[VER] Het verhalen-schrijven-stukjes-delen-topic!

Moderators: Muiz, Firelight, Maureen95, NadjaNadja, Essie73

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie
 
 
Foaly
Berichten: 4765
Geregistreerd: 09-05-11
Woonplaats: Den Haag

[VER] Het verhalen-schrijven-stukjes-delen-topic!

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 11-05-19 11:17

Naar aanleiding van het topic [LZP] Schrijf jij ook een boek? is hier dan het topic om stukjes van je verhaal/boek te showen! Of je nu heel blij bent met een bepaalde zin/scene of ergens compleet in vastloopt en hulp nodig hebt: hier kun je jouw schrijfsels plaatsen *\o/*

Er gelden wel een paar regels om het voor iedereen leuk te houden :list:


- Plaats stukjes in het Engels of Nederlands.
- Plaats geen hele lappen tekst. Er is geen harde max. aan het wooordenaantal, maar probeer niet (veel) meer te plaatsen dan 500 woorden per bericht. Dit kun je makkelijk tellen door even het stukje in Word te selecteren, dan vertelt ie je precies hoeveel woorden het zijn
- Niet alleen consumeren, maar ook bijdragen. Oftewel: niet alleen zelf stukjes plaatsen, maar eerst feedback geven op iemand boven je.
- Plaats je schrijfsel in een quote, zodat we alles een beetje overzichtelijk houden.
- Feedbackgevers: Wees lief voor elkaar! Verhalen zijn net kindjes. Het kan behoorlijk pijn doen als iemand een stukje waar je bloed, zweet en tranen in hebt gestopt, compleet affakkelt. Probeer dus naast kritiek ook altijd iets positiefs te zeggen en denk na over hoe je feedback over kan komen.
- Feedbackvragers: Wees specifiek! Wil je feedback/commentaar op een bepaald punt (spelling, grammatica, plot, flow, dialoog)? Zeg dat dan. Ben je alleen maar heel erg trots en blij met een stukje en zit je niet op feedback te wachten om je van je roze wolk af te gooien? Zeg dat dan ook even. En feedbackgevers: houd daar vervolgens ook rekening mee, dan voorkomen we gekneusde tenen :D

OK, genoeg geluld. Ik ga aftrappen:

Citaat:
‘This,’ Gilbert told the young baron, lord Colesly, ‘is the worst idea you’ve ever had. My lord. And I’m including that time you wanted me to make you a cup of chocolate infused with beer because, and I quote, ‘I want to see what it tastes like’.’

‘You know, you never made me that cup,’ lord Colesly mused. Then he grinned and damnation and perdition, Gilbert could do a lot of things but he could never, ever, stay mad at that grin. Not for long, anyway. A wide, full mouth, light brown eyes, flecked with gold when the sunlight hit them just right, a spray of copper-colored freckles over his cheeks and the bridge of his nose and a shock of auburn curls swept every which way: Gilbert still had no idea what the young baron was doing, coming into his shop and having a cup of chocolate every Friday afternoon. Except giving Gilbert heart palpitations every single damn time he walked through the door, that was, but he suspected that was not exactly on purpose.

‘But this time, you’re wrong,’ his lordship went on, his eyes twinkling up at Gilbert over the rim of his chocolate cup. ‘This is a great idea. Something to shake this town awake a little, some innocent excitement for the ladies, and nobody to get hurt. Now, tell me again why this is a terrible idea?’

‘’Cause you’re gonna kill your cat, that’s why.’

‘What, kill my cat? I think you underestimate old Rum, Gilbert.’

‘And I think you underestimate the people of this town. My lord. Especially Lady Hettie and her five daughters. All of marriageable age, the eldest even slightly over marriageable age and therefore even more desperate. How’s old Rum gonna get away from the six of them day after day, d’you think?’

Lord Colesly shrugged. ‘He’ll manage.’ He swirled the cup in his hands to loosen the last dregs of chocolate and knocked it back in one go. ‘Oh, yes. Excellent, as always, Gilbert. New recipe?’

‘No, my lord,’ Gilbert sighed, taking the cup from his lordship and putting it on the tray. ‘Same as always. If I make something new, you’d be the first to hear about it.’

‘I better.’ His lordship grinned again. Gilbert shook his head, even as he felt a familiar tightening in his chest; a tightening that had started sometime ago and which he found deeply, deeply irritating.

‘Will there be anything else, your lordship?’ he asked when he realized he’d let the silence drag on. He could only hope he had not been staring. That would be embarrasing.


Ik ben op zich blij met de dialoog, maar weet niet zeker of het genoeg 'tension' geeft. Het is een kort verhaal, dus ik wil wel graag zo vroeg en zo veel mogelijk vonkjes heen en weer laten vliegen, zeg maar :D

Oh, en ik wil in het stukje ... and a shock of auburn curls swept every which way: de dubbele punt eigenlijk weghalen en er een vergelijking van maken. Dus: and a shock of auburn curls swept every which way, he looked like...

