Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 30-11-20 00:34

Geplaatst door de TopicStarter: 30-11-20 00:34

balance schreef:
Ik zal dan ook maar zeggen wat ik denk dat Marit gaat zeggen... Ze ziet de relatie niet meer zitten. Maar ik kan me vergissen hoor.

Zou Marit dat zeggen, denk je?

Spoiler:
Die is namelijk helemaal gek van Syl, terwijl Syl degene is die het niet "echt" als relatie ziet en natuurlijk helemaal met haar hoofd bij Daniëlle zit.

"Elk afscheid betekent de geboorte van een herinnering"
s. Dali

[UK] [VER] Ik heb je liever dan lief…

**Geplaatst:** 30-11-20 01:58

Geplaatst: 30-11-20 01:58

Spoiler:
Ja, dat had dan ook een hele klapper geweest toch? :D Maar nu denk ik dat ze wilt trouwen LOL

Je houdt het maar spannend hoor :D, TS! Je bent echt een goede schrijfster.

We see things as we are, not as they are
- Anaïs Nin

**Geplaatst:** 30-11-20 02:18

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 30-11-20 02:18

_O-

**Geplaatst:** 30-11-20 08:19

Geplaatst: 30-11-20 08:19

Ik lees ook nog steeds mee!! :D
Het lijkt (misschien wel te) voor de hand liggend wat Marit te vertellen gaat hebben maar ts heeft me al vaker verrast dus ik ben weer erg benieuwd :))

**Geplaatst:** 30-11-20 08:21

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 30-11-20 08:21

Ik zou zeggen: 'ik ben zwanger' maar dat gaat in dit verhaal niet op.

Mijn eerste ingeving was ook dat ze wol stoppen.

Be your best self

**Geplaatst:** 30-11-20 08:24

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 30-11-20 08:24

Of ze wilt gaan samenwonen omdat ze Syl nu zo weinig ziet. Het kan natuurlijk ook over iets totaal anders gaan en heeft ts ons op het verkeerde spoor gezet :')

Ik heb een mentale beperking en kan daardoor soms vreemd reageren

**Geplaatst:** 30-11-20 10:24

Geplaatst: 30-11-20 10:24

Joltsje schreef:
Ik zou zeggen: 'ik ben zwanger' maar dat gaat in dit verhaal niet op.

:') dat was ook het eerste wat bij mij te binnen schoot

**Geplaatst:** 30-11-20 13:50

Geplaatst: 30-11-20 13:50

primera schreef:
Joltsje schreef:
Ik zou zeggen: 'ik ben zwanger' maar dat gaat in dit verhaal niet op.

:') dat was ook het eerste wat bij mij te binnen schoot

Kan wel natuurlijk, als Marit vreemd is gegaan.

Snuitmans (B+14, pr 205) (L1+2)

**Geplaatst:** 01-12-20 13:33

Geplaatst: 01-12-20 13:33

Caritas schreef:
primera schreef:

:') dat was ook het eerste wat bij mij te binnen schoot

Kan wel natuurlijk, als Marit vreemd is gegaan.

Hahaha dit maakt het verhaal wel spannend! _O-

Overigens dacht ik dat Marit het uit zou maken. Puur uit zelfbescherming omdat ze voelt dat Syl er niet helemaal bij is..

**Geplaatst door de TopicStarter:** 01-12-20 14:16

Geplaatst door de TopicStarter: 01-12-20 14:16

Hier jullie antwoord!

-----

Hoofdstuk 5: Is just to love…

Marit is laat, ze zou om half drie bij mij zijn, maar het is inmiddels drie uur en zowel van Marit als van een berichtje is niks te bekennen.
Ik heb zo goed en kwaad als ik kan, geprobeerd mezelf te fatsoeneren, ervoor proberen te zorgen dat ik er in ieder geval niet uitzie alsof ik twee avonden stevig aan de alcohol heb gezeten.

