Bokt.nl

Jikkeee schreef:

Zo zie je ook maar dat het niet direct tijdens de kleuter/schoolgaand kind fase al naar voren hoeft te komen..

maximuss schreef:

Ik kom door mijn werk regelmatig in contact met transgenders en dan meestal in hun donkerste momenten en de verhalen die je dan hoort zijn schrijnend... Zoveel onbegrip en vooroordelen van derden terwijl ze gewoon zichzelf willen kunnen zijn. Zo'n zware existentiële twijfels bij hen voor sommigen zichzelf leren aanvaarden...
Ik heb er veel respect voor en het is hoog tijd dat dit uit de taboesfeer komt!

keshia schreef:

Heel veel succes! Hoe reageerde jouw familie erop?

Tivoli schreef:

Wat ik graag zou willen vragen is: bij welk geslacht voel je dan meer op je gemak? Bij mannen,omdat je je daarmee identificieert?

Tivoli schreef:

Ook ben ik benieuwd of je over een nieuwe naam nadenkt, wanneer je die aan zou willen nemen en hoe je die naam kiest?

Pharootz schreef:

Ik ga het topic volgen! Wanneer heb je je gesprek in Groningen?

Summerfly schreef:

Ik kom je topic ook volgen! Vind het heel tof dat je er ook hier open over durft te zijn, want hoewel Bokt een redelijk open/progressief forum is in mijn ogen zijn er ook nog een hoop stoffige mensen die hier niet zo positief op kijken.

Tivoli schreef:

Ik lees dat je een partner hebt, want vind hij (gok ik?) ervan? :)

Nagini schreef:

Jeetje interessant. Vind het eigenlijk wel heel leerzaam en goed voor m'n empatisch vermogen om je verhaal te volgen want om eerlijk te zijn denk ik soms ook wel eens ''wat een gedoe, lekker boeiend of het nu mannen of vrouwen plaatjes op de wc of het stoplicht zijn''. Dus ik kan me moeilijk voorstellen hoe het is om zo'n crisis in jezelf te hebben

Nagini schreef:

Voor mij is het bijv. moeilijk voor te stellen dat je je meer een homoseksuele man voelt dan een hetero vrouw, je valt dus net als ik op mannen, maar voelt je dan toch homoseksueel (uiteraard omdat je je niet vrouw voelt).. vind het zelf een best moeilijk concept om te begrijpen. Bijv je vriend (?) nu, is hij dan eigenlijk homoseksueel of heteroseksueel? Of plaats ik hem nu onterecht in een hokje?

o0eefje0o schreef:

( tip van mij ga geen testosteron van de zwarte markt slikke )

Mondy schreef:

Topper ben je !! Voor mij ben je altijd een hij geweest :D
Enne gefeliciteerd met het begin van je leven zoals je graag wilt !

upendo schreef:

En wat ik me ook afvraag, krijg je veel reacties vanuit de omgeving? Ik merk zelf als lesbienne dat het de laatste paar jaren op zich qua reacties wel meevalt, mensen kijken tegenwoordig alleen maar. Kun je ook genoeg uit afleiden, want iets met expressie (van vertederd tot er-lopen-twee-hopen-stront-hand-in-hand-over-de-stoep)..

Eileen_ schreef:

Ik kan er overheen hebben gelezen hoor, maar heb je nu eigenlijk ook hormoontherapie? En wil je graag een operatie of laat je dat?

Hilli schreef:

Hoe lang duurt het eigenlijk voordat je man bent? Of verschilt dat per persoon? Betaalt de verzekering zoiets eigenlijk?

julius_juut schreef:

Ik ben zelf het traject ondertussen al best wat jaartjes geleden door gegaan en afgesloten (al kijk ik wel met enige hoop naar de transplantaties die de laatste jaren voor het eerst gedaan zijn ;) ) en vind het erg leuk om te volgen hoe iemand anders daar door gaat. :D

julius_juut schreef:

Wat betreft je naam: Wat ik hier vooral te horen kreeg/merkte is dat mensen makkelijker een helemaal andere naam leren gebruiken dan eentje die lijkt op je oude.

julius_juut schreef:

We hebben in elk geval het geluk dat vrouw -> man uiteindelijk zo lang je enige kleding aan houd nauwelijks te zien is. (en wel heel grappig als je andere mannen ziet kijken met een blik vol sympathie wanneer je een houten zwaard tussen je benen geparkeerd krijgt door een kind. Een enkele keer heeft het zelfs voordelen. :P )

Nirvana_ schreef:

Pas toen ik je Instagram naam zag ging een kwartje vallen.. Ik ken jou nog van Dream Horses eeeeuwen geleden :oo Wauw!! Wat ontzettend en verschrikkelijk stoer. Go for it, ben heel benieuwd naar het proces. Ik volg!

Selina schreef:

Is een forum als Bokt dan voor jou een fijn platform omdat je je gewoon kan aanmelden als jezelf? (Dus als man en je hoeft je ook niet te bewijzen) Ik volg je vanwege je tekeningen en heb geen seconde gedacht dat je geen man was.

maras schreef:

Wat fijn dat we jouw ontwikkeling de komende tijd hier mogen volgen. Afgelopen jaar heb ik beroepsmatig een klant gesproken die al jaren bij een bouwbedrijf werkte tot ze het traject in ging om ipv een man een ( overigens bijzonder mooie) vrouw te worden. Halverwege het traject is ze ontslagen omdat het bedrijf te traditioneel was. Ik heb alles uit de kast gehaald ( leuke woordspeling in deze) om te zorgen dat ze financieel even vooruit kon. Gelukkig heeft ze nu weer een andere baan en kwam ze laatst met haar nieuwe ID. Ik was echt plaatsvervangend trots! Bij deze wens ik jou ook een mooi traject toe en we lezen graag met je mee!

goldenarrow schreef:

Wat ik me wel afvroeg is of je uiteindelijk nog kinderen wil. En zo ja, ga je dan voor de zekerheid eitjes in laten vriezen zodat je toch biologische kinderen kan krijgen? Of zou je dan voor bijvoorbeeld adoptie gaan oid?

