Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-11-20 19:43

Geplaatst: 22-11-20 19:43

Arme Wouter. :knuffel:

**Geplaatst**: 22-11-20 21:59

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 22-11-20 21:59

Als was in z’n handen..

Fijn stuk weer!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-11-20 14:16

Geplaatst door de TopicStarter : 23-11-20 14:16

De vorige keer dat ik dit (onderstaand) besprak, leverde het een felle discussie op. Ik heb nu wat meer "waarom?" vragen aan mezelf gesteld tijdens het schrijven, maar neemt niet weg dat het erg moeilijk is en ik denk dat nog steeds 99% de gedachtegang niet zullen snappen/ egoïstisch vinden. Maar het is wel belangrijk voor het vervolg van het verhaal en geeft ook wat meer "inzicht" in de relatie denk ik.
Stel gerust vragen (evt. via PB, is misschien handiger) erover zodat ik er misschien nog meer in kan verwerken/ verduidelijken.

Ik denk dat het lastig is als je zelf niet in de situatie zit om je in te leven? Maar ik plaats het toch.

Lekker controversieel weer :')

. Ongesteld, altijd een feestje! Lang leve heen en weer slingeren, onzekerheid, ontevredenheid en mixed emotions.

18.
28 oktober 2019

“Wat me nu gebeurt... Ik ben jaloers! Ik heb dit gevoel in geen jaren gehad...” appt Wouter me om 9h30 terwijl ik me zit te verkleumen op kantoor. Mijn ballen zijn er (figuurlijk, natuurlijk) tijdens de forensische fietstocht afgevroren en ik heb nu al geen zin meer om te werken vandaag. Degene die heeft verzonnen dat je op de wereld bent gezet om 40 uur per week te werken en de rest van de tijd te moe bent om andere dingen te doen, zou ik graag eens aan een vragenvuurtje willen onderwerpen. Maar we doen er allemaal braaf aan mee.
“Vorige week zondag hadden we echt een leuke dag bij je zus” gaat hij verder “tot opeens Prem kwam en we naar huis moesten. Gisteren voelde ook alsof voor hij voor ging... Wow... ik ben écht jaloers...”

Ik voelde het al wel een beetje, maar had niet verwacht dat hij dit toe zou geven. En al helemaal niet zo snel. “Haha! Tof van je.” antwoord ik dan ook goedkeurend.
“Dat gevoel heb je alleen maar als je echt om iemand geeft” antwoordt hij liefdevol. “Ik geef echt heel veel om je. Ik hou van je....”.
“Wat wij hebben is super bijzonder en van ons weet ik dat het in ieder geval voor de rest van ons leven is” antwoord ik, iets waar ik bij Prem meer en meer over twijfel.

Ik weet dat Wouter het goed bedoelt. We gingen alweer meer en meer met elkaar om, maar het gedoe met de oratie was voor hem misschien een teken dat de deur bij mij op een kier stond – de avond van de oratie hebben we zelfs gezoend, hoewel ik me er bijna niets meer van kan herinneren - en nu is die deur weer dicht. Ik besluit het verder maar even te laten rusten.

“Nien, ik heb geen idee wat ik hiermee moet” antwoordt Prem als ik het hem even later vertel. Aan de ene kant vertel ik het Prem omdat ik mijn verhaal kwijt wil, maar diep in mijn hart misschien ook wel om hem alert te maken. Zo van: ‘pas op, meer kapers op de kust’. Maar dat laatste houd ik voor me. “Zelfs Manfred had in de gaten dat Wouter verliefd op je is”. Prem heeft dat inderdaad al eens verteld. En ik weet dat het hem dwars zit - mij lijkt het trouwens ook niet leuk als het andersom geweest was.
“Ik kan me voorstellen dat dit ook veel onrust bij jou creëert” vervolgt hij. “Goed voor niemand

”.

Ik neem een hap van mijn FAGE-kwark - of VA-HEY, aldus de verpakking die ik inmiddels uit mijn hoofd ken - het kan me geen moer schelen hoe je het uitspreekt; het is koud en ik zou willen dat ik het even in de magnetron kon zetten om het op te warmen.