Kwart over drie gaat mijn telefoon; “Ik ben er.” Met aardig wat lood in mijn schoenen loop ik naar de voordeur, wanneer ik deze open staat Marit daar met een capuchon op en een enorme sjaal om haar heen gewikkeld.
Ze geeft me geen knuffel en verontschuldigd zich enkel dat ze zo laat is, maar het zou me zo meteen allemaal duidelijk worden. Ik loop achter haar aan naar mijn studio en vraag of ze iets wil drinken.
‘Doe maar iets van thee.’ – waarop ik de waterkoker aanzet en mijn mini-theedoos achter de flessen wijn vandaan tover.

‘Gaat het wel?’ – ik kijk over mijn schouder naar Marit om haar reactie te peilen.
‘Eerst thee, dan kunnen we praten.’ – van deze uitspraak krijg ik een onbestemd gevoel. Het klinkt niet alsof ze het wil hebben over haar bezoekje aan haar ouders.
Met twee mokken thee kom ik naast haar zitten en ik reik haar een van de twee mokken aan.
‘Zit je iets dwars?’ – ik probeer een opening te vinden om aan dit, blijkbaar zware, gesprek te beginnen. Ze kijkt me eindelijk aan, ik zie haar ogen rood doorlopen en schrik behoorlijk; “Wat ziet ze er uit!”
‘Syl…’ – ik zie weer tranen in haar ogen verschijnen.
‘Ik ga een tijdje weg. Ik heb me al uitgeschreven op de hogeschool en mijn kamer opgezegd. Morgen vertrek ik naar mijn ouders en ik kom voorlopig niet meer terug.’

Ik kan geen woorden vinden om me uit te drukken, dit is niet wat ik van het gesprek verwachtte, ik staar Marit ook alleen maar met een verwarde blik aan. Wanneer er vanuit haar geen uiteenzetting komt, probeer ik om toch iets van woorden uit mijn mond te laten komen.

‘Maar… Was je… Wat is er aan de hand dan?’ – ik zet mijn mok thee naast de bank op de grond. Het voelt ongemakkelijk om deze als een soort barrière tussen ons in te houden.

‘Er is heel veel aan de hand, maar het voelt niet als de juiste plaats en tijd om dit allemaal uit de doeken te doen. Zeker omdat ik het idee heb dat je er de laatste tijd niet helemaal 100% bent.
Ik weet heus wel dat je twijfels hebt en dat je liever ergens anders bent, dan met mij thuis. Maar ik hoopte intens dat het een periode van vreemde bindingsangst was en dat het wel over zou gaan, maar daar heb ik nu de tijd en de ruimte niet voor.’ – Ze neemt een slok van haar thee zodat ze haar blik weer af kan wenden van mijn compleet gedesillusioneerde blik. Eigenlijk wil ik tegen haar zeggen dat ze niet zo gek moet doen en dat ik graag bij haar ben, maar dat zou enkel zijn om haar gerust te stellen en dan zou ik haar voorliegen. Dat verdient ze niet, helemaal niet in deze toestand.

‘Marit, ik weet niet zo goed wat ik hierop moet zeggen… Ik zie aan je dat het je veel doet en ik wil het ook zeker niet bagatelliseren, maar ik heb het idee heb dat je ons contact hiermee ook wilt verbreken?’ – Dát steekt even… Het besef dat ons contact straks helemaal zou verdwijnen. Ze blijft even stil en plukt wat aan haar sjaal die ze niet afgedaan heeft toen ze binnen kwam.
Ik wil mijn hand op haar schouder leggen, maar deze trekt ze weg en kijkt me vernietigend aan.

