Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-06-19 18:51

Geplaatst: 11-06-19 18:51

Leuk topic dit! Is die connection training website interessant of echt heel erg basic allemaal?

xyzutu2 schreef:
Lastige vraag. Ik voel me tegenwoordig echt een mega-dominante dictator met dwangstoornis omdat ik echt álles bepaal en op álle slakken zout leg, elk gedrag dat me ook maar een beetje niet bevalt gaat ter plekke meteen in de trainingsmolen tot het weer is wat ik wil. Lopen we naar de bak en het paard loopt een pas te ver naar voren? Meteen wandel-positietraining. Vraag ik terug en het paard stapt te snel achteruit? Meteen ontspannen-achteruitstap-training. Kijken naar het voertasje? Meteen niet naar het voertasje kijken-training. Stapt het paard weg als ik vanaf zijn hoofd naar zijn schouders wil lopen? Meteen stilstaan bij aanrakingtraining. Gaat de neus niet vanzelf in het halster? Meteen neus in halstertraining. Verkort het paard zijn hals iets als ik de teugels oppak? Meteen teugeltraining. Happen? Meteen in de anti-bijt-module.

Eigenlijk echt mega dominant gedrag van mezelf. Als ik met pressure-release zou werken dan lagen de paarden binnen tien minuten met de pootjes omhoog omdat ze zó gestrest zouden worden dat ze non-stop kritiek en dus pressure zouden krijgen. Nu krijgen ze die non-stop kritiek in de vorm van voer. Toen de eigenaresse van nummer 1 (die met het trauma) meekeek zei ze: 'paarden zijn echt zo ontspannen bij jou, omdat ze weten dat ze helemaal niets hoeven te doen, er is geen enkele druk'. Terwijl er echt non-stop druk is, alleen dan in de vorm van voerselectie; hier krijg je wel iets voor, daar niet. De regels veranderen: nu krijg je hier wel voer voor en daar niet voor. En de regels veranderen weer! NU krijg je hier wel voer voor en daar niet. Lukt dat? Okee, dan veranderen de regels weer: vanaf nu krijg je hier wel voer voor en daar niet. En die voerregels kunnen echt elke minuut veranderen. Zodra iets goedgaat: tsjak, door naar het volgende level!
En daarin ben ik echt mega doelbewust en superstreng. Daarom heb ik ook nooit plannen voor ik ga trainen, want tien passen de stal uit en ik zie al iets wat me niet bevalt en wat weggetraind moet worden.
Maar omdat ik daarmee waarschijnlijk elk beginnetje van mogelijk ontsporend gedrag al meteen op het randje van de box om zeep help, kom ik die problemen later niet ineens in het groot tegen. Als ik een paard de box uithaal en hij kijkt meteen de andere kant op dan ga ik daar meteen 'focus op mijn handtarget' oefenen, net zolang tot hij naar mij kijkt in plaats van naar de buren. Of als ik de boxdeur opendoe en het paard stapt al in mijn richting, dan gaan we meteen 'netjes op afstand in het midden van de box stil blijven staan als ik de deur open doe en pas naar buiten komen als ik het zeg' trainen. Stapt het paard te haastig de box uit? Meteen box-ontspanning trainen. Doet het paard zijn hoofd iets omhoog als hij de box uitstapt? Meteen hoofd-laag in de box trainen tot hij er met laag hoofd uit stapt. Dat is allemaal echt microgedrag, maar ik bombardeer dat meteen een mega oliebol aan training.
En ik vermoed dat daardoor al het eventuele grote ontsporende gedrag (mens meesleuren, wegrennen aan de longe, omhoog komen bij angst, tegen de mens aanbonken als het spannend wordt, over mensen heenlopen bij spanning) gewoon in de kiem gesmoord wordt.

De meeste paarden vinden dat heerlijk, iemand die echt alles bepaalt en ze helemaal doodgooit met voer, maar heel soms tref je een heel dominant paard, daarmee doe ik precies hetzelfde en die eten ook elk brokje beloning, maar je ziet ze gewoon denken; 'WTF? Jij zit nu echt alles te bepalen! Alsof jij degene bent die bepaalt wat ik moet doen - en nu doe je het weer! Jij bepaalt echt alles!! Het is dat je voer hebt, maar ik ben eigenlijk helemaal niet gediend van iemand die mij zo manipuleert dat ik precies doe wat jij - en nu doe je het weer!!! Ik krijg continu click-voer voor dat ik dan blijkbaar iets doe wat jij wilt zien terwijl ik helemaal niet wil doen wat jij wil want ik ben hier de - en nu doe je het weer!!!!!!'
Echt megadominante paarden (die heb ik misschien een handvol gehad, waaronder een van mijn Shetlanders) die vinden mij echt niet aardig die eerste sessie. Ze doen alles want ze krijgen overal voer voor, maar ze zijn het zó niet eens met het principe dat ze gemanipuleerd worden met voer, dat hun ego in de nee-stand wil terwijl het logische deel van hun brein zegt 'O god, voer, ja!!!'
Een toeschouwer ziet een pony die heel erg netjes meewerkt, maar ik zie ze dan echt de hele eerste training naar mij loeren: 'wie ben jíj dat jij dit alles bepaalt...' Die hoef ik ook echt niet te knuffelen of persoonlijke liefde en contact te geven, want die zitten daar totaal niet op te wachten. Hun enige emotie is: ik haat dat ik dit zo geweldig vind.
Die hebben echt een nacht slaap nodig om switch te verwerken van Ik ben de baas naar Zij is de baas, en dan merk je helemaal niets meer aan ze en zijn ze net zo enthousiast over het gemanipuleerd worden met voer als andere paarden.

