Kletstopic voor angstige ruiters

Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne

 
 
_DeniseVI
Berichten: 12
Geregistreerd: 15-06-19
Woonplaats: Assen

Link naar dit bericht Geplaatst: 27-06-19 06:16

Pffft wat een verhalen.
Ik heb zelf nog geen angsten voor het rijden of buiten het rijden. Maar deze week ging het niet zo goed met buitenrit in de groep.
Vol in rengalop door het bos gegaan (Nadat mijn pony schrok van 2 honden) Er kwamen 3 paarden achter me aan in paniek.
Zelfs een sprong gemaakt die absoluut niet gepland was. Jammer genoeg was iemand was zwaargewond geraakt. Ze was weggebracht met een ambulance en er was zelfs een traumaheli opgeroepen.
Ik was gek genoeg niet verwond. Alleen een paar schrammen. (Ben er in de rengalop eraf gesprongen.) Niet heel verstandig geef ik toe. Maar ik kreeg de paarden door hun kuddegedrag niet meer stil.


HHorseA
Berichten: 681
Geregistreerd: 04-03-17
Woonplaats: Belgie

Link naar dit bericht Geplaatst: 27-06-19 06:33

_DeniseVI schreef:
Pffft wat een verhalen.
Ik heb zelf nog geen angsten voor het rijden of buiten het rijden. Maar deze week ging het niet zo goed met buitenrit in de groep.
Vol in rengalop door het bos gegaan (Nadat mijn pony schrok van 2 honden) Er kwamen 3 paarden achter me aan in paniek.
Zelfs een sprong gemaakt die absoluut niet gepland was. Jammer genoeg was iemand was zwaargewond geraakt. Ze was weggebracht met een ambulance en er was zelfs een traumaheli opgeroepen.
Ik was gek genoeg niet verwond. Alleen een paar schrammen. (Ben er in de rengalop eraf gesprongen.) Niet heel verstandig geef ik toe. Maar ik kreeg de paarden door hun kuddegedrag niet meer stil.



Dat is dus het ergste wat ik me kan bedenken.... En daar heb ik alsmaar schrik van.. Want toen ik voor het eerst alleen ging wandelen... Zei er eens iemand... Tot dat hij je keer ga weg zyn mee u... En dat is mij altijd bij gebleven... Fffff

SusanH
Lid Bezwaarcommissie
Berichten: 34477
Geregistreerd: 27-06-07
Woonplaats: In het midden van het land

Link naar dit bericht Geplaatst: 27-06-19 07:00

Wat een nare ervaring DeniseVI. Gelukkig heb je zelf er fysiek weinig aan over gehouden. Maar dat je nu nog meer angst heb kan ik prima snappen. En dat je er af gesprongen bent ook. Een paard in paniek reageert in niks meer op de ruiter. Soms is afstappen/eraf springen dan de meest veilige optie.

SusanH
Lid Bezwaarcommissie
Berichten: 34477
Geregistreerd: 27-06-07
Woonplaats: In het midden van het land

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-06-19 17:54

Wil toch even spammen:

[ img ]

Heb een onderlinge wedstrijd mee gereden. Was gisteravond wel zenuwachtig, maar vanmorgen viel alle spanning van me af. Hij was heel relaxed, ik kon er fijn aan rijden. Als ik nu zelf ook nog wat meer durf te rijden (dat is nog een dingetje, maar komt vanzelf :j ) worden de punten ook nog beter. Voor nu toch heel tevreden met 183 en 170 punten.

_DeniseVI
Berichten: 12
Geregistreerd: 15-06-19
Woonplaats: Assen

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-06-19 18:00

SusanH schreef:
Wil toch even spammen:

[ [url=m/eRXQOX.jpg]Afbeelding[/url] ]

Heb een onderlinge wedstrijd mee gereden. Was gisteravond wel zenuwachtig, maar vanmorgen viel alle spanning van me af. Hij was heel relaxed, ik kon er fijn aan rijden. Als ik nu zelf ook nog wat meer durf te rijden (dat is nog een dingetje, maar komt vanzelf :j ) worden de punten ook nog beter. Voor nu toch heel tevreden met 183 en 170 punten.


Wat een mooi paard! Super gedaan

Veraaaaah
Berichten: 2330
Geregistreerd: 05-07-15
Woonplaats: Breda

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-06-19 18:21

Ook hier weer een beetje trots op mezelf! Voor het eerst sinds maanden weer buiten gereden. Heb 1 rondje naast een ander paard gestapt en wat gepraat voor afleiding en voila toen ging het weer als vanzelf!