“Wat ben je aan het doen, ben je druk?” vraag ik Prem, enerzijds om een ander onderwerp aan te boren, anderzijds omdat hij een beetje stil is vandaag.
“Haha, geen zin in bevroren, libido loze vrouwen. Ik was in een moskee. En nu weer vergaderen” antwoordt hij, waarna hij twee foto’s stuurt. Oh ja, Prem komt voor zijn werk overal.
“Allemaal microfoons” antwoord ik, op basis van wat ik ie op de foto’s van een typische vergaderopstelling van grote, witte tafels in een U-vorm.

“Gaan jullie zingen?” grap ik. “Niet voor het zingen de kerk uit, hè?’.
“Dat doe ik alleen bij jou. Chemie heet dat toch. Gaat maar door. Good things should never end...”. Ik heb spijt dat ik erover begonnen ben: dit is niet wat ik wil horen. En hoewel ik het niet direct toe zal geven, is het niet handig deze discussie te voeren als ik ongesteld ben. Het zijn de dagen dat ik toch al over niets tevreden ben: niet over mijn uiterlijk, niet over mijn paard en vooral niet over mijn leven. Wat wellicht ook de reden is dat ik er tóch over begin.

“But that is the best part of making love” antwoord ik dan ook teleurgesteld. “Unlucky me”.
“Heeeeeeee.... Dan doen wij het toch” zegt hij, vervolgend: “Met protectie, uiteraard

”.
Mmm, dat was niet wat ik bedoelde. Coïtus interruptus voelt voor mij als straf: alsof iemand je een snoepje voorhoudt wat snel wordt weggetrokken als je het pakken wil. Het voelt niet goed, het voelt niet eerlijk. Want ondertussen krijgt hij wel precies wat hij wil. Ik mag het niet denken, maar het voelt alsof hij het mij misgunt. Zeker tijdens deze dagen.

“Ik wist niet dat jij dit zo erg vond” zegt hij verbaasd. “Tantra seks is het beste, toch? All night long...” gaat Prem verder. Hij is overtuigd van zijn eigen stelling en hij weet zeker dat alle vrouwen met mij zouden willen ruilen omdat we de hele nacht de liefde kunnen bedrijven door Prem’s filosofie. “Alle vrouwen zijn jaloers als ik dat vertel” zegt hij altijd pochend. Het is iets wat ik niet zo zeker weet; ik ga er in ieder geval voornamelijk in mee omdat ook ik weet dat de huidige werkwijze niet zonder risico's op zwangerschap is. En ach, het is inderdaad wel erg fijn.

Ah, weer die verdomde tweestrijd!

“Laat maar joh” antwoord ik; als ik me realiseer dat ik blij moet zijn dat ik Prem überhaupt weer terug heb - in principe was het tenslotte bijna over tussen ons - en het laatste wat ik wil is ruzie over onze (of, zoals het steeds meer lijkt, alleen mijn-) kinderwens. Daarnaast kunnen we het beter zo houden, dan dat we met een lu*llenmutsje aan de gang gaan - ook ik heb opgelet bij kansberekening.

En ach, hij snapt het toch niet, néé, ik denk dat niemand snapt hoe ik me voel. Ze zullen me egoïstisch vinden, zeurderig en dwingend. Maar elke dag sluimert er iets aan de oppervlakte, iets dat zegt dat mijn vruchtbare periode eindig is, dat de kans om ooit moeder te worden van “nihil”, via “mogelijk” steeds sneller definitief naar “onmogelijk” gaat, als een vliegtuig dat razendsnel neerstort. En ach, Prem kan het niets schelen, van hem hoeft het niet zo. Hij heeft al twee kinderen. Hij zal er niet om rouwen als ik niet meer vruchtbaar ben.

