

The smarter the phone, the dumber the person
Je ziet pas waar je in zit als je eruit stapt

Het juiste gereedschap gebruiken is het halve werk
Goed luisteren ontwikkelt zich in stilte
Niet alles is maakbaar
Iemand onderuit halen is niet zo moeilijk, iemand overeind houden daarentegen ...
If you mess with the planet, the planet will mess with you ...
Black and white are just opposite ends of fifty shades of grey

Jessix
Berichten: 16365
Geregistreerd: 22-08-06
Woonplaats: Utrechtse Heuvelrug

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-02-19 11:55

Neonlight schreef:
In 2016 mijn beide toppers verloren. En hoewel ik ze beide nog enorm mis, is het verdriet niet meer zo groot. Het verdriet wordt anders en ik ga er ook anders mee om. Met name mijn merrie overleed zeer onverwacht, zij kreeg buikvliesontsteking en was binnen de 14 uur dood. Het enige waar ik spijt van heb dat we het niet wisten door wat voor pijnen ze moest zijn gegaan, anders had ik haar eerder in laten slapen. Pas toen we haar open sneden om het veulen nog proberen te redden (ze was hoogdrachtig, zat maar een paar dagen van de uitgerekende datum) wisten we dat ze buikvliesontsteking had en dat ze bij voorbaat al kansloos was. Ik heb er enorm veel verdriet van gehad, ook omdat ze nog jaren mee moest gaan. Nu denk ik ook vooral terug aan de mooie momenten, hoewel ik dat geruststellende hoofd op mijn schouder (zo van "komt wel goed baasje") enorm mis, maar ik heb het meer een plek gegeven.
De andere was 28 jaar oud en is een half jaar later gegaan, uiteindelijk in laten slapen vanwege koliek, maar die was oud, heeft een fantastisch leven gehad, dat was goed zo. Zijn grappen en grollen mis ik ook nog altijd, maar omdat hij zo oud was kon ik dit een stuk makkelijker een plek geven. Ook omdat je weet dat het eraan zat te komen, ze hebben niet het eeuwige leven.

Als ik het IM topic lees van mijn merrie dan schieten de tranen me wel weer in de ogen.


Herkenbaar. :j Mijn hengst overleed aan koliek, midden op straat terwijl ik met hem op de trailer stond te wachten. Twee uur nadat de dierenarts was geweest en die nu dus weer onderweg was om hem op te halen. Het was gewoon zo afschuwelijk, zoveel pijn en zo snel gegaan... Het heeft lang geduurd voor ik die "film" kwijt was en nog kan ik wel janken als ik aan die nacht denk.

Horseloverl
Berichten: 2217
Geregistreerd: 27-03-13

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-02-19 12:14

Ik heb vorig jaar mei Mn paard naar de slacht gedaan. Ze was pas 7 jaar en Mn allerbeste vriendin. Ze kwam altijd met haar hoofd op Mn borst knuffelen en was altijd heel vrolijk. Ze haf al een jaar een zware blessure. Ze was in de spagaat uitgegleden met haar voornemen waardoor haar hele rechter schouder is uitgevallen. Ze voelde dus niks meer in dat been en geen pijn, alleen een raar gezicht omdat ze op 1 kant geen spieren meer had. Op een ochtend kwam ze zo sloom de stal af en stapte ze de wei in ( meestal ging ze in volle galop heel blij een rondje rennen) toen wist ik dat het klaar was. Echt extreem moeilijke keuze maar ik wist wat me te doen stond. Mijn ouders ( ik was 17 toen ze geblesseerd raakte) lieten mij helemaal vrij in wanneer ik deze keuze goed vond. Dat wad wel erg fijn.

Ik heb bewust voor de slacht gekozen omdat ze extreem bang voor naalden was.
Hier zie je de schouder heel goed
[ img ]

Roze schoentje

Anoniem

Re: Heelt de tijd alle wonden?

