Bokt.nl

**Geplaatst:** 12-07-19 09:22

Geplaatst: 12-07-19 09:22

Lieve TS, ik kan niet voor je beslissen wat je moet doen.

Persoonlijk vind ik dat een kind krijgen een hele grote verantwoordelijkheid is. Je bent verantwoordelijk voor een heel nieuw leven, en in elk geval de eerste 18 jaar (+ 9 maanden zwangerschap, als dat van toepassing is) volledig verantwoordelijk om dat leven de optimale start te geven. Dat is een grote taak, als ouder.

Als ik in jouw schoenen stond, zou ik redeneren vanuit het kind, die 80 jaar een leven moet leven met de start die je geeft. Het gaat er niet alleen over of je zelf kunt "leven" of zorgen voor een (ernstig) gehandicapt kind (voor 18 jaar of, als het kind zorg-afhankelijk blijft, je hele leven), maar ook of je er achter kan staan dat je verantwoordelijk bent voor de start van je kind.

Natuurlijk kun je niet alles onder controle houden en kunnen dingen altijd gebeuren (ongelukken of dingen die misgaan), maar voor de meeste "normale" zwangerschappen is de kans dat er iets misgaat enkele procenten: bij deze zwangerschap is dat al 50%, met dan ook nog kans dat het een zeer ernstige handicap is waaraan het kind kan overlijden.

Persoonlijk zou ik dat een heel hoog risico vinden. Ik zou me een gesprek voorstellen met het kind, waarin ik die voorstel als weldenkende volwassene, en waarin ik de risico's uitleg: 25% kans op jong overlijden, 25% op chronisch ziek. Als dit bijvoorbeeld het mogelijke gevolg is van een medische ingreep, zouden veel mensen toch 'nee' zeggen tegen de medische ingreep. Ik zou persoonlijk moeilijk kunnen leven met de verantwoordelijkheid voor zo'n groot risico, zeker als het falikant misgaat. Nogmaals: 25% kans op vroegtijdig overlijden is echt een hoog risico (wat kan verklaren waarom de artsen zwangerschap af hebben geraden) de meeste zwangerschappen hebben slechts enkele procenten risico's op welke afwijking dan ook.

Natuurlijk is ook een abortus iets wat je niet "zomaar" doet, maar ik zou deze situatie niet "zomaar" vinden.

Een zwangerschap met ICSI/IVF is in dit geval een goede optie, waar ik voor gegaan zou zijn.

In elk geval lijkt me een goed idee om te praten met de artsen, die beter kunnen inschatten en ook uitleggen waarom zij bepaalde adviezen geven, en ook met je man.

Veel sterkte en wijsheid, TS. :(:)

**Geplaatst:** 12-07-19 10:24

Geplaatst: 12-07-19 10:24

Ygritte schreef:
Lieve TS, ik kan niet voor je beslissen wat je moet doen.

Persoonlijk vind ik dat een kind krijgen een hele grote verantwoordelijkheid is. Je bent verantwoordelijk voor een heel nieuw leven, en in elk geval de eerste 18 jaar (+ 9 maanden zwangerschap, als dat van toepassing is) volledig verantwoordelijk om dat leven de optimale start te geven. Dat is een grote taak, als ouder.

Als ik in jouw schoenen stond, zou ik redeneren vanuit het kind, die 80 jaar een leven moet leven met de start die je geeft. Het gaat er niet alleen over of je zelf kunt "leven" of zorgen voor een (ernstig) gehandicapt kind (voor 18 jaar of, als het kind zorg-afhankelijk blijft, je hele leven), maar ook of je er achter kan staan dat je verantwoordelijk bent voor de start van je kind.

Natuurlijk kun je niet alles onder controle houden en kunnen dingen altijd gebeuren (ongelukken of dingen die misgaan), maar voor de meeste "normale" zwangerschappen is de kans dat er iets misgaat enkele procenten: bij deze zwangerschap is dat al 50%, met dan ook nog kans dat het een zeer ernstige handicap is waaraan het kind kan overlijden.