Op zich snap ik wel dat clickertraining als lieve, enthousiaste en leuke extra wordt gezien naast normale dominantietraining met pressure/release, en dat is mede zo omdat die combinatie zo goed werkt. Maar ik ben echt een clicker-dictator, ook al roep ik non-stop super, geweldig, wat een knap paard, brave jongen, hier heb je nog meer voer! Ik ben geen moment bezig met dominantieverhoudingen of wat dan ook, maar als iemand echt elke millimeter van het gedrag van een paard bepaalt en overal meteen een punt van maakt en alles continu tweakt en manipuleert naar eigen inzicht, dan kan ik dat eigenlijk alleen maar als superdominant en eigenlijk best wel griezelig gedrag zien. Alleen hebben paarden (behalve die megadominante ) en toeschouwers dat niet door, want die zien supermakkelijke oefeningetjes in superkleine stapjes die superveel voer krijgen.

Het ziet er superlief en ontspannen en enthousiast en harmonieus uit als je naar een training kijkt, maar het feit blijft dat ik elke beweging bepaal, en als ik besluit om het paard even zijn eigen ding te laten doen, bijvoorbeeld een drafje aan de longeerlijn, dan ben ik hem continu aan het scannen voor gedrag (al is het maar hoofd iets te hoog, buik naar binnen, te snel, te sloom, noem maar op) waar ik een punt van ga maken.
Zoals toen nummer drie besloot om alleen nog maar rechtsom te gaan in de longeercirkel. Dan hevel ik meteen alle beloningen over naar links en op rechts krijgt ze helemaal niets meer. Dat klinkt super grappig, maar hoe dominant is dat wel niet?

Als ik een nieuw paard train ben ik ook geen vriendjes. Ik ben 100% trainer (die mega zeikerige en dominante) tot het paard op een bepaald moment zegt: jeetje, dit echt zo gezellig samen, wat is dit gezellig, wat leuk dat wij vriendjes zijn! Als ik jou zie dan wil ik naar jou toe en als je geen voer hebt dan wil ik toch met je knuffelen en mag je al mijn jeukplekjes krabben omdat jij altijd leuke dingen doet'. En dan pas ga ik zelf in die friend-zone, maar pas als het paard die eerste stap zet. De meesten doen dan trouwens al na een kwartier, uiterlijk na die eerste sessie, maar tot die tijd ben ik weliswaar superenthousiast, maar ook superalert en hou mezelf emotioneel op de achtergrond om het paard niet te overloaden met nog meer pressure (emoties kunnen ook pressure zijn). Pas als ik zie dat het paard zegt: wij zijn vriendjes!!! dan stap ik ook helemaal in die friend-zone, en als we daar eenmaal echt helemaal in zitten en dus elkaar ook helemaal vertrouwen, dan laat ik de teugels wat vieren en vanaf dan mag het paard ook zelf inbreng in de training hebben, alternatieven voorstellen, zelf oefeningen bedenken enzovoorts. Maar de basis is altijd dat zeer positieve dictatorschap waarin ik het alfa en omega ben.

Dit is echt zo'n goed stuk. Ik gebruik dezelfde strategieën, maar dan vnl met R- gecombineerd met (voer)beloning, maar hoe jij het beschrijft met echt gericht R+, klinkt echt briljant

Ik ben ermee begonnen en erg leuke resultaten tot nu toe, thanks voor deze inspiratie $*\o/*$

**Geplaatst**: 12-06-19 21:35

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Geplaatst: 12-06-19 21:35

Ik ben een connection training member en heb al hun online lessen, vind het fantastisch en kan het je aanbevelen. Bij connection training wordt overigens alleen met R+ gewerkt.

**Geplaatst**: 12-06-19 23:12

Geplaatst: 12-06-19 23:12

Ik vind het heel erg interessant en helemaal niet basic. Voor ieder wat wils en zeer uitgebreid vind ik. Maar ik weet natuurlijk niet wat je al met je paarden doet ed. In ieder geval zit er ook een groot stuk rijden en gymnastiseren bij en dat mis je doorgaans toch vaak bij clickertraining. Het gaat verder dan trucjes en kunstjes zeg maar

**Geplaatst**: 13-06-19 00:10

Geplaatst: 13-06-19 00:10

Ik vind R+ werken leuk, train m’n katten vooral ermee. Gebruik R- vooral door werken met andermans paarden en ook grotendeels gewoonte uiteraard. Tis altijd makkelijk om iets te gebruiken wat je al kan.

Ik ben in het verleden altijd een beetje afgeknapt bij R+ werken op gebrek aan inzicht in emoties, paarden die hele leuke kunstjes doen, maar verder totaal niet relaxed of ok zijn.

Vind het emotionele deel interessant, die filmpjes over de verschillende systemen (seeking, fear etc) vond ik echt eens een hele goede uitleg!
Ben een beetje op zoek naar wat inspiratie op R+ vlak icm emoties. Rijden en gymnastiseren heb ik genoeg andere bronnen voor.

**Geplaatst**: 13-06-19 11:25

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Geplaatst: 13-06-19 11:25

De emoties is de kern van heel hun programma, dus daar vind je zeker voldoende informatie en ideeën over

Elke video die ze maken gaat het meer om de emoties op dat moment dan om hetgeen wat ze willen leren of doen. Ook fijn vind ik dat ze volledige trainingsvideos online zetten, dus ook als het niet gaat zoals gepland, er worden niet alleen de goede momenten getoond (hoewel je niet echt van slechte momenten kan spreken, want alles is nuttig

). Ook kunnen ze beginnen met 1 idee in de video waarbij blijkt dat het paard op dat moment daar niet emotioneel klaar voor is en dan wordt het uiteindelijk een heel ander soort trainingsvideo. Het gaat dus echt om het wezen paard en niet om wat er bereikt moet worden, en dat vind ik heel mooi om te zien, en heel leerrijk. Terwijl ze aan het einde van de rit toch bereiken wat ze uiteindelijk wilden, en waarschijnlijk sneller dan in andere gevallen, maar gewoon op een andere manier en met andere omwegen.