“Heeeee, wat is er nu mis weer? Hebben we nu alweer ruzie?” antwoordt hij, alsof hij toch aanvoelt dat er iets speelt. “Ik vind seks met jou subliem. Onze chemie is geweldig. Daar wil ik een tijdje van genieten. Dan misschien kinderen als het zo ver is. Zingende de kerk uit heeft daar niks mee te maken. Het is gewoon te goed.... xx”.
Ah, sh*t, dit gaat de verkeerde kant op. “Nee hoor, geen ruzie. Voor mij voelt het een beetje alsof ik alleen goed ben voor een potje vrijen en alsof je me aan het lijntje houdt. Ik begrijp het gewoon niet zo”. Ik besluit het er maar bij te laten, voordat we straks weer terug bij af zijn. “Succes met je praatje” sluit ik af.

“Goed ben voor potje vrijen?” antwoordt Prem boos. “Hoe kom je daarbij? Vrijen met jou is subliem, maar je vasthouden en met je in één bed slapen vind ik fijner. Veel fijner”. Ik antwoord niet - ik denk dat ik mijn punt duidelijk gemaakt heb en wil niet nog meer olie op het vuur gooien.

“Ik wil wat tijd nemen, rust creëren en dan verder gaan. Er zit niks achter verder” gaat Prem verder. “Ik denk natuurlijk ook aan mijn kinderen” Ligt jouw geluk nu vast aan zwanger worden?
Ben jij ook niet een beetje shaken door het gedoe met Wouter, Mike enz. enz.? Zelfs mijn kinderen hebben het erover. We hebben weer een heftige discussie, terwijl dit allemaal gewoon spontaan moet gaan. Genieten van elkaar, elkaar leren kennen, het beste uit elkaar halen en verder.. xx”.

De ene keer moet alles minutieus gepland worden, nu moet het weer spontaan gaan. Ik snap er geen hout meer van. Het enige wat ik weet, is dat als het spontaan moet gebeuren, het zeker niet gebeurt. En dat geldt trouwens ook als we nu ruzie gaan maken.

“Dit is geen heftige discussie” bagatelliseer ik snel. “Maar ik denk dat het alleen maar goed is om uit te spreken hoe we ons voelen, toch?” – en dat vind ik oprecht – het is iets wat ik me heb voorgenomen om vaker te doen – mijn gedachten laten spreken. Ik zal geduld moeten hebben, duimen voor een wonder en er rekening mee moeten houden dat het me niet gegund is – hoe moeilijk dat ook is. Maar voorlopig is het misschien handiger dit onderwerp te laten rusten.

“Wanneer zie ik je weer?” antwoord ik dan ook maar, om weer een ander onderwerp aan te snijden. Het is gek, maar als we samen zijn, hebben we nooit gedoe en voel ik me eigenlijk ook nooit zo onzeker – dan voelt het alsof alles gewoon goedkomt. Maar op dit soort momenten, juist als we niet samen zijn en ik niet precies weet wat hij allemaal aan het doen is of wat er allemaal door hem heen gaat, lijkt het alsof we steeds verder uit elkaar drijven. En de onzekerheid die dan boven komt, is voor mij ook nieuw.
“Nini, Ik ga morgen met Man naar Baukje: we gaan in haar nieuwe huis eten. Overdag voetbal met Man. Beetje saai, maar ik probeer wat rust te creëren. Veel vragen over jou van Man. Het heeft toch indruk gemaakt. Overmorgen?”

Ik haal opgelucht adem. “Overmorgen is prima” antwoord ik. “En laat mij geen reden voor ruzie zijn. Dat willen ze maar al te graag” vul ik aan. Want volgens mij maakt het niet uit wat Prem vertelt over mij, ik kan het toch niet goed doen. En hoe meer ze weten, hoe meer ze hebben om me belachelijk te maken; dat heb ik de vorige keer gezien.
“Jij hebt helemaal gelijk dat jou naam niet voor ruzies gebruikt moet worden. Gaat ook niet gebeuren

” verzekert Prem me. “Ik mis je”.

Wie een hond wil slaan, vindt altijd een stok, dus ik ben er nog altijd niet gerust op.

