NatasjavE schreef:Ik zou liever zien dat de extreem rijken eerlijker belasting betalen. Dan is in normalere gevallen misschien niet eens donatie nodig omdat overheden dan meer te besteden hebben.
Eerlijker belasting betalen?
Als in nog meer, of hoe zie je dat?
Enig idee hoeveel belasting ze al afdragen?
Ken je de barkruk economie?
Stelt u zich eens voor. Een groep van 10 vrienden gaat elke dag in hetzelfde café een paar biertjes drinken en elke dag bedraagt de rekening voor de groep precies € 100,-. Als ze deze rekening zouden betalen volgens de principes van de belasting, zou dat er als volgt uitzien:
De vier armste vrienden zouden niets betalen.
De vijfde zou € 1,- betalen.
De zesde zou € 3,- betalen.
De zevende zou € 7,- betalen.
De achtste zou € 12,- betalen.
De negende zou € 18,- betalen.
De tiende (en de rijkste) zou € 59 betalen.
Dit dus geheel in de verhoudingen van de belastingbetalers in Nederland en ze besloten de rekening elke dag op deze wijze te vereffenen.
De dagen en weken gingen voorbij en elke dag dronken de tien vrienden enkele biertjes in het café, tot op een goede dag de cafébaas hun een grafiek liet zien met hoe goede klanten ze wel waren en dat hij had besloten hun groepje een vaste korting van 20% te geven. Dus vanaf die dag kostte het gezelig samenzijn nog maar € 80,- voor z’n tienen.
De vriendengroep hield vast aan het systeem om de rekening te betalen volgens het belastingsysteem, zoals ze altijd al deden. De armste vier mannen bleven onaangetast en hoefden niets te betalen. Maar hoe zat het met de andere zes vrienden; de betalende klanten? Hoe zouden zij elk hun deel moeten krijgen?
De € 20,- korting konden ze delen door 6, wat per betalende vriend een korting van € 3,33 zou opleveren. Maar dit kon niet gaan werken, want het zou betekenen dat de vijfde en de zesde vriend geld toe zouden krijgen om hun biertjes te drinken.
De cafébaas schoot de vrienden te hulp en stelde voor om de korting een beetje te verdelen, zodat iedereen een klein beetje van de korting kon profiteren, maar de vijfde en zesde vriend toch nog meebetaalden voor hun biertjes. Naar beste gevoel en inzicht verdeelde hij de € 20,- korting naar ieders draagkracht, teneinde iedereen mee te laten profiteren van een deel van de korting. Dat zag er als volgt uit:
De vijfde vriend hoefde, net als de armste vier, niets meer te betalen (€ 1,- minder, 100% korting).
De zesde vriend ging € 2,- betalen in plaats van de oorspronkelijke € 3,- (€ 1,- minder, 33% korting).
De zevende vriend ging € 5,- betalen in plaats van de oorspronkelijke € 7,- (€ 2,- minder, 28% korting).
De achtste vriend ging € 9,- betalen in plaats van de oorspronkelijke € 12,- (€ 3,- minder, 25% korting).
De negende vriend ging € 14,- betalen in plaats van de oorspronkelijke € 18,- (€ 4,- minder, 22% korting).
De tiende vriend ging € 50,- betalen in plaats van de oorspronkelijke € 59,- (€ 9,- minder, 15% korting).
Zo waren alle zes de betalende vrienden er beter van geworden én bovendien konden de armste vier vrienden nog steeds gratis drinken. Die avond dronken ze gezellig en met een goed gevoel hun biertjes.
Maar ’s avonds, op weg naar huis, begonnen ze te denken en zich een en ander af te vragen:
De zesde vriend zei: “Hee, ik heb eigenlijk maar € 1,- voordeel uit die korting, terwijl hij € 9,- voordeel heeft”, wijzend naar de tiende (de rijkste) vriend.
“Ja precies,” zei de vijfde vriend, “Ik heb ook maar € 1,- korting en hij heeft inderdaad 9 keer zoveel korting. Dat is niet eerlijk.”
“Dat is waar,” riep de zevende vriend, “waarom krijgt hij € 9,- voordeel, terwijl ik maar € 2,- bespaar? De rijken hebben altijd geluk in dit soort zaken.”
“Jaaa, maar ho eens eventjes,” riepen de vier armste vrienden, “Wij hebben helemaal niets gekregen, geen enkel voordeeltje. Het systeem is altijd gebaseerd op de uitbuiting van de armsten.”
De negen vrienden verzamelden zich rond de tiende (rijkste) vriend en sloegen hem in elkaar.
Logischerwijs kwam de tiende vriend de volgende dag niet meer opdagen bij het traditionele drinkgelag. De andere negen zaten zwijgend bij elkaar en dronken, zoals altijd, hun vaste aantal biertjes. Maar toen het tijd was om af te rekenen deden ze een interessante ontdekking: ze hadden nauwelijks genoeg geld bij zich om de helft van de rekening te betalen, laat staan de gehele rekening.
En zo is hoe ons belastingsysteem werkt. De mensen in de hoogste belastingschalen profiteren het meest van een belastingverlaging. Maar belast hen teveel, of val hen aan omdat ze rijk zijn, en ze zouden weleens kunnen vertrekken naar landen, waar het belastingklimaat wat vriendelijker is.
Wat het doneren aan de ND betreft denk ik dat we blij zouden moeten zijn dat er ook mensen zijn die hun geld aan een hoop stenen willen doneren.
Dankzij hen blijft er diversiteit in het wereldwijde giften patroon.