**Geplaatst**: 13-06-19 13:50

Geplaatst: 13-06-19 13:50

sanne83 schreef:
Dit is echt zo'n goed stuk. Ik gebruik dezelfde strategieën, maar dan vnl met R- gecombineerd met (voer)beloning, maar hoe jij het beschrijft met echt gericht R+, klinkt echt briljant Ik ben ermee begonnen en erg leuke resultaten tot nu toe, thanks voor deze inspiratie $*\o/*$

Connection Training is ook voor gevorderden echt een interessante website. Ze hebben namelijk niet alleen praktische videocursussen zoals longeren, handling, medische problemen behandelen enzovoorts, maar ook een uitgebreide theoriecursus over emoties, seeking enzovoorts. En ze hebben in alle praktijkfilmcursussen altijd veel aandacht voor de emoties van het paard. De basisemotie moet altijd ontspanning zijn. Je ziet bij Connection Training dus niet wat je bij veel andere clickertrainers ziet, namelijk dat de trainer gewoon accepteert dat het paard door de keuze van de trainingsmethode, de hulpmiddelen en de manier van belonen gestresst wordt tijdens het aanleren want als het paard de oefening eenmaal snapt dan ontspant hij vanzelf wel weer. En dan krijg je dus paarden die bij de uitvoering van de oefening uiteindelijk altijd nog sporen van stress laten zien, of dat nou door uitschachten, erectie, staartzwiepen, overdreven snel reageren, happen, oren in de nek of wat dan ook is. Daarom adviseren ze ook iedereen om eerst de theoriecursus te doen en dan pas iets praktisch, want anders trap je toch snel in de valkuil van uit enthousiasme met toch net even íets meer druk (of dat nou met hulpmiddelen of je eigen enthousiaste lichaamstaal of lekkerder voer is) je paard nét even over die drempel te helpen want je hebt het voer toch als pleister. Maar helaas neemt de pleister van het kauwen op de voedselbeloning niet de stresservaring weg die het paard direct daarvoor had, en die hij met een beetje pech aan die oefening, of zelfs (voedsel)training in het algemeen of zelfs jou als persoon koppelt.

Het leuke vind ik dat de theorie achter beloningstrainen, hulpen, poisoned cues en ontspanning vs inspanning ook enorm goed werkt als je hem toepast zonder voer. Ik ben echt een clickertrainer, maar als je iets met een paard van een ander moet doen is met voedselbeloningen werken niet altijd een optie. Een tijdje geleden had ik zoiets met een trekpaard, wat ik zelf wel weer leerzaam voor mezelf vond (maar het is een lang voorbeeld, dus wees gewaarschuwd 8-)

). Een geweldig leuke maar vooral geweldig grote merrie die eigenlijk alleen nog maar in handen komt als ze van/naast stal wordt gebracht. Het probleem is dat ze haar eigen kracht kent en dus regelmatig halverwege de 200 meter van stal naar wei het gras in dook, of zich lostrok en wegrende. Ze hadden al kettingen geprobeerd, maar ze was daar gewoon te sterk voor en bleef zich regelmatig lostrekken. Om dat laatste een beetje in goede banen te leiden hadden ze dus als systeem bedacht dat er altijd eerst voer in haar voerbak in de box werd gedaan en ze dan pas uit de wei werd gehaald, want als ze zich dan lostrok dan rende ze tenminste naar haar box en niet naar de horizon. Het enige nadeel was: omdat de merrie nu geleerd had dat in de box bix lag te wachten, trok ze zich steeds vaker los om naar haar box te stormen, want nu was dat extra belonend geworden.

Laatst kreeg ik de vraag of ik haar de wei uit wilde halen, iets waar ik niet super enthousiast over was want ik blijf graag heel, maar toen besloot ik maar gewoon ook bij haar te zijn wie ik altijd bij paarden ben, een benevolent dictator, alleen dan nu zonder voer.
Dus ik liep naar haar toe, en toen ik voor haar stond klikte ik het halstertouw niet vast, maar vroeg ik of ze een stapje terug wilde doen. Ze had geen flauw idee wat ik bedoelde, dus ik herhaalde dat met mijn stem, lichaamstaal en een tikje met het uiteinde van het touw tegen de borst. Dat moest ik drie keer herhalen (waarbij ik de druk nooit opvoerde door boos te worden of harder te slaan, want zij zou elk fysiek gevecht winnen) en toen deed ze een half pasje achteruit. Ik stop te meteen, draaide mijn lichaam half van haar af zodat ze overduidelijk 'no pressure' zag (ze kende mij niet, dus positieve aandacht van mij zou geen belonende aandacht zijn maar waarschijnlijk alleen maar stressverhogend), zei 'goed paard', en wachtte even. Dan zie je al meteen de eerste hersencelletjes denken: dit is apart.
Na de beloningspauze klikte ik het touw vast, liep met haar naar het hek en voor het hek draaide ik me weer naar haar om en zei 'ho'. Het hek was sowieso de grote blokkade en dus ho en dus stond ze sowieso al stil als ik die niet open deed, dus terwijl zij vanuit zichzelf het gedrag 'ho' deed, legde ik daar tegelijkertijd mijn toekomstige commando voor 'ho' overheen: me naar het paard toedraaien en recht voor haar stilstaan of een stapje haar kant op zetten als ze toch door zou lopen, en toen ze stilstond draaide ik me weer een kwartslag van haar af als no pressure signaal. Op dat moment zag ik het tweede kwartje vallen.
Toen ze zo netjes stilstond deed ik het hek open en vroeg terwijl ze nog net stil stond weer om diezelfde ho voor het open hek. Dus toen had ze dat commando voor de tweede keer gekregen terwijl ze het uit zichzelf al uitvoerde, alleen nu in een nieuwe situatie. Weer beloond met iets wegdraaien en een paar seconden nadenk/ontspanpauze.
Er was weer een kwartje gevallen, dus liepen we samen door het hek. Als je samen door het hek loopt en je je omdraait om dat weer dicht te doen dan loopt een paard automatisch in een soort wending om de voorhand om je heen zodat hij uiteindelijk weer naast/achter jou staat met de neus naar het hek. Terwijl zij dus ook al op de automatische piloot die draai inzette, duwde ik met mijn vinger tegen haar singelplek. Zij draaide namelijk 'toevallig' de kont zijwaarts van me af met het hoofd in mijn richting, en aangezien mijn hulp voor die beweging een wijzende (in ergste geval duwende/prikkende) vinger is, gaf ik haar nu die hulp terwijl zij de beweging uit zichzelf al deed. Ze was echt stomverbaasd, en helemaal toen ik meteen weer een stapje achteruit deed en wegdraaide om haar een denkpauze te geven.
Toen waren alle knopjes geïnstalleerd.