Magrathea schreef:

goldenarrow schreef:

Trouwens, de reden dat ik genderneutrale toiletten onzin vind is omdat je ook gewoon het man/vrouw teken eraf kan slopen en dat ding gewoon een toilet kan noemen :+

Ja het probleem is toch dat mensen dat niet vinden kunnen :+

LadyMadonna schreef:

Ik heb een transgender (man-vrouw) klant gehad die in de jaren 80 als een van de eerste in NL een volledige transitie heeft doorgemaakt. Vond ik ook altijd al zo interessant, en zij zat altijd zo vol met verhalen, ook over dingen waar je niet bij stil staat. Zo had zij bijv echt grote lompe mannenhanden, daar grapte ze dan altijd over “tja, daar doen de beste hormonen van de wereld niks aan” :')
Maar ook dat ze een half jaar als vrouw moest leven (in die tijd was dat incl mantelpakjes, panty’s en hakken), terwijl dat helemaal niet “haar” was. Maar om te bewijzen dat ze vrouw was, werd dit verplicht gesteld...

xChanelx schreef:

Wat me opvalt, is dat veel mensen met hun ervaring reageren en ik vroeg me af of jij dat vaak merkt. Dus als je vertelt dat je transgender bent, dat mensen dan zeggen "o, ik ken ook een transgender". En of je dat dan prettig vindt of juist niet.
Want als ik vertel dat ik een vrouw ben, krijg ik nooit de reactie: "o, ik ken ook vrouwen" :+

Winged schreef:

Overigens noem je je instagram en geeft aan dat dat je letterlijke naam is. Ben je je ervan bewust dat de link naar jouw instagram in jouw onderschrift staat?

miesnaom schreef:

Vraag me toch een paar dingen af, dus ik zal me vrij voelen om ze te stellen xd
Omdat je dus nu “man” bent val je dan ook op vrouwen? Of op mannen. Want ik snap dat stukje soms niet. Dan zijn ze bv van man > vrouw en dan vallen ze op vrouwen. Ik begrijp niet goed waarom je dan niet gewoon hetro ben maar eigenlijk dan lesbisch wil zijn? Beetje rare vraagstelling. Hoop dat je het begrijpt.

miesnaom schreef:

Verder qua bijnamen (muts/dude) ik vind het heel vervelend als hier dus moeilijk over wordt gedaan. Want het is nooit een issue geweest/ je noemt iedereen zo en dan opeens is het ohhhh dat mag niet.
Jij maak er geen probleem van, gelukkig. Ik snap niet waarom mensen er wel een probleem van maken omdat je wordt als een normaal mens behandeld zoals iedereen. Geen uitzondering.

miesnaom schreef:

Dat is dus mijn tweede vraag; als iets normaal moet zijn waarom sommige er dan zo”n issue van maken (met alles is dit trans/ homo/lesbi/ (vind het van hetro ook mega vervelend als iemand helemaal overdreven doet) Ik vind overigens dat jij dat absoluut niet doet. Dus misschien dat andere bokkers het dan kunnen uitleggen.

miesnaom schreef:

En verder: hoe weet je het zeker. Heb van sommige gehoord via via dus toch niet persoonlijk, dat ze er later toch spijt van hadden. Van drastische ingrepen. Ben je daar niet bang voor?

_lautje_ schreef:

Wat goed dat je zo open er over bent!

Mijn broertje is ook transgender. Hij slikt nu al jaren hormonen en is een echte vent. Niemand die zich nog vergist.

Bij hem zijn als eerste de borsten verwijderd en verder heeft hij geen operaties laten uitvoeren.
Hij vindt het verwijderen van de baarmoeder en eierstokken echt een ding omdat ook daar best veel risico's aan kleven. Net als het verwijderen van de vagina en creëren van een penis.
Hij hoopt dat de printtechnologie vooral een hele grote stap gaat maken zodat die operatie beter haalbaar is (kans op goed resultaat is nu vrij klein).

Het is een zwaar trajact en ook daarna blijft het moeilijk. Heel veel discriminatie (ook door politieagenten en hulpverleners 8)7 ) Veel onbegrip, persoonlijke problemen, maar de bevrijding om te kunnen en mogen zijn wie je bent is alles waard.
Want bovenal kiest niemand ervoor om transgender te zijn. Het letterlijk van bbinnen iemand anders zijn dan van buiten.

BMHP schreef:

Eigenlijk zou dit een heel gewoon huis tuin en keuken topic moeten zijn.
Met als positieve nieuws: Ik heb mezelf gevonden.

veerledec schreef:

Mag ik vragen waarom je jezelf transgender noemt en niet transseksueel?

veerledec schreef:

Wordt het tegenwoordig ook anders getest dan psychologisch? Ik heb ooit begrepen dat het komt doordat een onderdeel van de hersenen zich mannelijk ontwikkelt, terwijl 'de rest' vrouwelijk is, of andersom. Is dat vast te stellen, of gebeurt dat niet?

goldenarrow schreef:

Ik zou het eerder zien als een schaal, met aan de ene kant 100% man en aan de andere kant 100% vrouw en alles er tussenin. Ik ben zelf bijvoorbeeld wel echt een vrouw, maar ik heb ook heel veel mannelijke trekken. Ik voel me bijvoorbeeld ook het meest comfi in mn spijkerbroek met bandshirt en gympen, kan net zo lomp zijn als de mannen en trek ook veel met mannen op. Maar toch identificeer ik mezelf meer met het vrouwelijke geslacht. Testosteron doet een hoop, maar ik denk dat er maar bizar weinig mensen zijn die echt 100% het 1 of het ander zijn en dat bijna iedereen wel trekjes heeft van het andere geslacht. De 1 alleen meer dan de ander :)

Bubblewrap schreef:

Ben je aan de ene kant niet 'bang' dat je seksuele voorkeur verandert door de hormonen? Vooral omdat je nu een vriend hebt?
Geen idee of het uberhaupt mogelijk is hoor, een verandering van voorkeur. ;)

luuntje schreef:

Misschien valt je oma wel mee qua reactie.
Mijn oma was ook ouderwets, maar is op de bruiloft van haar zoon met een man geweest.
Ze was gek op haar schoonzoon.

Napie schreef:

Ik volg dit graag. Vind dit altijd een mega intressant onderwerp en ben er altijd nieuwsgierig naar hoe het voelt om te ontdekken dat je transgender bent. Ik heb als vrouw geen idee hoe het voelt om man te zijn, jij heb dit dus wel. Of tenminste, ik vraag me af als jij in je proces zit je dingen anders gaat voelen en op het punt komt dat je zegt: nu weet ik pas hoe het voelt om een man te zijn.