“Ik mis je ook” antwoord ik.

wordt vervolgd

Laatst bijgewerkt door astridastrid op 23-11-20 14:31, in het totaal 4 keer bewerkt

**Geplaatst**: 23-11-20 14:27

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 23-11-20 14:27

Neeee Nina wat doe je nou

**Geplaatst**: 23-11-20 14:50

Geplaatst: 23-11-20 14:50

Nina schreef:
Het is gek, maar als we samen zijn, hebben we nooit gedoe en voel ik me eigenlijk ook nooit zo onzeker – dan voelt het alsof alles gewoon goedkomt.

doe mij zo'n selectief geheugen!

En ik maar denken dat vrouwen altijd al het negatieve goed onthouden en dit ook maaaaaaaaaanden later nog mis-/gebruiken tijdens een onenigheid.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-11-20 15:00

Geplaatst door de TopicStarter : 23-11-20 15:00

Rocamor schreef:
doe mij zo'n selectief geheugen!

En ik maar denken dat vrouwen altijd al het negatieve goed onthouden en dit ook maaaaaaaaaanden later nog mis-/gebruiken tijdens een onenigheid.

Goed punt!

Misschien had ik er meer bij moeten zetten dat het voor dit punt geldt haha.
Als ze samen zijn, zegt Prem bijv. dat het allemaal goed komt. Zo bedoelde ik het meer.

Verder, toch ook een roze brilletje.

**Geplaatst**: 23-11-20 16:45

Geplaatst: 23-11-20 16:45

Misschien ligt het aan hoe ik lees hoor!
Maar je schrijft de datum erboven als titel, dan denk ik bijv dat het vrijdag is en dan ineens is het alweer maandag, en zou je zaterdag met Prem afspreken, maandag appt wouter dat hij jaloers is (en hij spreekt over de dag ervoor, dat moet zondag geweest zijn), even later vertel je het aan Prem, op maandag moet dat dus zijn denk ik? Misschien de dagen erboven bij de datum zetten?

Waar was Nina zaterdag nou?

Ik ben een beetje in de war met de dagen/data!
En had ze prem nu aan de tel, op de app of was ze bij hem? :')

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-11-20 17:36

Geplaatst door de TopicStarter : 23-11-20 17:36

Klopt helemaal!

Er zijn een paar dagen overgeslagen. Dit is maandag. [edit]Ik zal de dagen toevoegen inderdaad!

Nina was die zaterdag inderdaad bij Prem, misschien had ik daar een verwijzing naar moeten maken in dit stuk. Kan ook makkelijk, zeker bij het "zingen in de kerk". Goede. Zo van: "het zit me nog dwars" ofzo.
(Met Wouter klopt het, ik was met hem een dag in de war).

Aaaaaaaah ik maak er weer lekker ouderwets een rommeltje van sorry, zal even beter opletten.

Laatst bijgewerkt door astridastrid op 23-11-20 17:40, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 23-11-20 17:39

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 23-11-20 17:39

**Geplaatst**: 23-11-20 17:45

Geplaatst: 23-11-20 17:45

Oh wacht even hoor ts, want ik volg het ook niet meer: ze heeft dus al liggen krikken met prem en is nu eigenlijk een soort van beledigd dat hij hem er op tijd uithaalde en ze dus nu ongesteld is geworden?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-11-20 17:54

Geplaatst door de TopicStarter : 23-11-20 17:54

neetoch schreef:
Oh wacht even hoor ts, want ik volg het ook niet meer: ze heeft dus al liggen krikken met prem en is nu eigenlijk een soort van beledigd dat hij hem er op tijd uithaalde en ze dus nu ongesteld is geworden?

Jatoch!

Nou ja, niet direct dat ze ongesteld is geworden als resultaat van de withdrawel (dat zou ook niet kunnen ivm eisprong) maar in het algemeen.

Ongesteld meer als "aanleiding", slechte mood en het vreselijk dwars zitten van het euvel. Het toch weer even aan willen kaarten, een onderliggende (of misschien wel nog etterende) wond.

Zal dit hoofdstuk ook wel even markeren als herschrijver t.z.t. haha! Want het is al zo'n moeilijke dus heb ook zitten schuiven.