‘Jíj bent degene die ons contact verbroken heeft, sinds de dag dat je stage bent gaan lopen op die verrotte school.’ – Ik zie de tranen nu ontsnappen uit haar ogen, ik krijg een deken van schuldgevoel over me heen.
‘Ik ben niet achterlijk Syl. Ik zie heus wel dat je staat te popelen om naar je stage te gaan en niet omdat je het lesgeven zo ontzettend leuk vindt.’
‘Wat bedoel je te zeggen Marit?’
‘Verdomme Syl! Gun me nou één keer gewoon een eerlijk antwoord, zonder jezelf eronderuit te willen kletsen. Wie is het daar? Loopt er een stagiaire rond die jou om haar vinger windt?! Of misschien toch die éne leuke docente?!’ – Schuldbewust kijk ik Marit aan, ik wil haar niet zeggen dat ik op dit moment het grootste “gay-cliché” ben door te vallen voor een getrouwde hetero vrouw.

‘Die blik zegt meer dan wat je me nog te vertellen zou hebben. Ik denk dat je daarmee je antwoord ook hebt op de vraag of ik ons contact verbreek.’ – Even lijkt het of ze na deze zin het hele gesprek afgerond heeft, maar wanneer ze ziet dat ik met een blik vol medelijden naar haar kijk verandert haar houding en haar gezicht trekt in een frons;
‘Ik ben geen zielig vogeltje dat gered moet worden Syl! Kijk me niet aan met die verschrikkelijke “ik wil je helpen-blik”. Écht dat maakt me zo ontzettend boos. Je had er voor me moeten zijn toen je daar de kans voor had, in plaats van dat mens op je schouder uit te laten huilen!’ – Ik verschiet even, “hoe weet ze dit? Is ze me gevolgd?”.

‘Nee, niet vragen hoe ik dit weet. Ik ga het je ook niet vertellen, ik wilde je de kans geven het eerlijk tegen me te vertellen. Zoals ik je al gezegd heb Syl, ik ben niet achterlijk.’ – Ze staat op en gaat voor me staan, even denk ik dat ze gaat slaan… Haar houding is agressief en ik zie de gevoelens van verraad en woede van haar gezicht af spatten.
‘Geef me je telefoon.’ – Ze houdt haar hand op.
‘Nee Marit, zeg eerst maar wat je ermee wilt doen.’
‘Stel je niet aan, verwacht je nu écht dat ik door je telefoon heen ga? Dat ik dat mens ga berichten? Ik heb mijn antwoorden al, ik wil dat je mijn nummer nooit meer terug kunt vinden. Iemand zó achterbaks en leugenachtig als jij hoeft nooit meer in mijn leven terug te komen.’ – Ik verbaas me over de kracht waarmee dit uit haar mond komt. Ze staat te trillen met haar hand nog steeds uitgestoken. In een automatische beweging geef ik haar mijn telefoon, ik zie haar wat rommelen en daarna gooit ze de telefoon op de bank.
‘Ik hoop voor je dat ze het allemaal waard is geweest.’ – Ze trekt de deur open en verdwijnt naar beneden.

Ik zit nog verbouwereerd op de bank, probeer alle puzzelstukjes op zijn plek te krijgen. Ik pak mijn telefoon van de bank af en zie dat ze inderdaad zowel haar nummer als alle WhatsApp gesprekken tussen ons verwijderd heeft. Ik voel mezelf met de minuut schuldiger, ik heb vreemdgangers altijd verguisd en verafschuwd en nu ben ik er zelf een. Het gesprek met Marit heeft wel de nodige vragen opgeroepen; “Is Daniëlle het eigenlijk wel waard om mezelf zo door de ellende heen te slepen? Om te liegen tegen Biebs? Om in een al wankel huwelijk te gaan lopen porren?” - Ik kan er op dit moment geen antwoord op geven, het lijkt of ik uit sta en mijn morele kompas helemaal de weg kwijt is.

“Jezus, wat een verrotte vriendin ben ik eigenlijk!”
Met deze gedachte ga ik mijn zondagavond in. Ik zet mijn telefoon uit, pak mijn spullen voor de maandag alvast in en de rest van de avond besluit ik in bed door te brengen met muziek op. Even alles op een rijtje zien te krijgen en vanuit daar verder, al voel ik me op dit moment 10 jaar ouder geworden.