Ik kan alleen even niets bedenken. Dus suggesties? In mijn hoofd lijkt de baron op een kruising tussen Eddie Redmayne en Matthew Gray Gubler, maar dan dus met rood haar :')
Laatst bijgewerkt door Essie73 op 11-05-19 15:24, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Tag in titel gezet

People like that…corporations like that, they have all the money, they have all the power, and they use it to make people like you go away. Right now, you're suffering under an enormous weight. We provide…Leverage


Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-05-19 11:46

Leest lekker weg!
Relationele tension zit er sowieso goed in als je het mij vraagt, als het geen kort verhaal was geweest had ik het misschien zelfs een tandje lager gezet zodat de roze bril van de chocolademelkverkoper iets minder roze wordt. ;)
Als het je puur om die zin met de auburn curls gaat, dan zou ik er denk ik niet voor kiezen om die zin nog langer te maken. Het is nu ook al best wel een lange opsomming, en ook vrij statisch. Ik zou denk ik eerder kijken of je de structuur van die hele opsomming niet spannender kunt maken. Dus in plaats van 'haar haar was X, haar ogen waren X en haar mond was Z' iets veranderen de richting van 'Ze kon zich niet voorstellen dat ze ooit zulke groene/bruine ogen had gezien, terwijl haar haarkleur haar herinnerde aan X.

Maar nu ik erover nadenk is je manier van schrijven inclusief roze bril misschien juist wel ironisch bedoeld, in dat je in jouw verhaal bewust de romantische clichés uit de historical romantic novels inzet, maar dan losgekoppeld van de traditionele heteroseksuele setting? Want dan zou ik er niets meer aan veranderen, of eventueel inderdaad nog iets langer maken met een extra uitweiding, maar dat heeft hij niet nodig.
Laatst bijgewerkt door Anoniem op 11-05-19 11:55, in het totaal 1 keer bewerkt

Zertab
Berichten: 12076
Geregistreerd: 05-02-11
Woonplaats: Brabant

Re: Het verhalen-schrijven-stukjes-delen-topic!

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-05-19 11:53

Even een reactie plaatsen zodat ik het topic niet kwijt raak!

fienfin
Berichten: 131
Geregistreerd: 17-05-15

Re: Het verhalen-schrijven-stukjes-delen-topic!

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-05-19 12:07

Ook even een stipje. :)

Amandavd
Berichten: 12101
Geregistreerd: 04-05-06
Woonplaats: Limburg

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-05-19 13:52

Foaly, laat ik eens beginnen met het feit dat ik vind dat jij het concept, Show don't tell, heel erg onder de knie hebt. Je schrijfstijl spreekt erg tot de verbeelding maar niet dusdanig dat de lezer er niet zelf een beeld van kan vormen. De dialoog is prima, je merkt een bepaalde spanning tussen de twee. Let wel op met het herhalen van phrases zoals My Lord. Als je dat te vaak doet dan neemt de kracht er vanaf in de dialoog.

Als ik je een verbeterpunt mag meenemen is het taalgebruik. Je schrijft vrij formeel, ik weet niet of dat bewust is, maar dat zou een punt kunnen zijn waarop je lezers verliest. Ik zou het wat losser en informeler schrijven, om er wat meer schwung in te krijgen.

https://www.instagram.com/adutchbookreviewer
Mijn bookstagram pagina met recensies, boekentips en nog veel meer.
https://www.facebook.com/Neelashondenleven
Alles over mijn hond Neela en informatieve blogs over honden!

Anoniem

Re: Het verhalen-schrijven-stukjes-delen-topic!

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-05-19 14:35

Interessant hoe iedereen het anders leest, ik zag het formele schrijven gecombineerd met dat elke uitspraak van de hoofdrolspelers tongue in cheek bedoeld lijkt juist als een bewust wat over the top ingezette ironie. Een beetje zoals Pirates of the Caribbean dialogen als Jack Sparrow de hoofdrolspeler is, daar steken alle personages elkaar ook breedsprakig de draak met elkaar en de schrijvers met hun personages. Ik vind dat wel charmant als het bewust bedoeld is en het kan denk ik ook goed in een kort verhaal, maar als het langer wordt dan dat dan zou ik me er ook op een gegeven moment aan gaan ergeren omdat de personages dan maar één register hebben, en ironie juist een register is waarin je ze nooit echt leert kennen, omdat ze in plaats van emoties gevatte opmerkingen hebben.

eclair98
Berichten: 11602
Geregistreerd: 24-09-11
Woonplaats: Overijssel en Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-05-19 14:36

Ik ga mijn best doen mee te lezen! Mijn Engels is niet zo goed (lees: ronduit slecht) en ik kan hierbij niet helpen helaas. Dat zou het alleen maar meer kwaad doen.

Amandavd
Berichten: 12101
Geregistreerd: 04-05-06
Woonplaats: Limburg

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-05-19 14:40

xyzutu2 schreef:
Interessant hoe iedereen het anders leest, ik zag het formele schrijven gecombineerd met dat elke uitspraak van de hoofdrolspelers tongue in cheek bedoeld lijkt juist als een bewust wat over the top ingezette ironie. Een beetje zoals Pirates of the Caribbean dialogen als Jack Sparrow de hoofdrolspeler is, daar steken alle personages elkaar ook breedsprakig de draak met elkaar en de schrijvers met hun personages. Ik vind dat wel charmant als het bewust bedoeld is en het kan denk ik ook goed in een kort verhaal, maar als het langer wordt dan dat dan zou ik me er ook op een gegeven moment aan gaan ergeren omdat de personages dan maar één register hebben, en ironie juist een register is waarin je ze nooit echt leert kennen, omdat ze in plaats van emoties gevatte opmerkingen hebben.