Napie schreef:

Ik vind tevens dat je erg fijn schrijft maar ik zie ook dat dit wel past bij de opleiding die je doet

Anoniem schreef:

Stoer topic, want euhh hey, je weet wat er met knappe mannen op Bokt gebeurt toch? ;) :D +

Fenrir schreef:

Ik zie je wel eens op bokt voorbij komen en ik volg je kunst op instagram en weet daardoor je naam, maar ik heb dus altijd gedacht dat je een man was én Belgisch :+ door de naam! Dus Gilles is nog niet eens zo gek, maar je huidige naam ook niet imo :D

xRaisin schreef:

Wel ben ik benieuwd in hoeverre ze alles werkend kunnen maken. Zegmaar de intieme delen. Ik bedoel, ik neem aan dat je downunder niet hetzelfde blijft, in hoeverre kan dat nagemaakt worden?
Hier hoef je overigens geen antwoord op te geven als je dat niet wilt. Staat vast ook ergens op google :').

IMJ schreef:

Doe je iets met je stem momenteel? (Niet op transgendergebied dan dus maar) op radio oid?

Tutti_Frutti schreef:

Een vriend van me heeft ongeveer 2 jaar geleden de keuze gemaakt, en is hier ook heel erg open over op social media. Zo heeft hij een YouTube kanaal waar hij zijn ervaringen deelt. Misschien dat jij hier ook nog iets aan hebt?

julhan99 schreef:

Ik heb net je verhaal gelezen. Ik ben de moeder in dit geval van een kind zoals jij. Vul hier de naam van mijn kind in en wij hadden het zelf kunnen plaatsen. Bijzonder. Ik heb nog geen vragen en ik heb duizend vragen. Mijn hoofd duizelt er soms van.

Mijn dochter is net uit de kast en ik heb haar gezegd dat voor mij maar 1 ding belangrijk is: haar/zijn geluk. Wij staan als gezin aan de vooravond van een enorme verandering. Spannend, leuk, eng, soms verdrietig en soms lachen gieren brullen. Het gaat alle kanten op.

Ik ga je zeker volgen!

veerledec schreef:

Ik weet niet hoe het in het Engels zit, maar in het Nederlands is transgender iets anders dan transseksueel. Transgender is ook een Nederlands woord. Zoals ik het lees (maar goed, ik heb geleerd dat je nooit mag invullen voor een ander ;) ) lijkt het alsof je eerder transseksueel bent.

veerledec schreef:

Ik heb begrepen dat het inderdaad te maken heeft met het in aanraking komen van je hersenen, in de 'aanmaakprocedure', dus als embryo, met het 'verkeerde' hormoon. In ieder geval het andere hormoon dan de rest van de embryo.

Het zou misschien twijfelaars en 'spijtoptanten' wel kunnen helpen als het fysiek werd vastgesteld. Ben benieuwd of dat ook zo werkt.

Nissima schreef:

Tof dat je je verhaal deelt! Zeer informatief voor velen onder ons.

Doet zo'n binder niet zeer? Ik kan me niet voorstellen dat het echt een prettig gevoel is %)

Fenrir schreef:

Met een binder wel echt oppassen. Die dingen kun je beter niet gebruiken (al snap ik waarom mensen het wel doen), er zijn helaas een behoorlijk aantal mensen die permanente schade aan hun ribben hebben opgelopen door het (langdurig) dragen van een binder...

Cowboy55 schreef:

Hiraeth schreef:

Ik ga trouwens nu, zeer toepasselijk, even op pad om een kast op te halen. :))

Moet je elke dag opnieuw uit de kast komen dan? Nee toch? De slijtage aan zo'n kast alleen al......

Ibbel schreef:

Toevallig ontdekte ik onlangs een 'meidengroep' - meer een bejaardengroep trouwens nu :)) - die al meer dan 25 jaar aan de humoristische/politiek incorrecte weg timmert. Eén van de leden is ook een transgender die ook in een tijd dat het helemaal niet zo voor de hand lag om uit de kast te komen dat toch heeft gedaan. Haar verhaal is ook in een lied van deze groep vereeuwigd. Ik moest er onmiddellijk aan denken bij het lezen van je topic, en ik heb het gevoel dat het zowel herkenning oproept (al ging zij van man naar vrouw) als dat het wel past bij je gevoel voor humor:

[ Video

kiki1976 schreef:

Ik snap dat de baarmoeder en eileiders een risico hebben in combinatie met testosteron. Maar het verwijderen van beide geeft toch ook weer andere problemen?

Supertje schreef:

Het klopt idd dat er studies zijn gedaan die erop wijzen dat autistisne en testosteron gelinkt zijn. En dat zou ook de ‘extreme male brain’ Theorie over autisme onderschrijven. De studie toonde aan dat vrouwen met autisme vaak meer mannelijke gezichtskenmerken hebben, wat veroorzaakt zou worden door meer blootstelling aan testosteron in de baarmoeder (dus niet dat ze meer aanmaken, maar bij de aanleg).
Overigens zijn er ook andere studies gedaan waaruit weer bleek dat mannen met autisme vaak een meer androgyn uiterlijk hadden, en studies waaruit bleek dat in rust de hersenscans van autistische mannen vrouwelijke kenmerken hadden,en de hersenscans van autistische vrouwen juist meer dan gemiddeld mannelijke kenmerken.

Ik val zelf in het autistisch spectrum (pas gediagnosticeerd toen ik al in de 30 was trouwens), en heb ik het begin erg gelachen om de diagnose. Ik autistisch? Ja dag! Ik ben heel sociaal, heb ook zeker empatisch vermogen, ben misschien een beetje vreemd, maar niet op een vervelende manier, en ik ben nooit een sociale outcast geweest, integendeel. Wel altijd geweten dat ik anders was.
Om weer terug te komen op het mannelijk/vrouwelijk brein/testosteron verhaal, ik ben zeker qua uiterlijk juist extreem vrouwelijk. Zowel qua stijl als qua kenmerken en lichaamsbouw. Als kind had ik wel typisch jongensgedrag, ze hebben me vaker uit een boom moeten halen dan tussen de Barbies vandaan. Ook ben ik een hele rationele denker, oplossingsgericht, en een redelijke obsessie met bepaalde kennisgebieden. Ik vind mannen makkelijker te begrijpen dan vrouwen, hoewel ik me toch echt 100% als vrouw identificeer, gaat de communicatie met mannen me makkelijker af, maar ik zou niet zeggen dat ik met vrouwen niet kan communiceren. Waar ik wel vrij veel moeite mee heb is typisch vrouwelijk gedrag zoals bijvoorbeeld wanneer je merkt dat er iets ‘verkeerd’ is, vraagt of er iets is en dan het antwoord ‘nee, niets’ krijgt terwijl je wel merkt dat er weldegelijk iets is. Voor mij persoonlijk is dat nooit te begrijpen geweest, en ik kan er dan ook slecht mee omgaan.

