Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-04-19 16:06

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Geplaatst: 25-04-19 16:06

Wat een fantastisch filmpje met die trekker, [***]! Heerlijk als paarden zo rustig zijn. Verder kan ik weinig aan het topic toevoegen omdat ik veel minder weet en ervaring heb dan jullie.

Ik vind het wel heel fijn om mee te lezen en te leren, dank jullie wel!

**Geplaatst**: 26-04-19 11:47

Geplaatst: 26-04-19 11:47

Ik lees nog steeds rustig mee, wilde nog niet te veel mee praten maar ben er nu wel klaar voor denk ik. Ben onwijs blij dat ik dit topic tegen kwam want het was de laatste push die ik nodig had om mijn methodes om te gooien.

Trekpaard had vandaag een echte mijlpaal. Ze kwam daadwerkelijk met oortjes erop op me af lopen in de wei en liep achter me aan toen ik weer ging. Ze moest in het begin echt even leren om brokjes niet van mijn hand te smijten met die mega lippen of mijn hele hand tussen haar tanden te pakken en dat was een beetje akelig met een bijter moet ik zeggen.
Nu beloon ik heel veel voor de "try", en ik clicker veel op haar blik. Ze is van nature vreselijk nieuwsgierig en ondernemend en ik probeer wat trucjes aan te leren. Ineens heb ik een paard wat werkbaar is in plaats van een beest wat me met oren in de nek en ontblote tanden de stal uit probeert te werken $*\o/*$

We hebben nog een lange weg te gaan, ze is zeker nog niet betrouwbaar, maar ik ben oprecht erg blij met dit verschil in relatief korte tijd.

**Geplaatst**: 26-04-19 11:53

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Geplaatst: 26-04-19 11:53

Bedankt Pauline2cv

Gekke is dat hij helemaal niet zo rustig is, moest ik dat ding op straat tegengekomen zijn had ik waarschijnlijk problemen gehad ... hoewel dat op zich ook wel meevalt, zeker als we plaats hebben om even te staan wachten. Maar toch, heb al wel andere situaties meegemaakt zeg maar, wat voor mij zijn reactie nu heel gek maakt. Dus of hij zit echt in "zomermodus" of het ligt echt aan mij

Wat een leuke post Azmay! Heel fijn dat je nu ook een weg gevonden hebt tot fijn en vrolijk werken. Zeker met zo'n paard, en dan ook nog eens zo'n formaat, is het vaak niet simpel. Maar je hebt een ingang en jullie zijn er beiden blij mee dus ga zo verder!

**Geplaatst**: 29-04-19 20:00

Geplaatst: 29-04-19 20:00

Vandaag na een week nog eens naar de pony's geweest, ik schaam mij diep

Ik had vanalles verwacht aan te treffen maar niet de vrolijke pony die daar stond :')

Blijkbaar zit hij echt in zomer-modus, hahaha. Had zelfs het idee dat hij een stuk minder opgeblazen ed was dan ervoor, hoewel er wel nog wat gas vrijkwam bij het rollen.

Na het rollen heeft hij even zijn gekke 5 minuten gehad, het reageren op alles en iedereen rond hem heeft hij toch nog niet verleerd dus dat hoort niet bij de winter-modus blijkbaar. Daarna wilde hij niet echt wat doen in de longeerpiste, behalve "pas" maar toen ik dat 3x had gevraagd was hij dat ook beu. Gekeken of hij het halster aan wilde en daar ging hij gretig op in, dan met hem naar de buitenpiste gegaan. Hij was wakker en stapte vlot door. Eénmaal in de buitenpiste was alles weg en hebben we vanalles gedaan maar niks concreets. Het wilde niet. Kon totaal geen afstand van mij houden en het voelde gewoon heel raar. Toen dacht ik "als hij geen afstand van mij kan houden, dan neem ik afstand van hem" en ben gaan langelijnen. Was een tijdje geleden en de eerste 20m ging wat aarzelend, maar daarna was hij vertrokken en deed erg zijn best. Ook kleine stukjes gedraafd maar dat ging wat minder, ik kan niet zo goed volgen en op de cirkel ging hem niet vandaag. Hij had wel énorm last van zijn headshaking dus heb niet echt doorgevraagd. Daarna even stukje het veld in gegaan en daar had ik weer compleet een andere pony. Nog even laten grazen, lekker geborsteld (vond hij ook weer heerlijk) en weer klaar.

Heel gekke ervaring weer, maar heb wel het idee dat de pony veel begeleiding en duidelijkheid nodig heeft. Als jij precies zegt waar hij moet lopen en in welk tempo lijkt hij dat allemaal prima te vinden, laat je hem meer vrijer zeg maar dan raakt hij precies de weg kwijt en wordt daardoor onzeker? Want met wandelen bepaal ik meer dan dat ik in de buitenpiste deed, totdat ik er achter ging lopen, toen bepaalde ik ook meer. Even om te onthouden.

Wel weer het verschil ontdekt tussen beide pony's. Met allebei dus een week niks gedaan en met [***] is het weer helemaal kijken en proberen en zien hoe en wat. Terwijl bij [***] (die overigens intussen ook hooikoortsmedicatie krijgt en sindsdien niet meer benauwd is ..) je de eerste paar passen even weer moet laten zien hoe het werkt en die vanaf dan weer zijn stinkende best voor je doet. Zo'n pony waarmee je niks oefent, maar die alles kan. Vandaag in de longeerpiste heeft hij rond mij gestapt en gedraafd alsof we elke dag in liberty op de (kleine) cirkel werken, je weet wel, die mooie video's waar het paard rond de persoon heen cirkelt en op elke kleine aanwijzing reageert .. Dat deed [***] zomaar even, net als halthouden en achterwaarts gaan alsof het niks was. Heerlijk beest is het toch ook

**Geplaatst**: 29-04-19 20:06

Geplaatst: 29-04-19 20:06

Sommige paarden vinden het ook gewoon fijn precies te horen wat ze moeten doen, zo heb ik er ook een gehad. Die vond het helemaal fijn als ik maar gewoon duidelijk liet weten wat ik wilde. Eigen initiatief had die ook eigenlijk niet.
Is ook gewoon zoeken, lijkt erop dat je dat best af gaat zo [***]

En wat een gaaf moment met Boke, lijkt me heerlijk

**Geplaatst**: 05-05-19 10:49

Geplaatst: 05-05-19 10:49

Even weer een inhoudelijke vraag: hoe om te gaan met een paard wat zich maar op 1 ding tegelijk kan concentreren?