Het ging mij, misschien heb ik dat verkeerd verwoord, vooral om de woordenschat, het gebruik van bepaalde woorden. Niet direct om de dialoog.

https://www.instagram.com/adutchbookreviewer
Mijn bookstagram pagina met recensies, boekentips en nog veel meer.
https://www.facebook.com/Neelashondenleven
Alles over mijn hond Neela en informatieve blogs over honden!

Foaly
Berichten: 4765
Geregistreerd: 09-05-11
Woonplaats: Den Haag

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 11-05-19 17:16

xyzutu2 schreef:
Leest lekker weg!
Relationele tension zit er sowieso goed in als je het mij vraagt, als het geen kort verhaal was geweest had ik het misschien zelfs een tandje lager gezet zodat de roze bril van de chocolademelkverkoper iets minder roze wordt. ;)
Als het je puur om die zin met de auburn curls gaat, dan zou ik er denk ik niet voor kiezen om die zin nog langer te maken. Het is nu ook al best wel een lange opsomming, en ook vrij statisch. Ik zou denk ik eerder kijken of je de structuur van die hele opsomming niet spannender kunt maken. Dus in plaats van 'haar haar was X, haar ogen waren X en haar mond was Z' iets veranderen de richting van 'Ze kon zich niet voorstellen dat ze ooit zulke groene/bruine ogen had gezien, terwijl haar haarkleur haar herinnerde aan X.

Maar nu ik erover nadenk is je manier van schrijven inclusief roze bril misschien juist wel ironisch bedoeld, in dat je in jouw verhaal bewust de romantische clichés uit de historical romantic novels inzet, maar dan losgekoppeld van de traditionele heteroseksuele setting? Want dan zou ik er niets meer aan veranderen, of eventueel inderdaad nog iets langer maken met een extra uitweiding, maar dat heeft hij niet nodig.


Thanks! Gilbert z'n bril is idd redelijk roze, hoe irritant ie dat zelf ook vindt :') Ik ga je gedachten over die zin meenemen, daar wil ik inderdaad nog aan sleutelen. Hij is me te lang. Misschien dat ik idd iets van 'flaming curls reminded him of a roaring winter fire' of zulke bullshit van maak (geen serieus voorbeeld, maar iets in die richting :+ )

Over ironisch of niet, dat is iig niet bewust :+ Ik houd nu eenmaal van cliché's en spelen met cliché's. En het is de bedoeling dat het een beetje fairytale-achtig, over-the-top, zoeter-dan-een-beker-chocolademelk wordt, dus in die zin vind ik het ook wel passen :P


Amandavd schreef:
Foaly, laat ik eens beginnen met het feit dat ik vind dat jij het concept, Show don't tell, heel erg onder de knie hebt. Je schrijfstijl spreekt erg tot de verbeelding maar niet dusdanig dat de lezer er niet zelf een beeld van kan vormen. De dialoog is prima, je merkt een bepaalde spanning tussen de twee. Let wel op met het herhalen van phrases zoals My Lord. Als je dat te vaak doet dan neemt de kracht er vanaf in de dialoog.

Als ik je een verbeterpunt mag meenemen is het taalgebruik. Je schrijft vrij formeel, ik weet niet of dat bewust is, maar dat zou een punt kunnen zijn waarop je lezers verliest. Ik zou het wat losser en informeler schrijven, om er wat meer schwung in te krijgen.


Dankjewel, ik probeer inderdaad heel erg op 'show, don't tell' te letten! Fijn dat te horen dat dat lukt, blijkbaar :)

Dat herhalen is een puntje, maar dat bewaar ik meestal voor de re-read en de editing ronde. Maar goed dat je het noemt!

Zou je wat voorbeelden kunnen geven van formeel taalgebruik? Het kan zijn omdat het een 'historische' setting is, dat ik automatisch andere woorden kies dan ik in een moderne setting zou gebruiken, maar ben benieuwd waar je precies op doelt.


xyzutu2 schreef:
Interessant hoe iedereen het anders leest, ik zag het formele schrijven gecombineerd met dat elke uitspraak van de hoofdrolspelers tongue in cheek bedoeld lijkt juist als een bewust wat over the top ingezette ironie. Een beetje zoals Pirates of the Caribbean dialogen als Jack Sparrow de hoofdrolspeler is, daar steken alle personages elkaar ook breedsprakig de draak met elkaar en de schrijvers met hun personages. Ik vind dat wel charmant als het bewust bedoeld is en het kan denk ik ook goed in een kort verhaal, maar als het langer wordt dan dat dan zou ik me er ook op een gegeven moment aan gaan ergeren omdat de personages dan maar één register hebben, en ironie juist een register is waarin je ze nooit echt leert kennen, omdat ze in plaats van emoties gevatte opmerkingen hebben.