"Elk afscheid betekent de geboorte van een herinnering"
s. Dali

[UK] [VER] Ik heb je liever dan lief…

**Geplaatst:** 01-12-20 15:07

Geplaatst: 01-12-20 15:07

Wow... _/-\o_ goed geschreven weer!

Op de rug van een Irish Cob is het leven helemaal top!

Two legs move your body,
Four legs move your soul.

**Geplaatst:** 01-12-20 15:28

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 01-12-20 15:28

Oh, ik ben zo benieuwd hoe ze er achter is gekomen! Goed geschreven weer :D

**Geplaatst:** 01-12-20 15:45

Geplaatst: 01-12-20 15:45

Oh dit doet me aan een verhaal denken....... waargebeurd, en nee ik was het niet

Volg Bo en haar verwachte veulentje [KS-MK] Als je dochter haar droom waar maakt, Bo x White Dream
Het is wat het is

**Geplaatst:** 01-12-20 15:51

Geplaatst: 01-12-20 15:51

Dieuwke_ schreef:
Oh, ik ben zo benieuwd hoe ze er achter is gekomen! Goed geschreven weer :D

oke ben ik dus niet de enige hihih

en de regenboog is een kleur armer, een zonnevlam gedoofd. mijn boek heeft nu een hoofdstuk minder
ik heb in sprookjes nooit gelooft maar "er was eens" kreeg ineens zijn ware betekenis!! lieve lieve tadano R.I.P (+21-9-2012)
zal je nooit vergeten je was me allesie
Bruno mis jou ook nog steeds heel veel je gaat nooit meer uit me hart lieverd bruno_power_forever

**Geplaatst:** 01-12-20 16:55

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 01-12-20 16:55

8-) Told you. Maar je dreef me netjes weg :+

We see things as we are, not as they are
- Anaïs Nin

**Geplaatst door de TopicStarter:** 01-12-20 19:45

Geplaatst door de TopicStarter: 01-12-20 19:45

horselover22 schreef:
Dieuwke_ schreef:
Oh, ik ben zo benieuwd hoe ze er achter is gekomen! Goed geschreven weer :D

oke ben ik dus niet de enige hihih

Misschien komen jullie daar nooit achter }>

Balance; hihi, moest toch even de schijn ophouden hè. Maar als ze zoiets niet zou doen, zou Marit wel een heel naïef gansje zijn :=

"Elk afscheid betekent de geboorte van een herinnering"
s. Dali

[UK] [VER] Ik heb je liever dan lief…

**Geplaatst:** 02-12-20 08:56

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 02-12-20 08:56

neeeeeeee dat kun je ons niet aan doen |( |(

en de regenboog is een kleur armer, een zonnevlam gedoofd. mijn boek heeft nu een hoofdstuk minder
ik heb in sprookjes nooit gelooft maar "er was eens" kreeg ineens zijn ware betekenis!! lieve lieve tadano R.I.P (+21-9-2012)
zal je nooit vergeten je was me allesie
Bruno mis jou ook nog steeds heel veel je gaat nooit meer uit me hart lieverd bruno_power_forever

**Geplaatst door de TopicStarter:** 04-12-20 01:12

Geplaatst door de TopicStarter: 04-12-20 01:12

Mijn telefoon gaat, met een slaperig hoofd neem ik op.
‘Syl, waar ben je?’ – "Huh? Wie is dit, ik herken deze stem helemaal niet."
‘Hallo? Syl?’
‘Wie is dit?’
‘Eric, van school. Het is 10 uur en we hebben je nog niet op school gezien, ik was al bang dat er iets aan de hand was.’
‘Wat? 10 uur?!’ – Ik haal mijn telefoon van mijn oor af en zie inderdaad 9.58 staan.
‘Sorry Eric, ik heb me echt gigantisch verslapen, ik kom er meteen aan!’
‘Ik ben al lang blij dat er niets aan de hand is, zie ik je wel verschijnen.’