Paarden zijn hokjesdenkers, en voor een hokjesdenker ga je met elke drempel, deuropening, poort of bocht een nieuwe ruimte in, en voor elke ruimte hebben ze vervolgens een standaardsetje gedragsregels klaarliggen: in de bak heb ik veel respect voor de persoonlijke ruimte van mijn mens en zou ik nooit grasjes eten als zij mij hulpen geeft, in de box hoeft dat niet en mag ik best een beetje tegen haar aan gaan staan of hooi gaan eten terwijl zij hoeven krabt. In de gang lopen we eigenlijk altijd dezelfde route dus die doe ik gewoon op de automatische piloot en heel ontspannen en sloom. In de wei ben ik toch wel wat zenuwachtig met het eruithalen omdat de andere paarden mogelijk naar me toe kunnen komen terwijl ik aan dat touw vastzit dus hier ben ik temperamentvoller. En als we hier de drempel van de schuur overstappen dan is daar mijn box met voer en die laatste tien meter leg ik altijd individueel af. 8-)

Dus... als je een benevolent dictator bent die net alle knopjes heeft geinstalleerd, dan test je steeds weer al die knopjes vóórdat je een nieuwe drempel overgaat. Het pad maakt een bocht naar rechts? Voor die bocht even ho, pasje terug, keurig gedaan, en weer verder. Pad maakte een haakse bocht naar rechts met aan een kant een blinde muur: voordat we de bocht omgingen en de muur verlieten: ho, vinger richting de singelgroeve, kijkt ze daarop in mijn richting of beweegt ze de kont 1 pasje weg zet ze een stapje achteruit (niet het goed antwoord maar helemaal super! $*\o/*$ ), dan weer even de druk eraf door me een kwartslag van haar weg te draaien een denkpauze te geven terwijl ik net zoals hiervoor steeds 'goed paard!' zei, en toen gingen we het hoekje om. Toen kwam een lang pad rechtdoor, en dat pas was zo monotoon dat dat de plek was om halverwege het gras in te duiden of zich los te trekken. Dus vroeg ik op een derde van het pad tijdens het wandelen met een vinger richting de singel of ze mijn kant op wilde kijken. Zo niet, dan een prikje, en als dat niet werkte ho, terug, wijzen naar de singel tot het hoofd mijn kant op ging en rust als beloning. Nog een paar paden en afslagen verder kwamen we bij de schuur. Direct voor de drempel vroeg ik weer ho, stapje terug, rust als beloning. Toen wandelden we de schuur in. Aangezien in de schuur het probleem was dat hoe dichter ze bij de box was, hoe sterker het voer haar aantrok vroeg ik haar op die tien meter nog drie keer op halt te houden, nog voordat ze überhaupt na kon denken over haar box en wat ze hier normaal altijd zou doen.
Uiteindelijk liepen we de laatste twee meter naar de box en daar zag ik uiteindelijk toch even het knopje omgaan, want in de box lag voer!!! Ik zag dat ze haar hoofd optilde en haar hals aanspande en vroeg meteen om terug met tegelijkertijd meteen een tik tegen de borst zoals die allereerste keer in de wei. Aangezien zij gezien haar houding al stresshormonen begon aan te maken kon ik niet verwachten dat zij op en minuscule vingerbeweging zou reageren, dus gaf ik de hulp op de intensiteit die zij in die staat kon begrijpen, en dat was fysiek. En omdat ze door de stress een drang naar voren kreeg vroeg ik ook niet om ho, maar meteen om achteruit om meteen alle gedachtes aan vooruit te verwijderen. Daar hebben we nog even een seconde of tien pauze genomen, toen vroeg ik haar als test om één stapje richting de box te nemen en vervolgens meteen een stapje achteruit, en dat deed ze zo super dat ze toen de box in mocht en haar voer mocht eten.