Probleem blijft nu wel het door blijven rijden. Ben vaak zo gefocust op dingen buitenaf dat ik vergeet te rijden. Ook aan de hand ben ik minder angstig. Er is een tijdje geweest dat ik amper naast mijn paard durfde te lopen of haar op de wei kon zetten (van blijdschap gaf ze wel eens een bok aan het halstertouw). Dat gaat nu allemaal prima. [ img ]

Nuelle nieuwe hoofdstuk in mijn leven!
Glamour Girl je hebt me zoveel gegeven, ik ga je missen 20-01-2021
Rinda, you're a star in heaven 7-6-2017

SusanH
Lid Bezwaarcommissie
Berichten: 34477
Geregistreerd: 27-06-07
Woonplaats: In het midden van het land

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-06-19 19:09

Ook al zo'n mooie schimmel :D . Dat door blijven rijden herken ik wel. Ik ben nu zo blij dat hij braaf is dat ik zelf vergeet er aan te rijden. Dat was ook de feedback van 1 van de juryleden. Jammer dat je hem niet zo actief had, want er zit veel potentie in. Toen ik uitlegde waar we vandaan kwamen snapte ze het wel. Maar de feedback kon ik goed begrijpen. Maar goed, zoals gezegd dat komt vanzelf met meer meters maken :j

Britt_xxx
Berichten: 1023
Geregistreerd: 05-03-19
Woonplaats: Rotterdam

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-19 15:55

Ik heb niet alles hier gelezen, maar wel herkenbare dingen gevonden. Ik vrees dat ik me hier ook moet melden. Wellicht kunnen jullie mij een steuntje in de rug geven. :P
Op mijn manege rijden we vrijwel altijd op een vast paard, en ik ben sinds een week of 10 overgestapt op een 6-jarige PRE ruin. Lief ding, zit heerlijk, maar heeft weinig balans en gaat in de galop nogal hard. Op zich geen probleem, dat gaat al steeds beter. Nu is hij alleen drie weken terug met mij aan de kletter gegaan. -O- Hij was heel de les al heet, beetje wegspringen, aangaloperen ipv draven, maar allemaal prima uit te zitten. Bij het uitstappen met lange teugel (als in, ik had de teugels echt aan het einde vast) vertrouwde ik het niet helemaal en hield ik voor de zekerheid mijn bokriempje vast. En ja, daar ging hij. Van rustige stap binnen twee passen in volle galop, met lange teugels. Het grappige is, ik ben er door mijn riempje niet eens afgevallen, was op het moment zelf niet eens bang. Maar nu, de twee keer dat ik er weer op moest, zo bang geworden. Ik durf mijn riempje dus niet los te laten. Dat rijdt niet echt makkelijk. :+ Hij heeft de afgelopen twee keer geen stap verkeerd gezet, wel heel kijkerig. Hoe kom ik hiervan af? We moeten nog 1 keer rijden en dan gaan de paarden met vakantie, en ik zou het graag goed afsluiten en gewoon zonder riempje rijden. Iemand tips?

Flip. <3 Van mij sinds 03/07/20.
Yeah with every broken bone, I swear I lived

Laibadji
Berichten: 1685
Geregistreerd: 18-06-15
Woonplaats: België

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-19 17:25

Britt_xxx: gewoon proberen en blij zijn met 1m zonder riempje en zo stelselmatig opbouwen. Desnoods kan er iemand naast je stappen zodanig dat je jezelf iets veiliger voelt. Denk ook het positieve. Je hebt het uitgezeten en je bent niet gevallen. Dat is knap! Dit moet je vooral onthouden. Denk: 'he ik kan dit uitzitten.'

Je komt er wel!

SuperZodiaX
Berichten: 1337
Geregistreerd: 26-05-03
Woonplaats: Dordrecht

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-19 18:51

Ook even een updat van mijn kant over mijn jonge merrie. Mijn angst blijft en blujft haar versterken. Net de mental coaching soms een paar stapjes vooruit, maar vaak ook weer hele grote stappen terug :(
Het is zover dat ik na 1.5 jaar proberen toch heb besloten haar te verkopen. Ik denk dat iemand er super blij mee kan worden, het is echt een fijn en talentvol paard, maar voor mij als pararuiter helaas niet bomproof genoeg.
Baal er enorm van. Maar gelukkig heb ik nog 2 andere superfijne paarden staan waar ik wel echt een enorme klik mee heb. Daar troost ik me dan maar in..

