Geplaatst Dougar... mijn lieve dougar. Onze lieve dougar.
31,5 jaar oud, en samen waren we maar 1330 dagen, op 21 oktober werd ik gebeld, rond de klok van 8 uur. Ik was die middag rond 4 uur nog bij je, heb nog lekker met je geknuffeld, en we hadden het over de dag dat je zou gaan eigenlijk dan.. Want ik werd niet voor niets gebeld. Ik werd gebeld dat ik zo snel mogelijk moest komen, je kon niet meer. je was op, mijn lieve dougar... Ik kon het niet geloven, en nog steeds niet. Je zou er die avond niet meer zijn. Maar zo makkelijk was het niet om bij je te komen, ik zat namelijk ruim 45 minuten van je af en met de bus zou het 2 uur zijn, en met de auto 1,5 omdat mama me moest komen halen. Na flink wat bellen, wat ik niet zelf deed, maar een vriendin, bracht de vader van die vriendin me. Wat was ik die dankbaar, en nu nogsteeds.
Dougar en ik ontmoete elkaar op 1 maar 2013. En als ik daar nu aan terug denk, was ik daar nog echt een klein penny meisje.. ik knuffelde, poetste, vlechte je schattige korte sportlook. Maar he, een vlechtje paste hoor!
18 mei 2015
En ik mocht na een tijdje alleen met je het bos in, ik mocht niet draven en galoperen. Maar hoe stoer is het om álleen met je verzorgpaard het bos in te gaan.. En dit deden we zoveel als we konden, ik denk wel 6 keer per week. En we genoten er beiden zo van. En voor de afwisseling wandelde we aan de hand, en hebben we in onze 1330 dagen samen, wel 5 keer in de binnenbak gereden. (Want dit was saai, maar wel stoer hoor!) Dougar was een paard met heel veel energie, en vooral zijn eigen mening. Want hij moest zijn ontbijt, dan zijn tijd buiten staan, en ik kwam altijd hierna tussen 3 en 4 aan. Totdat ik een keer sochtends wou rijden, we eindigde in de sloot. En dougar kon niet tegen tractoren als hij er geen zin in had, zo is ooit iemand naar een tractor moeten lopen om te vragen of hij hem uit kon zetten, dougar ging er anders niet langs af.. Wat denk ik hier nu met tranen en een glim lach aan terug...
15 juni 2013
Er werd bij dougar cuching ontdekt in augustus 2015. Hiervoor kreeg hij medicijnen en dit ging echt prima bij hem. Ik heb in die periode ook gedacht dat hij er niet boven op kwam, Dominique van Dreumel van equigeniek is toen langs gekomen en heeft z'n prachtige beelden gemaakt...
17 augustus
Dougar hebben we een tijd extra in de gaten gehouden, en heb een tijdje niet gereden. Maar wat een energie bom was het toen, ik rende achter hem aan in de bossen, omdat hij heel graag terug wou naar stal... Toen kregen we een bevestiging dat het goed ging en heb ik hem af en toe weer mee genomen naar de bossen, wat vond hij dat heerlijk. pret ogen erop, oortjes récht naar voren en gáán!
Alles ging goed, tot het moment wat ik me als een waas herinner. We hebben begin oktober hem extra weer in de gaten gehouden, hij was over een mierenhoop in de wei gestruikeld en had hierdoor een pees blesuren. Maar goed, hij stapte beter en we bleven opletten. Het laatste wat we wouden is dat hij pijn had, en dat hij leed. Ik ging dagelijks naar dougar, en ik huilde ontzettend veel in zijn armen... Gewoon je hoofd van de rest wegdraaien, armen om zn nek en je tranen laten stromen. Want ik had zoveel ongeloof, en ik snapte niet dat hij weg ging. De eigenaar zou zelfs op 21 oktober de kliniek bellen, en we zouden of 31 oktober of 1 november met hem gaan, en hem niet meer mee terug nemen... mijn lieve engel zou het worden... Dit was zo gepland omdat ik dan in de vakantie zou kunnen knuffelen, en meer dan duizende foto's kunnen maken. We hadden het hier nog over, in de middag van eenentwintig oktober. maardan Je word gebeld, je komt in een achtbaan van verdriet en ongeloof, een droom? Je komt op stal en kan afscheid nemen, maar hoe doe je dat?
Dougar is ingeslapen op 21 oktober, en heeft om 21:41 zijn laatste adem in mijn armen uitgeblazen.. Ik ga je missen mijn maat, mijn alles En je blijft voor altijd mijn dikkie...
Ik ga je oren missen, die altijd blij naar voren stonden, zelfs toen je daar op de grond lag.
Ik ga je knappe ogen missen die me altijd zo aankijken met 'maak je geen zorgen' Of je zachte vacht, waarin ik mijn handen kon laten verdwijnen als ik je knuffelde.. ,
ik ga je missen, en ik mis je al.. Je neus die mn tanen weg veegde, wat je nu ook zou doen. Jij, die stiekem naar de broodzak wandelde. Of je hinnik als je savonds in je stal stond, en ik om het hoekje keek. Je blije gezicht als ik vroeg of je mee naar het bos ging, en als je het zadel zag zo vrolijk keek. Ik mis je charmante of jaloerse gezicht. Ik mis je kus lippen en je knuffel vacht.. Ik mis jou zo..
in memoriam of Oppersheide Dougar
Eva Langens heeft de week ervoor mij en dougar nog op de foto gezet, alsof het zo heeft moeten zijn...
Ik ben haar eeuwig dankbaar voor deze ontzettend mooie beelden, zo puur..4.
5.
6.
7.
8.
9.
10
Rust zacht mijn lieve vriendje, ik hoop dat iedereen die je tegen komt je een kus geeft met je lekkere lippen, en dat je iedereen zn telefoon uit zn handen slaat en je buikje lekker rond eet.
maar het meest van al hoop ik dat je er morgen weer bent..</3
11.
12.
13.
14.
15. I miss you...
20 Juni 1985 - 21 oktober 2016
