Geplaatst Overdag ging het met behulp van een grote dosering ibuprofen redelijk genoeg om te kunnen blijven werken.
Griepje of virusje dacht ik. Gaat vanzelf over.......
Als ik vrij was lag ik in bed, opladen/uitzieken.
Maar het leek erop dat we muggen in de slaapkamer hadden. Ik werdt stilletjes opgepeuzeld en kwam onder de prikken te zitten. Dus spray gepakt en alles goed ingespoten.
De prikken die ik had (ben gestopt met tellen bij de 60) werden rode plekken die aanvoelde als kneuzingen. Zo vervelend dat na een paar dagen, ik mijn benen steeds controleerde of mijn huid er nog op zat. Het voelde of de huid op voeten en onderbenen los kwam.in die paar dagen werdt ik goed ziek. Flinke koorts, continu overgeven,diaree en zo moe dat ik amper nog bij het toilet kon komen direct om de hoek.
Ik voelde me 100......kon amper nog praten, mijn hoofd was appelmoes. Kon niks onthouden en moest lang nadenken bij ieder ding wat gebeuren moest.........
Ik ben niet iemand die snel naar een huisarts gaat. Sterker nog.....ik krijg altijd op mijn donder omdat ik de diabetes controles irritant, tijdrovend en onzinnig vond
Eigenwijs is ook wijs.
Maar nu moest het echt want dit ging erg verkeerd.
De huisarts nam bloed af en twee dagen later lag ik op de EHBO.
Mijn witte bloedlichaampjes waren twee keer zo hoog als ze hoorden te zijn. Inmiddels heb ik begrepen dat ze bij ontsteking half zo hoog kunnen zijn en bij serieuzer zaken dus twee maal zo hoog.
Daarnaast was ik de tien dagen hiervoor ook 10 kg afgevallen.
Dat was geen overbodige luxe maar dat ging zorgwekkend snel. Ik hield ook niks meer binnen en was gestopt met eten en drinken. Het ging gewoon niet meer.
Van de EHBO ging ik na 8 uur spitten naar de opname bij een internist.
Ze hadden al bloed afgenomen, een buik echo gemaakt, hartfilmpjes gemaakt, longfotos, het was ook geen blinde darm.......er moest dus dieper gegraven worden.
Na 14 dagen opname in het ziekenhuis zijn we heel wat onderzoeken verder.
Meerdere keren bloedonderzoek
Urine onderzoek
Mest monsters
Maag onderzoek (daar zat een ontsteking)
Darm onderzoek (daar zaten onschuldige poliepen die verwijderd zijn)
Verder zat er nog een verwaarloosde longontsteking blijkbaar (nooit wat van gemerkt).
En kreeg ik cortisone maar die liet mijn suikerspiegel zo erg vliegen dat ik op waardes kwam....en nog steeds.....die eigenlijk een coma aankondigen. Hiervoor spuit ik nu 4/5 x per dag insuline.
Wat ook nog is gebleken is dat er bij/naast/op mijn linker bijnier een tumor zit.
Vanwege de taalbarrière (ik woon tegenwoordig in Duitsland) is niet alles mij duidelijk.
Natuurlijk was dat even schrikken maar er moest naast de ct scan ook nog even een mri scan gedaan worden om beter beed te krijgen.
Nou......dat had nog wat voeten in aarde zeg ppffff
Maar...... uiteindelijk kwam dan de mri scan. Volgens de arts was daarop te zien dat het goedaardig is.
Opgelucht mocht ik na twee weken terug naar huis.
Ik wilde op dat moment alern nog maar weg daar.
Mijn hoofd is nu geen appelmoes meer maar appel compote...... dus sommige dingen blijven hangen maar ik was/ben nog niet scherp genoeg om veel te vragen.
Ik weet dat mijn opdracht bestond uit terug naar de huisarts gaan om het vervolg traject in te gaan.
Ik zou naar een dermatoloog moeten voor de vlekken die ik nog steeds op heel mijn lijf heb.
Door de medicijnen drogen die nu wel rustig in maar niemand weet nog wat het is of waar het vandaan komt.
En die medicijnen boor de vlekken moeten er zsm af ivm de vliegende suikerspiegel....... sja......in het ziekenhuis was stoppen met de cortisone niet zo goed uitgepakt.....dus we gaan het beleven......wat moet dat moet.
Wij dus weer terug naar de huisarts afgelopen dinsdag.
Ik zou in het weekend eerst naar mijn Sjaak gaan. Had het kereltje al weken niet gezien door al dit gedoe.....heb hem vreselijk gemist.
gelukkig werd er wel goed voor hem gezorgd en hoorde ik elk detail over hem. Na een uur konden we naar binnen.
De huisarts las een deel van de ontslagbrief van het ziekenhuis voor.
Op dat moment hoorde ik voor het eerst iets over een verwaarloosde longontsteking. De info die ik in het ziekenhuis kreeg was erg schaars tot geen. Ze hadden wel verteld van de tumor naast mijn bijnier.
Maar de huisarts zei nu dat het op de bijnier zit......uhm.....het zal wel....en nu?
En toen begon hij:
Ze willen over zes maanden een nieuwe mri om te zien of het groeit.
Maar.....er is geen biopt genomen en ik vraag me af hoe ze zo zeker durven zeggen dat het goedaardig is.
Om dat vast te kunnen stellen is een biopt nodig!
Als het niet goed blijkt en je gaat wachten op die controle mri dan ben je er tegen die tijd niet meer.
En toen vielen we stil.
We waren uit de gevarenzone dachten we. WTF!!!
Ik ben nog steeds achterlijk moe,nog steeds ziek na inmiddels vijf weken.
Wat gebeurd hier!!!
Volgens de huisarts wijzen mijn Witte bloedlichaampjes duidelijk naar iets kwaadaardigs en nu moet ik naar een ander ziekenhuis om zsm een biopt te laten afnemen van de tumor.
Ondanks mijn gebrek aan energie zijn we er die zelfde dag nog werk van gaan maken.
Ik sta ingeschreven, ze hebben de verwijsbrief......nu is het wachten tot ze me bellen/mailen.
Dit keer een Nederlands ziekenhuis.....
In mijn hoofd ben ik rustig.
Ik kan er toch niks mee want uiteindelijk weet ik nog niks.
Wat ik wel weet is dat lieve bekende ....tenminste, zo dacht ik.......je laten vallen of je een hoop mest bent.
Maar dat er ook onbekend tevoorschijn komen met een hart van goud
Wat een leerschool dit.
Misschien later meer daar over.
Er gaan hier heel wat knoppen om die lang op zich hebben laten wachten.en dat bedoel ik in een bizar positieve zin!
Ik weet niet of iemand dit wellicht herkent......of iemand hier iets aan heeft.
Ik moest het gewoon even ergens kwijt nu me dat lukt.
Tegelijkertijd is dit mijn "dagboek" voor als mijn hoofd weer appelmoes wordt
Sorry als er tik fouten zijn, dat hoort er voor mij nu even bij.
Het was eerder nog veeeel beroerder
allereerst een heel grote knuffel. Wat sjit. 
Maar ja dat is gebeurd en niet meer terug te draaien. 