Ik zal niet zeggen dat ik hier overal bewust over nagedacht heb, dus idd interessant om te lezen hoe de stijl overkomt op verschillende mensen :+ Ben het absoluut met je eens dat ironie best leuk kan zijn, maar dat personages die alleen maar ironisch kunnen doen voornamelijk irritant en oppervlakkig blijven. Ik hoop dat ik mijn personages wat driedimensioneler uit kan werken dan dat, zelfs in een kort verhaal :+

People like that…corporations like that, they have all the money, they have all the power, and they use it to make people like you go away. Right now, you're suffering under an enormous weight. We provide…Leverage

Anoniem

Re: [VER] Het verhalen-schrijven-stukjes-delen-topic!

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-05-19 18:02

Ik heb nooit korte verhalen geschreven, maar het lijkt me best pittig om daar ook nog karakterontwikkeling in te stoppen. Wel een leuke uitdaging! Hoeveel woorden heb je de tijd?

Het doet me inderdaad erg denken aan mijn favoriete genres: candlelight kasteelromans en young adult (high) fantasy. Die barsten ook van de clichés en dat is ook waarom ik ze leuk vind, maar het wordt wel snel vervelend als iedereen altijd a shock of fiery red hair of emerald/ruby/turquoise/onyx eyes flecked with gold heeft en niemand gewoon kan kijken, praten of lopen maar altijd stamelt, strompelt, slentert, een permanente 'swagger' of 'drawl' heeft etcetera of altijd met twinkelende ogen/een duistere blik/brooding eyes kijkt.
Omdat dit verhaal kort is vind ik het een leuke en ironische opsomming van clichés, maar ik zou misschien toch af en toe iets origineels ertussen gooien om te voorkomen dat het allemaal te voorspelbaar leest. Je verhaalidee is namelijk erg origineel, dus dan zou het jammer zijn als dat wegvalt.

Gilbert zijn bril is hier inderdaad vrij roze, maar misschien dat in andere stukken duidelijker blijkt dat hij zich daar zelf aan ergert omdat hij de wereld normaalgesproken heel anders ziet. Dat zou hem wel meer karakter geven, want nu lijkt hij een soort bovennatuurlijke aanbidding voor een 100% goddelijke man te hebben. Nu leest het meer alsof dit zich gewoon afspeelt in een Candlelight Engeland waar alle Lords aantrekkelijk zijn en de dorpjes alleen maar gevuld zijn met aandoenlijke typetjes, en dat leest meer alsof het een executive beslissing was van de schrijver om een homo-erotisch (laten we het even zo noemen) verhaal in een hypercliché heterofictiewereld te schuiven, dan als vlinders in de buik bij een personage.
Maar dat kan ook juist weer leuk uitpakken, dus ik zou gewoon kijken wat het beste bij jou/het verhaal past.

Anoniem

Re: [VER] Het verhalen-schrijven-stukjes-delen-topic!

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-05-19 11:20

Ik heb een dringende vraag, haha. Komende week ga ik met mijn opleiding (advertising, aka art direction) naar Londen. We gaan langs verschillende grote ad agencies en moeten daar ook ons portfolio laten zien. Het schrijven is bij mij toch iets waar ik het meeste plezier in heb en wil dit dan ook graag laten zien.

Al een tijdje schrijf ik korte verhalen over Zweden, waar mijn ouders een huis hebben. In het weinige wat daar is gebeurt er véél meer dan hier in de grote stad, en die vaak vreemde, bijna surrealistische gebeurtenissen die je enkel in films tegenkomt, leg ik vast in korte verhalen. Die wil ik graag laten zien, echter zijn ze in het Nederlands geschreven, en daar kom je niet ver mee in in Londen. :+


Dit is één stukje:

Totten

“Listen to the engine!” Roept Totten, nadat ze onze oprijlaan op is gereden en met enige moeite haar autoraampje omlaag heeft gedraaid. Totten is onze 75-jarige buurvrouw van 600 meter verderop. Zij staat bekend als “The commander of the village”, en heeft die ochtend een knalrode, nieuwe sportwagen gekocht. Ze rijdt er overigens niet harder dan 60 mee; we moeten ons in het socialistische Zweden natuurlijk wél aan alle regeltjes houden. Liever 20 km onder de snelheid dan een bon in je brievenbus.

Vriendelijk glimlachend kijken we toe als ze een paar keer flink gas geeft. Onze kat verdwijnt onder de veranda. “I am sad that it is not a Lamborghini, but I am very happy with it anyway.” Zegt Totten tevreden. We zwaaien haar uit wanneer ze weer wegrijdt en een paar keer toetert, en in de verte zie ik haar de volgende oprijlaan oprijden. Het hele dorp moet er aan geloven.

