Ik kan niet vaak genoeg dank zeggen voor alle woorden die steun bieden of geboden hebben, nu en 2,5 jaar geleden.
Gister is haar uitvaart geweest, precies zoals ze dat gewild heeft.
Het besef is er bij mij nog steeds niet dat ze nu echt weg is, zelfs niet nadat ik haar zelf in de auto geduwd heb.
Ze heeft zoveel en lang in het ziekenhuis gelegen dat mijn gevoel er niet aan wil dat ze daar nu niet is.
Ondanks dat ik het besef nog niet heb, heb ik wel echt vrede met het feit dat het voorbij is.
1 van haar honden heeft het er heel erg moeilijk mee. Deze tref ik regelmatig in de gang voor de deur
Op de foto is ook te zien dat haar (reserve) steunhart nog steeds op z'n plaats ligt, en de accu's nog altijd vol geladen op hun houder staan.
Nogmaals dank voor alle steun.