Het probleem met deze merrie was niet dat ze 850 kilo woog of een lompe koe slash ongeleid projectiel was, maar dat ze eigenaar een paardenman was die alles zoals zoveel eigenaren gewoon op de automatische piloot deed - tot hij in de bak stond, hij erop zat of er een koets achter hing. Want dan ging hij communiceren door middel van hulpen en gedrag bijsturen voordat het de fout in ging enzovoorts. Maar binnenhalen/buitenzetten ging gewoon zoals eigenlijk iedereen het doet: je loopt de wei in, klikt het touw vast, aait het paard even en loopt dan naar het hek, doet dat meteen open en dicht en het paard loopt er een beetje op eigen inzicht mee doorheen. Dan loop je naar de stal, op de automatische piloot de boxdeur open, het paard loopt op dezelfde automatische piloot erin, deur dicht en klaar. Dat hele stuk van wei tot box is er geen enkele zinvolle communicatie richting het paard geweest over hoe/wat/waarom/wanneer/hoe lang enzovoorts van gedrag. En dat gaat met brave paarden perfect, maar andere paarden vullen dat gat in de communicatie op met eigen initiatief, zoals de berm induiken of zich lostrekken. En aangezien de mens op de automatische piloot meeloopt kan hij ook pas reageren als de neus al in het gras zit of als het paard al een aanloop heeft genomen, en dan moet je verhoudingsgewijs gigantisch veel druk/agressie/stress gebruiken om dat al geëscaleerde gedrag te stoppen. En zelfs dat werkt bij veel paarden best redelijk, maar niet bij zo'n enorm slagschip, die kun je echt alleen via de hersens bereiken, en aangezien die hersens meteen dichtslaan als je echt druk gebruikt, moet je als trainer dus niet reactief trainen (paard doet iets wat ik wel/niet wil en daar reageer ik op) maar pro-actief trainen: ik vermoed dat mijn paard over 10 meter een redelijk deel van haar gezond verstand/aandacht verliest dus check ik nú: aandacht? opdrachtje? Super! Zijn we nog steeds tevreden? Mooi, dan kunnen we door!

Die hele reis kost normaal gesproken een minuut of vijf en kostte mij nu tien minuten, maar in die tien minuten had ik de hele tijd een trekpaard aan een loshangend halstertouw meelopen, want we waren gewoon zo druk bezig met over en weer communiceren dat ze gewoon geen tijd had om zich af te laten leiden door oude gewoontes en andere verleidingen.
Want op zich is dit hele verhaal nu geschreven vanuit mijn communicatie naar haar, maar zij communiceerde ook de hele tijd terug naar mij. Waar ze zich eerst niet bewust van leek, tot ik daarop reageerde. Dus als ik terug vroeg en ik begon al met een touwzwiepje en ze trok het hoofd wat bezorgd op en leunde al achteruit, dan trok ik de zwiep meteen terug, liet ik haar als beloning weer even stilstaan, en vroeg het vervolgens nog een keer, maar nu zonder touwzwiep, alleen met mijn vinger. En dan zie je zo'n automatische pilootpaard echt bijna denken: KUN JIJ MIJN GEDACHTES LEZEN??? :wow:

Een erg 'dominant' paard denkt dan trouwens: KUN JIJ MIJN GEDACHTES LEZEN????!!!

Want die voelen dat ik alles bepaal, maar omdat omdat al mijn reacties preventief zijn en de hulpen dus superlogisch en klein en dus niet stressverhogend kunnen ze er gewoon niet de vinger op leggen hoe ze hier een rangordegevecht van kunnen maken. Een beetje alsof je iets belangrijks moet bespreken met iemand die erom bekend staat dat die super dominant, erg direct, luidruchtig, onaardig, vrij lomp en bot is en makkelijk over de emoties van anderen heen walst. Dus maak je je bij de drempel alvast wat groot, je hebt bedacht wat je wilt zeggen maar vooral ook hoe, anticiperend op dat er niet geluisterd gaat worden dus je neemt je voor dat je voet bij stuk houdt, ook echt duidelijk en al met wat stemverheffing gaat praten want je laat niet over je heen lopen... En dan gaat de deur open en je gesprekspartner zegt: 'kom binnen, leuk dat je er bent! Je ziet eruit alsof je wel iets te drinken kunt gebruiken.' Hij wijst naar de zithoek en zegt 'Ga zitten, ik heb koekjes en chocolade voor bij de koffie, en die taart is voor daarna. Wil je koffie of thee? Kies vooral het smaakje dat je wilt uit de doos. Hoe gaat het? Hier is trouwens een schoteltje voor het zakje. Wil je een lepeltje om te roeren?
Dan is het heel moeilijk om je opgepompte boosheid vast te houden, want die persoon is zo vreselijk preventief de-escalerend bezig dat er niets meer is om boos op te reageren. Je zou zelfs bijna denken 'Goh, hij is in het echt zoveel aardiger dan iedereen zegt, juist ontzettend vriendelijk, helemaal niet dominant!'
En doordat hij dit alles zo aardig, correct en vriendelijk zegt, vergeet je totaal dat die persoon vanaf het moment dat je de kamer binnenkwam álles voor jou heeft lopen bepalen: zitten in díe zithoek, niet in de keuken. Je mag kiezen uit thee en koffie, andere opties krijg je niet. Er is geweldig lekker eten, gratis en speciaal voor jou, waardoor je gewoon vergeet dat hij bepaalt dat jullie eerst koekjes gaan eten en daarna pas taart. De thee mag je uit de theedoos pakken, niet in de rest van de kamer gaan lopen zoeken. En het zakje moet op het schoteltje, niet op tafel.

Dat is wat een benevolent dictator doet: hij geeft je alle keus (maar slechts uit 2 opties

), hij geeft je alleen de opties die je kunt handelen (maar wel die hij voor zichzelf uitgekozen heeft 8-)

), hij wordt niet boos als je iets fout doet (want hij heeft je het schoteltje al gegeven voordat je het theezakje op de houten tafel hebt kunnen leggen) en is zo'n attent ( = controlfreakerig) en empathisch begaafd (hij ondermijnt alle zorgen, angst en agressie door overal de emotionele lading uit te halen voordat die er überhaupt in schiet) dat je als je weer buiten staat je denkt 'wat is dit toch een geweldige baas, echt iemand die zijn werknemers echt begrijpt, en wíl begrijpen. Om pas 's avonds in bed te bedenken: fiets. Eigenlijk heb ik niets voor elkaar gekregen waar ik eigenlijk voor kwam.