Die avond eten we buiten. Het is mooi weer, het avondlicht schijnt op de eiken voor ons huis. De geur van onze nasi vermengt zich met de walm van niet werkende citronellakaarsen. We hebben onze eerste hap nog niet binnen wanneer er nogmaals een rode sportwagen aan komt rijden. “Ze weet het altijd precies te timen wanneer we nét gaan eten,” zegt mijn vader ietwat nors, terwijl hij zijn gepijnigd zijn vork neerlegt. Hij moppert regelmatig terecht over Totten. In onze bar wacht ze niet netjes op haar beurt maar roept “More wine!” terwijl ze met haar glas zwaait, en het is niet zeldzaam dat ze grappen maakt over mijn vaders gebrekkige Zweeds. Toch vergeeft hij het haar altijd weer; ondanks haar leeftijd weet ze iedere man, van welke leeftijd dan ook, om haar vinger te winden.

Met enige tegenzin staan we op; Totten is slecht ter been, dus lopen wij haar tegemoet. Vol verbazing kijken we toe wanneer ze het portier opent, en een grote hond uit haar nieuwe auto laat. Heeft ze die ook nog gekocht?! We wisten dat ze van honden hield, maar hadden niet verwacht dat ze er in haar conditie ook écht één bij haar 4 katten zou voegen. Mijn moeders mond zakt een beetje open, maar voordat ze iets kan uitbrengen wordt ze onderbroken. “I know what you must be thinking, but of course this is not my dog!” roept Totten hoofdschuddend. Uit haar verhaal blijkt dat ze in de oude boerderij aan het klappen en roepen was voor haar vermiste vijfde kat, waarna er een hond uit de struikjes gerend kwam. Totten zou Totten niet zijn als ze het beest niet direct had ingeladen, en rond was gaan vragen of iemand de eigenaar had gezien. Nadat we haar uitgelegd hadden niets gezien te hebben vertrok ze gauw weer.

Zodra we zitten schuiven we enigzins ongeduldig ons bord naar ons toe, maar helaas. Nog geen vijf minuten mindert er opnieuw een auto vaart voor onze tuin, en jahoor. Mijn vader verbergt zijn gezicht in zijn handen, en ik probeer het stukje kip waar ik me zojuist in verslikt heb op te hoesten. Nogmaals banen wij ons een weg door het grind naar de zijkant van het huis, waar dit keer een zwarte polo geparkeerd staat. “Wedden dat dit de eigenaar van de hond is,” gniffelt mijn moeder tegen mijn broer die inmiddels de slappe lach heeft. Een beetje aarzelend komt er een jong stel uit de auto gestapt. “I hope this is not a bad time,” begint de vrouw (mijn vaders gezicht zakt nog een stukje af), “but we were wondering if you might’ve seen our dog?”



Het is A. naar mijn idee nog niet perfect, en B. Hoe vertaal ik dit naar Engels zonder dat het de essentie verliest?

eclair98
Berichten: 11602
Geregistreerd: 24-09-11
Woonplaats: Overijssel en Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-05-19 13:22

Het leest lekker weg, met de vertaling kan ik je niet helpen. Ik zelf hou wel van dit soort verhalen, vooral het beeldende geschreven zoals het gezicht van je vader. Misschien kan je ook wat over het uiterlijk van Totten beschrijven oid?

Misty444
Berichten: 130
Geregistreerd: 19-01-18

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-05-19 13:30

Resistance schreef:
Totten

“Listen to the engine!” Roept Totten, nadat ze onze oprijlaan op is gereden en met enige moeite haar autoraampje omlaag heeft gedraaid. Totten is onze 75-jarige buurvrouw van 600 meter verderop. Zij staat bekend als “The commander of the village”, en heeft die ochtend een knalrode, nieuwe sportwagen gekocht. Ze rijdt er overigens niet harder dan 60 mee; we moeten ons in het socialistische Zweden natuurlijk wél aan alle regeltjes houden. Liever 20 km onder de snelheid dan een bon in je brievenbus.

Vriendelijk glimlachend kijken we toe als ze een paar keer flink gas geeft. Onze kat verdwijnt onder de veranda. “I am sad that it is not a Lamborghini, but I am very happy with it anyway.” Zegt Totten tevreden. We zwaaien haar uit wanneer ze weer wegrijdt en een paar keer toetert, en in de verte zie ik haar de volgende oprijlaan oprijden. Het hele dorp moet er aan geloven.

Die avond eten we buiten. Het is mooi weer, het avondlicht schijnt op de eiken voor ons huis. De geur van onze nasi vermengt zich met de walm van niet werkende citronellakaarsen. We hebben onze eerste hap nog niet binnen wanneer er nogmaals een rode sportwagen aan komt rijden. “Ze weet het altijd precies te timen wanneer we nét gaan eten,” zegt mijn vader ietwat nors, terwijl hij zijn gepijnigd zijn vork neerlegt. Hij moppert regelmatig terecht over Totten. In onze bar wacht ze niet netjes op haar beurt maar roept “More wine!” terwijl ze met haar glas zwaait, en het is niet zeldzaam dat ze grappen maakt over mijn vaders gebrekkige Zweeds. Toch vergeeft hij het haar altijd weer; ondanks haar leeftijd weet ze iedere man, van welke leeftijd dan ook, om haar vinger te winden.

