Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-01-20 13:27

Geplaatst: 21-01-20 13:27

Ik wil echt nogmaals opperen, vraag specifiek of ze je onderzoeken op PCOS.
Dit syndroom wordt op basis van symptomen vaak niet door (huis)artsen herkend en kan een heel groot deel van jouw klachten veroorzaken...

**Geplaatst**: 21-01-20 13:31

Geplaatst: 21-01-20 13:31

lique68 schreef:
B12 in pillen hoe goed ze ook zijn. Zet geen zoden aan de dijk helaas
Injecties maken een groot verschil. By my was ht gehalte net goed. Merkte daarom meteen ht effect al na 1 injectie. Zeker ht uitzoeken waard denk ik

Niet helemaal waar. Ik had een significant tekort aan B12. Na 3 maanden was het nog onvoldoende verbeterd, maar na 9 maanden tabletten is de B12 weer boven de minimumwaarde gestegen - zonder andere aanpassingen in dieet of levensstijl. Ik blijf de B12 dus mooi slikken, in tabletvorm

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-01-20 13:41

Geplaatst door de TopicStarter : 21-01-20 13:41

stitchlover schreef:
Ik wil echt nogmaals opperen, vraag specifiek of ze je onderzoeken op PCOS.
Dit syndroom wordt op basis van symptomen vaak niet door (huis)artsen herkend en kan een heel groot deel van jouw klachten veroorzaken...

Even snel gegoogled, maar ik heb wel menstruaties. Zonder de pil duren is mijn cyclus wel langer (maar soort van regelmatig) dan een normale cyclus. Ik verwijt dat ook eigenlijk aan het feit dat ik wel overgewicht heb.

**Geplaatst**: 21-01-20 14:13

Re: Hopeloos...... hoe nu verder

Geplaatst: 21-01-20 14:13

@Skippy01 De bloedwaarde b12 gaat wel omhoog door B12 tabletten, maar dat is een zogenaamde “valse waarde”. Belangrijker is dat je klachten die bij B12 tekort horen na injecties of pillen afnemen. Dat is het bewijs dat de b12 op weefselniveau aankomt. De ervaring is dat de pillen tijdelijk wat doen en je daarna weer klachten terugkrijgt, maar als het bij jou goed gaat zou ik lekker zo doorgaan. Ik zit helaas (met bijna het hele gezin) aan de injecties vast om klachtenvrij te blijven. Het verschil zit hem er ook in of je door voeding (vegetariër zijn oid) een tekort hebt of niet.

Bloedwaarden meten bij gebruik van injecties of pillen b12 heeft geen zin; die is altijd hoger. Alleen op weefsel niveau is niet aan te tonen of de b12 daadwerkelijk aankomt. Daarom ga je uit van het verminderen van klachten.

TS, als je al tabletten slikt waarin B12 zit is bloedtesten waarschijnlijk niet zinvol gezien bovenstaande. Je krijgt dan een valse waarde en weet dan nog niet of je daadwerkelijk een tekort hebt. Als je wil testen kun je beter even de vitamine pillen laten staan en na een paar maanden testen om zeker te weten of je b12 tekort hebt. Dat is wat op de lange termijn maar uiteindelijk wel de enige mogelijkheid om achter een tekort te komen. En dan kun je gericht aan de slag daarmee.

**Geplaatst**: 21-01-20 14:16

Geplaatst: 21-01-20 14:16

AppleSter schreef:
@Skippy01 De bloedwaarde b12 gaat wel omhoog door B12 tabletten, maar dat is een zogenaamde “valse waarde”. Belangrijker is dat je klachten die bij B12 tekort horen na injecties of pillen afnemen. Dat is het bewijs dat de b12 op weefselniveau aankomt. De ervaring is dat de pillen tijdelijk wat doen en je daarna weer klachten terugkrijgt, maar als het bij jou goed gaat zou ik lekker zo doorgaan. Ik zit helaas (met bijna het hele gezin) aan de injecties vast om klachtenvrij te blijven. Het verschil zit hem er ook in of je door voeding (vegetariër zijn oid) een tekort hebt of niet.

