Bokt.nl

Maartje_M schreef:

Ja dat inderdaad. Ik zie wel dat de ene ook echt steun zoekt bij de ander. Zo van, als jij blijft staan dan zal het wel goed zijn.

Maartje_M schreef:

Die van mij gaat altijd rennen. En nu hij slecht ziet nog meer dan voorheen. Vandaar dat ik hem niet meer rijd

Maartje_M schreef:

Hier ook zo, het ging zeg maar 99 keer goed en de 100e keer was hij ineens weg. En dan kon hij heel hard. Buiten was hij ook echt niet betrouwbaar. En nu hij ppid heefr en slecht ziet, heb ik dat deel gewoon opgegeven. Ik heb het idee dat we er beide niet heel blij van worden om nog onder het zadel te werken

Maartje_M schreef:

Ik heb inmiddels 3 kinderen en toen ik zwanger was van de 3e durfde ik er ook echt niet meer op. Terwijl het verder eigenlijk zo'n enorme lieverd is. Dus toen besloten om hem niet meer te rijden. We waren toen al bezig om een huis met grond te kopen, dus het vooruitzicht was al dat hij lekker als gezelschapspaard kon dienen en ik er een rijpaard bij kon kopen, dus dat was een heel fijne oplossing

Maartje_M schreef:

Ja snap ik, wel fijn dat hij dan bij een vriendin terecht komt, dan weet je ook dat het goed is toch :)

Zam_Cas schreef:

Ik heb een RBI, een echte. Of had een echte.

Ze was enorm in zichzelf gekeerd, kon ontploffen van helemaal niks, dacht in paniek niet meer na, was enorm onzeker, ging op de vlucht, maakte geen contact en maakte liever dat ze weg kwam. Enorme vluchter, sloeg om niks of op hol of begon te bokken, steigeren, draaien onder het zadel en dat op repeat. Sleepte me op mijn knieën achter haar aan over het asfalt, we zijn tegen een boom geknald in volle galop na een paniek actie. Ik heb me afgevraagd waar ik aan begonnen ben.. Bekenden vertelden me dat ze mijn dood zou worden.

Inmiddels trekt ze steeds meer naar LBE ( daar heb ik al 2,5 van dus dat is vast besmettelijk).

Ze wordt steeds zekerder, zoekt steeds meer echt contact, begint te spelen, wordt een tikkeltje brutaal ( Yeah!)en is veeeeeeeel rustiger qua aard. We gaan samen op pad en haar vertrouwen is enorm in me, ze doet vrijwel alles. Maar als ik uit het zicht ben bij bijvoorbeeld de dierenarts, raakt ze in paniek en dan ontstaan er echt gevaarlijke situaties. Ze slaat om zich heen, steigert en slaat en laat zich achterover vallen. Voor dit gebeurt zie ik haar hoofd de lucht in gaan en ik zie haar oogwit. Aan de ene kant ontroert ze me, wat een vertrouwen! Aan de andere kant, maakt het me ongerust.. Stel dat er wat met mij gebeurt? Vriendlief vindt ze ok, maar als er ook maar iets gebeurd is ze weg.


Afgelopen week gingen we samen naar het bos, er vloog een gevechtshelikopter boven ons. Geen punt, zolang ik rustig bleef.

Ik vraag me weleens af of dit echt haar aard is, of dat het zo gegroeid is?

Onlangs moest ik vreselijk om haar lachen, ik stond met mijn rug naar haar toe en had haar niet aan horen komen. Ze briest een keer flink, ik schrok me rot, zij schrikt nog harder en maakt dat ze weg kwam, toen ik begon te lachen begon ze haar vreugdebokken er uit te gooien en kwam ze direct naar me toe ‘ dat was grappig he!?’