**Geplaatst**: 23-11-20 17:59

Geplaatst: 23-11-20 17:59

neetoch schreef:
Oh wacht even hoor ts, want ik volg het ook niet meer: ze heeft dus al liggen krikken met prem en is nu eigenlijk een soort van beledigd dat hij hem er op tijd uithaalde en ze dus nu ongesteld is geworden?

Ik snapte idd ook niet veel van dit stukje

**Geplaatst**: 23-11-20 18:29

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 23-11-20 18:29

pffff,, die wouter klinkt perfect..
run nina, run.. naar wouter

**Geplaatst**: 23-11-20 18:34

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 23-11-20 18:34

Oeh er zijn hier een boel mensen die beter begrijpend kunnen lezen dan ik. Ik had toch eea gemist. Goed dat het hierdoor helderererer is

**Geplaatst**: 23-11-20 20:01

Geplaatst: 23-11-20 20:01

Joltsje schreef:
pffff,, die wouter klinkt perfect..
run nina, run.. naar wouter

Helemaal mee eens!

**Geplaatst**: 23-11-20 21:02

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 23-11-20 21:02

Stille meelezer meldt zich. Zeker nog interessant om te lezen, ookal is het misschien niet zo spannend meer als het eerste deel, waar alles toeleefde naar de oratie.
Het enige wat mij wat "stoort" is dat is de reacties via app soms gewoon niet kan begrijpen. Zoals met Wouter die eindelijk toegeeft jaloers te zijn en dan reageert Nina met 'haha, tof van je'? Hoezo haha en hoezo tof van hem?

**Geplaatst**: 23-11-20 22:56

Geplaatst: 23-11-20 22:56

astridastrid schreef:
Zal dit hoofdstuk ook wel even markeren als herschrijver t.z.t. haha! Want het is al zo'n moeilijke dus heb ook zitten schuiven.

Goed idee, haha. Ik heb hem meerdere keren gelezen en besloten dat ik er ook niet veel van snapte :))

Het makkelijke aan zo'n topic is wel dat je als schrijfster meteen opheldering kunt geven!

xSiep schreef:
Zoals met Wouter die eindelijk toegeeft jaloers te zijn en dan reageert Nina met 'haha, tof van je'? Hoezo haha en hoezo tof van hem?

Dit vond ik inderdaad ook gek. Als ik aan zou geven bij iemand die ik leuk vind dat ik jaloers ben, en ik krijg zo'n reactie, zou ik best pissig zijn

**Geplaatst**: 23-11-20 23:09

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 23-11-20 23:09

De Whatsapp gesprekken mogen wat mij betreft duidelijker uitgewerkt worden. Bijvoorbeeld de naam van Nina dikgedrukt, dubbele punt en dan wat ze zegt.
Regel overslaan.
En dan hetzelfde met bijvoorbeeld Prem. Zijn naam dikgedrukt, dubbele punt en dan wat hij zegt.

Kan het niet voor typen, zit op mijn telefoon dit even snel te typen haha

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-11-20 08:11

Geplaatst door de TopicStarter : 24-11-20 08:11

Nou, het wordt dus zeker nog spannend (ik denk dat er in dit deel eigenlijk meer te gebeuren staat en zeker intenser) maar daardoor wil ik wel eerst de verhoudingen goed hebben.

Bedankt voor de reacties, zal eraan werken!

Van Wouter: tof dat hij het toegeeft. Beter dan eeuwig zwijgen denk ik. Maar daar ga ik nog verder op in.

Volgende hoofdstuk zal denk dus wel even langer duren nu, nalezen nalezen...
Heb nu ook een aantal dagen in één gestopt en dat werkt minder goed/ onduidelijker.

**Geplaatst**: 24-11-20 11:10

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 24-11-20 11:10

Ja ik denk dat het fijner leest als je inderdaad per dag een hoofdstuk maakt

En ja Nina is gek op Wouter en hij op haar...maarja je kan iemand super leuk vinden, er heel graag mee samen zijn, het kan je beste vriend zijn.....maar zonder romantische vlinders en kriebels in de buik is het dan toch niet iets om een liefdesrelatie mee te beginnen.