Dus dat is dan balen (dat gevoel hebben die echt dominante paarden tijdens die eerste clickertraining volgens mij ook), maar als je er een nachtje over geslapen hebt, dan denk je: maar hij was zo aardig en begripsvol en geinteresseerd, ik wip vandaag gewoon nog eventjes langs en vertel hem dan even wat ik nog wilde zeggen, want dat kan nu gewoon, we zijn nu gewoon vrienden, ik hoef me niet groot te maken of op te pompen want zo zijn wij niet.

En aangezien paarden dat benevolent dictatorschap echt superfijn vinden als basis, geef ik ze dat ook elke dag weer, elk paard haal ik op de manier hierboven uit de wei, ook als het mijn eigen paard is die ik al tienduizend keer uit de wei heb gehaald. We hoeven natuurlijk veel minder stil te staan en in te checken en dat gaat dan natuurlijk gepaard met voedselbeloningen want dat is zo leuk,

en dat wordt uiteindelijk meer een spel van wie ziet wat de ander denkt dan controle, want dat is wat paarden werkelijk willen (en zeker als je met pressure release werkt): niet dat je op hun gedrag reageert, maar dat je hun gedachtes leest.

**Geplaatst**: 13-06-19 14:05

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Geplaatst: 13-06-19 14:05

Het zijn hele kluiven tekst maar wel interessant

Hier gaat het met het staatsgevaarlijke trekpaard nog steeds super. We hebben wel eens een momentje dat ze dreigt te bijten of echt even zuur doet maar verder is ze vreselijk relaxed. Ben zelfs daadwerkelijk bezig met het begin van sturen en rondjes om mij heen lopen. Heel langzaam richting inrijden werken. Maandag eens een stukje over de weg gewandeld, dat was minder grappig met een trekpaard wat in principe niet verkeersmak is gemaakt op een handvol wandelingen als veulen na, maar ze is wel bij me gebleven en niet zuur geworden +:)+

**Geplaatst**: 15-06-19 11:13

Geplaatst: 15-06-19 11:13

Wat fijn Azmay! Toch stapjes vooruit, lijkt me echt niet makkelijk maar ze zijn er wel!

En wat xyzutu2 zegt dus 8-)

Werkt hier trouwens ook zo, ik heb grasduikers... tenzij ik 100% connectie heb en dan lopen ze met een los touwtje (of zelfs letterlijk los) mee over het gras. Maar het moet wel echt 100% zijn, één kleine afleiding en ze weten wel wat te doen... Soms zou ik wel eens paarden willen die het met 90% ook ok vinden, maar langs de andere kant: als dat het ergste is wat ze doen..

Gewoon een taak voor mij om constant bewust met hen bezig te zijn en te communiceren en te aanvaarden dat ze hun eigen weg zoeken als ik dat even niet kan/doe.

**Geplaatst**: 16-06-19 14:41

Geplaatst: 16-06-19 14:41

Mooi verhaal Yxzyutu2!

Ik ga me maar eens inschrijven voor de website. Ik ben benieuwd!

**Geplaatst**: 25-06-19 17:55

Geplaatst: 25-06-19 17:55

Heel leuk programma dit! Echt wel vrij goed uitgewerkt ook, kijkt lekker weg, prettige personen om naar te luisteren ook +:)+

Ik heb nu alleen nog het hele despooking programma gekeken, ik had even een reminder nodig om veel langzamer te gaan. Heeft goed gewerkt

Valt mij vnl op dat ik alles vanuit beweging doe bij stress en heb weer even wat leuke reminders over kalmerende oefeningen in stilstand die ook (of zelfs beter) werken.

**Geplaatst**: 26-06-19 10:43

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Geplaatst: 26-06-19 10:43

Ah super, fijn om te lezen! Het is inderdaad ook fijn om af en toe eens te zien hoe het ook kan, of wat je zelf wel eens vergeet of gewoon wat inspiratie opdoen

**Geplaatst**: 26-06-19 13:39

Geplaatst: 26-06-19 13:39

Ze hebben er echt een horsemanship programma van gemaakt, met een goede opbouw. Veel informatie beschikbaar ook, t'is lekker uitgebreid

Ook vooral naar "echte" situaties trainen, niet alleen maar in de bak wat kunstjes doen (maar niet buiten de bak kunnen werken, want dan doet paard het niet).

Ik gebruik R+ zelf wel voor specifieke dingen en ondersteuning, maar ben in het verleden altijd afgeknapt op R+ trainers en dan is het heel makkelijk om terug te vallen op R- programma's (want bekend, niet omdat daar niet allerlei vreselijke trainers bij zitten). Deze dames hebben echt een plan en een visie, heel leuk!

Ze zijn trouwens ook erg open-minded, niet anti-van-alles, dat is ook wel prettig luisteren.

**Geplaatst**: 26-06-19 14:17

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Geplaatst: 26-06-19 14:17

Mooie beschrijving

Precies zoals ik het inderdaad ook zie en aanvoel. Een manier om samen met je paard te werken maar heel open en met enorm veel manieren en mogelijkheden. Daarnaast gericht op de 'gewone' dingen en niet wat kunstjes leren zonder rekening te houden met de emoties en de basis. Je kan er echt wat mee zeg maar, er is véél verbeterd in de band met mijn pony's sinds ik de handvaten van hun ben gaan gebruiken.

**Geplaatst**: 26-06-19 17:41

Geplaatst: 26-06-19 17:41

Ik vind het betrekken van die systemen gebaseerd op neuroscience erg goed en vooral de focus op separation anxiety echt heel goed. Dat zie je niet terug in heel veel training.

