Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-05-21 19:56

Als je alleen nog maar droomt van slapen...

Geplaatst door de TopicStarter : 14-05-21 19:56

Ik moet dit even van mij af schrijven, ik weet niet of bokt de juiste plaats is, maar mijn dagboek reageert niet...

Al 470 dagen (iets meer dan 15 maanden) heb ik geen nacht meer doorgeslapen.

30 januari 2020 is mijn dochter geboren na een spoedkeizersnede wegens extreme stuitligging. Dochter was dysmatuur en heeft dus nog 5 dagen op de neonatologie gelegen, de eerste week ben ik dus telkens snachts opgestaan om voor haar moedermelk te kolven.

Eens thuis werd ze elke 2u wakker voor borstvoeding, in de co-sleeper, lekker dicht bij mama.

Dat ging de eerste 3 maanden oké, tot ze begon te huilen, van 3 tot 8 maanden heeft ze bijna constant aan 1 stuk gehuild, gegild, compleet ontroostbaar. Het was een baby waar niets mee aan te vangen was. Verschillende (kinder-)artsen gezien, maar kind is wel 1000 keer gezond verklaart.

Van borstvoeding overgestapt op koemelkvrije voeding, dan op anti-reflux voeding, dan op gewone flessenmelk. Osteopaten, homeopaten, ... we hebben ze allemaal gezien.

Rond 8 maanden begon ze overdag minder te huilen. Overdag heb ik een happy dochter, bij de onthaalouder is ze 'het droomkind, zo gemakkelijk'. 's nachts bleef ze veel wakker worden. Bleef ze ontroostbaar huilen. Ik sliep dus nog steeds zo goed als niet.

Op 12 maanden heb ik eindelijk een arts overtuigd gekregen voor een slaaponderzoek. Uiteraard met gigantische wachttijden.

Vorige maand hebben we eindelijk het slaaponderzoek ondergaan. Die nacht was de hel, ze heeft alle slechte nacht'gewoontes' getoond aan de camera.

Bespreking van dat slaaponderzoek is pas volgende week. Oh wat tel ik af om de resultaten daarvan te kunnen bespreken.

Maar dus al 470 dagen hebben ik en mijn partner last van slaaptekort, we slapen ook de laatste 400 ofzo dagen apart: 1 ouder krijgt 'rust' in de grote slaapkamer, de andere ouder slaapt in het reservebed naast de baby.

Dus zelf als ik een kamer verder slaap, met oordoppen, hoor ik in de nacht mijn baby krijsen. Ze heeft zo een luide stem dat dat niet te negeren valt.

Dus al 470 dagen heb ik niet langer dan 3u aan 1 stuk geslapen.

In normale omstandigheden breng je dan de baby naar een familielid en slaap je bij. Maar in Covid perioden, breng je geen baby naar een risico-patiënt (en laat ik nu net omringd zijn door veel risico patiënten). Dus al 470 dagen hebben ik en mijn partner elke nacht de zorg voor een huilend kind.

Ik ga al maanden naar een psycholoog, met weinig verbetering, want ik blijf oververmoeid. Vandaag heeft mijn partner voor de eerste keer gezegd dat hij dit zo niet meer trekt. Dus nu zitten we beide in een soort extreme vermoeidheid/post-natale depressie.

Wij zijn beide op, en kunnen momenteel alleen maar dromen over slapen.

Paardrijden heb ik al maanden geen energie meer voor, wandelen lukt nog net omdat ik dan de baby kan meenemen. Ik ga nog werken omdat ik van thuiszitten alleen maar nog meer stress krijg.

Voor jullie zeggen: zoek hulp bij de ggz, wij wonen in België, en hier is alles over mentale gezondheid nog veel meer taboe en nog veel moeilijker om betaalbare hulp te vinden.

Ik hoef geen reacties, maar als ze toch komen, hou het vriendelijk, ik kan niet veel meer verdragen.