Heb het idee dat steeds meer duidelijk begint te worden waar de kern van ons probleem zit, namelijk dat de pony in kwestie met weinig tegelijk om kan gaan. Als alles rustig en vredevol is en ik vraag één (simpel) ding dan gaat alles prima, maar zodra er dingen in de omgeving gebeuren, er veel te zien is (door de omgeving of bv. door veel obstakels de in de piste liggen) of de oefeningen worden moeilijker/complexer dan krijgt hij precies kortsluiting. En kortsluiting is nooit goed

Vorige woensdag een buitenrit gedaan (jaja). Een kleintje, maar toch een echte buitenrit. Meteen van in het begin erop en zelfs 2 stukken draf gedaan. Eens geprobeerd om hem veel meer te begeleiden, dus teugels in contact en proberen te voelen dat we een constant tempo bleven houden, anders aanmoedigen (en uiteraard tussendoor ook belonen). Helpt mij ook om mij meer op de pony te concentreren en minder op de omgeving, hoewel ik toch alles gezien en gehoord blijf hebben.

In ieder geval ging hij voor zijn doen best goed, had wel enorm last van het schudden maar hij ging er niet minder om lopen dus nam het er maar bij. Ben er nog steeds niet uit of hij daar echt last van heeft of dat het gewoon vervelend is maar hij toch liever buiten loopt dan in de piste zeg maar. Op een bepaald moment toen we een pad op draaide was hij daar: dé plastic zak. Hij lag daar, vol met vanalles en wat plastic flessen die er uit waren gerold. En als er iets NIET hoort op een bospad is het dat wel ... Heeft hij volledig gelijk in overigens, maar zijn reactie is gewoonweg hilarisch. Alsof hij nog nooit in zijn leven iets van plastic gezien heeft. Heel typisch dan ook weer. Maar verder eigenlijk geen probleem, gewoon hem even zijn opgeblazen, snurkende zelf laten zijn, even een paar seconden tijd geven en dan een stapje richting 'het ding' vragen. Wanneer dicht genoeg vragen om te touchen, wat hij dan gretig doet, om vervolgens zich een ongeluk te schrikken omdat je clickt en wil belonen :')

Maar wat mij opviel op zo'n moment is dat er echt niks anders moet gebeuren. Dat met die plastic zak is op zich geen probleem, maar zou er dan een wandelaar/fietser voorbij komen of iets anders in de omgeving gebeuren zou hij dat compleet niet meekrijgen en dan echt schrikken (en dan zijn typische wegren-actie doen). En zo zie/voel ik wel meer momenten, naast dus de moeilijkheden die we hebben om dingen op te bouwen. Ben wel eens benieuwd hoe jullie erover denken/wat jullie ervaringen zijn.

Overigens toen we bijna terug waren nog even laten grazen (bleef in het zadel zitten) om vervolgens richting stal te gaan. Dan passeren we de nieuwe buitenpiste, waar we nog maar weinig successen hebben beleefd. Maar [***] was vastbesloten: we zouden de piste in gaan. Waarom weet ik niet, maar hij wilde gaan dus wie ben ik om te zeggen dat het niet kan 8-)

Hij wilde ook al in het heengaan, maar toen waren er mensen aan het rijden en de poort was dicht dus niet zo handig. Nu was de piste leeg en de poort open dus waarom niet. Hem beloond toen we binnen stonden en toen ging hij resoluut naar de hoek waar hij de vorige keren zich telkens rotschrok, alsof hij wilde zeggen "ik kan het wel hoor, ik kan mij beheersen". Uiteraard heeft hij daar een mega-beloning gehad en zijn we rustig terug gestapt naar buiten en naar de stal. Gek moment, maar wel weer zo lief. Hij probeert het wel, maar we begrijpen elkaar niet altijd even goed denk ik...

**Geplaatst**: 07-05-19 20:09

Geplaatst: 07-05-19 20:09

Goede vraag [***]!
ik denk dat het antwoord wat lastiger is. Je hebt bijvoorbeeld mensen met autisme - die ook niet zo goed tegen veel prikkels tegelijk kunnen - die dan een geluidsdichte koptelefoon dragen. Want minder geluid = minder prikkels. Maar of er écht een oplossing is voor (mens of) dier weet ik eigenlijk niet. Genieten van de momenten waarop het wél goed gaat, en trainen naar een rustpunt voor als het even te veel wordt. Bijvoorbeeld een target o.i.d. Of als de oefeningen teveel worden, tussen de oefeningen pauzes inlassen (bv. Elke 5 minuten heel eventjes rust, doe ik ook altijd) of echt onstpanningsoefeningen. Zodat hij de spanning (leert en) kan afvloeien op een fijne manier.

Wel fijn dat jullie samen een buitenritje hadden gedaan en dat hij je toch even kwam vertellen dat hij wél stoer was! {:}

Hoe gaat het met de rest? Iemand nog leuke/interessante of bijzondere dingen meegemaakt/getraind?