Bloedwaarden meten bij gebruik van injecties of pillen b12 heeft geen zin; die is altijd hoger. Alleen op weefsel niveau is niet aan te tonen of de b12 daadwerkelijk aankomt. Daarom ga je uit van het verminderen van klachten.

TS, als je al tabletten slikt waarin B12 zit is bloedtesten waarschijnlijk niet zinvol gezien bovenstaande. Je krijgt dan een valse waarde en weet dan nog niet of je daadwerkelijk een tekort hebt. Als je wil testen kun je beter even de vitamine pillen laten staan en na een paar maanden testen om zeker te weten of je b12 tekort hebt. Dat is wat op de lange termijn maar uiteindelijk wel de enige mogelijkheid om achter een tekort te komen. En dan kun je gericht aan de slag daarmee.

Daar zit wat in. Bij mij ging het met name om duizeligheid en vermoeidheid. Duizeligheid is voor het grootste gedeelte weg. Vermoeidheid weet ik pas in het voorjaar, omdat ik in de winter door allerhande pijnklachten (reactieve artritis en een schouder die aan gort is) sowieso erg vermoeid ben. Maar goed om dit in het achterhoofd te houden. Zou je eigenlijk een biopt moeten nemen om zeker te weten of het aankomt dus...

**Geplaatst**: 21-01-20 14:17

Geplaatst: 21-01-20 14:17

En de pil vervangen door bijvoorbeeld een spiraaltje? Ik denk echt dat de pil jouw symptomen alleen maar verergeren. Vergis je niet wat voor een troep je elke dag slikt.

Sterkte TS!

**Geplaatst**: 21-01-20 14:47

Re: Hopeloos...... hoe nu verder

Geplaatst: 21-01-20 14:47

@Skippy, helaas zijn ze nog niet zover dat een biopt kan. Hou goed in de gaten of de verbetering doorzet, dan weet je of je op de goede weg zit.

**Geplaatst**: 21-01-20 15:00

Geplaatst: 21-01-20 15:00

In de overgang zijn dat ook je ook jong overkomen hoor.

**Geplaatst**: 21-01-20 15:30

Re: Hopeloos...... hoe nu verder

Geplaatst: 21-01-20 15:30

Je hebt PB.

**Geplaatst**: 21-01-20 16:00

Geplaatst: 21-01-20 16:00

Jeetje wat lastig TS. Ik ben helaas geen dokter. Wel zou ik je aanraden om misschien eens een afspraak bij een haptonoom of haptotherapeut te plannen. Ik heb zelf erg last van stress. Mijn hele lichaam verkrampt en daardoor heb ik nu bijna constant rugpijn en ben ik altijd moe. Bij de sessies gaat het er bij mij vooral om hoe iets waar je mentaal mee kan dealen zich fysiek in je lichaam kunnen uiten.

Dit is natuurlijk geen vervanging van een dokter, maar misschien wel prettig als ondersteuning.

**Geplaatst**: 21-01-20 16:26

Geplaatst: 21-01-20 16:26

Mijn doel is absoluut niet om je verder de put in te praten. Maar ik ben eigenlijk best wel verbaasd. Hoe deed je dat ooit dan met 3 sportpaarden, ik neem aan dat je ook wedstrijden reed en daarnaast een full time baan? Staan je paarden in pension dat je daar verder geen werkt mee hebt? En heb je dan iemand die jouw huishouding doet en voor je kookt en hoe doe je dat met verjaardagen familie enz.? Het lijkt me als je topfit bent eigenlijk al haast niet te doen laat staan als je je niet goed voelt. Misschien is het voor jou heel normaal en ken je meer mensen die dat allemaal doen maar ga toch al een aantal jaartjes mee maar ken niemand die dat spits houdt. Petje af dat je dit eerst allemaal kon doen!