**Geplaatst**: 24-11-20 13:10

Geplaatst: 24-11-20 13:10

Ik denk dat je best meerdere dagen in 1 stuk kan doen hoor, maar dan toch wat duideijker de dagen erbij en idd. Bericht via WA schuin of dikgedrukt oid!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-11-20 09:38

Geplaatst door de TopicStarter : 25-11-20 09:38

Superthanks voor de Bokker die het even doorgelezen heeft, als het goed is, klopt het nu aardig haha (na mijn belabberde stuk).

Momentum!

19.
Vrijdag 4 november 2019

Ik ben Nina, 36 jaar, ongehuwd, wonend in een klein studio-appartement in Warmond en ondanks dat ik fulltime aan het werk ben, kan ik net aan de eindjes aan elkaar breien. Daarnaast heb ik een relatie waarvan ik niet eens weet of het nog ‘aan’ is - ik heb de afgelopen dagen maar weinig van Prem gehoord - alles gaat volgens plan, hoor, hashtag lovemylife.

Gisteren zouden Prem en ik eigenlijk 9 maanden samen geweest zijn. Hoewel ik elke maand op deze dag een gedichtje kreeg, bleef dat nu uit, waardoor ik nog meer ging twijfelen aan onze relatiestatus.
“Negen maanden en een dag geleden hebben we elkaar ontmoet”, appte ik hem vanmorgen maar – de veilige weg kiezend – en hij reageerde natuurlijk beschaamd dat hij het vergeten was (ja, ja).

9 months and one day
Two days and 3 days
Many sunshine and a few rains
Close our eyes and make sure things go our way

“Our” way nog wel , dacht ik nog toen ik het las. That will be the day.

Nienke had me uitgenodigd om vanavond bij haar te eten. “Shivam komt BBQen ( we maken voor jou iets anders) en neemt ook een vriend mee. Hij wil je leren kennen en wil binnenkort met ons op stap. Maken we hier eerst een klein feestje” had de uitnodiging geklonken.
Ik had gekscherend geantwoord dat ik alleen zou komen als ik Bubbles mee mocht nemen, wat natuurlijk geen probleem was.
Heb ik in ieder geval een date, ook al blaft de mijne en is hij wat behaarder dan de gemiddelde man.
En zo zit ik hier in de hippe kas in de tuin van Nienke. En ik voel me vreselijk ongemakkelijk.

Nienke en ik kunnen gemakkelijk samen op stap: we vallen op totaal verschillende types. Ze hecht nogal veel waarde aan het uiterlijk. Shiv komt uit Curaçao en valt met zijn ‘goddelijke figuur’ (Nienke’s woorden) helemaal bij haar in de smaak. Het is absoluut een hele aardige, introverte jongen maar met zijn 25 jaar nog jong (zeker in vergelijking met Nienke (43)). Daar merk je overigens niet veel van, maar wel in het stukje zelfontplooiing, zelfontwikkeling, levenslessen en algemene ontwikkeling, aldus Nienke. Maargoed, daar was ik, toen ik 25 jaar was, ook niet echt mee bezig.
Shiv is volgens Nienke heel reël, ‘chill’, een beetje ondeugend, maar wel echt een klassieke “fiets”.
“We kunnen van alles doen behalve verliefd worden” is zijn motto, en hoewel Nienke, net als ik, graag iets ‘echts’ wil, blijft ze er zelf in meegaan, ondanks dat hij alleen bij haar thuis af wil spreken (kan Nienke tenminste de drank regelen) en vervolgens niet schroomt Tikkies te sturen voor de bus (want “ik moet toch naar jou toe komen” aldus Shiv). Nienke heeft al eerder geweigerd hem EUR1,000 te lenen, maar toen zag hij het niet verstrekken van financiële hulp direct als iemand laten zitten.