Hier heb ik even een tijdje wat minder gedaan met Dex. Hij liep even niet 100% (gelukkig weer verbeterd), we waren de wei aan het opbouwen en ik merkte dat ik even minder behoefte had. Dex was zó bezig met het gras naast de bak, dat ik daar geen 'strijd' van wilde maken. Maar toen ik voor de grap eens m'n clicker de wei innam, bleek hij daar wél heel graag te willen trainen. Als het gras achter een draadje staat is het natuurlijk véél bijzonderder dan wanneer je gras onder je voeten hebt staan, aldus Dex :Y)

De ontspanningsoefening gaat nu héél makkelijk. Soms heb ik zelfs een te ontspannen paard die alleen maar tegen me aan wilt slapen en dan moet ik er echt weer energie in praten/bewegen :')

. Daarnaast werken nu aan het wijken van z'n kont/schouder naar me toe. Handig met inparkeren en bewust worden van z'n lichaam. Dat hij dus echt een pasje met z'n voorbenen naar me toedraait, ipv z'n hele lichaam naar me gooit. Leuk om hem zo te zien nadenken!

Ook we zijn veel bezig met de balansmat. Dex vindt het best lastig erop te stappen als de mat wat hoger opgevouwen is, en daar zie je soms wat twijfel. Maar het gaat met steeds meer enthousiasme en vandaag viel hij zelfs in slaap op de mat. En of ik hem even wilde kriebelen. Dat was toch wel het aller-aller-aller-belangrijkste volgens Dex. Dus we knuffelen/kriebelen wat af. Waar hij aanrakingen eerst spannend vond, heeft hij nu wel ontdekt dat mijn vingers ontzettend goed kunnen kriebelen en daar is hij nu groot fan van. En ik geniet daar echt ontzettend van. Hij is zoveel opener!

Afbeelding

**Geplaatst**: 10-05-19 12:32

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Geplaatst: 10-05-19 12:32

Leuke berichten hier weer allemaal! Ik heb les gehad van Janneke, zo leuk, leerzaam en motiverend om iemand te hebben die meedenkt!

**Geplaatst**: 10-05-19 13:17

Geplaatst: 10-05-19 13:17

Dank je freetorun, het blijft inderdaad zoeken en ik blijf het moeilijk vinden om er mee om te gaan. Vooral omdat hij ook zo wisselend kan zijn in de dingen die hij wil doen, of hoe hij op dingen reageert. Het is altijd een beetje een raar paard geweest, haha. Maar hij heeft ook zijn goede momenten en hij probeert echt wel, het lukt alleen niet altijd zo.

Voorlopig klooien we maar wat aan, heb de lange lijnen nog eens uit de kast gehaald en dat vindt hij wel leuk om te doen, in stap dan toch. Maar ook in stap kan je al veel bereiken en verschillende dingen doen dus daar houden we ons voorlopig mee bezig als we niet naar buiten kunnen. Gekke is dan dat hij de ene keer bij de opwarming (dan loop ik gewoon even naast hem) niet anders doet dan uit zichzelf gaan draven en maar blijven gaan, hij lijkt er dan geen genoeg van te krijgen en dan denk ik 'wauw, ziet hem lopen'. We hebben zelfs gegaloppeerd omdat ik aan het denken was of hij dat ook zou willen doen en hij op die gedachte al ging... En de keer erna krijg ik er met moeite 3 passen draf uit met een hoofd van 'allé dan, als je het echt wil...'. Zelfde weersomstandigheden, zelfde plaats, zelfde opbouw. Ligt het dan aan het feit dat hij het allemaal gedaan heeft en ik in mijn hoofd zit met 'ah, kan hij best' en dat hij daar dan op dichtklapt? Geen idee. Maar opbouwen is op die manier wel moeilijk.

Haha, een te ontspannen paard.. alles is altijd een balans

Maar klinkt wel goed allemaal!

Klinkt goed Visitor! Fijn dat je op die manier weer inspiratie en motivatie erbij krijgt

**Geplaatst**: 17-05-19 19:58

Geplaatst: 17-05-19 19:58

'Als je zorgt dat je baas achter je gaat lopen moet je nergens meer van schrikken want als er dan wat achter je gebeurt wordt je baas sowieso als eerste opgegeten' :)*

[***]-logica :')

Maar ik vind het prima als we op die manier lekker ontspannen naar buiten kunnen. Zowel gisteren als vandaag een rondje gedaan met de lange lijnen en er zijn diverse dingen gebeurd waarvan ik dacht 'nou..' (en zelfs eens een raar geluid waarvoor zelfs ik tijd nodig had om te beseffen wat het eigenlijk was..) en hij reageerde gewoon compleet nergens op, alsof hij iets had van 'jij regelt het daarachter wel hé, dan hou ik het hier voor in de gaten'. Is eigenlijk heerlijk wandelen zo!

Ook bezig met nieuwe afspraken rondom het gras-gebeuren als we aan het wandelen zijn. Gisteren even zeer consequent geweest en vandaag heeft hij nog 2 pogingen gedaan waarbij dezelfde reactie kwam en daarna heeft hij geen gras meer aangeraakt, zelfs een pad waar hij er letterlijk over liep aan een losse teugel en de verleiding kon weerstaan! Uiteraard heeft hij daar grote beloningen voor gehad, en hoop dat we vanaf nu op die voet verder kunnen want dat is veel aangenamer.