**Geplaatst**: 14-05-21 20:01

Geplaatst: 14-05-21 20:01

Ach lieve ts, zwaar he :(:)

Helaas weet ik wat het is, mijn dochter hield dit vol tot haar 5e jaar.. Gemiddeld tussen de 2 en 8 keer per nacht.. En ik deed het dan ook nog eens alleen. Overleven is het, zelfs als ze er niet was hoorde ik ze in mijn hoofd nog krijsen. Mijn dochtertje is nu bijna 7,slaapt gelukkig door maar is nog steeds geen slaapwonder. Sinds die periode weet ik ook niet meer hoe ik moet doorslapen.
Helaas geen goede tips dus, wel een luisterend oor, ik weet hoe het is en wat er in je hoofd gebeurd... Ontzettend dikke knuffel, mocht je er behoefte aan hebben mag je me altijd een pbtje doen :(:)

**Geplaatst**: 14-05-21 20:07

Geplaatst: 14-05-21 20:07

Wat lijkt dit me gigantisch heftig.
Kun je niet een betaalde oppas in de hand nemen die af en toe een nacht pakt?
Of om en om elders gaan slapen? In een ander huis/ hotel/ waar dan ook?

**Geplaatst**: 14-05-21 20:12

Re: Als je alleen nog maar droomt van slapen...

Geplaatst: 14-05-21 20:12

Je partner heeft nu gezegd voor het eerst dat hij het niet meer trekt? Nu pas? Dit is toch een regelrechte hel!! Maar ook voor je dochter, zij huilt niet voor haar plezier, er moet toch iets met haar zijn?
Ik hoor weleens van dergelijke kindjes dat ze een poosje worden opgenomen voor uitgebreide onderzoeken. Ik heb verder geen tips, jammer dat er geen opa’s, oma’s, ooms, tantes of vriendinnen zijn die jullie beurtelings een nachtje per week willen vervangen. Ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen

**Geplaatst**: 14-05-21 20:13

Geplaatst: 14-05-21 20:13

Ik begrijp je volledig, we zitten in een iets minder heftig, maar hetzelfde schuitje.

Er zijn slaapcoaches, die bij ons niet hielpen trouwens maar wie weet. Hoewel je daar ook vast wel aan gedacht hebt.

Ik snap jullie machteloosheid, moeheid en frustratie. Ik hoop werkelijk dat er een einde aan komt voor jullie, want nee zo kan niemand dat volhouden. En jullie houden het al zolang vol.

En alsjeblieft, mentale gezondheid hoeft geen taboe te zijn. Zorgen voor je zelf is zo ontzettend belangrijk! :(:)

**Geplaatst**: 14-05-21 20:15

Geplaatst: 14-05-21 20:15

Wat ontzettend heftig zeg... onze zoon was een huilbaby (door buikpijn) en maaaaanden hebben we nauwelijks geslapen en overdag ook geen moment rust gehad. Wij hebben toen ook in het circuit met kinderarts etc gezeten. Bij ons zou een mogelijke volgende stap zijn om mijn zoon een aantal nachten op te nemen. Zij zouden hem dan kunnen observeren, en wij zouden dan wat bij kunnen tanken.
Bij ons is het uiteindelijk nooit zo ver gekomen, zodra hij meer vaste voeding ging eten en minder melk dronk werd het gelukkig wat beter.

Ik heb geen idee of het je helpt, maar het voelt alsof dit nooit meer voorbij gaat. Maar dat gaat het wel! Hou je daaraan vast...
Hopelijk komt er iets uit het slaaponderzoek waar jullie wat mee kunnen. En ondertussen: hang in there :(:)

**Geplaatst**: 14-05-21 20:15

Geplaatst: 14-05-21 20:15

Dat is heel zwaar. Ik heb mijn dochter destijds (30 jaar geleden bij mij in bed genomen om nog wat nachtrust te hebben. Ze had veel last van krampjes (denk ik) en heeft drie jaar bij mij in bed gelegen. Ik had in die tijd drie peuters (de oudste was bijna 4), maar mijn partner bemoeide zich er niet mee. Ik zal niet zeggen dat ik goed of veel sliep, maar wel beter dan toen ik het grootste deel van de nacht op was.