De reden waarom ik me momenteel echter zo ongemakkelijk voel, is de aanwezigheid van de vriend van Shiv, waarvan Nienke blijkbaar ook de naam niet weet. Hij lijkt behoorlijk onder de invloed van het één of ander.
Nienke is na een korte begroeting de keuken ingedoken, Shiv is buiten bezig met de barbecue en Vriend is bezig met mij.
“Ik wil je zoenen” fluistert hij me toe, terwijl ik tegenover hem zit aan de grote, houten tuintafel. Ik ben dan denk ik net 10 minuten binnen. Hij zit onderuitgezakt aan tafel en heeft zijn dikke, zwarte, glimmende jas nog aan. In zijn hand heeft hij een longdrinkglas welke tot de nok toe gevuld is met – wat ik vermoed – Wodka. Het is in ieder geval geen water.

Opgelucht haal ik adem als ik precies op dat moment Nienke de kas weer in zie lopen, op de voet gevolgd door haar zoontje. In haar handen heeft ze een grote schaal met vegetarische pastasalade. “Speciaal voor jou gemaakt” roept ze me toe terwijl ze de doorzichtige schaal omhoog houdt. Ik heb nooit begrepen waarom mensen koude pasta eten, maar ben blij dat we niet meer alleen zijn.

Als Nienke langs Vriend loopt, houdt hij haar tegen.
“Ik vind je vriendin leuk”, zegt half schuimbekkend, terwijl hij zijn grille bloot lacht. Ik voel me ongemakkelijk in de overtreffende trap.
“Nou, dan kun je achteraan in de rij aansluiten!” zegt ze resoluut. “Volgens mij heeft Nina het op dit moment al druk zat met de mannen. En is het niet weer aan met Prem?” vraagt ze, terwijl ze haar blik op mij richt.

“Tja, ik weet het eigenlijk niet” antwoord ik twijfelend, terwijl ik Bubbles, die op mijn schoot ligt, over zijn hoofd strijk. “Ik heb geen idee hoe gaat lopen met zijn kinderen. Ze liggen erg dwars. Nu waren ze weer boos dat ik ze allemaal geblokkeerd heb. Prem blijft het voor ze opnemen terwijl ze hem in mijn ogen allemaal in de zeik nemen”.
“Nou, dat is een understatement” antwoordt Nienke bevestigend.

Ik had Prem geantwoord dat het blokkeren mij rust gaf.
“Het zijn mijn kinderen!” had hij boos gereageerd, “dus we leven nu met ze samen”.

“Ach, ik ga me niet meer door hem op laten naaien of boos laten maken” zeg ik tegen Nienke. “En volgende week gaan we toch ook weer een nachtje weg”.
“Tja, ik zie jullie toch niet samen in het bejaardentehuis zitten, later” lacht ze veelbetekenend.
Ik twijfel er ook steeds meer aan. “Van de week zei hij ook nog: “ja, jíj hebt het zelf niet handig aangepakt die avond van de oratie. En tijdens het etentje had je je echt anders moeten gedragen want ze zien je als hun stiefmoeder”. Dus hij is er nog altijd van overtuigd dat ik het op mezelf afgeroepen heb. Ik heb gezegd dat ik mezelf was”.

“Dat is wel goed van je” antwoordt Nienke goedkeurend.

“Wacht even hoor, even serieus” zegt Shiv, die inmiddels met een bord worsten naar de tafel is gelopen en het verhaal blijkbaar gehoord heeft. “Waarom blijf je in godsnaam eigenlijk bij die vent?”.

“Tja” antwoord ik, “wij zijn een verschil van dag en nacht; waarbij de rollen afwisselen - de ene keer ben ik dag, dan is Prem dat weer. Maar toch ben ik supergraag bij hem en vooral met hem. Ik vind de verdieping in elkaar echt een zegen. En dan bedoel ik in dit geval: met kleren aan.
Ik wil niets liever dan alle toffe dingen die ik mee maak in mijn leven met hém delen, hem deelgenoot laten zijn.
Creating memories together, writing new chapters: we hebben ZO’N goede energie! We laten mensen altijd en overal met een glimlach achter als we samen zijn. We hebben altijd zoveel lol en ik moet altijd om hem lachen.
California dreaming on a winter’s day” antwoord ik, zonder eigenlijk te weten waarom ik dat laatste toevoeg.