Ik sprint uit bed en pak de eerste de beste spijkerbroek en t-shirt dat ik in mijn kast kan vinden. Wikkel mijn haar in een snelle knot en terwijl ik mijn tanden aan het poetsen ben probeer ik tevens mijn schoenen aan te doen.
“Wáárom moet ik me nou juist vandaag verslapen! Net na wat er allemaal gebeurd is dit weekend.”
Ik trek een jas aan, wikkel een sjaal om en ren naar beneden met mijn sleutels in mijn hand. Ik loop de lange buitengang op, onze “achtertuin” in en wil mijn fiets pakken.
“Verdomme!!! Mijn fiets staat natuurlijk nog met een lekke band op school.” Ik sla met mijn hand tegen mijn voorhoofd en binnensmonds scheld ik de hele boel bij elkaar terwijl ik naar de voordeur loop. Ik pak mijn portemonnee uit mijn tas en hengel daarin naar mijn OV. Wanneer ik deze heb, zoek ik op hoe laat de bus komt. Gelukkig, over 7 minuten komt de bus die precies bij de halte stopt van school.

Om half 11 kom ik als een verstrooide professor de school binnenlopen, ik sprint de trap op en sla rechtsaf naar de docentenkamer. Ik duw de deur open en loop meteen naar rechts om daar mijn jas op te hangen. Ik draai me om en loop naar de koffieautomaat, koffie is geen overbodige luxe op het moment. Wanneer ik de hoek om loop om te kijken of Eric in de docentenkamer is, kijk ik recht in het gezicht van Daniëlle. Even voelt het of mijn hart ermee stopt, ik sta abrupt stil en onwillekeurig laten mijn vingers het plastic bekertje gevuld met koffie glippen. Terwijl het bekertje op de grond stuitert, de koffie als een fontein in het rond spettert, blijf ik haar aankijken. Mijn adem word me ontnomen en het voelt of ik ieder moment dezelfde route af ga leggen als het bekertje koffie. Haar blik verplaatst zich even naar de ellende op de grond en vindt daarna de weg naar mijn ogen weer. Ze staan hard, geven niets prijs. Haar gezicht vertrekt geen spier. Ze heeft haar krullen opgestoken, dat maakt haar uitdrukking nog strikter. Ze schuift een stapel papieren servetten mijn richting in, draait zich om en loopt naar de kopieermachine achterin de docentenkamer. Wanneer ik haar weg zie lopen, zonder een woord tegen me gesproken te hebben voelt het alsof ik weer terug in mijn eigen lichaam ben gesmeten. Ik kijk naar beneden en realiseer me dan pas wat een bende er voor mijn voeten en op mijn broek aangericht is door mijn ongehoorzame vingers en het bekertje dat onderhevig is geweest aan de zwaartekracht. Met trillende handen van de adrenaline begin ik de gemorste koffie op te ruimen, gebruik makend van de papieren servetten die mij geluidloos toegeschoven zijn.
“Ze wil niet eens meer “goedemorgen” zeggen, ik heb het dus écht compleet verknalt.”

Na een paar servetten verspild te hebben aan een poging om mijn broek nog iets of wat te fatsoeneren geef ik het op. Ik gooi de gebruikte, natte servetten in de prullenbak en zet een nieuw bekertje koffie voor mezelf. Wanneer ik deze keer de docentenkamer weer inkijk om Eric te vinden, zie ik dat deze verder leeg is, op een enkele conciërge en een handjevol schoonmakers die alvast aan hun pauze bezig zijn na. Ik kijk op de klok die er hangt en zie dat het 10.48 is, het heeft nu ook geen zin meer om Eric in zijn les op te zoeken.
Ik zie Daniëlle nog steeds druk in de weer met de kopieermachine, alles in mij schreeuwt dat ik haar nog aan moet spreken nu er verder niemand is, maar wanneer ik haar kille blik weer voor me zie van een aantal minuten geleden, wordt dat stemmetje in mij ineens heel stil.
Ik settel me aan “onze vaste pauzetafel” en pak mijn laptop uit mijn tas, zo kan ik toch nog wat werk doen voor mijn studie terwijl ik wacht tot de pauze begint. Na een begin te hebben gemaakt met een reflectieverslag hoor ik de zoomer gaan en weet ik dat de pauze begint. Mijn maag trekt zich in een knoop omdat ik weet wie er aan schuift, maar ik vertik het om aan een andere tafel te gaan zitten.