**Geplaatst**: 21-01-20 16:50

Re: Hopeloos...... hoe nu verder

Geplaatst: 21-01-20 16:50

Wat ik vooral mis in je hele verhaal is een zeer uitgebreide bloedtest. Is dit al gebeurd? Anders zou ik er echt eens op aan dringen bij de behandelende arts. Door een hele reeks lichamelijke klachten kan je ook een depressie krijgen. Gewoon omdat je fysiek uitgeput bent. Veel sterke. Het is altijd een hele zoektocht om tot bij de juiste arts terecht te komen.

**Geplaatst**: 21-01-20 17:00

Geplaatst: 21-01-20 17:00

Klink zweverig heb je jezelf eens door laten meten op te korten? (Homeopathische)

**Geplaatst**: 21-01-20 17:00

Geplaatst: 21-01-20 17:00

Is je bloed al eens uitgebreid onderzocht op hormonale afwijkingen? Vraag een doorverwijzing naar een endicrinoloog. Veel van je klachten zijn te relateren aan hormonen. Die krengen doen nou eenmaal rare dingen met je gesteldheid als ze niet goed op elkaar afgesteld zijn...
K spreek helaas uit ervaring..

**Geplaatst**: 21-01-20 17:01

Geplaatst: 21-01-20 17:01

stitchlover schreef:
Ik wil echt nogmaals opperen, vraag specifiek of ze je onderzoeken op PCOS.
Dit syndroom wordt op basis van symptomen vaak niet door (huis)artsen herkend en kan een heel groot deel van jouw klachten veroorzaken...

Juist...en helaas is dit nog een weinig onderzochte afwijking en zijn nog weinig oplossingen voor bekend.

**Geplaatst**: 21-01-20 17:02

Geplaatst: 21-01-20 17:02

Horen de symptomen ook bij suikerziekte? Ik ben er daar niet goed mee bekend maar weet wel van daardoor heel veel drinken en daardoor ook veel plassen.

**Geplaatst**: 21-01-20 17:16

Re: Hopeloos...... hoe nu verder

Geplaatst: 21-01-20 17:16

Uitgebreide bloedtest inderdaad en dan met name (actieve) B12. Je hebt ook B12 spray, dan wordt het opgenomen via je slijmvliezen. Maar als je een opnameprobleem hebt zal de spray je ook niet helpen..

**Geplaatst**: 21-01-20 17:18

Geplaatst: 21-01-20 17:18

Even geen inhoudelijke reactie op de klachten (medisch gezien), maar meer gericht op hoe je naar jezelf kijkt in de situatie waar je in zit. De verhouding geest/lichaam is altijd lastig en ik kan me de struggle voorstellen dat je je afvraagt waar het nu eigenlijk vandaan komt. Mijn reactie richt zich meer op het psychische gedeelte; ik weet vanuit mijn computerscherm natuurlijk niet alles maar wellicht kan je uit mijn reactie datgene halen wat voor jezelf wel relevant is.

