GreaseMonkey schreef:Ik heb niet alles gelezen, want ik ril van alle boze reacties. Mogelijk is er iemand anders al voor me geweest die meer inzicht heeft kunnen geven maar omdat ik ook op deze pagina nog boze reacties zie zou ik graag iets delen dat misschien wat ogen opent.
Zonder al te veel uit de doeken te willen doen over mijn werk/ cliënten van toen.
ik heb gewerkt met een gezin bestaande uit gescheiden ouders met drie gezamenlijke kinderen. De moeder van dit gezin kampte ten gevolge van traumatische psychische ervaringen binnen het huwelijk met ernstige mentale problemen. Op een dag heeft zij een (goddank) mislukte poging gedaan om samen met haar kinderen uit het leven te stappen. Tegen de tijd dat ik daar kwam werken was dat al weer jaren geleden, en woonden de kinderen zelfs weer bij haar thuis, en was er contact met vader. In gesprekken met haar kwam heel veel, en heel schrijnend verdriet naar voren. Hoewel ze op het moment van haar daad niet toerekeningsvatbaar was, en ze zich van die periode heel veel niet meer kan herinneren, is de dag van de daad, en alles wat ze voelde voor haar nog heel helder op te roepen. Ze vertelde dat ze op dat moment voelde dat er geen uitweg meer was. De wereld, en haar ex-man waren voor haar onoverwinnelijke monsters, die in haar ogen voor zowel haar als haar kinderen een mentale en fysieke bedreiging waren. Ze voelde dat de enige optie was om uit het leven te stappen, maar wilde haar kinderen niet onbeschermd achterlaten. Dus deed ze wat ze zich daarvoor en daarna niet zou kunnen voorstellen. Ze probeerde zichzelf en haar eigen kinderen te doden. Gezinsdrama's waarbij kinderen het leven laten komen vaak niet voort uit haat, maar uit liefde
Juist daarom zou er nadien veroordeeld moeten worden, omdat deze daden totaal niks met liefde te maken hebben. Bizar dat wij het vermoorden van kinderen zien als een daad van liefde, dát is bizar! En ik ben het heus eens dat we post mortem de geestelijke toestand van de moordenaar niet meer kunnen achterhalen en kunnen kijken of degene verminderd toerekeningsvatbaar was. Maar er gebeuren echt genoeg van deze daden met het volle bewustzijn "ik mijn vrouw en kinderen niet dan een ander ook niet", dus uit pure haat, egoïsme en wraak.