Biebs komt als eerste binnen; ‘Zo schone slaapster, goed uitgerust?’ – Ze grinnikt en gaat zitten. Niet veel later sluiten ook Niels, Mick en Eric aan en na de nodige opmerkingen over mijn verslapen gaat iedereen weer over op de orde van de dag. Iedere keer verschuift mijn blik weer naar de kopieermachine, in de hoop dat ze er gewoon bij komt zitten, maar de knoop in mijn maag is het daar niet geheel mee eens.
Wanneer Biebs weer aan het oreren is over het gala, focus ik me op mijn appel waar net 3 happen uit genomen zijn. Tegen mijn zin in neem ik nog 2 happen om hem vervolgens aan de kant te schuiven.

‘Syl, geef jij eens wat input.’ – Eric kijkt me vanachter zijn net niet ronde brilletje aan.
‘Uhm, over?’
‘De decoratie. Goud en zwart of goud en zilver?’
‘Ik ben niet zo van de decoratie…’ – ik probeer om de aandacht van me af te schuiven, want in mijn ooghoek zie ik Daniëlle naast Niels gaan zitten.
‘Goud en zwart Eric, goud en zilver wordt té.’ – Biebs neemt het gesprek gelukkig over.

Voor even weet ik niet hoe ik me moet gedragen, ik voel mijn wangen rood worden en mijn 5 happen appel voeren momenteel oorlog in mijn maag. Ik zie dat haar blik even naar mij schiet om vervolgens met Niels in gesprek te gaan over iets wat ik niet kan horen door Biebs en Eric die langs mijn oor aan het discussiëren zijn over de aankleding van het gala.
‘Dus Daniël en Syl, als jullie het daar ook mee eens zijn?’ – gelijktijdig kijken we naar Biebs en geen van ons beiden heeft een idee waar ze het over heeft, dit is blijkbaar ook overduidelijk van onze gezichten af te lezen.

Biebs zucht; ‘Als jullie je nou ook even mengen in het gesprek over het gala van aankomende donderdag, dan heb ik niet het idee dat alleen Eric en mij het iets kan schelen.’
‘Sorry Biebs, ik ben een beetje afgeleid vandaag, maar ik wil in de grote pauze best meedoen met het gesprek over het gala.’
‘Prima, Daniël als jij niks hebt staan qua afspraken in de grote pauze, kom jij er dan ook bij zitten? Dan kunnen we het even rondbreien en is het allemaal nét een stukje minder chaotisch donderdag.’
Ik zie dat ze met tegenzin knikt naar Biebs om vervolgens verder te gaan met het gesprek dat ze aan het voeren was met Niels.
Ik ben opgelucht als de zoomer gaat, die de volgende les inluidt. Ik loop met Eric op en maak nogmaals mijn excuses voor het verslapen deze morgen. Eric schijnt het alweer een soort van vergeten te zijn en zegt dat het iedereen wel eens overkomt.
De lesuren tussen de pauzes vliegen voorbij en met de grootste omweg die ik kan vinden loop ik naar de docentenkamer. Wanneer ik halverwege de trap ben, houdt Biebs me tegen.
‘Syl! We gaan even ergens apart zitten, dan worden we ook niet gestoord in ons overleg.’
Ik draai me om en probeer te lachen.