LadyMadonna schreef:

Ik heb overigens wel moeite met alle hokjes en etiketjes...
Hetro, homo, trans, bi, pan, en weet ik veel welke er nog meer zijn...
Voor mij ben je gewoon mens.. :j

AbbyBlues schreef:

Op intellectueel niveau begrijp ik dat in de ontwikkeling soms dingen gebeuren waardoor een mannelijk brein zich ontwikkeld in een vrouwelijk lichaam. Of dat een vrouwelijk brein+lichaam op vrouwen valt in plaats van op mannen. In mijn ogen is dat niet iets natuurlijks maar een foutje. Biologisch gezien is het namelijk niet handig, het staat de voortplanting in de weg.

Maar goed, je zit er maar mee. Waar ik mij godsgruwelijk aan erger zijn de mensen die 'beledigd' zijn als je zegt dat het een foutje is. Ik draag een bril, das biologisch ook niet handig. In de oertijd zou ik ook dood gaan omdat ik mijn eten niet kon vinden. Daar hebben we tegenwoordig brillen en lenzen voor uitgevonden. Net zoals er hormoontherapiën zijn voor jouw foutje. :+

AbbyBlues schreef:

Wat mij ook heel erg tegen staat is de richting waar dit, vooral in Amerika, naar uit slaat. Wetenschappelijk gezien (correct me if I'm wrong) is maar 1 of 2% trans-gender/sexueel. Maar iedere puber die zich een beetje ongemakkelijk voelt in zijn lijf is ineens homo, of bi, of eigenlijk een meisje, en maakt er dan meteen een teenage-novel waardig drama van. Misschien ben ik een beetje jaded geworden hierdoor.

AbbyBlues schreef:

Aan de andere kant. Jij schrijft heel prettig en boeiend. Je kunt je eigen erg goed verwoorden en duidelijk uitleggen hoe je je voelt en wat je overwegingen zijn. Je komt ook totaal niet drama-queen of protserig over waardoor het van een 'oh god daar gaan we weer' gevoel veranderd in een 'hm, daar had ik nog nooit over nagedacht'. Ik wordt ineens ook erg nieuwschierig naar je innerlijke werking. Hoe kom je tot de realisatie. En hoe weet je zeker dat dit bv niet een tijdelijke hormoon-imbalans is (net als de pubertijd)?
Apart quoten vind ik trouwens heel fijn :j

Shenavallie schreef:

Ik heb nog wel een vraag aan TS. Waarschijnlijk nog veel te veel op feiten vooruitlopend.
Niet iedereen valt direct op de persoon zelf, maar is bijvoorbeeld erg uiterlijk gericht. Stel je voor dat je op een dag een relatie met iemand krijgt en je vertelt diegene dat je eigenlijk van een ander geslacht bent geweest. Bereid je je nu al voor op eventuele rot opmerkingen en de kans dat de relatie gelijk verbroken kan worden? Het lijkt mij behoorlijk zuur als jij helemaal voor iemand wil gaan, maar dat diegene om die reden niets meer van je moet hebben. Natuurlijk hoop je iemand tegen te komen die dat geen snars uitmaakt en dat diegene op het individu valt, maar zoiets vraag ik me af. Of ga je het geheim houden? Lijkt mij ergens niet een goede basis voor een relatie, maar ieder denkt daar het zijne/hare van natuurlijk.
Ik neem aan dat je zoiets zelf tegen je toekomstige partner wilt vertellen en niet dat diegene dat via via te horen krijgt (zoiets zal door jou wel stil gehouden kunnen worden, maar niet iedereen heeft de gave om zijn/haar mond te houden).

vikawiek schreef:

hoi! ik ben ook een transman, en ik zit nu 2 weken aan de puberteitsremmer. Ik zit bij het VU dus ik mag nu elke 3 maand lekker naar Amsterdam rijden, Voor Groningen was ik te jong.

Tutti_Frutti schreef:

Hierbij het youtube kanaal van mijn oud-studiegenoot :) Hij identificeerde eerst als non-binair, maar is nu FTM-transgender als ik het goed zeg. Volgens mij had hij iets langer dan een jaar z'n intake bij een genderkliniek, is nu ongeveer 10 maanden bezig met hormoon behandeling en krijgt over een aantal maanden een top surgery!
In z'n filmpjes heeft hij het onder andere over 'dysphoria' (wat ik erg interessant vond), stem/lichamelijke veranderingen door de hormonen, stereotyperingen, en uitleg over hoe hij het hele proces ervaart :)

https://www.youtube.com/channel/UC1CzkM ... Wk7RxpZOPg

Killyenn schreef:

(...) Ik ben het niet helemaal eens met alles wat je zegt, ik zou het zelf bijvoorbeeld absoluut geen biologisch defect noemen, aangezien het al bestaat zolang de mens bestaat en het in heel veel culturen ook al eeuwenlang als normaal wordt gezien. Maar ik vind het heel tof dat je zo open op iedereen reageert! Ik hoop dat ze goed voor je zijn in Groningen en je snel aan je traject mag beginnen :)

anjali schreef:

Ik snap wel dat je van geslacht wilt veranderen,want de rollenpatronen liggen erg vast. Maar het probleem wordt dan,althans in mijn opinie,dat je onvruchtbaar zult worden.Krijg je dan geen problemen in de relationele sector?

Joolien schreef:

Qua hokjes denken zijn mensen gewoon poedersuiker, want hoe je ook went o keert, bijna altijd he je een eerste indruk, vooroordeel of plaats je iemand in een groep. Dat gebeurt gewoon, doe je niks geks. Dat vind ik een stom onderdeel van het menselijk brein. Maar goed, dat is onze overlevingsstrategie, om voor te bereiden op 'goed' of 'slecht'.
Dus hokjes denken zal er altijd zijn, alleen zou het fijn zijn als mensen die hokjes ook weer direct open kunnen gooien, en breder kijken dan dat 'manwijf', of 'dikkertje', of 'kakker', of wat voor hokje er dan ook bestaat.

