Seltje schreef:Oh help, ik had niet gedacht dat het zo'n beladen topic zou worden. Ook nog nooit zoveel reactie op een topic gehad.
Ik heb niet alles gelezen, wel het meeste en ga ook nergens persoonlijk op reageren.
Natuurlijk zwanger worden is echt een heel bewuste keuze geweest. En ja, als het kind ziek blijkt te zijn wordt het weg gehaald, ik wordt enorm gemonitord qua eigen gezondheidsproblemen. Alleen zijn mijn hormonen nu mijn beslissingen in twijfel aan het brengen. Blijkbaar doen hormonen dat wel vaker.
Voorlopig blijf ik hopen op de goede 50%, samen met mijn partner.
Ik wil iedereen met lieve woorden bedanken, ook bedankt voor de pb's. En diegene met de minder lieve woorden snap ik ook. Echt 5 jaar geleden had ik ook gereageerd in zo'n situatie moet je geen kinderen willen. Ik had nooit gedacht dat hormonen zo'n dingen met je onderbewustzijn kunnen doen.
Ik hoop dat je je ook bewust bent dat het de volgende zwangerschap dan ook weer 50/50 kan zijn? En de zwangerschap daarna en die daarna... en dat abortus (en zeker meerdere keren) ook risico's met zich meebrengt?
Ik denk dat je nog eens samen met je partner moet nagaan waarom je voor de natuurlijke weg gekozen hebt. Zet het desnoods voor jezelf op papier. Zodat je het kunt nalezen als je hormonen weer een loopje met je nemen.
Daarnaast is het misschien ook wel iets om jezelf in vraag te stellen: jij was zelf dus ook een abortus geweest, is je leven onhoudbaar genoeg om niet te kunnen leven? Kun je niet gelukkig zijn met je aandoening?
Stel je bent nu zwanger van een dochter met dezelfde aandoening als jij, dan wordt ze toch geboren in de beste armen die ze maar kan wensen? De expert herself.
Daarnaast is er in Belgiƫ tot 22 weken de mogelijkheid om een zwangerschap te beƫindigen als het om medische redenen is. Is de aandoening ook met de NIPT te vinden? Dan weet je het misschien al eerder. Je weet dan in ieder geval het geslacht al.