‘Jee, ik weet dat je niet van heel de organisatorische kant bent, maar zo erg is het toch niet? Beetje ouwehoeren over slingers, ballonnen en wie wat doet tijdens het gala.’
‘Nee, dat is het niet Biebs.’
Ze kijkt me vragend aan, maar vervolgt dan; ‘praten we na school wel over, kom, we hebben maar een krap half uurtje.’

“Waarschijnlijk een langer half uurtje dan jij je voor kunt stellen…” denk ik terwijl ik achter haar aan sjok.
Ik kom het lokaal van Biebs binnengelopen en tot mijn ongenoegen is er enkel plek langs Daniëlle vrij. Wanneer ze omkijkt om te zien wie er binnen stappen en vervolgens klaarblijkelijk dezelfde conclusie trekt, staat haar gezicht niet al te vrolijk. "Fijn..." - Ik denk het nog nét niet hardop.

‘Jezus mensen, wat een lange gezichten! En dan is het pas maandag!’ – Biebs gaat aan de kop van de U-vorm zitten en pakt haar draaiboek erbij.
‘Goed, ik heb alvast de vrijheid genomen om een indeling te maken. Daniël, jij bent niet zo van het barren en decoreren dus als jij je met Syl ontfermd over de garderobe en de toegangsbewijzen?
Eric en ik pakken de deco wel aan en Mick heeft zich opgeworpen om barman te spelen die avond. Die zorgt er dus ook voor dat alles omtrent de bar geregeld is voordat het gala van start gaat. Er zijn gelukkig een heel aantal collega’s die op de avond zelf aangegeven hebben dat ze het geen enkel probleem vinden om als een verdekte surveillance rond te lopen dus daar hoeven wij ons niet over te ontfermen. Als we… Syl, je hoeft je hand niet op te steken om iets te zeggen…’
‘Sorry, maar ik wilde even zeggen dat ik het achter de bar staan ook geen enkel probleem zou vinden hoor. Ik bedoel, ik ben jaren manager geweest in een kroeg. Een paar glazen fris inschenken en bonnetjes wisselen moet me wel lukken.’ - Even lijkt ik een lichte zucht van opluchting te horen bij Daniëlle, maar dat kan ook goed mijn verbeelding zijn geweest.
‘Daar had je dan éven iets eerder mee moeten komen Syl, Mick heeft aangegeven dat hem dat leuk lijkt en hij heeft naar eigen zeggen tijdens zijn studie ook lang zat aan de bar doorgebracht.’ – Een glimlach lijkt hij niet te kunnen onderdrukken.

Enigszins mokkend luister ik verder naar wat er van ons verwacht wordt aanstaande donderdag, ik probeer mijn focus niet te leggen op haar parfum die zich weer een weg gebaand heeft naar mijn neus. Ik probeer niet de warmte te voelen die ze uit lijkt te stralen en uit alle macht probeer ik om niet iedere keer vanuit mijn ooghoeken naar haar te gluren. Maar verdomme wat is dat moeilijk… Op een bepaald moment inhaleer ik diep en houd ik het niet meer, ik sta op en loop naar de deur van het lokaal.
Iedereen kijkt me semi verbaasd aan, behalve Daniëlle, die blijft star naar haar tafel kijken.

‘Wc.’ – Ik trek kort en onverschillig mijn schouders wat op en beweeg mijn handen met de palmen omhoog wat opzij.
Biebs vervolgt haar verhaal en ik loop richting de toiletten. Ik kijk mezelf in de spiegel aan en probeer mezelf streng toe te spreken. “Dit kan niet Syl. Je maakt jezelf alleen maar gek, die vrouw heeft nu meerdere malen héél duidelijk laten blijken dat ze niets meer met je van doen wil hebben. Afkappen en professioneel blijven.” Ik dep nog wat langs mijn gezicht met een stuk nat gemaakt toiletpapier, trek mijn schouders recht en loop met herwonnen zelfvertrouwen terug naar het lokaal.
Ik ga weer naast Daniëlle zitten en probeer mijn focus op het verhaal van Biebs te houden, maar die blijft zo doorzemelen over decoratie, opbouwen, klaarmaken en afbouwen dat ik met moeite meekrijg dat er van ons dus ook verwacht wordt dat we naderhand de school weer compleet opruimen en terugbrengen naar de “pre-gala-situatie”.
Wanneer Biebs de rondvraag heeft gedaan en iedereen duidelijk heeft wat zijn of haar taak zal zijn sluit ze af met; ‘En nu genieten van 10 minuten échte pauze!’