**Geplaatst**: 14-05-21 20:18

Geplaatst: 14-05-21 20:18

Wat ontzettend zwaar zo... Hopelijk brengen de onderzoeken duidelijkheid. Ik kwam dit nog tegen, maar dat kennen jullie waarschijnlijk al: https://babydeepsleep.com/nl/?gclid=EAI ... gJFIfD_BwE

**Geplaatst**: 14-05-21 20:19

Geplaatst: 14-05-21 20:19

Dit zou voor mij echt de grootste nachtmerrie zijn. Dit is echt een hele grote reden dat ik geen kinderen wil. Zeker met een partner die echt heel erg zijn slaap nodig heeft.

Vast een compleet overbodige tip, maar heb je je kind wel eens ingebakend? Met echt focus op het aanbieden van tactiele prikkels wat voor rust en geborgenheid zorgt. Dit heb je vast al geprobeert.

**Geplaatst**: 14-05-21 20:23

Geplaatst: 14-05-21 20:23

Ochhh lieverd. Sterkte!

Ik snap helemaal hoe je je voelt.
Mijn oudste (augustus 2018) besloot een week voor mijn bevalling van dr zus dat ze kon doorslapen (mei 2020). Vanaf halverwege mijn eerste zwangerschap tot nu heb ik denk ik max 30 nachten 7 of meer uur achter elkaar geslapen. Inmiddels kan ik goed tegen "minder slaap" en "gebroken nachten" . Ik ga gewoon vroeger naar bed en schaam mij er niet voor om samen met de dames "op stok" te gaan om zo alvast wat uurtjes mee te pakken in de avond (jongste begon vanaf ca middernacht te draken)

Slaapt de ene door, dan doet de andere het niet. Maar zo erg als jij zit ik er niet doorheen.
Mocht er nou weinig/niks uit het slaap onderzoek komen, of je hebt niet voldoende handvatten om mee te gaan werken... in Nederland (ik weet niet hoe het in BE zit) zijn er slaapcoaches. Die kunnen je helpen met een stappenplan om je kleine te helpen slapen.

Bij mij heeft alleen het kennismakingsgesprek van 2 weken terug geholpen om bij mij het roer om te gooien en de jongste goed slapend te krijgen.
De oudste slaapt nu beroerd door verkoudheid.

Chronisch slaapgebrek is heftig. Het wordt vaak onderschat. Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 14-05-21 20:24

Geplaatst: 14-05-21 20:24

Er staat me iets van bij dat er een (langlopend) soortgelijk topic is geweest op bokt, kan hem alleen niet vinden. Ook oververmoeide ouders door een kindje dat maar bleef huilen... :(:)

Ik probeerde hem te vinden, wellicht had je er iets aan qua tips of support.. Misschien weet iemand anders welke ik bedoel?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-05-21 20:34

Geplaatst door de TopicStarter : 14-05-21 20:34

Mri schreef:
Ochhh lieverd. Sterkte!

Ik snap helemaal hoe je je voelt.
Mijn oudste (augustus 2018) besloot een week voor mijn bevalling van dr zus dat ze kon doorslapen (mei 2020). Vanaf halverwege mijn eerste zwangerschap tot nu heb ik denk ik max 30 nachten 7 of meer uur achter elkaar geslapen. Inmiddels kan ik goed tegen "minder slaap" en "gebroken nachten" . Ik ga gewoon vroeger naar bed en schaam mij er niet voor om samen met de dames "op stok" te gaan om zo alvast wat uurtjes mee te pakken in de avond (jongste begon vanaf ca middernacht te draken)

Slaapt de ene door, dan doet de andere het niet. Maar zo erg als jij zit ik er niet doorheen.
Mocht er nou weinig/niks uit het slaap onderzoek komen, of je hebt niet voldoende handvatten om mee te gaan werken... in Nederland (ik weet niet hoe het in BE zit) zijn er slaapcoaches. Die kunnen je helpen met een stappenplan om je kleine te helpen slapen.

Bij mij heeft alleen het kennismakingsgesprek van 2 weken terug geholpen om bij mij het roer om te gooien en de jongste goed slapend te krijgen.
De oudste slaapt nu beroerd door verkoudheid.

Chronisch slaapgebrek is heftig. Het wordt vaak onderschat. Heel veel sterkte!