Ik zit nu toevallig met een paard die helemaal de weg kwijt is (letterlijk

) na verhuizing, dus dat spreekt me heel erg aan.

Hebben jullie ook de ervaring dat je juist soms met je eigen paard even inspiratie moet hebben om iets op een andere manier dan normaal aan te pakken? Omdat je soms vastzit in een "zo was je vroeger" of "dit hielp altijd goed" en je vergeet gewoon te kijken naar het paard dat op dat moment voor je staat en ander dingen te blijven proberen, ook al hielp dat misschien twee jaar geleden helemaal niet? Dat is natuurlijk helemaal geen reden dat het nu op dit punt in de training niet prima zou kunnen werken.

Voorbeeld: mijn paard is vrij extrovert, dus het hele treshold verhaal pakte ik aan met teruglopen en/of bewegingen (achteruit, achterhand/voorhand draaien) op die plek tot ontspanning en dan belonen. Omdat ze in het verleden wat meer explosief reageerde op schrikken en ik haar dus liever in beweging hield. Op het punt waar we nu zijn, werkt gewoon stilstaan en paar keer handtarget prima en maak ik haar eigenlijk zelf meer onrustig door allerlei bewegingen te vragen

**Geplaatst**: 27-06-19 11:21

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Geplaatst: 27-06-19 11:21

Mooi is dat hé, die wetenschappelijke benadering en het emotie-systeem. Heb er al heel veel aan gehad en het maakt heel veel dingen duidelijk en makkelijker begrijpbaar

Als je een eigen paard langer hebt raak je inderdaad vaak vastgeroest, dat merk ik ook. Maar ik vind het nog wel moeilijk om te schakelen en eens iets anders te proberen, of er net op een andere manier mee om te gaan. Helpt ook niet mee dat ik een paard heb met nogal wisselende emoties, je weet nooit wat je aantreft. Je zou dan denken dat je heel goed kan schakelen, maar ik merk dat ik juist sneller dichtklap en niks meer doe/durf doen uit schrik dingen erger te maken.

Dat laatste herken ik ook

Vaak denk je als een paard het moeilijk heeft en gaat bewegen dat het bewegen ook de oplossing is, maar merk hier dat dit doorgaans dingen alleen maar erger maakt. Ik bereik veel meer met even pas op de plaats, even focus op mijzelf (inderdaad handtarget) en dan van daaruit weer rustig een stapje verder/opnieuw beginnen. Dat werkt veel beter dan maar in die beweging blijven want 'van bewegen worden ze rustig'. Nu is dit hier wel iets wat altijd al zo geweest is, heb ook heel introverte paarden dus veel rustmomenten nodig ed. Dat is dan misschien wel anders, heb nog nooit met een extrovert paard gewerkt dus daar geen ervaring mee.

Moet wel zeggen dat ik een tijdje terug een prachtig compliment heb gehad van mensen op stal, kwam helemaal uit het niets maar het ging erover dat mijn paarden altijd zo fijn rustig zijn en zich zo goed gedragen en dat dit ook juist een kracht is (in tegenstelling tot wat ik altijd denk, dat we niks doen en niks kunnen terwijl de rest allemaal dressuur rijdt of springt alsof het niks is ... ). Toch wel eens leuk om te horen, want ookal lijkt het misschien niet zo, heb er toch werk aan gehad

**Geplaatst**: 02-07-19 22:09

Geplaatst: 02-07-19 22:09

Superleuk clickerkamp $*\o/*$

Wil je meer weten? Kijk dan op de site; https://www.ingeteblick.be/shop/horseboostcamp2019/
of https://www.facebook.com/events/847191765636228/

Afbeelding

Laatst bijgewerkt door Odi op 02-07-19 22:13, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 02-07-19 22:12

Geplaatst: 02-07-19 22:12

Odi schreef:
Superleuk clickerkamp $*\o/*$

[ [url=m/nl4Z6S.jpg]Afbeelding[/url] ]

Jammer dat het zo ver weg is

**Geplaatst**: 02-07-19 22:19

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Geplaatst: 02-07-19 22:19

Mocht je interesse hebben, er zijn ook een aantal plaatsen beschikbaar voor toeschouwers.

**Geplaatst**: 03-07-19 07:12

Geplaatst: 03-07-19 07:12

Ik heb er een paar jaar geleden aan meegedaan, was echt superleuk. Ik zou dit jaar weer gaan als ik niet hoogzwanger was :')

Mijn paarden vonden het ook heel leuk. Lekker een weekendje spelen.

**Geplaatst**: 03-07-19 07:22

Geplaatst: 03-07-19 07:22

sanne83 schreef:
Ik gebruik R+ zelf wel voor specifieke dingen en ondersteuning, maar ben in het verleden altijd afgeknapt op R+ trainers en dan is het heel makkelijk om terug te vallen op R- programma's (want bekend, niet omdat daar niet allerlei vreselijke trainers bij zitten). Deze dames hebben echt een plan en een visie, heel leuk!

Sanne: Ben wel benieuwd waarop je afknapte op r+ trainers die je hebt ontmoet.
Geheel vrijblijvend of je daar wat over kwijt wilt natuurlijk.

**Geplaatst**: 03-07-19 12:45

Geplaatst: 03-07-19 12:45

R- en R+ zijn naar mijn idee alleen maar manieren van belonen. Goede training hangt van zoveel componenten aan elkaar. De manieren van belonen zijn vaak gekoppeld aan een manier van trainen, wat naar mijn idee ook niet perse hoeft? R+ wordt bijvoorbeeld heel vaak meer met free-shapen gedaan, terwijl ik dat niet de beste methode vind om heel veel aan te leren. Daarom vond ik het verhaal van xyzutu zo grappig over haar clicker-dictatorschap

, die manier van werken zie je dan weer vaker bij R- methodes, maar waarom zou je dat niet met R+ kunnen doen?