Sintara schreef:

Wat ik soms wel echt moeilijk vind, is mensen aanspreken met het gewenste woord. Meestal hou ik maar de regel aan dat als iemand vrouwelijke kleren aan heeft, ze vind dat ze een vrouw is en mensen met mannen kleding zonder make up een man. Maar dat is helaas niet altijd goed. In de trein weet ik het soms écht niet en dan komen er rare dingen uit als Oh! hee! ehh, persoon! Je vergeet je telefoon xd

AbbyBlues schreef:

Uhm... hier vraag ik me wel iets over af. En als dit te persoonlijk is mag je het ook zeggen hoor. :')
Maar als je in je geslachtdelen gaat lopen verbouwen, ben je dan niet bang dat er iets mis gaat zeg maar? Er lopen zo ontzettend veel zenuwen in dat gebied. Ik geloof dat ze je clitoris dan gebruiken om een nieuwe penis te maken? Maar raak je dan niet het gevoel in je clitoris kwijt? Een gecreëerde penis heeft natuurlijk nooit dezelfde gevoeligheid als je clitoris.
Ik zou zelf als de dood zijn dat ik alle gevoel van lichamelijke sexuele opwinding kwijt zou raken. :')

Killyenn schreef:

DezeNaam schreef:

Maar ik wou even reageren op Killyenn. Het is helemaal niet erg om transseksualiteit iets medisch te noemen, in tegendeel zelfs... Als het niks medisch zou zijn, zouden verschillende dingen niet vergoed worden en als het gemedicaliseerd wordt kan het net ongelooflijk duur worden voor trans mensen om hun gendertherapie/behandeling te betalen..
Uiteindelijk staat het ook in de DSM5, dat wilt natuurlijk niet zeggen dat het een mentale stoornis is, de DSM staat voor “Disorders, Conditions, and Problems,” en daardoor staat transseksualiteit (oa het hebben van gender dysforie) hierin.

'Gender identity disorder' staat sinds 2013 niet meer in de DSM, wat overigens voor 'Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders' staat :D Gender dysphoria wel, maar dat is niet hetzelfde. Er is niets inherents medisch aan transgender zijn. Er kan een medische kant aan zitten, en dysforie is inderdaad een 'stukje' van de transgender ervaring wat opgelost kan worden vanuit de medische wereld. Het probleem ligt in de medicalisering van transgender mensen in z'n geheel. Nieuw inzicht vanuit de sociale wetenschappen wordt weggezet als minder belangrijk dan medische kennis, terwijl het juist nodig is om positieve veranderingen door te brengen in de medische wereld. Mijn standpunt is dus niet dat geen enkel onderdeel van transgender zijn baat heeft bij medische behandeling! Maar het moet als primair sociaal, secundair medisch gezien worden. Dan kan het medische proces ook eindelijk naar deze tijd gebracht worden, in plaats van dat het blijft steken in 10, 20 jaar oude praktijken. Je kan best erkennen dat transgender zijn an sich geen medische aandoening is en ondertussen óók medische hulp vergoed houden om gender dysphoria te behandelen. Best of both worlds :))



Anyway, zal je topic verder niet kapen TS :D Ik hoop dat je een goede ervaring hebt in Groningen!

Sintara schreef:

Ik ga heel vaak naar het herentoilet, ik vind het nogal idioot dat er voor mannen vaak veel meer gelegenheid is dan voor vrouwen en ik vind het suf om in een rij te staan als er gewoon wc´s vrij zijn. Ik gluur niet, loop door naar een hokje en doe mijn ding.
In het buitenland zeggen ze er wel eens wat van, dan zeg ik altijd dat het in Nederland heel normaal is :o .

vikawiek schreef:

ik ga wel altijd naar de mannenwc en eerlijk gezegd vind ik dat paasei eng. heb al meerdere keren zo'n blik gekregen van "uuh, moet ik hier wat van zeggen?'. als er en genderneutrale wc is ga ik daar in, ik ben dan niet nb maar ik voel me daar net iets veiliger. het liefst vermijd ik openbare toiletten gewoon :r

Sintara schreef:

Je hoeft niet perse heel mannelijk te zijn voor een mannen wc hoor, in een zomerjurkje lukt het mij ook :D

Mondy schreef:

Vind je het niet moeilijk dat je partner zo ver weg is nu je deze weg verder gaat bewandelen ?

_lautje_ schreef:

Voor wat betreft naar mannentoilet gaan: mijn broertje woonde in Amsterdam, de zogenaamd homo/gender tolerante stad, en ging naar het damestoilet. Hij zat toen nog in een soort tussenfase en voelde zich idd nog zoekend zoals jij nu aangeeft. Waren een aantal meiden gaan gillen en stennis schoppen dat een viespeuk de toilet in kwam. Een vriendje heeft mijn broertje hardhandig er uit gewerkt en broertje heeft zich verdedigd. Uitgelopen op een vecht partij. Politie erbij en die gasten en mijn broertje in de cel. Vervolgens agenten die toen ze erachter kwamen dat hij (nog) vrouw was andere agenten erbij riepen en zeiden: moet je kijken het is wijf!!!

Hilli schreef:

Voor de mannen-/vrouwentoiletten heb ik qua uitgaan wel een oplossing. Er zijn bepaalde muziekstromingen waar het gros van de fans (>90%) bestaat uit mannen. Daar hoef je bij het vrouwentoilet echt nooit in de rij! :') :):)

Ibbel schreef:

Je wórdt niet transgender, dat ben je.
En op een gegeven moment (en dat kan al met een jaar of 3,4 zijn) realiseer je je dat je 'in het verkeerde lichaam' zit. En naarmate die realisatie helderder wordt, moet je (denk ik) wel een volgende stap zetten. En die volgende stap is zelden alleen maar je gaan kleden naar het geslacht waar je je bij thuis voelt. Op z'n minst doe je hormoontherapie. Alleen de operatie(s) doet niet iedereen. Ik vermoed echter dat het merendeel daar uiteindelijk ook voor kiest.

Percy schreef:

Heb wel begrepen dat bij een voetbalprogramma in Nederland er lacherig over gedaan moest worden, heel jammer.

Magrathea schreef:

veerledec schreef:

Mag ik vragen waarom je jezelf transgender noemt en niet transseksueel?

Transseksueel is een woord dat een nare lading heeft gekregen de afgelopen jaren, net als woorden als 'travestiet' e.d.
Het achtervoegsel -seksueel vind ik zelf eigenlijk ook impliceren dat het om een geaardheid gaat, maar dat is helemaal niet zo :o?

xChanelx schreef:

Hiraeth schreef:

Op de rest reageer ik zo trouwens, ik heb per ongeluk mezelf buitengesloten en quoten op mijn telefoon kan ik niet zo handig. :')

Je weet dat Bokt houdt van dit soort acties? :')

Magrathea schreef:

Ik zou het wel fijn vinden om een soort neutraal woord te hebben voor "meneer" of "mevrouw", zoals al eerder werd aangehaald heb je soms niet door tegen wie je het hebt. Dat scheelt ook ongemakkelijke verwoordingen als "beste heer/mevrouw Jansen" bovenaan je brief, of "geachte aanwezigen" tegen een publiek.

Citaat:

Non binair: Mensen die zich geen man én geen vrouw voelen. Je identiteit heeft geen naam.

