xyzutu2 schreef:its_daantjee schreef:ik ben het tot op zekere hoogte met je eens, maar wat ik dan wel bijzonder vind is dat iemand die onderzocht word op kanker wel meteen terecht kan. terwijl dat misschien wel net zo levensbedreigend is?
De diagnose kanker is heel makkelijk te stellen in vergelijking. Dat is bijna gewoon een kwestie van tellen: 1 vreemde cel is wacht het even af met een lichte behandeling, 2 vreemde cellen is spoed en 3 vreemde cellen is dodelijk.
Psychische diagnoses stellen is veel moeilijker en kost veel meer tijd. Je kunt je diagnose namelijk alleen maar bepalen aan de hand van het gedrag van de patient, en dat is een vrij slechte graadmeter, dus moet je dat lange tijd observeren voor je weet wat nou werkelijk het probleem is en hoe acuut/ernstig dat probleem is.
Hier staat bijvoorbeeld een paard dat laatst bij een heel lichte gaskoliek al meteen plat op de grond lag en niet eens meer wilde rollen. Als die een steentje in haar hoef heeft dan loopt ze meteen letterlijk op drie benen tot je die steen eruit haalt. Ga je wandelen zonder vliegendeken in het bos dan wordt ze bijna epileptisch van de muggen. Zij gaat volgens haarzelf elke keer bijna dood, terwijl ze in werkelijkheid geen moment in levensgevaar is.
Je hebt ook paarden die rustig in de kliniek staan met de oortjes naar voren, plotseling dood neervallen en dan blijkt dat hun maag gescheurd is en dat ze helse pijn leden tot ze eraan stierven.
En dat heb je ook bij mensen. Je hebt mensen die heel vriendelijk en normaal op alles antwoorden en vanbinnen op korte termijn vreselijke dingen met zichzelf of anderen van plan zijn, en je hebt ook mensen die gewoon heel eenzaam zijn, niet weten hoe ze op een normale contact met anderen kunnen krijgen en geleerd hebben dat ze dat kunnen doen door elke psychische mug volledig op te blazen omdat dat voor die aandacht zorgt. Als je gewoon een intake van 5 minuten doet met een standaard checklist dan staat die eerste patient over vijf minuten weer buiten en gaat het vreselijk fout, en wordt de tweede acuut opgenomen en houdt een bed bezet voor klachten die hij/zij in feite helemaal niet heeft.
Maar zonder bedden en het geld daarvoor gebeurt er sowieso niets, dan kun je intaken wat je wilt, maar daar houdt de zorg dan ook mee op. :(
ik snap absoluut wat je bedoeld! ik ben zelf ook werkzaam in de ggz, en weet dat geld en bedden een groot probleem is hierbinnen. ik vind het alleen lastig te bevatten dat het geld en de bedden er wel zijn voor dus bijvoorbeeld kankerpatiënten (ik had net zo goed elk ander ziektebeeld kunnen noemen :+ )
