Bokt.nl

Ayasha schreef:

Tenzij de wetten in NL anders zijn is oversteken zonder kijken wel degelijk tegen de wet.

Ayasha schreef:

Tenzij de wetten in NL anders zijn is oversteken zonder kijken wel degelijk tegen de wet.

enzino schreef:

pateeke schreef:

Ik heb het gezien dat ze het hebben over nog geen slachtoffer... maar zelfs dan nog ben ik van mening dat die redenering wel voortkomt uit victim blaming.

Het is de taak van de ouders hun kinderen te leren hoe ze risico's kunnen vermijden, onderdeel daarvan is jezelf zo veel mogelijk uit kwetsbare situaties te houden (stomdronken, onbekende buurt 's avonds, zonder vrienden, etc). Natuurlijk kan je dat nooit helemaal uitsluiten dus ze leren hoe ze voor zichzelf op kunnen komen of zichzelf verdedigen lijkt me ook op zijn plaats. Als dat allemaal onderdeel is van "victim blaming", dan hoop ik dat dat onderdeel sterk aan populariteit toe gaat nemen en iedereen daar aan mee doet.


Wie valt over de vergelijking met het oversteken van de snelweg, maak er dan het oversteken van een straat zonder goed uit te kijken van. Dat is niet tegen de wet maar nog steeds levensgevaarlijk en niet aan te raden.

xChanelx schreef:

Ik ben het wel eens met Daphara dat er een verschil zit tussen wat verstandig is en tussen de schuld bij iemand neerleggen. Ik merk bij mezelf soms ook een gedachte als "blijkbaar kan dat dus niet meer" (bijvoorbeeld als vrouw alleen s avonds door afgelegen gebied), na een bericht over een aanranding/verkrachting. Betekent dat dat ik het slachtoffer de schuld geef? Nee. Vind ik het verstandig? Ook niet. Blijft los voor mij staan van of iemand schuldig is aan de situatie.
Hetzelfde wat iemand anders aanhaalt: zie je een groepje mannen staan in het donker? Je kunt er doorheen lopen, ze hebben namelijk van je af te blijven. Kun je beter omlopen? Ja. Ben je schuldig als je wel iets overkomt als je er langs loopt? Nee.

_San87_ schreef:

xChanelx schreef:

Ik ben het wel eens met Daphara dat er een verschil zit tussen wat verstandig is en tussen de schuld bij iemand neerleggen. Ik merk bij mezelf soms ook een gedachte als "blijkbaar kan dat dus niet meer" (bijvoorbeeld als vrouw alleen s avonds door afgelegen gebied), na een bericht over een aanranding/verkrachting. Betekent dat dat ik het slachtoffer de schuld geef? Nee. Vind ik het verstandig? Ook niet. Blijft los voor mij staan van of iemand schuldig is aan de situatie.
Hetzelfde wat iemand anders aanhaalt: zie je een groepje mannen staan in het donker? Je kunt er doorheen lopen, ze hebben namelijk van je af te blijven. Kun je beter omlopen? Ja. Ben je schuldig als je wel iets overkomt als je er langs loopt? Nee.

Iets in mij wil gewoon niet omlopen om een groepje mannen omdat ik er vanuit wil gaan dat een groepje mannen passeren gewoon altijd veilig kan .

xChanelx schreef:

_San87_ schreef:

Iets in mij wil gewoon niet omlopen om een groepje mannen omdat ik er vanuit wil gaan dat een groepje mannen passeren gewoon altijd veilig kan .

Dat herken ik! Een soort continue strijd tussen me nooit, door niemand te laten beperken omdat mensen respectvol met elkaar om horen te gaan en tussen me bewust zijn van hoe de wereld blijkbaar in elkaar zit.

bowena_84 schreef:

Als seksueel misbruik slachtoffer heb ik meerdere malen victim blaming mee gemaakt. Het kan inderdaad al iets heel kleins zijn. Ik ben nu 32 en heb mezelf tot vorig jaar de schuld gegeven.
Uiteindelijk is het een praatgroep met andere lotgenoten die me verlost heeft van alle schuld en belangrijke inzichten gegeven heeft.

Een van die inzichten is de basale en instinctieve reactie die een mens heeft op nare situaties, de bekende fight/flight/freeze. Ik was 6 jaar toen het de eerste keer gebeurde. Ik bevroor. Sindsdien zijn er meerdere situaties met misbruik geweest en iedere keer bevroor ik. Vaak hield ik mij slapende.

Ik ben opgegroeid zonder enige vorm van persoonlijke grenzen. Ook vanuit opvoeding werden grenzen mij niet geleerd. Ik vond mezelf op een gegeven moment zelfs stoer dat ik geen grenzen had, met mij kon en mocht je alles. Dus in principe zou je kunnen stellen dat ik er zelf om ‘vroeg’.