Genderdysforie: Het gevoel van onbehagen wat iemand ervaart waarvan het geboortegeslacht en de (gender)identiteit niet overeenkomen (gaat vaak samen met de wens om fysiek van geslacht te veranderen).

vikawiek schreef:

Sanet schreef:

Ontzettend interessant om te lezen.

Ik vraag me af of de (noemen ze dat top surgery?) keuze (is het een keuze?) om als eerst iets aan je borsten te laten doen een “makkelijke”/minder gevaarlijke keuze is of juist een hele gewenste keuze?
Ik zou zelf namelijk verwachten dat je “meer problemen” zou hebben met de onderste helft dan met de bovenste helft?
Dus concreet: vind je het erger dat je borsten hebt of een vagina/geen penis?

De meeste transjongens hebben toch meer dysforie aan de borsten, ook is dit iets wat meer opvalt voor anderen. We dragen wel een binder(een compressie hemd/shirt gemaakt om de borsten weg te werken) maar die dingen zijn niet bepaald fijn. De kans op complicaties bij de geslachtsoperatie is ook nog iets van 50% en het resultaat word ieder jaar beter

Joolien schreef:

Ik kijk nu trouwens Queer eye, en in seizoen 2 afl 5 gaat het over een transgender. Misschien interessant om te kijken.

terpentijn schreef:

Hi TS, ik ben ook een transgender, net als jij; sedert mijn 14de wist ik dat al, wat ik 99 van de 100 mensen in mijn hele leven helemaal nooit heb verteld.

Als je wil praten of vragen hebt kun je me PB en als je wil.

terpentijn schreef:

Ik denk dat Ts het - in dit stadium van zijn leven - moeilijk vindt om als Meneer aangesproken te worden, omdat Ts het idee heeft een soort rol als Nep-meneer te spelen. Ik herken dat heel goed.

Ik denk dat TS zich wel degelijk een man/jongen voelt en zo ook gezien wil worden, maar zich soms wat onwaarachtig voelt in die "rol", dat heb ik ook gehad, en om geen discussie en gedoe (reuring in het openbaar) te veroorzaken, dan maar naar de damesplee gaat en zo trammelant uit de weg gaat.

Killyenn schreef:

Ik woon zelf in Schotland, dus spreek vrij weinig Nederlanders. Hier is het in het Engels 'they' in plaats van 'he' of 'she'. Mijn titel is Mx, uitgesproken als 'Mix'. In het Nederland is het iets moeilijker, omdat daar geen al bestaand neutraal voornaamwoord bestaat. De meeste non-binaire mensen gebruiken die, hen en hun (dus bijvoorbeeld 'Die komt zo hierheen' in plaats van 'Hij komt zo hierheen'. 'Hun hoofddoek' ipv 'haar hoofddoek'). Dat klinkt misschien wat vreemd in het begin, maar hoe meer je het gebruikt, hoe meer je er aan went. Qua titel- persoonlijk is mijn naam gewoon prima. Je kunt ook altijd gewoon een vrolijk 'Hallo!' doen in plaats van een titel te gebruiken, als het bijvoorbeeld een situatie met een klant is. Ik denk dat er weinig situaties zijn waarin je iemand met titel móet aanspreken waarbij je die titel niet vooraf hebt kunnen checken- ik heb een vrij publiek beroep en mijn pronouns en titel zijn makkelijk online te vinden. En het gewoon vragen kan ook nog! Daar hebben de meeste mensen helemaal geen moeite mee. 'Hallo! Hoe kan/mag ik u aanspreken?' Zeer beleefd en helemaal niets mis mee :) Wat betreft de opmerking over aanhef in brieven- het zou helpen als bedrijven bijvoorbeeld 'Mx.' als titel accepteren, zodat dat ook op hun brieven doorgevoerd kan worden! Dan hoeft er ook geen genderneutrale aanhef voor iedereen geplaatst te worden. In de UK gebeurt dat bijvoorbeeld al veel.

Supertje schreef:

Prima en heel goed begrijpelijke uitleg van non-binair. En ik snap ook heel goed dat je mensen verbetert als ze het fout hebben, maar ik heb nu een aantal keer gezien dat een persoon die met een verkeerd voornaamwoord werd aangesproken daar niet bepaald kalm op reageerde. Persoonlijk ook eens meegemaakt, ik verkoop zelf oa vintage en antieke/victoriaanse kleding, en er komt een persoon langs om wat dingen te bekijken. Victoriaanse jurken in dit geval. Fysiek duidelijk mannelijk, kleding en make-up vrouwelijk. Ik heb gevraagd hoe ik de persoon kon aanspreken, letterlijk met de vraag ‘Kan ik u aanspreken met meneer, mevrouw of iets anders?’. Als antwoord kreeg ik ‘Iets anders’, waarop ik weer vroeg wat dat iets anders dan was. En.... toen kreeg ik een complete tirade over me heen. Of ik wel snapte dat er ook zoiets bestond als geen man of vrouw zijn, dat het compleet belachelijk was dat ik niet wist welke titel te gebruiken, dat ik me eens moest gaan informeren, en dat ik een idioot was. .

mysa schreef:

Dapper, maar persoonlijk vind ik hormonen doodeng. Ik weet uit ervaring hoe -ook normaal aanwezige/afwezige- hormonen je -ook geestelijk- kunnen beinvloeden (pms, overgang). Dat zou ik zelf eng vinden, misschien ben ik overdreven gevoelig voor de invloed van hormonen, kan ook.

Killyenn schreef:

Mensen kunnen inderdaad hard reageren op de omgeving soms. Transgender zijn kan erg vermoeiend zijn, en vaak ook gevaarlijk. Het is soms lastig om niet extreem op je hoede te zijn, en niet te fel te reageren. Dat maakt het niet oké, maar het kan wel een reden zijn om mensen niet te hard te oordelen. Er is vaak onzekerheid aan beide kanten, en onzekerheid botsts snel met zichzelf! Zo veel mogelijk openheid van beide kanten helpt daarbij.

Anoniem schreef:

Sorry Kaitlynn, maar als iemand tegen mij uit z'n plaat gaat omdat ik iemand met bijv "mevrouw" aanspreek omdat dat persoon er het meest vrouwelijk uitziet, zou ik toch echt ook even flink uit m'n plaat gaan :o

Anoniem schreef:

En ja, dat mensen het vertikken iemand genderneutraal te noemen kan ik ook begrijpen. Biologisch gezien (kijkend naar geslachtsdeel bijv) behoor je gewoon tot één van de 2, simple as that.
Prima als men dat niet wil, maar je kan er niet kwaad om worden als iemand anders dat wel wil/er niet aan mee wilt werken ;)

Percy schreef:

Hoe gaan ze dat in Frankrijk aanpakken dan?