Iedereen staat op en helpt Biebs mee om haar lokaal weer in oude opstelling neer te zetten en verlaat daarna het lokaal om nog even snel een kop koffie te kunnen drinken. Ik zie Daniëlle naar achter in het lokaal lopen om haar tas te pakken en ondanks mijn twijfel, lijkt me dit het ideale moment om toch íets van een gesprek op gang te krijgen. Ik loop achter haar aan en begin: ‘Daniël…’

"Elk afscheid betekent de geboorte van een herinnering"
s. Dali

[UK] [VER] Ik heb je liever dan lief…

**Geplaatst:** 04-12-20 01:22

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 04-12-20 01:22

Ahhh neeee niet stoppen..

**Geplaatst:** 04-12-20 07:29

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 04-12-20 07:29

Je voelt de spanning, ongemak, goed geschreven weer

Volg Bo en haar verwachte veulentje [KS-MK] Als je dochter haar droom waar maakt, Bo x White Dream
Het is wat het is

**Geplaatst:** 04-12-20 08:29

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 04-12-20 08:29

Bij het stukje waar ze voor overleg het lokaal inlopen staat dat er alleen "langs Danielle" nog plek is.
Is dat dialect? Hier in het noorden zeggen we dat er "naast" iemand plek is. Ik lees "langs" wel vaker en stoor me er niet aan maar het viel me op.

kleine muisjes hebben kleine wensjes,
beschuitjes met gestampte mensjes!

**Geplaatst door de TopicStarter:** 04-12-20 09:38

Geplaatst door de TopicStarter: 04-12-20 09:38

Polly schreef:
Bij het stukje waar ze voor overleg het lokaal inlopen staat dat er alleen "langs Danielle" nog plek is.
Is dat dialect? Hier in het noorden zeggen we dat er "naast" iemand plek is. Ik lees "langs" wel vaker en stoor me er niet aan maar het viel me op.

Ik denk dat dat vanuit mijn Nijmegense roots komt O:)
Ik heb ook heel hard moeten oefenen op dat ramen en deuren "open" moeten en niet "los" :')

"Elk afscheid betekent de geboorte van een herinnering"
s. Dali

[UK] [VER] Ik heb je liever dan lief…

**Geplaatst:** 04-12-20 10:32

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 04-12-20 10:32

:')
Herkenbaar, mijn moeder komt ook uit die regio, misschien dat het me daarom opvalt

kleine muisjes hebben kleine wensjes,
beschuitjes met gestampte mensjes!

**Geplaatst door de TopicStarter:** 04-12-20 12:51

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst door de TopicStarter: 04-12-20 12:51

Ondertussen al ideeën voor wellicht een andere titel?
Ik merk dat ik er nogal mee worstel :o

"Elk afscheid betekent de geboorte van een herinnering"
s. Dali

[UK] [VER] Ik heb je liever dan lief…

**Geplaatst:** 04-12-20 12:57

Geplaatst: 04-12-20 12:57

Ik vind de titel juist leuk! Zie het zo op de cover van een boek staan. Maar of je hem vind passen bij (de rest van) het verhaal is aan jou natuurlijk :j

Edit; je schrijft heel gedetailleerd. En dan is in sommige situaties (zoals dé kus) heel fijn, maar ik vind het niet zo boeiend om te lezen wie achter de bar staat of wat voor slingers er moeten hangen.

Maar dat is mijn persoonlijke mening en er zijn vast zat anderen die er weer anders over denken :) Maar ik wilde het toch even zeggen!

Wie is er online