SilvanoN schreef:ze jaagt hem niet constant weg. Vooral aan het begin van de dag.
We hebben zo’n groen rond ding waar een ronde kuilbaal in past met 4 eetgaten. Hij wordt steeds naar een andere kant gedreven. Hij komt op zich wel aan zijn trekken, maar ik had ze liever ‘samen in de mand’ gezien.
Zal wel weer een mensendingetje van mij zijn.
Beetje, maar is ook wel logisch hoor. Niemand die twee paarden in de wei zet en graag ziet dat ze de hele tijd bekvechten. ;)
Maar ik lees vooral ook gewoon een vrij normale verstandshouding van een dominante en een onderdanige die beide hun plek bevestigen. En zolang het geen excessen betreft dag in dag uit (continu corneren, achterna zitten, verjagen, etc) die maken dat de onderdanige steeds op de loop moet en de dominante haar energie volledig kwijt is aan het "dominant" zijn (waardoor ze beide niet aan eten toekomen bijvoorbeeld) zou ik me geen zorgen maken.
Mijn twee kerels zijn twee handen op 1 buik, maar ook bij mij komt het wel eens voor dat bij het neerleggen van het hooi de grote in de eerste instantie wat nijdig is naar de kleine. Hij heeft dan overduidelijk wat trek en is wat gepikeerder. Of soms is het zo dat de kleine vergat wat zijn "plaats" is en dus even weer "op zn plek gezet wordt". Maar dat duurt nooit lang en daarna staan ze dik prima tevreden beide lekker te kauwen. In de eerste weken samen maakte ik ook meerdere bultjes, omdat het toen nog wat vaker voorkwam. Nu staan ze al een dikke 10 maanden samen en doe ik dat eigenlijk bijna nooit meer.