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-19 19:32

Britt_xxx schreef:
Ik heb niet alles hier gelezen, maar wel herkenbare dingen gevonden. Ik vrees dat ik me hier ook moet melden. Wellicht kunnen jullie mij een steuntje in de rug geven. :P
Op mijn manege rijden we vrijwel altijd op een vast paard, en ik ben sinds een week of 10 overgestapt op een 6-jarige PRE ruin. Lief ding, zit heerlijk, maar heeft weinig balans en gaat in de galop nogal hard. Op zich geen probleem, dat gaat al steeds beter. Nu is hij alleen drie weken terug met mij aan de kletter gegaan. -O- Hij was heel de les al heet, beetje wegspringen, aangaloperen ipv draven, maar allemaal prima uit te zitten. Bij het uitstappen met lange teugel (als in, ik had de teugels echt aan het einde vast) vertrouwde ik het niet helemaal en hield ik voor de zekerheid mijn bokriempje vast. En ja, daar ging hij. Van rustige stap binnen twee passen in volle galop, met lange teugels. Het grappige is, ik ben er door mijn riempje niet eens afgevallen, was op het moment zelf niet eens bang. Maar nu, de twee keer dat ik er weer op moest, zo bang geworden. Ik durf mijn riempje dus niet los te laten. Dat rijdt niet echt makkelijk. :+ Hij heeft de afgelopen twee keer geen stap verkeerd gezet, wel heel kijkerig. Hoe kom ik hiervan af? We moeten nog 1 keer rijden en dan gaan de paarden met vakantie, en ik zou het graag goed afsluiten en gewoon zonder riempje rijden. Iemand tips?


Er vandoor gaan kan komen vanuit disbalans. Het paard heeft het gevoel dat hij om gaat vallen en wil daarom vluchten. Zo’n paard moet netjes rechtgericht worden, en dat gebeurt op een manege helaas niet. 10 verschillende ruiters doen 10 verschillende dingen en de meeste manegeruiters weten niet eens hoe ze een paard netjes recht moeten richten met als gevolg dat het alleen maar erger wordt. Ik zou zelf niet meer op dat paard stappen. Hij heeft een gedegen training nodig en ook al kan jij dat misschien wel, dan heb je aan een keer in de week rijden te weinig.

Janneke2
Berichten: 22651
Geregistreerd: 28-02-13
Woonplaats: Ergens in Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-07-19 20:59

Britt_xxx schreef:
Op mijn manege rijden we vrijwel altijd op een vast paard, en ik ben sinds een week of 10 overgestapt op een 6-jarige PRE ruin. Lief ding, zit heerlijk, maar heeft weinig balans en gaat in de galop nogal hard. Op zich geen probleem, dat gaat al steeds beter. Nu is hij alleen drie weken terug met mij aan de kletter gegaan. (...) Het grappige is, ik ben er door mijn riempje niet eens afgevallen, was op het moment zelf niet eens bang. Maar nu, de twee keer dat ik er weer op moest, zo bang geworden. Ik durf mijn riempje dus niet los te laten. Dat rijdt niet echt makkelijk. :+ Hij heeft de afgelopen twee keer geen stap verkeerd gezet, wel heel kijkerig. Hoe kom ik hiervan af? We moeten nog 1 keer rijden en dan gaan de paarden met vakantie, en ik zou het graag goed afsluiten en gewoon zonder riempje rijden. Iemand tips?


Eerst een opmerking over barokke paarden, en dan over angst.

Ik rijd met veel plezier Spanjaarden, maar ik vind het wel jammer als zo'n jonkie dat weinig balans heeft al manegelessen moet lopen inclusief galop. Galop is in principe hun beste gang, maar graag eerst balans en dan kracht opbouwen en dan die mooie barokke galop.... (Ipv knetterhard....)
Maar daar kun jij weinig aan doen - ze hebben dit dier gekocht en hij moet toch de kost verdienen.

En typisch wat je schrijft over angst. Opeens slaat het toe.
De bravert heeft wellicht je spanning gevoeld (en is dus kijkerig) en het verstand kan constateren hoe braaf hij is - maar angst is iets instinctmatigs en trekt zich daar niets van aan.