Het is trouwens wel een ontzettende slimme pony. De nieuwe manier om het aan te pakken houd in dat ik mij niet meer richt op zijn hoofd maar op zijn kont, aangezien ik er achter loop. Het is niet R+ maar er is even geen andere keuze, idee is dat zodra hij wil duiken hij naar voren moet en dan is dat dus moeilijker (of als het toch al gelukt is kan je niet blijven eten). Na een paar keer ging hij uit zichzelf al draven en probeerde in de draf het gras mee te nemen, alsof hij dacht dat hij mij dan te snel af zou zijn ofzo, haha. Ook gaat hij op straat, net op een stuk waar gras langs de kant staat, in het midden van de weg lopen. Immers stuur ik hem dan naar rechts en [***] houdt van extremen dus naar rechts betekent zowat 90° naar rechts en dan kom je toch niet toevallig net bij dat gras uit zeker? :)*

Spijtig voor hem heb ik ook dat intussen door en stuur ik dus veel rustiger waarbij ik meteen links ook eraan hou (is ook makkelijker met de lange lijnen natuurlijk). Denk dat hij wel baalde dat het allemaal niet meer werkte, hahaha, maar had toch ook het idee dat hij wel blij was met een vrolijk baasje en veel snoep onderweg, hoop dat dat het toch een beetje goedmaakt...

Hoe gaat het bij jullie?

**Geplaatst**: 17-05-19 20:05

Geplaatst: 17-05-19 20:05

Paarden hebben soms echt een handleiding, heel grappig dat gras achter een draadje lekkerder is en dat achter iemand lopen wel gaat _O-

Ik zat er vorige week helemaal doorheen, de week ervoor hadden we echt nergens problemen mee en was ze behoorlijk gemoedelijk. Ik verlies haar geen seconde uit het oog en zorg dat ik altijd weg kan maar ze deed flink haar best.
Vorige week moest ik dood

Halster om doen ging al niet want zodra ik de wei in liep wilde ze me meppen of bijten en ze had daadwerkelijk bijna mijn gezicht te pakken met haar grote smoel, doodeng. $:\$

Maandag stond mijn hoofd er echt niet naar dus niet geweest, donderdag was ze ineens weer semi-meegaand en konden er zelfs wat simpele trucjes vanaf.
Hoop dat ik dit paard ooit nog doorgrond

**Geplaatst**: 19-05-19 21:12

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Geplaatst: 19-05-19 21:12

Hoi, ik heb het clickeren even wat losgelaten momenteel en ben nu wat meer bezig met een band opbouwen zonder voer . Dit vooral na het zien van de video's van Rachel over Pansepp : https://connectiontraining.com/the-way- ... ng-system/
de link tot de andere systemen staan hier ook onder. Erg interessant, vooral het feit dat door triggeren van het seeking system er ook snel 'arousal' kan ontstaan, en dat was inderdaad iets wat bij mijn paardje gebeurde. Ondertussen had ik gelezen over Warwick Schiller en die heeft ook veel interessante info, wat op dit moment beter bij mijn situatie past. Deze paardenman was voorheen nogal strikt maar heeft nu een andere manier van werken met paarden, waarbij hij zich meer richt op wat een paard aangeeft. Dus ik ben op dit moment niet meer zo actief met CT, maar werk zeker nog wel met voerbeloningen, maar net even anders, staat niet meer op de voorgrond. Paard is hierdoor rustiger en relaxter. Iedereen verder veel succes gewenst met de training, ik heb zeker weer veel geleerd van Connectiontraining, maar ben nu even afgemeld daar, want ik kan niet alles tegelijk volgen

**Geplaatst**: 19-05-19 22:10

Geplaatst: 19-05-19 22:10

Fijn dat de puzzelstukjes steeds iets meer op hun plaats lijkten te vallen [***]!

Azmay, klinkt als een gevaarlijke situatie! Weet je wat het veroorzaakt? En hoe gaat het nu?

Keunen, succes met je nieuwe plan van aanpak! Ik denk dat veel clickertrainers (over)arousel tegen komen. Hier werkte ontspanningsoefeningen heel erg fijn, maar er zijn natuurlijk meerdere wegen naar Rome! :-)

Hier hebben we een periode rustig aan gedaan. Ik limiteerde me vooral tot wat kriebels in de wei, en voor de rest heb ik weinig gedaan. Afgelopen donderdag weer les gehad, en dat was érg fijn. Ik had (en heb) soms een beetje moeite met de mate van autonomie. Wanneer is het genoeg? Te weinig? Te veel? Zo werk ik het liefst in vrijheid, met de draad naar de wei én paddock open. Toegang tot gras/hooi en vriendjes zo beschikbaar. Maar daarmee maakte ik het soms best lastig. Want als hij besloot 'nee' te zeggen tegen een training, had hij alles wat hij leuk vond. Ik ging dan vaak in de wei kriebelen, hij kon tussendoor grazen en bij vriendjes staan. En hier en daar in de wei clickerde ik ook nog wat. Waarom zou hij dan überhaupt iets anders willen? Veel te leuk zo! En als ik dan een 'nee' kreeg, demotiveerde mij dat weer ontzettend. Een soort van vicieuze cirkel :')

Anyway, m'n instructrice heeft me daar dus wat inzicht in gegeven. En we hebben van de week voor het eerst aan een lijn gewerkt. Niet om Dex mee te trekken, maar iets van focus aan te geven. Het werkt. Zo zet ik nog standaard een bak hooi neer, maar soms wel even het draadje naar de wei gesloten. En dan zetten we opeens weer hele mooie stappen vooruit! Het blijft natuurlijk puzzelen. Eten is voor Dex verder geen trigger, of we nu op het gras of naast de hooibak trainen, hij heeft niet de behoefte constant te eten o.i.d.