Training is een heel proces en ik hou van trainers die een idee hebben van het hele proces wat ze willen doorlopen. Waarom doe je wat, waar gaat het heen, hoe bouw je iets op?

R+ trainers zijn vaak meer vrijheidsdressuurtrainers? Veel afgebakende kunstjes, maar verder geen echt plan? Als ik dan een angstig of ongecontroleerd paard zie, ben ik al snel niet meer geïnteresseerd.

Waarschijnlijk heeft het dan meer te maken met dat je al bekend bent met een bepaalde manier van werken. Ik heb al een heel plan en strategie binnen mijn R- manier van werken, dus als ik dan een R+ trainer zag, dan moest ik wel het idee hebben dat het iets toe voegde en dat was vaak niet zo.

Ik zie van beide manieren van werken positieve en negatieve punten (die ook helemaal niet beperkt zijn tot alleen het mini-stukje van beloning), dus ik probeer bij alles te bedenken wat ik positief vind en wat ik negatief vind en hoe ik dat kan inpassen in mijn training.

Op de connection-site stond een voorbeeld van paard laten wennen aan een zeil met R+ en R-, was een goed vergelijk waar eigenlijk op beide iets aan te merken was. Het onderscheid was namelijk helemaal niet alleen R+ vs R-, maar het ene was met halster, het andere zonder. Het ene was volledig freeshapend, het andere was specifiek vragend. Het ene was met over grenzen duwen, het andere niet.

**Geplaatst**: 03-07-19 14:15

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Geplaatst: 03-07-19 14:15

sanne83 wat is voor jou een voorbeeld van R-?

In alle trainingsvormen heb je stromingen en voorkeuren van trainers zo ook bij clickertrainers.
Zelf ben ik geen voorstander om teveel met freeshaping aan te leren. Soms zie je onzekerheid bij paarden ontstaan, weten niet meer of ze iets uit moeten proberen of even lekker rustig stil mogen staan.
Het grappige is, de meeste clickertrainers die ik ken, doen niet aan vrijheidsdressuur.
Ben het met je eens als je begint met trainen dat je een plan moet hebben. In mijn begin periode heb ik hele trainingsplannen geschreven. Welk woord gebruik ik waarvoor, wat doe ik met mij lichaam, waar sta ik? Hoe maak ik de oefening ingewikkelder hoe maak ik de oefening langer? Hoe koppel ik verschillende gedragingen aan elkaar?

**Geplaatst**: 03-07-19 14:44

Geplaatst: 03-07-19 14:44

De meeste trainers/mensen die ik ken die werken volgens +R met een clicker doen niet aan vrijheidsdressuur.

En de meest bekende vrijheidsdressuurtrainers werken weer via -r aangevuld met een snoepje. Maar de bewegingsreden van een paard is vaak toch -R bekrachtigt.

**Geplaatst**: 03-07-19 15:22

Geplaatst: 03-07-19 15:22

De meeste horsemanship mensen werken vnl met R-, Parelli, Warwick Shiller, Tristan Tucker, Buck Brannaman, Martin Black, maar ook Andrew Mclean (equitation science) bijvoorbeeld.

Ik ben de afgelopen jaren niet meer echt zoekende geweest, dus ik ben er op dit moment niet echt in thuis qua trainers. Het is altijd vrij persoonlijk denk ik, of een trainer je interesse kan wekken of misschien iets interessants laat zien waardoor je je gaat verdiepen in iemands methode. Ik ken weinig voorbeelden van programma's die meer R+ georiënteerd zijn, maar misschien heb ik gewoon niet goed genoeg gezocht hoor!
Of misschien ben ik wel één keer heel erg afgeknapt op iemand die verder echt een briljante trainer is!

Met vrijheidsdressuur bedoel ik eigenlijk vooral dat R+ heel makkelijk is voor afgebakende bewegingen met een duidelijk einde en ik denk dat heel veel mensen het ernaast gebruiken, omdat ze het voor rijden te ingewikkeld vinden.

**Geplaatst**: 03-07-19 15:49

Geplaatst: 03-07-19 15:49

sanne83 schreef:
[..]Met vrijheidsdressuur bedoel ik eigenlijk vooral dat R+ heel makkelijk is voor afgebakende bewegingen met een duidelijk einde en ik denk dat heel veel mensen het ernaast gebruiken, omdat ze het voor rijden te ingewikkeld vinden.

Ik ken ondertusen wel een aantal mensen dat heel bewust met positieve bekrachtiging werken. En de meeste rijden eigenlijk weinig omdat vanwege consent en omdat de doelen veranderen. Toen ik met +R begon wilde ik die van mij ook heel bewust +R opleiden o.a. rijden. Maar hoe langer ik bezig ben, hoe minder belangrijk het rijden word. Ik merk dat ik erg gericht ben op de emotie erachter en dat we samen genieten. En zo zit ik er af en toe op, als ik daar consent voor krijg, maar ben ook nog met 100-en-1 dingen bezig vanaf de grond.

Ik heb eerder ook Parelli gedaan voor een periode. En daar ben je toch vooral bezig om het paard 'braaf' te maken. Dus eentje die braaf op de (zo licht mogelijke) hulpen reageert etc. En bij positieve bekrachtiging (voornamelijk gericht op emoties) is dat 'braaf' zijn niet meer van toepassing. Het gaat erom dat het het óók leuk is voor het paard en dat de emotie klopt. Dus niet heel boos/jagend het mens volgen, of wel wachten maar daarbij spanning opbouwen bijvoorbeeld. Tenminste, zo ervaar ik het en een groep mensen die ik ken/volg/bezig zie