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-02-19 12:30

Herkenbaar. Gisteren was het precies 5 maand geleden dat ik mijn allerliefste pony moest laten gaan.
Het zit bij mij heel diep en ik heb het nog niet goed verwerkt.

Pandora2
Berichten: 19831
Geregistreerd: 04-01-13
Woonplaats: Belgie

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-02-19 12:44

Om op je vraag te antwoorden vanuit mijn standpunt...nee, tijd heelt geen wonden. Alleen de rauwe kantjes gaan ervan af.
Je probeert om er zo goed of zo kwaad als kan mee te leren leven.

Ik ben ook al teveel dieren en mensen die heel dicht bij me stonden, verloren. Misschien is mijn ''herstelcapaciteit '' wel bereikt...

DiantaM
Berichten: 11268
Geregistreerd: 10-04-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-02-19 12:48

Ik ben er ook benieuwd naar. Bijna 2 jaar geleden mijn grote vriend in laten slapen en sindsdien wil ik geen paard meer zien. Ik ga nog wel regelmatig langs vriendinnen met paarden maar ik blijf dan alsnog bij de paarden vandaan. Heel raar en ik herken het ook niet van mezelf.

kimmetje26
Berichten: 478
Geregistreerd: 15-05-09

Re: Heelt de tijd alle wonden?

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-02-19 12:59

Ik heb in augustus vorig jaar mijn paarden moeten laten slapen na een lange blessure. Ik wist vanaf februari dat de kans erin zat dat hij niet zou herstellen.
Ik mis zijn grappen en grollen nog steeds, maar het is voor hem de beste beslissing.
Ik zei ook al heel snel dat ik weer wilde rijden en op zoek ging naar een ander.
Die heeft mij bij toeval heel snel gevonden. Door een ocd duurde het iets langer voordat hij echt van mij was.
Het plezier in rijden is weer terug en ik kan van mijn nieuwe topper genieten. En natuurlijk mis ik Am nog steeds, maar daar zat ik ook beetje tegen onze grens aan.
Nieuwe is een upgrade en past bij wat ik nu wil. Hij had nooit mijn 1e paard geworden, daar had ik 4 jaar geleden te weinig ervaring voor maar nu past het super.
Hij kwam bij toeval op mijn pad en ben er blij mee, maar gemis blijft

Sinds 4 september 2014 eigenaar van mijn eigen vriendje! Helemaal happy met amethist. Helaas veel te kort van hem mogen genieten rip 12-8-2018

Sinds 4 november 2018 is hamilton m alias Harry van mij. Lekker genieten van elkaar.
Ondertussen stiekem Z1+1

rina
Berichten: 10147
Geregistreerd: 23-03-02
Woonplaats: Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-02-19 13:18

Pandora2 schreef:
Om op je vraag te antwoorden vanuit mijn standpunt...nee, tijd heelt geen wonden. Alleen de rauwe kantjes gaan ervan af.
Je probeert om er zo goed of zo kwaad als kan mee te leren leven.

Ik ben ook al teveel dieren en mensen die heel dicht bij me stonden, verloren. Misschien is mijn ''herstelcapaciteit '' wel bereikt...


Voor mij dit ook helemaal. Ik heb er ook al teveel moeten laten gaan, en ja soms is een foto of erover praten teveel. Tis maar net hoe er aan dat korstje gekrabt wordt.

Dus nee hoor TS je bent niet raar, ik worstel er bij tijden ook nog mee. En dan is mijn oude merrie (28) al 5 jaar weg en mijn grote liefde al 11 jaar. De 2 waar ik altijd nog de meeste moeite heb. En ook hier niet vanwege de beslissing, want je weet dat is het beste en enigste wat je kan en kon doen. Maar de herinneringen, de dromen van wat er nog had kunnen zijn en de mooie momenten die geweest zijn.

Te koop: Air One Inhalator. Voor meer info PB.

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 bezoekers