Wat me opvalt is dat je schrijft dat je bijna niet meer functioneert. Maar als ik kijk naar hoe je je dagen beschrijft: 5 dagen in de week werken (minder maar toch nog 70% wat (m.i.) nog flink wat is), en ’s avonds nog op de fiets naar de paarden. Ik ben wel benieuwd of je vindt van jezelf dat je wat je op dit moment doet weinig is en op basis waarvan. Ik hoor in je verhaal dat je niet begrijpt waarom dit zich zo voordoet aangezien je van jezelf een positief persoon bent en vrolijk doorgaat. Dus vind je dat wat je nu doet weinig op basis van hoe je vroeger functioneerde? Zoals ik het lees ben je iemand die altijd wel gewoon doorging en van aanpakken hield. Als je jezelf nu vergelijkt met die persoon die je (toen) was, snap ik dat je denkt hè ik doe nu eigenlijk al zo weinig, en waarom voel ik me zo? Ik snap je idee van ‘niet functioneren’ omdat je je waarschijnlijk tijdens al deze activiteiten lichamelijk niet goed voelt. Maar zou het niet juist te maken kunnen hebben met het feit dát je altijd doorging en wat dat betreft wellicht niet goed luisterde naar je lichaam/je grenzen etc. Zou het zo kunnen zijn dat je lichaam nu aangeeft dat het eigenlijk vroeger ook al te veel was? En dat het daarbij goed is om te gaan accepteren dat je misschien wat (of voor dit moment heel erg veel) moet minderen in datgene wat je doet/wilt? In zekere zin ga je op dit moment ook nog door met je dagelijkse activiteiten en is het mijns inziens niet gek dat de intense vermoeidheid blijft/niet zomaar weg gaat. Dat het nu extreme vormen aanneemt is niet gek, als je lichaam gaat protesteren kan dat heftige vormen aannemen. Daarbij hoef je niet bang te zijn dat als je voor nu even alles los laat, je nooit meer zal met energie zal kunnen doen wat je wil doen. Als het gaat om psychische klachten zonder medische oorzaak zal je juist een periode van rust nodig hebben om te kunnen herstellen. Op het moment dat je voortdurend tegen jezelf zegt; oké ik rust nu 1 dag goed uit of ik doe 1 week even helemaal niks erbij; dan moet het wel weer over gaan; geef je jezelf eigenlijk een ultimatum aan je herstel wat vaak het averechtse effect geeft. Als je piekert of ontevreden bent over dat je zo weinig doet geeft dat nog veel meer spanning en stress en kan het ook zomaar zijn dat je op de momenten dat je dus even (bijv.) tv kijkt ook niet goed kunt ontspannen (omdat er ergens een stem is die zegt je moet dit of dat nog doen of dat je vecht tegen je gevoel van moe zijn). Als je ’s nachts eindelijk echt niks hoeft (van jezelf) kan ik me voorstellen dat dan juist de spanning eruit komt en je dus ook wakker wordt/niet goed kan slapen/aan het malen bent etc.

Ik ben ook wel benieuwd hoe je psycholoog hiertegen aan kijkt en wat zij jou hierin adviseert.

**Geplaatst**: 21-01-20 17:41

Geplaatst: 21-01-20 17:41

Wdj schreef:
Passen dergelijke klachten niet bij een (ernstige) burn-out?

Mijn gedacht!
Ik zit atm zelf thuis met een burn-out, nooit gedacht dat je lijf zo duidelijk kon zijn dat het echt genoeg is geweest

**Geplaatst**: 21-01-20 17:47

Re: Hopeloos...... hoe nu verder

Geplaatst: 21-01-20 17:47

Ik denk dat veel van jouw klachten met stress te maken hebben (speaking from experience). Ik opper om eens volledig op jezelf en je herstel te focussen. Halveer gewoon je arbeidstijd. Wat een **bedrijf dat ze zo met jouw klachten omgaan na jaren dienst. Echt, neem NU rust... Hoeveel interesseert het bedrijf het, als je straks compleet arbeidsongeschikt bent of jezelf helemaal de vernieling in hebt gewerkt? Staan ze dan ook voor jou klaar? Denk het niet.

Ik wou dat mijn burn-out eerder was ontdekt, ik heb er jaren mee doorgelopen met als gevolg levenslang problemen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-01-20 17:55

Geplaatst door de TopicStarter : 21-01-20 17:55

Ik zal weer even antwoorden op de vragen die hier (terecht) uit voort komen.

Spiraal kan ik helaas niet hebben, dit is tot een aantal keer aan toe geprobeerd. Met het plaatsen ben ik al out gegaan, en daarna zette mijn lichaam alle zeilen bij om de spiraal er weer uit te werken. Na 3x proberen heb ik zelf de stekker er maar uit getrokken, omdat ik tot weken aan toe zo beroerd was van de ernstige krampen, bloedingen, dat ik het niet meer trok.
Ik wil het binnenkort wel gaan hebben met de gynaecoloog over mijn hormonen in combinatie met mijn endometriose.