“Wow. Als je zoveel inspirerende quotes nodig hebt om iets te onderbouwen, moet je het nooit doen” antwoordt Vriend sarcastisch - zijn ogen inmiddels weer iets meer open hebbend dan zojuist. “Wat een berg bullshit, zeg” zegt hij en ik zie aan de manier waarop hij een beetje op en neer schudt, dat hij me uitlacht.

Nienke gaat verder, Vriend’s opmerking negerend: “die kids lekker geblokkeerd laten, hoor. Jij hebt niks met ze van doen, toch? Dat mag hij lekker uitzoeken. Ongelofelijk dat hij het nog steeds voor ze op blijft nemen terwijl ze hem compleet in de zeik nemen”.
“Dat was ik wel van plan!” antwoord ik, doelend op de blokkade. “Als mensen je alleen maar willen checken om er iets van te vinden… laat maar”. Ik kan me zo voorstellen dat ze bij alles wat ik plaats ‘een mening’ hebben, zonder mij ook maar enigszins te kennen.
“Ik doe gewoon waar ik blij van word. En tegenwoordig schrijf ik het maar weer allemaal van me af. Werkt uitstekend” zeg ik terwijl ik mijn schouders ophaal.

Okay, ik ben pas deze week - na dat zwangerschapsgezeur - weer begonnen met het bijhouden van mijn dagboek. Ik heb besloten dat ik net meer alles ga zeggen wat ik denk. Alles voor de goede vrede. En eigenlijk is elke relatie toch een beetje een “keeping up appearances”-show, toch? Als je alles zou zeggen wat je denkt...!

“Ja, je moet echt wat met dat schrijven gaan doen” beaamt Nienke. “Je kunt erg boeiend vertellen en ik denk dat je mensen kunt inspireren”.
“Haha, daar zal niet iedereen het mee eens zijn. Voorlopig zie ik het maar als therapie” wuif ik Nienke’s idee resoluut weg. “Maar vertel eerst maar eens hoe het met jou gaat”.

“Nee – nog niet” antwoordt Nienke direct, terwijl ze de worst in minuscule blokjes saan het snijden is voor Valentijn, die door al het heen en weer geren inmiddels dood-en-doodmoe tafel zit. “Ik wil eerst weten hoe het met Wouter is”.

Ik kijk naar de mannen, die opvallend stil zijn. “Nee, dat komt een andere keer wel”, lach ik onzeker, en dan met name omdat ik het zelf ook niet weet.

wordt vervolgd

**Geplaatst**: 25-11-20 12:08

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 25-11-20 12:08

Geweldig stuk, echt top geschreven!
Voor het eerst geef je me als lezer echt het idee dat Nina echt een vrouw van 36 is, iemand die niet als een puber elke emotie rondprojecteert en dan weer in het andere uiterste schiet, maar een volwassene weet wat ze denkt en voelt, ook al weet ze nog niet wat ze daar dan mee aan moet. Gewoon 100% mens dus.

In dit stuk lees ik een Nina die ergens toch nog iets van hoopvol is over de situatie met Prem, maar tegelijkertijd ook iets verdrietigs over zich heeft terwijl ze er toch een leuk etentje van wil maken voor haar vriendin. Dat hele subtiele spel van subtiele emoties, dát is schrijven. Niet heftige gebeurtenissen met heftige uithalen naar iedereen die tegengas geeft, maar het laveren door alle emoties die dat in jezelf losmaakt en daar dan zelf vorm aan geven. Dat maakt van deze Nina een round character. Dit is waarom ik feedback gaf: omdat ik wist dat zij dat in zich had, en jij als schrijver ook.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-11-20 12:15

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst door de TopicStarter : 25-11-20 12:15

Ja, ik heb ook echt onwijs veel aan je reactie gehad, hoor! Dus extra leuk om dan ook weer zo’n reactie te krijgen!

Doet me goed!

**Geplaatst**: 25-11-20 12:41

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 25-11-20 12:41

Oeioeioei wat een types bij Nienke. Die mag eigenlijk niets zeggen over Prem hahaha.

Ik vond dit ook een erg fijn stuk!