Geplaatst 
Heel lang heb ik alleen maar op verschillende manegepaarden gereden. En toen zou jij naar de manege komen en mocht ik je gaan verzorgen, een schimmel!!! M'n droom kwam uit.
Op de dag dat je kwam keek je me aan en dacht ik: ja! Jou vind ik echt leuk!
Een eigenwijze maar ontzettend lieve dame. Heel veel heb ik van je geleerd en nog veel meer van je genoten.
In de manege lessen mocht ik vaak op je rijden en in het weekend deden we heel veel verschillende dingen: lekker je eigen ding doen in de paddock terwijl ik er rustig bij zat, je leerde me bewust zijn van mijn lichaamshouding omdat jij veel meer had gedaan met grondwerk en gewoon omdat je ontzettend spiegelde.
Ik mocht je longeren, we gingen regelmatig buiten wandelen en van een uitgebreide poetsbeurt kon je heel erg genieten (wat maar goed was, want het was soms echt heel erg nodig)
Door goed contact met jouw vorige eigenaresse kon ik terecht met vragen die we niet beantwoord kregen. We stuurden haar regelmatig foto's en verhalen en ze kwam nog wel eens op bezoek.
Je was echt m'n vriendinnetje. We hebben geknuffeld, je hebt me getroost als het nodig was en ik heb enorm gelachen om jouw rare fratsen.
(Modder in m'n haar smeren nadat je in een plas had liggen rollen omdat je zulke dingen graag leek te delen, achter me gaan lopen als het ging regenen tijdens het wandelen (alsof je dan droog bleef) of in het voorbijgaan een stuk hout uit een puin container meenemen alsof je een hond was, zijn maar een paar voorbeelden)
Maar ook als ik eens niet lekker in m'n vel zat en jij ook je dag niet zo had, dan konden we elkaar ontzettend dwars zitten. Waarna ik me weer realiseerde dat ìk toch echt degene was die dan even moest resetten, omdat je eigenlijk mij spiegelde.
We hebben meegedaan met de kür op muziek en heel veel keren met de onderlinge wedstrijden op de manege.
Toch kwam er een dag dat ik mijn vleugels uit kon slaan en een ander plekje vond met een ander paardje. Langzaam afgebouwd en na 3 jaar gestopt met het echte verzorgen. Maar toch.... Ik bleef je zien, zomaar even langs gaan bij je of toch een dagje invallen als verzorgster omdat er niemand anders beschikbaar was op een dag. Je blies dan in mijn gezicht als teken van herkenning en ik blies heel zachtjes terug in jouw neus en dan kreeg ik een dikke kus op m'n wang, alsof ik niet was weggeweest.
En toen kwam de dag dat oude blessures weer gingen opspelen en nieuwe gebreken je parten gingen spelen. Je oude lijf haperde en werken ging niet meer zonder pijn.
De eigenaresse heeft in overleg met de dierenarts besloten dat het tijd is om je te laten gaan.
Vorig jaar leek het daar al op uit te draaien en we hebben op een hele mooie dag heel lang gewandeld en heel veel foto's gemaakt. Maar toen knapte je op en hoefden we je nog niet te missen. Maar nu ben je echt op, ondanks dat dat koppie nog altijd even vrolijk staat.
Vandaag kwam de dag dat je echt wegging.
Bedankt lieve Ebel voor alles wat je me hebt geleerd en de geweldige herinneringen die je me hebt gegeven. Die nemen ze me nooit meer af.
nooit leuk nieuws en doet altijd zeer. 