Geplaatst 
7 augustus 2009 zag in op de boktmarkt een prachtige tinkerdame staan. Eigenlijk was ik niet op zoek naar een paard erbij. Ik had tenslotte al 3 pony's. Welliswaar reed ik daar al een tijdje niet meer op. Ik was gegroeid en zij groeiden niet mee. Maar het rijden vond ik toch al niet zo belangrijk.
Toen Miss Mo op de boktmarkt stond was ik compleet verliefd. Een tinker die alles kon, groot genoeg was en ook nog eens verschrikkelijk lief. Ik moest en zou haar hebben.
Na goed contact met haar eigenaresse ben ik samen met mijn beste vriend naar Zeeland gegaan om te gaan kijken. Ze was nog mooier dan de foto's, en zo verschrikkelijk lief. Ik wist het gelijk. Deze dame komt bij ons wonen.
Eenmaal bij ons op de wei werd ze gelukkig snel geaccepteerd door de rest. Vooral mijn merrie was helemaal verliefd op haar.
Vele jaren hebben we van haar mogen genieten. Helaas had ze CPL en COPD maar beide waren door goede behandeling en regelmaat onder controle te houden. Rijden deden we gewoon niet meer. Poetsen, wandelen en knuffelen des te meer. Zelf zorgde ze er wel voor dat ze haar beweging kreeg als ze dat nodig had.
Samen met haar beste vriendinnetje kon ze de wereld aan.
Ook haar appaloosa vriendje nam ze gelijk onder haar hoede. Overal stonden ze naast elkaar, nooit met meer dan 2 meter tussen hun.
Afgelopen maandag werd ze onregelmatig. Ik ging er vanuit dat ze zich verstapt had en het wel over zou gaan. Afgelopen zaterdag was het niet verbeterd. Ondanks dat we van de veearts bute hadden gekregen werd ze zondag nog slechter en heb ik de keuze gemaakt haar te laten gaan. In haar hoofd was nog helemaal goed, maar haar lijf wilde niet meer.
Ik mis haar verschrikkelijk en kan alleen maar huilen. Mijn lieve meisje, mijn droompaard, mijn zorgenkindje.
Mo is 22 geworden.
Er blijven er langzaam weinig over. 
en natuurlijk ook al een flinke tijd op reservetijd. Pfff 