Gelukkig is mij geleerd dat dit niet zo was. Ik wist gewoon echt niet beter, er is mij niet anders geleerd. Gelukkig heb ik nu wel persoonlijke grenzen, maar nog steeds bevries ik als iemand plots aan me komt of te dichtbij. Ik ben ervan overtuigd dat als me nu iets zou overkomen wat ik niet zou willen dat ik niet direct nee zou kunnen zeggen (al hoop ik van wel).

Het is zò ongelooflijk complex. Je kunt niet zeggen wat je zou doen in situaties omdat je het gewoon niet weet. Het vernield zoveel in een persoon en het is walgelijk dat er ook maar een moment word gedacht dat iemand zoiets zou opzoeken of op zichzelf afroept

Rennie89 schreef:

Ik heb een keer maar mijn hooft gekregen dat ik er om vroeg omdat ik diegene niet had weggeschopt, ondanks dat ik nee zei. Ik sloeg dicht, 3 x gezegd dat ik niet wou maar blijkbaar moet je iemand zijn ballen eraf snijden wil je duidelijk genoeg zijn ik voelde mij zo machteloos, verdrietig en gekwetst toen... mijn vertrouwen was helemaal weg... had al eerder wat meegemaakt vroeger en dat is ook de oorzaak dat ik dicht sloeg, soort van freezemodus (fight flight or freeze). Ik lag samen met 1 jongen in bed, op wie ik verliefd was, en die andere jongen kwam er toen opeens bij en ondanks mijn herhaaldelijke nee, luisterde hij niet. Enige wat ik nog weet is dat de jongen die ik leuk vond mij keihard liet vallen en deed alsof ik een slet was omdat ik het wou want als ik het niet zou willen had ik hem wel geslagen zo daar heb ik nog best lang mee gezeten... ging overigens om aanranding, gelukkig niet meer dan dat...

Ik ben van mening dat nee altijd nee is. Ondanks de situatie. Maar je kan jezelf wel sneller in bepaalde situaties bevinden door bijv je kleding of waar je je bevind...

Daphara schreef:

Ik snap niet helemaal waar je heen wilt met bovenstaande verhaal over GHB Germie

xChanelx schreef:

Ik ben het wel eens met Daphara dat er een verschil zit tussen wat verstandig is en tussen de schuld bij iemand neerleggen. Ik merk bij mezelf soms ook een gedachte als "blijkbaar kan dat dus niet meer" (bijvoorbeeld als vrouw alleen s avonds door afgelegen gebied), na een bericht over een aanranding/verkrachting. Betekent dat dat ik het slachtoffer de schuld geef? Nee. Vind ik het verstandig? Ook niet. Blijft los voor mij staan van of iemand schuldig is aan de situatie.
Hetzelfde wat iemand anders aanhaalt: zie je een groepje mannen staan in het donker? Je kunt er doorheen lopen, ze hebben namelijk van je af te blijven. Kun je beter omlopen? Ja. Ben je schuldig als je wel iets overkomt als je er langs loopt? Nee.

Daphara schreef:

Laat ik het zo stellen, iemand waarschuwen voor een gevaarlijke situatie (wat die ook moge zijn) is imo niet hetzelfde als victim blaming, omdat er in dat geval nog geen sprake is dat die persoon slachtoffer is van een traumatische gebeurtenis. De verstandige keuze maken door een veilige weg naar huis nemen maakt je geen slachtoffer.

Dat het nodig is, omdat de kans dat je slachtoffer wordt van een ongeval of misdaad groter is, is imo een andere discussie dan victim blaming.

Victim blaming gaat imo over een vinger wijzen naar een persoon die een traumatisch iets heeft meegemaakt (buiten hun macht om) en de schuld bij die persoon neer leggen.

germie schreef:

En met ghb is er geen nee meer en dan is het opeens wel een ja? Natuurlijk niet. Maar het vervelende is dat ghb ideaal is om mensen te gebruiken.
Wil je daarna aangifte doen, dan is het lastig, er is geen bewijs en er zijn ook nooit getuigen. En juist wegens dat laatste wordt er dan geen aangifte gedaan, en blijft het bij hooguit een melding. Daarnaast zit er soms weken tussen een verzoek tot aangifte en het moment waarop er tijd is, zeker bij volwassenen, want het heeft dan 'geen haast'.

germie schreef:

Daphara schreef:

Ik snap niet helemaal waar je heen wilt met bovenstaande verhaal over GHB Germie

Er wordt gezegd nee is nee. Maar bij ghb is er gewoon geen nee, want men valt weg, of is eenvoudig meewerkend te krijgen. Natuurlijk is er dan nog een officiele nee, maar bij ghb is er na 2-3 uur ook geen bewijs meer dat het toegediend is. En dan vervallen eigenlijk alle opties voor het slachtoffer.

secricible schreef:

De volgende dag ging ik aangifte doen en het eerste wat de agente zei was "dat is ook niet zo handig, om om 21.30 daar nog langs te lopen he..."
.

Daphara schreef:

Wat heeft dit precies met victim blaming te maken, wil je dat uitleggen, want ik mis de connectie.