Ja, ik heb 3 sportpaarden. Of eigenlijk heb ik nu 3 hobbelpaarden. Want ik functioneer niet, in de zin van dat ik naast mn werk en op het fietsje naar stal (eind van de straat) ik gewoon helemaal niets meer doe of helemaal niets meer kan. Ik heb paniek ontwikkeld, ik durf niet meer bij mensen langs, bang dat ik mij niet lekker voel en dan vervroegd weg wil. En wat mensen daar dan weer van vinden.
" vroeger " deed ik vaak op zondag concours, altijd met 2 paarden weg. Mijn man ging dan mee, en zo wisselde ik elk paard elke week af. Ik heb 2 paarden in het ZZ zwaar lopen, en 1 loopt M2. Maar daar ben ik nu al zo'n 6 maanden niet mee weg geweest, en ik denk dat ze inmiddels al 3 maanden zowat stil staan. Ik heb de energie er niet voor en ik heb er ook helemaal geen zin meer in. Mijn zaterdagen en zondagen bestaan uit in bed liggen, met de gordijnen dicht en helemaal niets meer willen. Mijn man gaat in het weekeind nog wel weg, omdat ik hem daar toe dwing. Dat ik zo ben, hoef niet te betekenen dat hij dan ook automatisch thuis moet blijven.

Mijn psycholoog doet nog weinig. Ik ben bikkelhard en laat weinig zien. Ik durf niet tot de kern van het probleem te gaan. Waar ik vroeger makkelijk kon praten, en altijd optimistisch ben, daar is nu dus niets meer van over.
Maar buiten dat ik mij depressief voel, voel ik mij ook gewoon ziek. Nu heb ik het gevoel dat ik griep heb, maar dat heb ik niet. Net ging ik naar de supermarkt en voor de deur voelde ik mij ineens mega beroerd. De paniek sloeg op mij neer en ben omgedraaid en terug naar de auto gelopen. Uiteindelijk ben ik wel weer terug gegaan, maar het zweet staat mij dan in de oksels.

Ik heb meerdere uitgebreide bloedtesten gehad, met ziektes als TBC, Q-koorts etc aan toe. Enkel geen vitamines (in ieder geval niet door het ziekenhuis)
Dat PCOS zag ik net weer voorbij komen, maar ik menstrueer zonder de pil ook. Alleen mijn cyclus is ongeveer 35 tot 40 dagen. Soms langer, soms korter.

Ik ben blij te lezen dat er meerdere mensen zijn die denken aan hormoon gerelateerde problemen.
Ja mijn depressie kan veroorzaakt zijn doordat ik niet op de rem ben gaan staan, maar in de afgelopen jaren heeft mijn lichaam mij ook zo vaak in de steek gelaten en ben ik zo onbegrepen geweest. Die strijd, dat je zeker weet dat er wat is, maar geen dokter die er achter komt, of de moeite wil doen om iets verder te graven dan de standaard dingen. Hoe vaak heb ik al moeten aangeven, zou het dit of dit niet kunnen zijn. En dan wordt er bloed geprikt, want ik vraag er zelf naar.
Ik denk dan ook echt dat mijn hormonen niet in orde zijn, maar twijfel ook over de lage waarde die er aangegeven was tijdens een onderzoek naar mijn cortisolwaarde. Alleen de arts roept dan direct weer, ja maar je hebt cortisol verlagende medicatie gebruikt en dan is het heel normaal. En de waarde van de speekseltest is altijd laag......... Echter heeft de arts ingezet op een te hoge cortisol, maar niet verder gekeken naar eventuele te lage cortisol.

Vitamine B12 wil ik ook zeker laten testen, en een endocrinoloog staat ook op mijn lijstje wat ik wil bespreken.

**Geplaatst**: 21-01-20 18:11

Geplaatst: 21-01-20 18:11

Wat vervelend ts! Het lijkt wel een vicieuze cirkel... Ik zou in jouw situatie ook wel benieuwd zijn naar hoe het er fysiek voor staat. Zoals je al zegt: hoe zijn je bloedwaarden, vitaminen, hormonen? Daaraan zou ik dan nog toevoegen om ook mineralen te laten checken - of te proberen hoe je je voelt als je een tijdje een bepaald supplement gebruikt. Je neemt al wel iets van een multivitamine las ik - is dat in overleg met je huisarts? Ik geef zelf de voorkeur aan precies dat innemen wat je nodig hebt. Zo'n multivitamine geeft voor mijn idee een vals gevoel van veiligheid (tenzij er toevallig precies de juiste verhouding en dosering in zit voor jouw situatie - maar dat moet je maar net treffen...). Combinatie spierkrampen en slecht slapen doet bij mij een belletje rinkelen voor magnesium.