Met enige tegenzin staan we op; Totten is slecht ter been, dus lopen wij haar tegemoet. Vol verbazing kijken we toe wanneer ze het portier opent, en een grote hond uit haar nieuwe auto laat. Heeft ze die ook nog gekocht?! We wisten dat ze van honden hield, maar hadden niet verwacht dat ze er in haar conditie ook écht één bij haar 4 katten zou voegen. Mijn moeders mond zakt een beetje open, maar voordat ze iets kan uitbrengen wordt ze onderbroken. “I know what you must be thinking, but of course this is not my dog!” roept Totten hoofdschuddend. Uit haar verhaal blijkt dat ze in de oude boerderij aan het klappen en roepen was voor haar vermiste vijfde kat, waarna er een hond uit de struikjes gerend kwam. Totten zou Totten niet zijn als ze het beest niet direct had ingeladen, en rond was gaan vragen of iemand de eigenaar had gezien. Nadat we haar uitgelegd hadden niets gezien te hebben vertrok ze gauw weer.

Zodra we zitten schuiven we enigzins ongeduldig ons bord naar ons toe, maar helaas. Nog geen vijf minuten mindert er opnieuw een auto vaart voor onze tuin, en jahoor. Mijn vader verbergt zijn gezicht in zijn handen, en ik probeer het stukje kip waar ik me zojuist in verslikt heb op te hoesten. Nogmaals banen wij ons een weg door het grind naar de zijkant van het huis, waar dit keer een zwarte polo geparkeerd staat. “Wedden dat dit de eigenaar van de hond is,” gniffelt mijn moeder tegen mijn broer die inmiddels de slappe lach heeft. Een beetje aarzelend komt er een jong stel uit de auto gestapt. “I hope this is not a bad time,” begint de vrouw (mijn vaders gezicht zakt nog een stukje af), “but we were wondering if you might’ve seen our dog?”



Ik hoop dat de quote gelukt is :o Maar ik vind het echt een steengoed verhaal! Je hebt heel veel details erin zitten, zodat het lijkt alsof je er echt in zit! Ik vind het echt een heel leuk verhaal! <3 Voor je Engels vraag, heb je niet zo veel aan mij, want ik kan geen Engels haha. Maar ga echt zo door, meid!

Misty444
Berichten: 130
Geregistreerd: 19-01-18

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-05-19 13:38

Ik heb hier ook een verhaal, maar aangezien het hele verhaal 1000 woorden is en het toch 2 verhaallijnen zijn, heb ik 1 verhaallijn gepakt. Maar tussen elke alinea zit dus eigenlijk een ander verhaallijn.

Citaat:
Hij wil niet, maar hij moet. Nog even doorzetten, straks is het voorbij. Dan hoef ik er niet meer aan te denken, voor zover dat kan natuurlijk. Hij zucht, kijkt haar aan en trekt haar de gang door. Tot zover gaat het goed, de verdoving werkt en ze is rustig. Hij kijkt om zich heen, kamer B123, B126, kijk daar is kamer B128. “Kom maar mee, meid. Over een paar minuutjes ben je van me af, heb je niemand meer nodig.” Hij doet de deur open en duwt haar de kamer in. “Kom maar, ik zal je even in bed leggen.” Hij legt haar neer en kijk om zich heen en loopt een rondje door de kamer. De kamer ziet er vrolijk uit. Veel kleurrijke posters, knuffels, maar ook allemaal apparatuur. Hij loopt naar de deur en kijkt of er mensen lopen. “Er is niemand, ik kan dit wel. Het is voor een goed doel, misschien gaat het goed.” Hij hoopt op het beste en kijkt op zijn horloge. Nog 13 minuten voor ze komen, hij moet nu wel op gaan schieten. Hij loopt naar het bed en aait haar hoofd. “Het spijt me zo er, maar dit is het beste voor jou.” Wat had hij het graag anders gezien. Hij pakt zijn mes uit zijn zak en denkt aan alle mooie momenten samen. Hij wordt boos als hij denkt aan de mensen die het zover hebben laten komen. Hij kan niet voor haar zorgen, hij moet het wel doen. Hij kijkt nogmaals op z’n horloge en schrikt. Nog 3 minuten. Hij zucht en zegt voor de laatste keer: “Sorry, zo ontzettend veel sorry, maar het ga je goed. Je bent zo gelukkig.” Hij voelt de tranen achter zijn ogen brandden. Nee, niet huilen nu. Hij haalt voor de laatste keer diep adem en werpt het mes vol in haar borst.