Slaapcoaches hebben hier niets geholpen, zelf niet diegene met de geld-terug garantie

Saskia9 schreef:
Ach lieve ts, zwaar he
Helaas weet ik wat het is, mijn dochter hield dit vol tot haar 5e jaar.. Gemiddeld tussen de 2 en 8 keer per nacht.. En ik deed het dan ook nog eens alleen. Overleven is het, zelfs als ze er niet was hoorde ik ze in mijn hoofd nog krijsen. Mijn dochtertje is nu bijna 7,slaapt gelukkig door maar is nog steeds geen slaapwonder. Sinds die periode weet ik ook niet meer hoe ik moet doorslapen.
Helaas geen goede tips dus, wel een luisterend oor, ik weet hoe het is en wat er in je hoofd gebeurd... Ontzettend dikke knuffel, mocht je er behoefte aan hebben mag je me altijd een pbtje doen

Alleen... Ik weet niet of het had aangekund alleen, wij trekken elkaar er gelukkig nog door.

Goof schreef:
Wat lijkt dit me gigantisch heftig.
Kun je niet een betaalde oppas in de hand nemen die af en toe een nacht pakt?
Of om en om elders gaan slapen? In een ander huis/ hotel/ waar dan ook?

Betaalde oppas wil ik om bepaalde redenen niet in mijn huis. Ik ben inderdaad al een paar keer in het huis van mijn ouders gaan slapen, maar zelf dan wordt je in de nacht ongerust wakker en wil je naar huis bellen of alles nog wel oké is.

truus1957 schreef:
Je partner heeft nu gezegd voor het eerst dat hij het niet meer trekt? Nu pas? Dit is toch een regelrechte hel!! Maar ook voor je dochter, zij huilt niet voor haar plezier, er moet toch iets met haar zijn?
Ik hoor weleens van dergelijke kindjes dat ze een poosje worden opgenomen voor uitgebreide onderzoeken. Ik heb verder geen tips, jammer dat er geen opa’s, oma’s, ooms, tantes of vriendinnen zijn die jullie beurtelings een nachtje per week willen vervangen. Ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen

Ja mijn partner heeft weinig slaap nodig, en heeft mij er tot nu toe nog kunnen doorhelpen door mij veel middagdutjes te gunnen. Maar we zitten op ons breekpunt. Artsen kunnen niets vinden, verschillende opnames, verschillende ziekenhuizen, volgens de artsen huilt ze zonder reden. Met het slaaponderzoek gaan ze nog even de neurologische delen bekijken, want dat is het laatste dat nog over schiet. (Of psychisch, maar de babypsychiater heeft een wachttijd van 18 maanden, tegen dan is het geen baby meer).

Judith_ schreef:
Ik begrijp je volledig, we zitten in een iets minder heftig, maar hetzelfde schuitje.

Er zijn slaapcoaches, die bij ons niet hielpen trouwens maar wie weet. Hoewel je daar ook vast wel aan gedacht hebt.

Ik snap jullie machteloosheid, moeheid en frustratie. Ik hoop werkelijk dat er een einde aan komt voor jullie, want nee zo kan niemand dat volhouden. En jullie houden het al zolang vol.

En alsjeblieft, mentale gezondheid hoeft geen taboe te zijn. Zorgen voor je zelf is zo ontzettend belangrijk!

Er zijn al 3 slaapcoaches gepasseerd, al een 20-tal boeken gelezen over slaap. Echt: ik kan alle slaap theorieën dromen, maar ik kan ze niet slapen.

Laura82 schreef:
Wat ontzettend heftig zeg... onze zoon was een huilbaby (door buikpijn) en maaaaanden hebben we nauwelijks geslapen en overdag ook geen moment rust gehad. Wij hebben toen ook in het circuit met kinderarts etc gezeten. Bij ons zou een mogelijke volgende stap zijn om mijn zoon een aantal nachten op te nemen. Zij zouden hem dan kunnen observeren, en wij zouden dan wat bij kunnen tanken.
Bij ons is het uiteindelijk nooit zo ver gekomen, zodra hij meer vaste voeding ging eten en minder melk dronk werd het gelukkig wat beter.