We zijn nu bezig om heel systematisch het erf vertrouwd te maken zodat we straks weer lekker ontspannen wandelingetjes kunnen maken. Op het erf staan kippen en (waak)ganzen. En die zijn toch best spannend. Dus met pionnen (in een rechte lijn), zijn we telkens een stapje verder aan het zetten. Zodra er iets van spanning is, gaan we niet verder. Zo kwamen we donderdag tijdens de les tot pion 2 (in ontspanning). En vandaag liep hij opeens direct tot pion 4, terwijl ik bij pion 1 al wilde omdraaien om even terug naar z'n comfort zone te gaan $*\o/*$

Daarnaast zijn die 'just-be' momenten in de wei nog zeker erg aanwezig. Vandaag hadden we weer een heerlijke knuffel middag waar hij echt boven me stond te slapen en ik uiteindelijk tegen z'n voorbenen kon leunen terwijl hij door sufte. Zo fijn!

Afbeelding

**Geplaatst**: 20-05-19 19:31

Geplaatst: 20-05-19 19:31

Zo zeg Azmay, dat klinkt gezellig

Kan me voorstellen dat je dat af en toe niet meer ziet zitten. Een merrie was het toch? Zou het iets hormonaal kunnen zijn? Al eens bijgehouden wanneer ze hoe reageert?

@ kuenen : je kan ook clickeren zonder voerbeloning. De kunst is om iets te vinden wat bij jou en je paard past, voor veel paarden is dat voer maar er zijn zoveel mogelijkheden (aaien, een bepaalde plek kriebelen, gewoon samen staan, borstelen, manen kamen, gaan grazen, .... ) en daar vind je ook veel voorbeelden en suggesties van in de CT-club. Heb je de nieuwe foundation-cursus ook al bekeken? Daar staan video's waarbij ze een aantal paarden volledig volgen, waarbij ze ook niet altijd met snoep beginnen. Daarnaast kan je, als je wel met voer werkt, dit op zoveel verschillende manieren doen (bv. achter een draadje, in een emmer, op afstand, ... ) dat er vast wel iets zou werken. Maar het is zoeken, volgens het standaard boekje werkt maar bij weinig paarden denk ik.

Maar belangrijkste is dat je iets vindt waar je jezelf goed bij voelt en wat bij jou & je paard past. Van mij mag je die ervaringen hier ook gerust delen hoor. Connection training is ook maar een manier van denken & omgaan, en er worden vaak inzichten vanuit verschillende hoeken bij betrokken. Zolang het maar gaat om een manier waarbij je rekening houdt met (de emoties van) je paard past het wat bij betreft allemaal prima hier.

Fijn dat nieuwe inzicht freetorun! Ik herken het ook wel wat je zegt, en merk nu ook stilaan dat eens een lijn eraan en af en toe 'doorvragen' helemaal niet zo slecht is. Ook herkenbaar hoe demotiverend het kan zijn als je paard neen zegt, uiteraard mogen ze dat, maar het maakt alles zoveel moeilijker en zoveel minder leuk voor al je goede ideeën ...

Hier gaat het voorlopig fijn met de lange lijnen, geeft toch een andere vibe aan het werken om de 1 of andere reden. Gisteren nog eens in de binnenbak wat gedaan ipv naar buiten, pony wilde dat liever dus wie ben ik dan, hahaha. Beetje 'dressuurwerk' gedaan, stappen/halthouden/achterwaarts, figuren sturen en een beetje gespeeld met binnenstelling en wijken. Ook wat geklooid met het draven maar daarvan weet ik het nog niet zo goed ... Maar voorlopig met stapwerk nog genoeg te doen, binnenkort eens een balkje in de piste gooien, wat met de pionnen spelen en dat soort dingen. Gewoon fijn stappen en buigen, daar gaat hij al veel aan hebben denk ik. Viel me wel op hoe zacht en licht hij reageert op de hulpen en de touwen, hij lijkt het echt leuk te vinden, voor zolang het duurt 8-)

**Geplaatst**: 20-05-19 19:41

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Geplaatst: 20-05-19 19:41

Wat een fijne vooruitgang freetorun, hier ook flink wat "nee" gekregen van mijn eigen paard. Die probeert 2 keer iets en als het dan niet goed genoeg is vertrekt ze wel gewoon. Die doe ik dus ook regelmatig aan een touwtje. Verbind je energie ook gewoon een beetje

Hou het positieve vol [***]! Vind hij afwisseling leuk of is het er juist eentje die lekker eindeloos doet wat "goed" is?

Trekpaard is een geval apart, vandaag weer geen moment problemen gehad en als ik de historie niet wist zou ik er geen gevaarlijk paard in hebben gezien. Beetje lomp misschien maar rustige ogen en nieuwschierig.
Ze is 2 maanden echt super zuur geweest toen ik begon in januari, toen zat er wat verbetering in, na 2 weken werd het weer erger tot ze me de stal uit wilde stampen als ik binnen kwam, toen begonnen met clickeren en daarna een maand goede verbetering, 1 week levensgevaarlijk en nu weer lief. Ik kan er echt geen peil op trekken en dat frustreert me behoorlijk.
Hormonen lijken het niet, ze is zowel lief als agressief geweest met hengstigheid. Acute pijn heeft ze flink gehad en ook dat leek op zich naar mij toe geen specifieke verandering te geven, chronische pijn heb ik ook aan gedacht maar heb nog geen trigger gevonden, dacht dat het natte weer het was maar dat bleek ook niet zo te zijn.

Dus de puzzel blijft bestaan, lijkt op de lange termijn te beteren maar ik durf mijn aandacht geen seconde te verslappen, dat weet ik wel.