In het Frans is alles mannelijk of vrouwelijk en niet onzijdig, worden krijgen andere vervoegingen als het mannelijk of vrouwelijk is.

Lijkt me een zwaardere dobber dan in het Nederlands.

Ibbel schreef:

Ik begrijp ook het gewicht niet dat er aan meneer/mevrouw wordt gehangen. Daar haal je toch je identiteit niet uit? Die strijd iedere keer aangaan lijkt mij hoogst vermoeiend.

Mijn achternaam wordt bijvoorbeeld 99 van de 100 keer verkeerd uitgesproken. Als er ook maar iets uitkomt dat er op lijkt reageer ik, en ik corrigeer niemand, tenzij ze zelf vragen: spreek ik dat goed uit.

Het zal me toch worst wezen hoe ze m'n naam verbasteren...

En die ene van de 100 die 'm wel in 1 keer goed uitspreekt reageer ik ook niet op met: geweldig, je spreekt m'n naam goed uit.

ual_95 schreef:

Wat een dappere beslissing TS! Ik heb wel een vraag die misschien een beetje vreemd is, maar ik ben oprecht geïnteresseerd omdat het wel degelijk voorkomt. Ik weet ook niet of de vraag al is gesteld. Heb je een kinderwens? En zou je die dan wel op de natuurlijke manier willen laten komen (ervan uitgaande dat je geen geslachtsoperatie ondergaat)?

_lautje_ schreef:

Dat was een Canadees. :)
Die kon geen kinderen adopteren en zijn vrouw was onvruchtbaar.
Wilde wel een kind en daarom de keuze gemaakt.

eclair98 schreef:

In Nederland is ook een transgender stel, waarvan de man het kind heeft gekregen. Weet zo 123 niet hoe ze heten, volgens mij hebben ze een programma oid gehad.

EDIT: even gegoocheld:
https://www.youtube.com/watch?v=CneWp660bKo

_lautje_ schreef:

Mijn broertje heeft oo zijn baarmoeder en eierstokken nog. Ook omdat het heel lang leek dat ik geen kinderen kon krijgen en evt eicellen wilde kunnen doneren.
Plus dat transgender niet betekend dat je niet de wens hebt om een ‘eigen’ kind te krijgen en ver kan willen gaan om dat krijgen.

Eileen_ schreef:

Er is ook een Nederlands koppel met dit verhaal hoor :j Rosanna en Louisa ofzo. Heb er wel eens filmpjes van gezien en vind het een hilarisch koppel, maar ik kijk gewoon nooit tv dus volg het verder niet persee
https://www.lindanieuws.nl/nieuws/fragm ... transitie/
Ze zijn dus allebei trans. De man wacht dus met de transitie ivm kinderen krijgen en is nu dus nog vrouw, maar voelt zich wel man. Lijkt me behoorlijk lastig!

Gigixponys schreef:

Er was wel enkele maanden geleden een programma op Één (Belgische zender) over transgenders die bezig waren met hun transitie. M/V/X noemde het. Misschien kan je dat nog ergens terug kijken?

vikawiek schreef:

Fenrir schreef:

Ja, maar ik ben dan dus heel benieuwd wat ze zich wél voelen. Een beetje van allebei kan ik nog wel inkomen, of het tegenovergestelde geslacht, maar “allebei niet” vind ik zo’n abstract concept :D
Helemaal omdat het tegenwoordig te pas en te onpas gebruikt wordt. Als ik een keer mannenkleding aantrek ben ik ook niet ineens non-binary maar half tumblr lijkt dat wel te denken. Ik vind het misschien lastig te begrijpen omdat ik zelf niet zoveel waarde hecht aan gender?

Ligt ook niet aan de kleren die je aantrekt maar hoe jij jezelf voelt. Maar niet begrijpen is ook niet erg, zolang je mensen er maar niet gaat voor discrimineren(niet dat jij dat nu doet)

Killyenn schreef:

Ik denk dat hoe ik me voel als non-binair mens eigenlijk net zo abstract is als hoe jullie je voelen als man of vrouw. Hoe definieer je dat? Ik weet heel zeker dat ik me niet vrouwelijk voel, ik gruwel er inwendig van als ik op die manier aangesproken/gezien word. Maar ik voel me ook absoluut geen man, daar heb ik helemaal geen behoefte aan. Ik voel me gewoon mezelf, ik ben zorgzaam en creatief en hardwerkend en perfectionistisch, ik hou van surfen en uitslapen en dansen, ik doe aan paardrijden en run een bedrijf. Ik draag wat ik leuk vind, ik gedraag me zoals ik leuk vind. Ik definieer mijn gender verder trouwens niet als 'geen van beide', ik weet zelf heel goed hoe ik me voel, het is alleen niet 'tastbaar' in woorden uit te drukken. Net als dat 'je vrouw voelen' ook niet helemaal in woorden uit te drukken zou zijn als het idee van 'vrouw zijn' niet zo in onze cultuur geketend zat.


Ik denk niet dat het echt 'hip' is om 'they/them' te gebruiken. Het is nog steeds lastig zat in het dagelijks leven, je krijgt te maken met veel weerstand, en soms geweld. Dus in die hype geloof ik niet zo. Wel voelen veel jongeren zich tegenwoordig veel gemakkelijker in het onderzoeken van hun identiteit, zeker online, omdat er nu meer openheid over is en er meer toegang tot kennis is. Misschien is het voor sommigen een tijdelijk iets, iets waar ze nu op deze wijze uiting aan geven omdat ze zich als tieners ongemakkelijk voelen in hun groeiend lichaam bijvoorbeeld. Daar is niets mis mee. En voor velen zal het ook niet iets tijdelijks zijn: het is niet alleen een ding voor tieners of jonge mensen. Er zijn zat succesvolle volwassenen die non-binair/trans zijn. Gender kan vloeiend zijn, het kan door je leven heen veranderen. En misschien komen we er nu achter dat veel meer mensen zich als trans durven te uiten als daar meer ruimte voor is dan dat we ooit dachten. Is daar iets mis mee? Wie wordt er door geschaad als gender maakbaar is, als we het zelf mogen bepalen, en als een groter percentage van de bevolking trans is?


Ik zag dat er op de vorige pagina's nog wat vragen/opmerkingen waren, daar zal ik later op in gaan, er gaat nogal wat mis qua begrip als het over gender/sex gaat zo te lezen :+ Je topic heeft in ieder geval een hoop teweeg gebracht Hiraeth!