Ik heb geen idee of het je helpt, maar het voelt alsof dit nooit meer voorbij gaat. Maar dat gaat het wel! Hou je daaraan vast...
Hopelijk komt er iets uit het slaaponderzoek waar jullie wat mee kunnen. En ondertussen: hang in there

Nachtopname zonder ouder erbij doe ik niet, dat is tegen al mijn opvoedingsprincipes... Maar we zijn wel opgenomen geweest, zonder duidelijke oorzaken voor het huilen. Alle allergieën zijn uitgesloten, eet nu ook zonder problemen vast voedsel, overdag is er echt niets meer mis met dit kind, maar wat er 's nachts is, weet niemand.

Hevonen schreef:
Dat is heel zwaar. Ik heb mijn dochter destijds (30 jaar geleden bij mij in bed genomen om nog wat nachtrust te hebben. Ze had veel last van krampjes (denk ik) en heeft drie jaar bij mij in bed gelegen. Ik had in die tijd drie peuters (de oudste was bijna 4), maar mijn partner bemoeide zich er niet mee. Ik zal niet zeggen dat ik goed of veel sliep, maar wel beter dan toen ik het grootste deel van de nacht op was.

Ze slaapt zeker met momenten bij mij, of bij papa. Maar dan nog wordt ze hysterisch wakker. Nu is het zo dat het reservebed tegen haar ledikant staat, en dan slaapt er 1 ouder in dat bed, maar heeft ze nog wel de 'eigen ruimte' van het ledikant.

Kidde schreef:
Wat ontzettend zwaar zo... Hopelijk brengen de onderzoeken duidelijkheid. Ik kwam dit nog tegen, maar dat kennen jullie waarschijnlijk al: https://babydeepsleep.com/nl/?gclid=EAI ... gJFIfD_BwE

Ik heb al veel geprobeerd, maar dit nog niet. Heb al wel nagedacht over een verzwaard deken, maar een deken is bij zo een kleintje nog gevaarlijk. Even over nadenken.

Hutcherson schreef:
Dit zou voor mij echt de grootste nachtmerrie zijn. Dit is echt een hele grote reden dat ik geen kinderen wil. Zeker met een partner die echt heel erg zijn slaap nodig heeft.

Vast een compleet overbodige tip, maar heb je je kind wel eens ingebakend? Met echt focus op het aanbieden van tactiele prikkels wat voor rust en geborgenheid zorgt. Dit heb je vast al geprobeert.

Inbakeren is alleen veilig als baby's nog niet zelfstandig kunnen rollen, de mijne loopt ondertussen al. Maar ze is wel ingebakerd geweest toen ze heel klein was, maar zelfs dan werd ze wakker.

**Geplaatst**: 14-05-21 20:37

Geplaatst: 14-05-21 20:37

Jeetje wat een heftig verhaal! Hier baby van mrt 2020 en ja, ik ben ook wel regelmatig moe en zou graag weer eens tot half 10 willen uitslapen :Y)

maar jeetje dat valt helemaal in het niets bij jouw verhaal. Hopelijk wijst het slaaponderzoek iets uit waar wat aan te doen is.
En inderdaad, is er niemand waar je je kindje een keer heen kan brengen? Een vriendin evt.? Of dat je een keer een nachtje bij een vriendin gaat slapen, zodat je een keer een goede nacht hebt?

Heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 14-05-21 20:38

Geplaatst: 14-05-21 20:38

Over verzwaarde dekens... je hebt ook verzwaarde slaapzakken voor baby's, alleen die werken alleen als je kind niet draait in de nacht tussen rug en buik, en ook niet als je kind op ze zij slaapt.

Zelf als ik ergens anders slaap dan hoor ik ze "fantoom huilen". Wat je zegt, je slaapt zelf ook niet en wil dan weten hoe het thuis gaat. Zo herkenbaar

**Geplaatst**: 14-05-21 20:43

Geplaatst: 14-05-21 20:43

Herkenbaar

De oudste is 4 en begint nu met meestal door te slapen, de jongste is 2 en is vaak wakker ‘s nachts.

Bij de oudste ook van alles af gezocht wat er aan de hand zou kunnen zijn, niks gevonden, zoals in eigenlijk de meeste gevallen van huilbaby’s of niet slapende kinderen. Bedenk wel dat doorslapen bij jonge kinderen eigenlijk helemaal niet zo normaal is, maar dat het normaal is dat ze regelmatig wakker worden. Het zou fijn zijn als ze dan snel weer inslapen, maar daar moeten we als ouders bij helpen, kinderen moeten leren in slaap te vallen, en doen dit het liefste in de geborgenheid van de ouders.
Ook onze oudste heeft net zoals die van jou in het begin lang in het zkh gelegen (pre- en dysmatuur) Ik ben er echt van overtuigd dat dit zodanig stressvol is voor een kind dat ze daar last van hebben. De mijne is na 4 jaar bv nog steeds panisch voor witte jassen.

