JustMe8484 schreef:Ik lees hier al even mee. En wil nu de discussie over een ziek/gehandicapt kind aborteren in het algemeen gaat toch ook even reageren.
Ik ben op dit moment zwanger van ons 3e kindje. Voor de 3e keer hebben wij er niet voor gekozen om bv nipt of combinatie test te doen. Ik merk dat de discussie elke x anders is. En de reden om niet te testen ook.
Bij de eerste was ik vrij pril in onze relatie zwanger. Ik moest om hele andere reden tijdelijk stoppen met de pil. Toen bewust gezegd, we willen beide graag kinderen, zijn al 28 en willen dit op dit moment ook samen. Als het snel gaat moet het zo zijn. 1x ongesteld en ik was zwanger.
De discussie was vrij snel klaar, dit kindje was hoe dan ook welkom. Als het iets zou hebben zou het ook zo moeten zijn.
Bij de tweede was het al anders, je hebt dan ook een ander kind waar je rekening mee moet houden. Wat zijn de gevolgen van een niet gezond kind dan.
Nu is onze hele werkomgeving veranderd waardoor we dagelijks diverse gezinnen met een kind met een beperking zien. Maar ook psychische problemen en hele andere casussen.
Ik zie gezinnen met een kind met een relatief lichte beperking die er als gezin aan kapot zijn gegaan. Scheidingen, problemen met oudere kinderen etc.
Maar ik zie ook gezinnen met een zeer zwaar gehandicapt kind die onwijs veel liefde en geluk kennen. Uiteraard is het ook voor hen zwaar, maar het is denk ik ook maar net hoe je in het leven staat, hoe je het geestelijk aan kan etc.
Rode draad in de discussie nu was vooral kwaliteit van leven en hoe kun je het als gezin aan?
Mijn partner komt uit een gezin met schizofrenie, drankprobleem, Ms, autisme, anorexia. En is bang het in ons gezin niet aan te kunnen, weer zoveel ellende. En dan dus de kwaliteit van leven. Heeft iemand met down kwaliteit van leven. Sommigen zeggen van wel, sommigen zeggen van niet. Ik denk dat je dat niet voor een ander kan bepalen. En waar ligt de grens dan? Bij zelfstandig leven, bij een ontwikkelings leeftijd? Ik denk dat dat per ziekte, per handicap verschilt. En per persoon. Omdat ik vind dat ik niet over een mensen leven kan bepalen en we er verder niet uit komen en dit kindje ook gewoon welkom is hebben we weer niet laten testen.dan zijn er nog zoveel dingen waar je niet op kan testen. Alle problemen in gezin van partner zijn niet te testen maar denk dat de persoon met schizofrenie in mijn ogen minder kwaliteit van leven heeft dan een vrolijke hoog niveau persoon met down. wel hebben we nog beter uitgezocht wat de risico's zijn, die zijn in ons geval nog zo klein dat het risico op miskraam na bepaalde testen groter is. Straks waren we ons gezonde kind verloren omdat we het perse moesten weten...
Maar ik heb ook alle begrip voor mensen die wel testen, en eventueel wel de keuze maken een kindje met een aandoening te laten weghalen. Zoveel redenen om het wel of niet te doen...
Wat ik een groot verschil vind met Ts is dat zij in het geval van een meisje met deze ziekte beter over kwaliteit an leven kan beoordelen. Ze heeft het immers zelf. Nou kan zij nog niet inschatten hoe haar kind het zal ervaren, maar haar mening is iig gebaseerd op ervaring.
Mijn advies is dan ook: praat, praat vooral met je partner. En neem de informatie van professionals hierin mee. Maar alleen jij en je partner kunnen oordelen wat voor jullie het beste is in deze situatie.
Jullie moeten straks met een ziek kindje leven, met een abortus, en kindje wat overlijd of welke opties er allemaal zijn,alleen jullie kunnen beoordelen wat je wel en niet aan kan, wat je eerlijk vind naar je kindje toe...
Dit :)
Zelf kom ik uit zo’n vergelijkbaar gezin.
Mijn broer is nog steeds langdurig opgenomen in een GGZinstelling ivm PDDnos en Schizofrenie.
Heeft hij kwaliteit van leven? Ik hoop dat hij zich van binnen beter voelt dan hij zich naar buiten uit. Want als toeschouwer zeg ik dus heel duidelijk dat hij geen kwaliteit van leven heeft en dat het een in trieste situatie is. Echter weet ik ook dat je anders kan zien bij iemand met dezelfde beperking. En uit dezelfde ervaring bij een ander persoon met dezelfde aandoeningen zeg ik dat hij wel kwaliteit van leven heeft.
Net zoals met Down, de 1 is wat zwaarder op de hand dan de ander. Maar bij allen die ik ken met het syndroom van down zeg ik volmondig dat ze zeker kwaliteit van leven hebben.
Echter niet bij alle verstandelijk beperkten kun je stellen dat er ook kwaliteit van leven is.
Zoveel is persoons afhankelijk ook, net als bij mensen met verstandelijk onbeperkt leven.
Niet alles is te testen. Ook bij de geboorte kan er wat mis gaan waardoor er zuurstofgebrek ontstaat.
Daarnaast kan je ook op latere kindleeftijd een hersenbloeding krijgen, ongeluk waardoor er NAH ontstaat en er ernstige beperkingen ontstaan.
Het leven is gelukkig niet maakbaar.
Dan moeten we met z’n allen maar in een gouden kooitje gaan zitten. Dan weten we zeker dat we geen risico’s lopen