**Geplaatst**: 20-05-19 20:02

Geplaatst: 20-05-19 20:02

Dat klinkt als een moeilijke puzzel inderdaad. Als er geen duidelijke cyclus in te zien is, of iets als het weer ofzo inderdaad, dan wordt het moeilijk. Maakt het nog verschil of je meer of juist minder met haar doet? Hier bv. soms het idee als hij wat minder doet dat hij wat last krijgt van zijn darmen en daar dan 'vervelend' door wordt. Hoewel dat de laatste keren dan weer totaal niet was dus uiteindelijk weet ik het nog altijd niet

Maar dus dat soort dingen kunnen ook ...

Azmay schreef:
Hou het positieve vol [***]! Vind hij afwisseling leuk of is het er juist eentje die lekker eindeloos doet wat "goed" is?

Dat weet ik ook nog altijd niet :')

Maar lijkt erop dat het meer het type is "doe maar gewoon, dat is al gek genoeg" en hoe meer spel en show je ervan maakt hoe minder hij mee is. Zoals ik al eerder eens aangehaald heb: als je een heel agility-parcours opzet met het idee van 'fijn spelen' dan kan hij echt de piste inkomen en dan zie je gewoon aan hem dat hij geen idee heeft wat hij ermee moet. Terwijl als we gewoon gaan wandelen zonder teveel gedoe dat altijd wel prima gaat (buiten het trigger stacking/schrikken dan, maar dat is weer iets anders en dat lijkt geen probleem meer te zijn als ik achter hem loop dus wie zal het zeggen) en hij juist graag random door het bos/de struiken gaat om de weg te zoeken.

Tegelijk loop ik er dan regelmatig tegenaan dat als ik veel hetzelfde doe en denk van 'vandaag even dit want dat ging gisteren ook zo fijn' dat het dan juist totaal niet gaat. Wat dan weer niet logisch is als je de eerdere bedenkingen ziet. Dus ik heb geen idee wat mijn pony leuk vindt, hahaha. Denk dat het van de mindset afhangt .. als ik er onbezonnen in ga en bedenk wat we gaan doen (bv. lange lijnen en dan al of niet naar buiten) en we zien onderweg wel voor de details dan is het doorgaans een prima sessie met regelmatig verrassingen. Maar ga ik erin met het idee van dit of dat te gaan oefenen want dat ging goed dus dat wil ik nu ook dan klapt hij dicht. Ofzo ... Daar zit ik momenteel op, maar het kan zo maar weer veranderen

**Geplaatst**: 20-05-19 20:07

Geplaatst: 20-05-19 20:07

[***] schreef:
Dat klinkt als een moeilijke puzzel inderdaad. Als er geen duidelijke cyclus in te zien is, of iets als het weer ofzo inderdaad, dan wordt het moeilijk. Maakt het nog verschil of je meer of juist minder met haar doet? Hier bv. soms het idee als hij wat minder doet dat hij wat last krijgt van zijn darmen en daar dan 'vervelend' door wordt. Hoewel dat de laatste keren dan weer totaal niet was dus uiteindelijk weet ik het nog altijd niet Maar dus dat soort dingen kunnen ook ...

Azmay schreef:
Hou het positieve vol [***]! Vind hij afwisseling leuk of is het er juist eentje die lekker eindeloos doet wat "goed" is?

Dat weet ik ook nog altijd niet Maar lijkt erop dat het meer het type is "doe maar gewoon, dat is al gek genoeg" en hoe meer spel en show je ervan maakt hoe minder hij mee is. Zoals ik al eerder eens aangehaald heb: als je een heel agility-parcours opzet met het idee van 'fijn spelen' dan kan hij echt de piste inkomen en dan zie je gewoon aan hem dat hij geen idee heeft wat hij ermee moet. Terwijl als we gewoon gaan wandelen zonder teveel gedoe dat altijd wel prima gaat (buiten het trigger stacking/schrikken dan, maar dat is weer iets anders en dat lijkt geen probleem meer te zijn als ik achter hem loop dus wie zal het zeggen) en hij juist graag random door het bos/de struiken gaat om de weg te zoeken.

Tegelijk loop ik er dan regelmatig tegenaan dat als ik veel hetzelfde doe en denk van 'vandaag even dit want dat ging gisteren ook zo fijn' dat het dan juist totaal niet gaat. Wat dan weer niet logisch is als je de eerdere bedenkingen ziet. Dus ik heb geen idee wat mijn pony leuk vindt, hahaha. Denk dat het van de mindset afhangt .. als ik er onbezonnen in ga en bedenk wat we gaan doen (bv. lange lijnen en dan al of niet naar buiten) en we zien onderweg wel voor de details dan is het doorgaans een prima sessie met regelmatig verrassingen. Maar ga ik erin met het idee van dit of dat te gaan oefenen want dat ging goed dus dat wil ik nu ook dan klapt hij dicht. Ofzo ... Daar zit ik momenteel op, maar het kan zo maar weer veranderen

Pony met een wisselende pet, ook fijn :')

Het houd je bezig :Y)

Nou ik werk al vanaf januari 2x een half uur in de week met haar, echt poepie simpel borstelen en basisdingetjes. Vaker leek beter te gaan en toen moest ik ineens dood, in de stal gaf wisselende resultaten en in de wei ook. Misschien kom ik er ooit nog achter wat haar triggert

**Geplaatst**: 22-05-19 21:28

Geplaatst: 22-05-19 21:28

Ja, zeg dat wel. Al vind ik het maar ingewikkeld.
Het 'loop maar achter mij dan moet ik nergens van schrikken'-effect is ook al voorbij :')

Gisteren was ik hem éénmaal zelfs bijna kwijt (al dan niet met mezelf languit op straat), was wel even spannend maar gelukkig goed afgelopen. Benieuwd hoelang het duurt voordat hij niet meer leuk vindt _O-

Lijkt me ook helemaal niet makkelijk, zit wel ongeveer in hetzelfde schuitje maar gelukkig niet met zo'n extreem gedrag. Hopelijk vind je toch nog wat haar parten speelt, want voor beide partijen is het niet leuk natuurlijk.

