Mijn oude KWPN merrie van 21 ging tot begin dit jaar nog als een speer (lees: haar lichaam kon haar overijverige, gestresste, hardwerkende geest nog bijhouden en ze was 3-4x per week aan het werk), maar toen heeft ze ivm mijn afwezigheid een maand stilgestaan (na netjes wat afbouwen). Ik heb haar daarna nooit meer terug op haar eerdere niveau van functioneren gekregen, ze wilde tussen de oren nog steeds even graag maar stuiterde zichzelf telkens voorbij in haar enthousiasme waardoor ze steeds in een wel-niet-rad-cirkeltje terechtkwam. Toen we daar niet meer uitkwamen met voorzichtig opbouwen, beweging doseren e.d. heb ik haar met pensioen gezet.

Sinds ze op pensioen staat gaat het ineens hard met het ouder worden, het ene na het andere kwaaltje komt voorbij, haar oude kwalen (artrose, grote melanomen, af en toe een bloedneus of hoefzweer) komen meer en duidelijker naar voren. Haar lichaam ziet ineens ook "oud" uit nu terwijl ze eerder standaard een jaar of 10 jonger geschat werd dan haar daadwerkelijke leeftijd.

Ze heeft zich wel lang tussen de oren zich nog "jong" gevoeld. Maar uiteindelijk merk ik nu dat ze tussen haar oren ook bejaard wordt, ze trekt nog steeds haar dagelijkse sprintjes en stuiters in de paddock en als we onder het zadel nog eens wat stappen is ze heel enthousiast, maar verder wordt ze nu wel heel gemoedelijk. Beetje eten, beetje kroelen en een beetje scharrelen is voldoende, ipv dat ze vroeger altijd regelmatig móest werken anders kon ze haar ei niet kwijt en vloog ze alle kanten op. Ze verandert nu in een tevreden gemoedelijk oud besje...had bij haar nooit verwacht dat dat zou gebeuren, ik zag haar meer als een rollatorracende bejaarde in het verzorgingshuis voor me zeg maar :+

Maar hier kwam de mentale rust/ouderdom dus duidelijk pas ná de start van het lichamelijk achteruitgaan. Een paard van 15 wat ineens mentaal sterk verandert maar lichamelijk niet zou ik het in een andere hoek zoeken dan de leeftijd :) Dus idd bijvoorbeeld een beter passende huisvesting/maatjes e.d.