Hij is zich er nog nooit zo bewust van geweest, dat het in een bus zo ontzettend verschrikkelijk benauwd is. Hij heeft het gevoel dat hij stikt. Hij heeft net een moord gepleegd, hij! Hij denkt aan, wat er ondertussen in het ziekenhuis gebeurt. Zouden ze hem al zoeken? Wat als ze mij vinden, dan is alles voor niets geweest. Alhoewel het misschien wel zijn verdiende loon is, maar dan is alles voor niets geweest! Hij voelt dat al zijn zintuigen op spanning staan. Zijn hart voelt hij in zijn keel kloppen en hij zweet zich rot. “Meneer, zou ik…” Zijn adem stokt in zijn keel. Dit is het einde, nu ben ik betrapt, het is het over, klaar. Hij kan voor eeuwig de cel in. Zou hij vechten of toch, toegeven? “Ja, oké het is al goed, ga je gang!” roept hij. “Oh, sorry meneer. Ik wist niet dat u boos werd. Ik blijf wel staan of ik zoek al een ander plekje. Hij kijkt op en ziet er vermoeide zwangere vrouw. “O, sorry…” Hij ziet dat alle mensen naar hem kijken en hij pakt een krant. Hij moet dit niet vaker doen, als hij niet wil opvallen. Misschien is het toch handiger om de volgende halte uit te stappen en met de taxi verder te rijden. Straks, straks is alles voorbij. Dan kan hij een nieuw leven opbouwen.


Wat vinden jullie hiervan? Het was voor een Nederlands opdracht en ik ben er opzich best blij mee! We moesten toen een verhaal met 2 personen maken, maar ik heb wel dit hele stuk zelf geschreven, maar ik moest wel de hele tijd rekening houden met de andere persoon. Maar let me now, wat er slecht/goed aan is!

eclair98
Berichten: 11602
Geregistreerd: 24-09-11
Woonplaats: Overijssel en Drenthe

Re: [VER] Het verhalen-schrijven-stukjes-delen-topic!

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-05-19 14:19

Ik heb wat moeite met dat veel zinnen met ''Hij'' beginnen. Ikzelf doe dat ook snel en ben me bewust van hoe moeilijk het is!

Amandavd
Berichten: 12101
Geregistreerd: 04-05-06
Woonplaats: Limburg

Link naar dit bericht Geplaatst: 06-06-19 12:41

Misty, ik vind het een leuk stukje. Ik denk wel dat je idd het woordje hij wat meer moet vervangen en wellicht iets meer rust in het verhaal brengen. Hij heeft natuurlijk wel haast maar het leest iets minder prettig. Verder vind ik het leuk gedaan maar omdat het maar zo'n kort stukje is krijg je als lezer niet echt een band met de Hij persoon.


Een klein stukje uit een fantasy verhaal van mij:

Isla voelde zich verdrietig terwijl ze het schouwspel om zich heen bekeek. Overal liepen kleine groepjes hongerige kinderen over de zandpaden, terwijl ze probeerde te bedelen bij de reizigers die van dorp naar dorp trokken. Ze trok haar blik weg van de magere met stof bedekte lijfjes, de verdrietige blikken in de lege ogen van de kinderen. Ze keek vooruit naar het dorp waar ze naar toe op weg waren. Rode stenen huisjes probeerde dapper beschutting te bieden tegen de warmte, er stond een put in het midden van het dorp maar er kwam al weken geen water meer uit.
Het dorp leek grotendeels verlaten, de meeste mensen waren vertrokken, alleen de hopeloze die nergens anders heen konden bleven achter. Isla vroeg zich af of het meisje, ze vermoedde dat het een meisje was, dat ze kwamen zoeken nog wel hier was. Er was niets meer op zand na, uitgemergelde dieren, vermagerde kinderen en ouderen die zich vastklampten aan de herinneringen van vroeger.

https://www.instagram.com/adutchbookreviewer
Mijn bookstagram pagina met recensies, boekentips en nog veel meer.
https://www.facebook.com/Neelashondenleven
Alles over mijn hond Neela en informatieve blogs over honden!

gerlindie
Berichten: 4619
Geregistreerd: 10-08-10

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-06-19 05:58

Amandavd schreef:
Misty, ik vind het een leuk stukje. Ik denk wel dat je idd het woordje hij wat meer moet vervangen en wellicht iets meer rust in het verhaal brengen. Hij heeft natuurlijk wel haast maar het leest iets minder prettig. Verder vind ik het leuk gedaan maar omdat het maar zo'n kort stukje is krijg je als lezer niet echt een band met de Hij persoon.


Een klein stukje uit een fantasy verhaal van mij:

Isla voelde zich verdrietig terwijl ze het schouwspel om zich heen bekeek. Overal liepen kleine groepjes hongerige kinderen over de zandpaden, bedelend bij de reizigers die van dorp naar dorp trokken. Ze trok haar blik weg van de magere met stof bedekte lijfjes en de verdrietige blikken in de lege ogen van de kinderen. Ze keek vooruit naar het dorp waar ze naar toe op weg waren. Rode stenen huisjes probeerden dapper beschutting te bieden tegen de warmte, er stond een put in het midden van het dorp maar er kwam al weken geen water meer uit.
Het dorp leek grotendeels verlaten, de meeste mensen waren vertrokken, alleen de meest hopeloze die nergens anders heen konden bleven achter. Isla vroeg zich af of het meisje, tenminste ze vermoedde dat het een meisje was, dat ze kwamen zoeken nog wel hier was. Er was niets meer dan zand, uitgemergelde dieren, vermagerde kinderen en ouderen die zich vastklampten aan de herinneringen van vroeger.