Wat mij/ ons eigenlijk nog het beste heeft geholpen is ons erbij neer te leggen dat we niet slapen, te accepteren dat dit is wat het is, te accepteren dat we ons weet-ik-het-hoe-lang poedersuiker voelen en iig het kind zoveel mogelijk geborgenheid geven, want dat is ws wat ze nodig hebben. Ze sliepen hier dus altijd bij ons in bed, dan pakten we de meeste minuten slaap en hoef je er iig niet uit om het kind te halen.
Tussendoor overdag mediteerde ik wat, zodat ik echt rustig werd en bleef, had psycholoog om mijn eigen bevallingstrauma te verwerken en met dat wij als ouders minder gestresst werden leek het kind ook wel rustiger te worden. Slapen deed ie nog niet, maar krijsen iig ook niet meer. We konden hem dan vaak wel weer troosten met een hand op z’n ruggetje, soms merkte je ook dat hij bewoog en ons zocht, en als hij ons dan raakte, ging hij weer slapen.
Uiteindelijk wordt het beter, maar die eerste jaren zijn heftig en niet voor niks de tropenjaren.

Laatst bijgewerkt door verootjoo op 14-05-21 20:44, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 14-05-21 20:44

Geplaatst: 14-05-21 20:44

Veel sterkte ts. Het is helaas ook voor ons herkenbaar. Mijn dochter sliep pas met 3,5 jaar zo goed als door, ze wordt in augustus 4. Wij zijn uiteindelijk op de kinderslaappoli in Ede terecht gekomen. Mocht je er niet uitkomen bij de kinderarts is dat een aanrader.

Ik hoop voor jullie dat er bruikbare informatie uit het slaap onderzoek komt en dat jullie snel weer een goede nacht kunnen maken.

**Geplaatst**: 14-05-21 20:47

Geplaatst: 14-05-21 20:47

Dan kan ik alleen maar zeggen, wat ontzettend poedersuiker TS. :(:)

**Geplaatst**: 14-05-21 20:49

Geplaatst: 14-05-21 20:49

Oef wat onwijs zwaar! En wat stoer dat je hier zo open over praat!
Ik kan me heel goed indenken dat je rijkhalzend uitkijkt naar je resultaten van het slaaponderzoek. Als er nu toch eens wat was dan kon er daar tenminste een actie-plan voor opgesteld worden.

Wat mij heel erg helpt - al is het maar van hele korte duur - is om een week vrij te nemen van werk maar dochterlief wél gewoon naar de kinderopvang te doen. En dan na het wegbrengen gewoon weer je bed in. Maakt de nachten niet minder heftig maar geeft jou even de tijd om kortstondig op te laden. Of krijg je hier ook al te veel stress van?

Ken je het NUNKI lakentje van Fedde&Kees al? Heeft hier iets geholpen (terwijl mevrouw inbakeren helemaal niets vond).
https://feddekees.nl/products/nunki?variant=17678531723377

**Geplaatst**: 14-05-21 20:54

Geplaatst: 14-05-21 20:54

Onze baby kwam ook maandenlang ieder uur 's nachts, tot op het punt dat ik het echt echt echt niet meer trok. Wij sliepen inderdaad ook apart maar zelfs dan hoor je hem nog. Mijn man trok het beter maar ook die zat er helemaal doorheen. Slaapdeprivatie is niet voor niets een martelmethode. Wees alsjeblieft lief voor jezelf en weet: het ligt niet aan jou... en ga inderdaad regelmatig uit logeren of zoek toch iets van een night nanny.

Bij ons is het trouwens redelijk goed gekomen na ongeveer anderhalf jaar, hij slaapt nu in principe door tenzij hij ziek is ofzo (dat is hij nogal vaak). Maar echt, het gaat voorbij...