**Geplaatst**: 25-05-19 12:11

Geplaatst: 25-05-19 12:11

Hier niet zo heel bewust actief op dit topic-vlak , meeste doe je toch min of meer onbewust bedenk ik me.
Herkenbaar ??

Wel bewust paardje gister een opfris cursus "hoe-reargeer-ik-als-ik-schrik.nl" gegeven.
Heeft ie toch regelmatig nodig, en ik heb dat wat laten versloeren met merkbare gevolgen.

Dan ontdek je weer es hoe krachtig de combinatie is van op juiste moment belonen dmv zijn eigen gezochte rust en meteen wat voedsel op de cue.
Had in 10 min. bal op zijn rug, en kon er relaxed aan lange teugel weer langs, terwijl ie weekje ervoor de hele bak :):)

omploegde omdat diezelfde bal per ongeluk bak in rolde 8)7

...
En dat juist op moment dat meneer het effe rustig moest aandoen na kreupel periode... pffff paarden.....

**Geplaatst**: 29-05-19 13:41

Geplaatst: 29-05-19 13:41

Kwam per toeval dit topic tegen. Ik heb een paar dagen geleden een winactie gedeeld op markt, misschien ook leuk voor jullie?
https://www.bokt.nl/markt/ad/489676/cli ... or-paarden

**Geplaatst**: 02-06-19 17:00

Geplaatst: 02-06-19 17:00

Hoe pak je die cursus dan aan Peetstap? Wat doe je precies en waar let je op?

@ Odi : bedankt voor het delen, zeker leuk maar praktisch niet erg haalbaar

Hoe gaat het hier met iedereen?
Ik heb een nieuw project voor in de weinige tijd die ik heb (hoop dat het binnenkort echt betert): doe maar normaal, dat is al gek genoeg.

Wat inhoudt dat ik nu gewoon tegen mijn pony doe, en met veel meer begeleiding en sturing met hem werk. Niet het 'zoek het maar uit en ik click wel als het goed is'-idee, maar echt stap voor stap begeleiden naar wat ik wil. Zo zacht mogelijk, maar als het anders nodig is doen we dat ook. Gewoon 1 simpel doel en daar naartoe werken.

Een voorbeeld. Ben nu recent 2x gaan buitenrijden. Niet te moeilijk over gedaan, gewoon borstelen, opzadelen, opstappen en gaan. Teugels op maat en we gingen voor een bepaald tempo. Kwam dat tempo er niet dan gebruikte ik stem of benen, kwam het er wel en hield hij het even vol kwam er een beloning. Na de beloning meteen weer terug dat tempo in (hij is nogal van de trage opstart, wat niet moet dat moet niet hé

) en herhalen.

Zo is het doel om rondetijden rond de 12 min/km te hebben (is 5 km/u gemiddeld, moet hij kunnen vind ik, haha). Als je dan ziet hoe de eerste rit ging vs de tweede rit:

Afbeelding

Dan ben ik best tevreden! (dit zijn overigens tijden inclusief het stilstaan, bewogen tijden zitten nog een stukje beter maar die heb ik niet op endomondo).
Vooral als je dan je pony onder je voelt veranderen, passen worden langer, er zit meer ontspanning in, hij heeft een doel. Minder rondkijken, minder schrikken, maar nog steeds wel wakker en vooral op jou geconcentreerd. En dat is wat we willen. Super fijn dat het de 2e rit al een stuk minder moeite kostte om dat tempo te vinden en te houden. En vooral de connectie die er was na de rit was super fijn. Op de parking afstappen, los met je meewandelen, stilstaan terwijl je de poort open doet, door de poort stappen, na de poort stoppen en wachten tot je de poort hebt gesloten, daarna samen weer verder naar het stalgebouw. Dit allemaal los! Terwijl hij als hij zou willen (en doet hij ook gewoon als hij dat wil) gerust als ik de poort sluit alvast naar zijn stal/paddock kan wandelen of de buurt wat verkennen (kan dan niet meer de straat op, maar er zijn mogelijkheden genoeg zeg maar). En dat deed hij niet.

Tijdens de 2e rit ook veel meer meegemaakt dan de eerste rit, maar geen grote schrikmomenten of ongelukken gehad. Het enige echte probleem waren een stel kiekens (letterlijk) en een shetlander, die was het allerergste. Iets scheelt er met shetlanders volgens [***], maar weet nog steeds niet wat :')

Maar dit was even spannend (wel gek als je een paard letterlijk onder je voelt trillen!) maar daarna was het ook weer voorbij en voelde het alsof er nooit wat gebeurd was. Geen spanning die bleef hangen of dergelijke. Ook nog in een groep wandelaars terechtgekomen, dus mensen voor, naast & achter ons, inclusief kinderen & kinderwagens. En het maakte hem allemaal niks. Terwijl ik dat soort situaties toch al anders heb ervaren en er nog steeds niet happig op ben.

Dus ik ga dit voorlopig proberen vol te houden, gewoon normaal doen

Wil een tijdje stapritten op deze manier doen van zo'n 5 - 8 km en als dat goed en vlot gaat misschien eens wat proberen te draven. Moet me wel inhouden want als hij zo goed stapt heb je al snel de neiging om meteen te willen gaan draven, maar denk dat het dan weer wat meer kapot maakt, denk dat ik even wat rustiger moet opbouwen (denkend aan wat xyzutu2 eens in een topic heeft gezegd, dat het ook kan dat de onregelmatigheid ervoor zorgt dat er niks opgebouwd kan worden). Even het bij dit houden tot dit verder opgebouwd is en ik hopelijk eens meer tijd heb om een vast x aantal keer per week iets te doen, en dan weer verder zien.