Wat precies is voor jou 'goed afsluiten met het riempje los'...?
Angst is je overlevingsinstinct.
Willen 'dat je het kan' is dan vooral druk zetten (wat je instinct beslist niet zal herkennen als iets positiefs).

Heb je ideeën over wat jou in het zadel een gevoel kan geven 'dat het gewoon goed is'?
Paard aan de longe, iemand er naast, rustige muziek afspelen, een bodyprotector - of juist weer iets heel anders...?

[o]

Je suis Charlie - comme tout le monde.

(...en BAH wat is dit onderschrift actueel. )

Daks
Berichten: 5831
Geregistreerd: 09-01-08
Woonplaats: Daar waar de zon op en onder gaat

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-07-19 13:04

Helaas kom ik mij hier ook melden.

Ik ben nooit echt een held geweest maar het word alleen maar erger.


Ik ben zelf in het bezit van een 10 jarige friese ruin waar ik zelf niet op rijd helaas. Dit rijden doe ik niet door zeer grote angst. Gisteren heb ik er weer een keer opgezeten en toen ik er net op zat blokkeerde al mijn spieren. Trillen als een rietje en kop op onweer. Mijn top bijrijdster is toen naast mij blijven lopen en hoe langer ik stapte hoe relaxter ik werd. Op dit moment van schrijven zit ik al weer te trillen bij de gedachte dat ik er zo weer op ga.

Wat hebben jullie gedaan om over deze angst heen te komen? Ik word er namelijk steeds gefrustreerd van en word er soms ook echt emotioneel van.

A better world shall emerge based on faith and understanding.

StillAngel
Berichten: 6166
Geregistreerd: 03-03-07
Woonplaats: Vlakbij Alkmaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-07-19 13:16

Daks schreef:
Helaas kom ik mij hier ook melden.

Ik ben nooit echt een held geweest maar het word alleen maar erger.


Ik ben zelf in het bezit van een 10 jarige friese ruin waar ik zelf niet op rijd helaas. Dit rijden doe ik niet door zeer grote angst. Gisteren heb ik er weer een keer opgezeten en toen ik er net op zat blokkeerde al mijn spieren. Trillen als een rietje en kop op onweer. Mijn top bijrijdster is toen naast mij blijven lopen en hoe langer ik stapte hoe relaxter ik werd. Op dit moment van schrijven zit ik al weer te trillen bij de gedachte dat ik er zo weer op ga.

Wat hebben jullie gedaan om over deze angst heen te komen? Ik word er namelijk steeds gefrustreerd van en word er soms ook echt emotioneel van.


Hele kleine stapjes nemen. Dus wat jij deed was helemaal top!

Aan het begin durfde ik niet te galopperen met mijn eigen haflinger. Dan stond mijn vriend aan het einde van het pad zodat ze toch sneller zou "afremmen" stel dat ze er vandoor zou gaan (niet dat ze dat toen ooit had gedaan maar was mijn angst). Daarna ging hij steeds verder staan en toen durfde ik het zonder hem op het einde. Toen deed ik enkel de galop op de heenweg, aangezien ze op de terugweg veel sneller wil.

Nu durf ik in rengalop met haar. Alleen vind ik het nog wel spannend als ze opzij springt en schrikt tijdens de galop maar dat gebeurt maar weinig gelukkig.

Connie, oftewel in leuke buien: sponsje :D I will never forget you! Mijn lieve konijntje voor altijd in mijn hart..
01-09-2001
30-05-2010

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-07-19 13:40

Daks schreef:
Helaas kom ik mij hier ook melden.

Ik ben nooit echt een held geweest maar het word alleen maar erger.


Ik ben zelf in het bezit van een 10 jarige friese ruin waar ik zelf niet op rijd helaas. Dit rijden doe ik niet door zeer grote angst. Gisteren heb ik er weer een keer opgezeten en toen ik er net op zat blokkeerde al mijn spieren. Trillen als een rietje en kop op onweer. Mijn top bijrijdster is toen naast mij blijven lopen en hoe langer ik stapte hoe relaxter ik werd. Op dit moment van schrijven zit ik al weer te trillen bij de gedachte dat ik er zo weer op ga.

Wat hebben jullie gedaan om over deze angst heen te komen? Ik word er namelijk steeds gefrustreerd van en word er soms ook echt emotioneel van.