Niet dat ik wil zeggen dat alles nou per se veroorzaakt is door een tekort aan het één of ander, maar door stress en slecht slapen kan je behoefte hoger zijn of neem je minder op (misschien eet je ook wel minder of minder gezond?). Als je dan langzaamaan een tekort hebt opgelopen, zit dat wel je herstel in de weg.

Beterschap gewenst!

**Geplaatst**: 21-01-20 18:34

Geplaatst: 21-01-20 18:34

Ten eerste, ik herken veel van je verhaal, je mag me altijd pb'en als je wilt. De depressie, moeheid, lichamelijke klachten, problemen met werkgever... Maar ook dat mensen uit je directe omgeving je niet begrijpen.

Een hele lastige situatie en ik hoop dat er snel verbetering voor je komt!

undercover42 schreef:
De pil, slik ik nu een jaar. Ik moet deze slikken vanwege de endometriose. Ook over het depressieve gedeelte heb ik wel eens nagedacht. Maar de klachten van depressie had ik voor het gebruik van de pil ook al.....

Ik begrijp hieruit dat je geen stopweek hebt en altijd doorslikt? Ik heb ook tussentijdse bloedingen als ik de pil doorslik (ben hiervoor bij gynaecoloog geweest). Het bleek dat mijn baarmoederslijmvlies heel erg dun geworden was door het niet stoppen en daar kreeg ik de bloedingen van.. Maar geen idee of dat bij jou ook het geval is natuurlijk.

**Geplaatst**: 21-01-20 18:50

Geplaatst: 21-01-20 18:50

Waarom verkoop je je paarden niet?
Waarom ben je zo hard voor jezelf?
Ik vind het echt pijnlijk om te lezen hoe je eraan toe bent ...

Kan het zijn dat jouw lichaam door alle stress en het niet tot de oorzaak/kern durven/kunnen komen, inmiddels in een permanente overlevingsstand staat? Als in: constant schrap staan om het gevecht aan te gaan. Dat je door alle bijbehorende klachten geen goede connectie meer hebt met je lichaam, in de zin dat je je lichaam niet meer vertrouwt?

Ik ben totaal geen expert op wat voor gebied dan ook, maar kan het zijn dat je de juiste hulp nog niet gevonden hebt? De psycholoog doet weinig voor je, zeg je. Maar met een psycholoog moet het ook klikken. Misschien heeft het zin om een andere therapie en behandelaar te zoeken, iemand die jou wel het gevoel geeft dat hij/zij je kan helpen om door de muur heen te breken.

**Geplaatst**: 21-01-20 18:52

Geplaatst: 21-01-20 18:52

undercover42 schreef:
Mijn psycholoog doet nog weinig. Ik ben bikkelhard en laat weinig zien. Ik durf niet tot de kern van het probleem te gaan.
Ik ben blij te lezen dat er meerdere mensen zijn die denken aan hormoon gerelateerde problemen.

Ik ga iets zeggen wat je waarschijnlijk niet leuk vindt om te horen maar kan het zijn dat je je "graag" focust op je lichamelijke problemen om zo niet te hoeven kijken naar de psychische kant ?

Ik ben ervan overtuigd dat lichaam en geest ontzettend samenwerken en als je "niet lekker in je vel zit" dat niet alleen met je vel (lichaam) te maken heeft.
Als je leert naar jezelf te luisteren (lijf en hoofd) die je nu volgens mij nu vertellen dat het echt even een paar stapjes terug moet en je "toe mag geven aan jezelf" komt alles misschien tot rust.

Ik ben er van overtuigd dat je ook lichamelijke klachten hebt maar, zoals anderen ook aangeven, stress kan daar zo'n enorme invloed op hebben.

Wees maar eens minder bikkelhard en lief voor jezelf