Ik heb er wat grammaticale veranderingen in aangebracht, waardoor ik denk dat het net wat soepeler loopt :)

"I can see a hat, I can see a cat, I can see a man with a baseball bat"

Amandavd
Berichten: 12101
Geregistreerd: 04-05-06
Woonplaats: Limburg

Re: [VER] Het verhalen-schrijven-stukjes-delen-topic!

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-06-19 06:08

Dankjewel, is idd niet mijn sterkste kant.

https://www.instagram.com/adutchbookreviewer
Mijn bookstagram pagina met recensies, boekentips en nog veel meer.
https://www.facebook.com/Neelashondenleven
Alles over mijn hond Neela en informatieve blogs over honden!

Anoniem

Re: [VER] Het verhalen-schrijven-stukjes-delen-topic!

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-06-19 12:22

Ik vind je beschrijvingen van het dorp en de omgeving erg sterk en origineel, maar ik zou oppassen dat je de emoties niet te zwaar op elkaar stapelt. De hoofdpersoon voelt zich verdrietig als ze naar stervende kindjes kijkt (het zou pas zorgwekkend zijn als ze daar niet verdrietig van werd?). De kindjes hebben verdrietige blikken in hun lege ogen (lege ogen zijn leeg omdat ze geen emotie meer laten zien, dus ook geen verdriet).
Je hoeft qua emoties alleen te beschrijven wat afwijkend is, of wat datgene zegt over het karakter van je hoofdpersoon. Bijvoorbeeld dat ze naar die stervende kindjes kijkt en zelf gewoon niet meer de energie heeft om iets van verdriet te voelen (zegt iets over haar eigen toestand), of dat ze onmacht voelt omdat ze niet kan/mag helpen (zegt iets over dat ze graag in control is), of boos is op de instantie die dit op zijn geweten heeft, enzovoorts. Dan zet je een logisch, situatiegebonden verdriet om in een karakter-eigen emotie. Iemand die snel boos wordt zal woest worden bij de aanblik van deze kindjes, iemand die snel bang is zal zich machteloos voelen, iemand die al het leed van de wereld naar zich toe trekt zal zich schuldig voelen omdat ze niets heeft kunnen doen om dit te voorkomen, enzovoorts. Met wat een gebeurtenis aan persoonlijke emoties losmaakt zeg je veel meer dan wanneer je zegt: dit is een verdrietige gebeurtenis en dus voelt iedereen die het ziet zich verdrietig. Want zo werkt de menselijke geest niet.
Neem bijvoorbeeld als denkoefening een feest: hoe voelt iedereen zich op dat feest, die blijde gebeurtenis? En dan mag je als antwoord niet 'blij' gebruiken, maar alleen antwoorden die uniek zijn voor de karakters van die personages.


Amandavd
Berichten: 12101
Geregistreerd: 04-05-06
Woonplaats: Limburg

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-06-19 12:25

xyzutu2 schreef:
Ik vind je beschrijvingen van het dorp en de omgeving erg sterk en origineel, maar ik zou oppassen dat je de emoties niet te zwaar op elkaar stapelt. De hoofdpersoon voelt zich verdrietig als ze naar stervende kindjes kijkt (het zou pas zorgwekkend zijn als ze daar niet verdrietig van werd?). De kindjes hebben verdrietige blikken in hun lege ogen (lege ogen zijn leeg omdat ze geen emotie meer laten zien, dus ook geen verdriet).
Je hoeft qua emoties alleen te beschrijven wat afwijkend is, of wat datgene zegt over het karakter van je hoofdpersoon. Bijvoorbeeld dat ze naar die stervende kindjes kijkt en zelf gewoon niet meer de energie heeft om iets van verdriet te voelen (zegt iets over haar eigen toestand), of dat ze onmacht voelt omdat ze niet kan/mag helpen (zegt iets over dat ze graag in control is), of boos is op de instantie die dit op zijn geweten heeft, enzovoorts. Dan zet je een logisch, situatiegebonden verdriet om in een karakter-eigen emotie. Iemand die snel boos wordt zal woest worden bij de aanblik van deze kindjes, iemand die snel bang is zal zich machteloos voelen, iemand die al het leed van de wereld naar zich toe trekt zal zich schuldig voelen omdat ze niets heeft kunnen doen om dit te voorkomen, enzovoorts. Met wat een gebeurtenis aan persoonlijke emoties losmaakt zeg je veel meer dan wanneer je zegt: dit is een verdrietige gebeurtenis en dus voelt iedereen die het ziet zich verdrietig. Want zo werkt de menselijke geest niet.
Neem bijvoorbeeld als denkoefening een feest: hoe voelt iedereen zich op dat feest, die blijde gebeurtenis? En dan mag je als antwoord niet 'blij' gebruiken, maar alleen antwoorden die uniek zijn voor de karakters van die personages.


Dankjewel! :)

https://www.instagram.com/adutchbookreviewer
Mijn bookstagram pagina met recensies, boekentips en nog veel meer.
https://www.facebook.com/Neelashondenleven
Alles over mijn hond Neela en informatieve blogs over honden!


Antwoord op onderwerpPlaats een reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Catfish, jokari, MerleSimone, Mette en 4 bezoekers