Persoonlijk zou ik dat een heel hoog risico vinden. Ik zou me een gesprek voorstellen met het kind, waarin ik die voorstel als weldenkende volwassene, en waarin ik de risico's uitleg: 25% kans op jong overlijden, 25% op chronisch ziek. Als dit bijvoorbeeld het mogelijke gevolg is van een medische ingreep, zouden veel mensen toch 'nee' zeggen tegen de medische ingreep. Ik zou persoonlijk moeilijk kunnen leven met de verantwoordelijkheid voor zo'n groot risico, zeker als het falikant misgaat. Nogmaals: 25% kans op vroegtijdig overlijden is echt een hoog risico (wat kan verklaren waarom de artsen zwangerschap af hebben geraden) de meeste zwangerschappen hebben slechts enkele procenten risico's op welke afwijking dan ook.

Natuurlijk is ook een abortus iets wat je niet "zomaar" doet, maar ik zou deze situatie niet "zomaar" vinden.

Een zwangerschap met ICSI/IVF is in dit geval een goede optie, waar ik voor gegaan zou zijn.

In elk geval lijkt me een goed idee om te praten met de artsen, die beter kunnen inschatten en ook uitleggen waarom zij bepaalde adviezen geven, en ook met je man.

Veel sterkte en wijsheid, TS. :(:)

Ik heb nog eens nagedacht, en denk dat ik een voor mij werkend goed voorbeeld heb gevonden, wat beter laat zien hoe ik erover zou denken.

Het kind is namelijk niet alleen een kind waarvoor je verantwoordelijk bent, maar ook een ander mens.

Stel je voor: als je 25% tot 50% kans hebt een ander mens, door seks met diegene te hebben, een chronische ziekte door geven, of een aandoening te geven die ze laat sterven binnen een jaar. Dan ben jij de persoon die verantwoordelijk is voor de ziekte van die persoon. Seks heb je met een persoon waar je om geeft, je partner bijvoorbeeld. Als je partner dit risico zou lopen, zou jij dan seks hebben?

Als het antwoord "nee" is, denk ik ook dat het antwoord "nee" zou moeten zijn voor je kind. Persoonlijk is dat voor mij zo.

Nogmaals, veel sterkte en wijsheid gewenst. Het is geen fijne situatie en geen fijne keuze, maar wel een hele belangrijke.

**Geplaatst:** 12-07-19 11:43

Geplaatst: 12-07-19 11:43

Mensen zijn over het algemeen slecht in risico's inschatten, zeker als het gaat om zulke persoonlijke, emotionele risico's. Dat is helemaal niet gek, maar bij medische dingen bijvoorbeeld wel gevaarlijk. Daarom is praten met een specialist geen gek idee.

"Kans" en "waarschijnlijkheid" wordt hier verward met "mogelijkheden" (probabilities worden verward met possibilities).

Er zijn inderdaad twee mogelijke situaties: ziek of niet ziek. Dat geldt voor iedereen.

Maar die mogelijkheden hebben bij veel mensen verreweg niet dezelfde waarschijnlijkheid. Er zijn twee mogelijkheden, maar de waarschijnlijkheid is vaak niet 50/50. Voor de meeste mensen is het 99.5/0.5 kans op een gezond/ziek kind. Voor TS zijn die kansen echter wel 50/50, wat een 100 keer grotere kans is op ziekte dan de meeste mensen.

Voor de meeste mensen is er inderdaad kans op een afwijking bij een kindje, maar is dit enkele procenten. Ik zelf heb bijvoorbeeld een evenwichtsstoornis doordat mijn moeder toen ze 6 maanden zwanger werd, ziek werd. Hierop was 1% kans, en dan van die 5% kans ook nog eens slechts 5% kans dat het gevolgen heeft voor de baby. Met andere woorden: een zeer kleine kans. En mijn ouders kwamen er pas na mijn geboorte achter.

Ik heb zeker wel begrip voor TS. Ik snap dat het lastig is, en geen makkelijke keuze.

Maar 'het is altijd een gok' is niet helemaal eerlijk om te zeggen: het is een gok met heel andere odds (of waarschijnlijkheden).

Bokt.nl

Bewust zwanger en toch twijfel over abortus

Wie is er online