Shadow0 schreef:

(Ugh, vragenlijsten. Laat je niet 'gek' maken door die lijsten hoor, Hiraeth. Dat is een bekend syndroom van organisaties en onze samenleving: https://www.medischcontact.nl/opinie/bl ... erhoff.htm )

eclair98 schreef:

Is het niet, oa, (dacht ik ooit ergens gelezen te hebben) dat ze tijdens die gesprekken ook niet gaan kijken of je misschien stemmen hoort (die je bijv. zeggen dat je een man moet zijn oid) of psychisch niet helemaal lekker gaat. Dat ze op die manier ook de mensen eruit halen die op een andere manier meer gebaat zijn bij hulp ipv. een tranisitie?

AbbyBlues schreef:

Wanneer hoor je of je definitief wordt aangenomen?

AbbyBlues schreef:

Ik kan me voorstellen dat die stap om een jaar als man of vrouw door het leven te moeten gaan heel erg moeilijk is in sommige gevallen. Je bent nog jong, dus je hebt nog een redelijk androgyne uitstraling, maar ook jij voelt je soms al een 'neppert'. Ik kan me voorstellen dat voor heel veel mensen, voornamelijk al wat oudere mannen, het heel moeilijk zal zijn om echt als vrouw te leven en te kleden. Zonder al een deel gendertranformatie/hormoontherapie te hebben ondergaan, en dus nog steeds de uitgesproken mannelijke trekken hebben, lijkt mij dat heel erg moeilijk. Ook in het dagelijks leven. Bij familie en vrienden zal het wel meevallen. Maar bijvoorbeeld op je werk? Ik vraag me serieus af hoe een werkgever erop reageert als een overduidelijke mannelijke werknemer opeens in een jurk klanten moet gaan helpen. Het spijt me als ik cru en bevooroordelend overkom, maar ik weet even niet goed hoe ik het anders moet verwoorden.

AbbyBlues schreef:

Hiraeth schreef:

maar dan heb ik in ieder geval niet de tweede puberteit op mijn werkplek. :=

Lol, ga je ook echt door een nieuwe puberteit ja? :')

AbbyBlues schreef:

Het zal ook best afhankelijk zijn van je werk. In de journalistiek en andere kunstzinnige en creatieve banen zal het al meer geaccepteerd worden dan bijvoorbeeld in de bouw.

julhan99 schreef:

Mijn kind was op het moment van uit de kast komen al 10 stappen op ons vooruit. Voor haar speelt dit natuurlijk al veel langer. Daar hebben we goed over gepraat. Wij moeten namelijk de tijd krijgen om "bij te stappen". Als je dat niet doet, levert dat te veel frustratie op voor iedereen en raak je elkaar kwijt. Dat betekent wel dat de ander moet wachten en dat ik moet versnellen. Ik merk dat ik dat soms best lastig vind.

julhan99 schreef:

Wat ik ook al gemerkt heb is mijn enorme weerstand tegen de mogelijkheid dat je ook "afgewezen" kan worden voor een behandeling. Ik krijg nu al moordneigingen bij het idee. Ik snap dus helemaal jouw angst om "te licht bevonden te worden". Het gevaar is dat je sociaal wenselijke antwoorden gaat geven. Het is dus goed om te lezen dat, in ieder geval in jouw geval, de arts daar direct een juiste inschatting maakt en je eerlijkheid heeft gewaardeerd. Dat geeft weer wat vertrouwen.

Shadow0 schreef:

Julhan99 (en anderen), kennen jullie Alex Bertie al? https://www.youtube.com/channel/UCXX0iC ... GW4gKEhHdA en zijn boek: https://www.bookdepository.com/Trans-Mi ... 1526360687

julhan99 schreef:

pien_2010 schreef:

Julhan zie jij je kind als jongen of als meisje?
Uit jouw verhaal begrijp ik dat er sprake is van transitie meisje - jongen.

Nu nog als meisje. Maar ik zie ook de jongen. Je schakelt nou eenmaal niet in 1 keer om. Ook voor ons is het een proces. Behalve dat mijn brein aan het feitelijke idee moet wennen moet ook mijn psyche nog aan boord komen. Het gaat in fases. Soms het een soms het andere deel.

Weet je, ik heb een meisje gebaard. Althans, fysiek. Je stelt je hele leven daar op in. Zo gaat dat nou eenmaal. Dat is niet goed of slecht maar gewoon de realiteit. Meestal is die instelling ook goed haha. Nu heb ik blijkbaar een fysiek meisje gebaard maar toch een jongen. Voor mij is het vooral mijn kind. Wat mij angstig maakt is dat ik inschat dat de weg naar zijn geluk geen simpele zal zijn. Het is niet een makkelijke weg. Je wilt je kind behoeden voor alles wat hen pijn kan doen. En daar zit de verwarring.

Dat zij zich een hij voelt maar een zij is, is voor haar pijnlijk. Dat wil ik absoluut wegnemen.
Dat zij om een hij te worden een zware weg te bewandelen heeft, is voor haar pijnlijk. Dat wil ik niet.
Dat hij straks tegen "vervelende mensen aan gaat lopen" is pijnlijk. Ik wil het niet.

Ik wil het niet! Als moeder wil je een fijn, makkelijk, succesvol leven voor je kind. In 99% van de gezinnen werkt het zo niet. Ook niet bij niet-transgenders haha. Such is life.

Ik zie nog steeds vooral mijn kind. En ik zag verdriet, onmacht en een worsteling. En nu zie ik weer een blij en onbevangen kind.

F_Orumster schreef:

Ik ben een stille meelezer die toch even laat horen. Ik vind het super en ontzettend leerzaam voor ons dat je hier je verhalen deelt. Vanyit een fotografie passie roept kriebelt het om te zeggen 'dit roept om een documentaire of artikel waarin je gevolgd wordt.

pien_2010 schreef:

Ik heb bij oudere kinderen altijd het beeld dat je als ouder als een soort "soldaatje" aan de kant staat en over ze "waakt". Ze zijn immers volwassen en leven hun eigen leven en vaak willen ze de ouder er ook niet meer bij. Het soldaatje leeft mee en vangt op als het kind er om vraagt en is er dan voor haar of hem proberend goed aan te voelen wat er op dat moment voor dat kind nodig is. Dat wordt dan gegeven.
In jouw geval is die rol nog moeilijker daar het "soldaatje" zelf ook "een transitie" in moet. Weliswaar een geestelijke maar toch. Inderdaad niet gemakkelijk en je hebt daarover een heel eerlijk ontroerend sterk stukje geschreven!