Nu zwanger van de tweede en wij hopen echt extreem op een betere slaper :Y)

**Geplaatst**: 14-05-21 20:56

Geplaatst: 14-05-21 20:56

Pff.. ik kan me helemaal voorstellen dat je/jullie hier aan onderdoor gaat/gaan..

Wij zijn gezegend met een kleine die goed slaapt maar als hij al een week spookt doordat hij ziek is merk ik al dat ik daar niet gezelliger van wordt.. laat staan zoals het bij jullie gaat.

Is er echt niemand die je kunt vragen om bij te springen? Al is het maar een nachtje waarin jullie beide weer kunnen slapen. Dat scheelt al enorm.

Heel veel sterkte en ik hoop dat het slaaponderzoek aanknopingspunten bied waar jullie verder mee kunnen! :(:)

**Geplaatst**: 14-05-21 21:05

Geplaatst: 14-05-21 21:05

Ik kan goed begrijpen dat je helemaal op bent Ts.

Ik ken 3 vrienden die door dezelfde hel gegaan zijn. Eentje is nog steeds niet de oude.

Ik snap goed dat je wakker wordt als je niet thuis slaapt. Ook jouw slaap ritme is inmiddels kapot en je hebt wrs enorm veel stress. Heel begrijpelijk! Maar is het geen idee om dat buitenshuis slapen toch juist beiden wekelijks te doen? Dat het mss wat went en dat je minimaal een beetje kunt bijtanken?

Verder ga ik iets veronderstellen en als ik fout ben: zeg dat dan gerust!
Klopt het dat jij het heel goed wil doen? Ik lees dingen over geen oppas willen, niet baby alleen laten opnemen. Dat klinkt voor mij alsof je het graag zelf erg goed wil doen en de controle wil houden. Nogmaals: als ik ernaast zit, mijn excuses. Maar als het wel zo is wil ik alleen maar dit zeggen: je doet het al super.

Ik wens je veel sterkte!

**Geplaatst**: 14-05-21 21:10

Geplaatst: 14-05-21 21:10

Sterkte TS! Klinkt misschien stom hoor, maar is overdag een paar uur meepakken geen optie? 4x 2 maakt toch 8, okal voelt het niet zo..
Hoe zit het met vrienden, collega's die wel is willen helpen?
Nogmaals sterkte.

**Geplaatst**: 14-05-21 21:16

Geplaatst: 14-05-21 21:16

Heftig voor jullie ts. Onze oudste is 18 maar ik kan nog de wanhoop en moeheid voelen van toen ze klein was. Ze heeft 4 jaar geen nacht normaal geslapen en de eerste 2 jaar echt heel weinig.
We hebben alles geprobeerd. Van chiropractor tot slaapcoach. Homeopathische druppels, niks hielp.
Uiteindelijk ging ze steeds wat beter slapen maar wat het nou geweest is?
Het is ontzettend uitputtend en frustrerend voor ouders. Wij sliepen inderdaad om de beurt apart maar je hoorde haar altijd wel.
Ik kan je dus ook geen tips geven. Het gaat voorbij maar daar heb je nu niks aan.
Ik wil jullie veel sterkte wensen!

**Geplaatst**: 15-05-21 01:25

Re: Als je alleen nog maar droomt van slapen...

Geplaatst: 15-05-21 01:25

Betreft inbakenen. Je hebt tegenwoordig van die elastische tunnels die je om het matras doet. Kind kruipt onder het elastiek en krijgt daar gedurende de nacht druk van. Een verzwaarde deken werkt ongeveer hetzelfde alleen wordt het elastiek niet zomaar weggetrappelt in de slaap. Dit is dus de veilige manier van inbakenen. Kind kan eronder gewoon rollen en draaien.is niet dermate strak dat het verstikt oid maar geeft prettige druk op de huid.

**Geplaatst**: 15-05-21 06:59

Geplaatst: 15-05-21 06:59

Ik zou toch een paar dagen/weken vrij nemen of je ziek melden van het werk en dan overdag, wanneer de kleine bij de gastouder/opvang is even lekker slaap pakken.

Als je als ouders moe bent en blijft heeft dat toch ook wel z'n effect op de kleine. En dat dan ook weer op jullie.

Heel veel sterkte in ieder geval. :(:)