Bokt.nl

xMaritt schreef:

Heeeeel herkenbaar... Mijn paard zou ook baat hebben bij een goede behandeling, maar dat laat hij simpelweg niet toe.. In mijn geval gaat het sowieso om een onzeker/wantrouwig paard. Ik kan alles met hem, overal aanraken, prikken, duwen, maakt allemaal niet uit. Maar precies wat jij zegt, de osteopaat hoeft maar naar hem te wijzen en hij staat al te dreigen. De zadelmaker krijgt dezelfde reactie in het begin, maar na een paar minuten wordt hij wel geaccepteerd. Ik heb mijn paard nu een keer (zacht) laten masseren door een masseur, in de hoop dat hij een keer een positieve ervaring heeft. Dit liet hij wel heel goed toe. Nog steeds wat wantrouwig, maar op het eind leek hij wel toe te geven dat het toch wel lekker was

Karen1987 schreef:

Hallo bokkers,

Ik hoop dat jullie tips hebben om mij en mijn paard te helpen. Gisteren had ik een afspraak met een osteopaat voor een jaarlijkse controle. Mijn merrie is 17 jaar oud en heeft een lichaam dat af en toe onderhoud nodig heeft. Op dit moment heb ik in het rijden gelukkig geen grote problemen en mijn instructrice ziet ook dat ze haar lichaam goed gebruikt, maar in het verleden is dit wel eens anders geweest en daarom vind ik het belangrijk haar jaarlijks 'bij te houden'.

De afspraak verliep niet bepaald zoals gehoopt en is uiteindelijk ook niet afgemaakt. Nou ja, eigenlijk niet eens begonnen! Mijn paard is namelijk bang voor de pijn en komt al in verzet zodra de osteopaat naar haar kijkt of wijst. Dit is al zo vanaf haar eerste behandeling, 9 jaar geleden, maar lijkt elke keer erger te worden. De afgelopen 3 à 4 jaar vinden de behandeling al plaats met een verdovend pastaatje in haar mik. Dat helpt om de scherpe randjes eraf te halen, maar zich helemaal overgeven doet ze ook dan niet of af en toe heel even. Deze keer brak ze echter volledig door de pasta heen. Ze blijft niet staan, loopt weg of tegen je in, dreigt met slaan. De osteopaat deed op dat moment nog helemaal niets! Ze legde haar handen op haar lijf, dat was het.

De vraag is natuurlijk; is het pijn of angst voor pijn? Sowieso dat laatste, maar misschien ook wel het eerste. Daar is echter op deze manier niet achter te komen, laat staan behandelen.. Hebben jullie ideeën om dit op te lossen? Ik heb namelijk het vermoeden dat een verdoving van de dierenarts ook geen oplossing zal zijn:

want: ze vindt het niet leuk als haar hoofd en voeten worden geschoren. Toen de dierenarts haar tanden had gedaan en ze daarvan verdoofd was, wilde ik op dat moment haar hoofd/benen scheren: geen effect, ze liet het niet toe. Een praam helpt dan wel, maar dat lijkt me voor een behandeling als deze geen oplossing.

Om even te illustreren dat ze bang is voor de pijn: De zadelpasser kwam langs, ook gewoon routine. Ze had op dat moment geen last van haar zadel. Ik had haar, zonder enig probleem, opgezadeld en de zadelpasser wilde kijken(!) hoe het lag. Ook deze mevrouw raakte haar toen nog niet aan. Op dat moment begon ze ook gedrag te vertonen zoals bij de osteopaat. Wegdraaien, toe draaien zonder acht te slaan op dat daar mensen staan, boos zijn. Gelukkig was ze toen vrij snel gerustgesteld, maar het toont m.i. wel aan dat ze erg bang is voor een behandeling.

Heeft iemand tips, hoe dit aan te pakken? Paard en ik wonen in de buurt van Groningen.

Equipro schreef:

Als je paard op deze manier al aangeeft dat de behandelingen voor haar niet prettig of zelfs pijnlijk zijn, waarom ga je er dan mee door? Lijkt mij een averechts effect te hebben?

Zeker als je paard nu geen tekenen vertoont tijdens het rijden dat ze last heeft van haar lijf… Een gezond lijf zou ik niet gaan behandelen, en zeker gen pijnlijke behandeling.

Ik vraag me ook af of een osteopatische behandeling wel pijnlijk moet zijn?