Heb wel weer een beetje hoop, voorlopig, haha.

**Geplaatst**: 02-06-19 20:42

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Geplaatst: 02-06-19 20:42

Oh wat fijn voor je [***]! Klinkt als een hele fijne vooruitgang. Is natuurlijk ook niet zo gek, heel veel paarden (en mensen

) worden stiekem heel gelukkig van het hebben van een beetje sturing en begeleiding.

**Geplaatst**: 04-06-19 08:47

Geplaatst: 04-06-19 08:47

[***]: dat opfrissen stelt niet zoveel voor hoor.

Weer wat trainen met plastic zakkie aan een stokkie , lintenzooi, ronde ton de bak in trappen, wat lawaai maken en die oh zo enge bal erbij.
Lettend op zijn reactie reargeer ik, en dan komt vrij snel al de relex en ik sta stil response weer terug.
Dan weet ie het effe weer

En fijn voor je dat je weer naar buiten kunt stappen met een duidelijk doel.
Net wat Cera zegt: paarden vinden het fijn als je duidelijk bent, wat omklooien kunnen ze onder elkaar de hele dag.
We zijn in dit topic best wel eensgezind dat een p/p best wat eigen inbreng mag hebben, maar er zijn grenzen natuurlijk.

Soms bieden ze echter uit zichzelf gewoon leuke dingen aan die je niet verwacht.
vb: had kort geleden paard samen met zijn beste maatje los in bak met eigenlijk het doel om gericht lekker wat te bewegen.
(en ze bij de grasranden weg te houden..

)
Zoeken ze elkaar op en gaan heeeel dicht bij elkaar prachtig fraaie rondjes de bak door zonder veel druk nodig van mijn kant.
En niet een rondje, wel 20 a 30, en hoewel de ruin wel pogingen deed om te spelen was mevrouw naast hem daar niet van gediend.

Konden zo als tweespan voor de wagen, liepen hele stukken volkomen synchroon.
Nou ik kon niet anders als meegenieten van die twee.
Had ik mijn doel doorgezet, had ik dit gemist.

Probeer ik dit een volgende keer gericht weer, stuiteren ze beide als gekken de bak door

**Geplaatst**: 04-06-19 16:33

Geplaatst: 04-06-19 16:33

We zullen het gaan zien, het lijkt te werken op die manier maar het is altijd afwachten wat hij er na een aantal keer van vindt

Leuk hé Peetstap, als je zo'n dingen doen en alles vanzelf gaat. En dan inderdaad vooral herkenbaar als je de volgende keer denkt 'dit wil ik weer, was leuk' dat het dan totaal niet lukt. Moeten we ons maar bij neerleggen en van genieten als het wel kan

Gisteren nog een interessante dag gehad, heb geholpen met trailerladen. Was een beetje een stomme situatie en paard wilde er echt niet op. Had eerst niet het idee om te gaan helpen (is niet zo mijn ding met al die druk ed) maar toen kwamen ze vragen voor een brave pony om als maatje erop te zetten (stalhouder was er niet) dus heb ik die van mij maar aangeboden want die ken ik tenminste. Dus pony de trailer op maar dat hielp toch niet. [***] had overigens de tijd van zijn leven want die had een hooinet voor zijn neus en werd volgestopt met wortels en snoep in afwachting van wat het andere paard zou beslissen :')

Hij was wel echt braaf .. blijft me toch altijd verbazen dat als het echt belangrijk is dat je eigenlijk alles van hem kan vragen.

Na hele lange tijd (denk nog een uur ofzo, en ze waren al een uur bezig voordat ik aankwam) even het paard (en de mensen) pauze gegeven en toen vond ik het tijd om mijn ideeën te bespreken. Dus paard even in de longeerpiste gezet, even alles doorgesproken en toen [***] weer van de trailer af. Nog een leuk moment was dat toen ik dat wilde gaan doen iedereen ineens wat anders aan het doen was, waardoor ik dus helemaal alleen over was. Dus heb hem maar even zelf van de trailer gehaald, nog nooit gedaan maar dat gaat dus allemaal :')

Braaf wachten toen ik de stang er achter uit haalde, rustig aan de kant kunnen zetten en toen op commando braaf en rustig naar achter. Het is toch ook zo'n held

Daarna zelf met het paard aan de slag gegaan zodat de rest even kon pauzeren, want ze waren allemaal een beetje over hun toeren had ik het idee. Puur clickertraining is niet gelukt, het was fijner geweest als ik echt alleen was en ze niet constant kwamen kijken of vragen of ze toch niet moesten helpen. Maar heb toch geprobeerd om zoveel mogelijk rust en beloning te geven (op het juiste moment). Stukje naar voren en zelf weer naar achter vragen etc. Toch ook wel grenzen aangeven want wat 2 minuten eerder kon vond ik toch wel dat op z'n minst weer kon, een stap verder zagen we dan wel weer. Was even zoeken maar ineens maakte paard een klik en stond erop voordat ik het zelf door had :')

Vloog er ook weer eens zo snel vanaf maar dat maakte niet uit, als het mogelijk is krijg je het moment ook weer opnieuw. Dus niet veel later stond paard op de trailer, waren de mensen mij enorm dankbaar en voelde ik mij alleen maar slecht. Het is toch echt niks voor mij, zo'n situaties die moeten en dan met een paard die het echt niet ziet zitten.... Ik ben te zacht voor de paardenwereld

**Geplaatst**: 10-06-19 16:56

Re: Connection Training: Emotie-Clickeren. Wie ook?

Geplaatst: 10-06-19 16:56

Toch goed gedaan hoor [***], je hebt dat paard misschien een hardhandigere manier van erop krijgen bespaard! Knap werk.