Heel veel grondwerk doen en les nemen in grondwerk zodat je je paard leert lezen. Ik heb nu meer vertrouwen in het rijden omdat ik weet dat ik het wel voel aankomen als er iets gaat gebeuren en dat ik het dan waarschijnlijk wel voor kan zijn. Ik rijd ook met bodyprotector, bokriempje en veiligheidsbeugels.

SusanH
Lid Bezwaarcommissie
Berichten: 34477
Geregistreerd: 27-06-07
Woonplaats: In het midden van het land

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-07-19 13:49

Daks schreef:
Helaas kom ik mij hier ook melden.

Ik ben nooit echt een held geweest maar het word alleen maar erger.


Ik ben zelf in het bezit van een 10 jarige friese ruin waar ik zelf niet op rijd helaas. Dit rijden doe ik niet door zeer grote angst. Gisteren heb ik er weer een keer opgezeten en toen ik er net op zat blokkeerde al mijn spieren. Trillen als een rietje en kop op onweer. Mijn top bijrijdster is toen naast mij blijven lopen en hoe langer ik stapte hoe relaxter ik werd. Op dit moment van schrijven zit ik al weer te trillen bij de gedachte dat ik er zo weer op ga.

Wat hebben jullie gedaan om over deze angst heen te komen? Ik word er namelijk steeds gefrustreerd van en word er soms ook echt emotioneel van.


Wij zijn met een coach aan de slag gegaan. Dat heeft ons enorm geholpen in wederzijds vertrouwen opbouwen want Hocus vertrouwde ons ook niet meer. Wil je wel zeggen dat je idd al top bezig bent. Kleine stapjes :j

Britt_xxx
Berichten: 1023
Geregistreerd: 05-03-19
Woonplaats: Rotterdam

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-07-19 11:03

Laibadji schreef:
Britt_xxx: gewoon proberen en blij zijn met 1m zonder riempje en zo stelselmatig opbouwen. Desnoods kan er iemand naast je stappen zodanig dat je jezelf iets veiliger voelt. Denk ook het positieve. Je hebt het uitgezeten en je bent niet gevallen. Dat is knap! Dit moet je vooral onthouden. Denk: 'he ik kan dit uitzitten.'

Je komt er wel!


Dankjewel voor de tips! Ik vind het ook zo stom van mezelf. Was ik er nou hard afgevallen, maar er is feitelijk niets gebeurd en toch ben ik zo bang...


Janneke2 schreef:
Eerst een opmerking over barokke paarden, en dan over angst.

Ik rijd met veel plezier Spanjaarden, maar ik vind het wel jammer als zo'n jonkie dat weinig balans heeft al manegelessen moet lopen inclusief galop. Galop is in principe hun beste gang, maar graag eerst balans en dan kracht opbouwen en dan die mooie barokke galop.... (Ipv knetterhard....)
Maar daar kun jij weinig aan doen - ze hebben dit dier gekocht en hij moet toch de kost verdienen.

En typisch wat je schrijft over angst. Opeens slaat het toe.
De bravert heeft wellicht je spanning gevoeld (en is dus kijkerig) en het verstand kan constateren hoe braaf hij is - maar angst is iets instinctmatigs en trekt zich daar niets van aan.

Wat precies is voor jou 'goed afsluiten met het riempje los'...?
Angst is je overlevingsinstinct.
Willen 'dat je het kan' is dan vooral druk zetten (wat je instinct beslist niet zal herkennen als iets positiefs).

Heb je ideeën over wat jou in het zadel een gevoel kan geven 'dat het gewoon goed is'?
Paard aan de longe, iemand er naast, rustige muziek afspelen, een bodyprotector - of juist weer iets heel anders...?


Ben ik met je eens, hij is nog jong en zou eigenlijk beter opgeleid moeten worden voordat hij in de lessen werd gebruikt. Ik moet er wel bijzeggen dat hij door ervaren ruiters gereden wordt, en dat ik de enige wat "mindere" ruiter ben rijtechnisch. Op zich is zijn balans al geweldig verbeterd, in stap en draf is hij nagenoeg recht en komen we keurig de hoeken door, en galop rechtsom ook wel. Alleen linksom blijft een klein rampje, voor mij dan tenminste. Dus eigenlijk sla ik dat de laatste lessen over.

Ik vraag me ook af of hij daadwerkelijk kijkerig is, of dat ik dat denk omdat ik er nu veel meer op gespitst ben "oh zijn hoofd gaat omhoog, oh hij spant een beetje aan, gaat hij ervan door?" Ik denk dat jullie om zijn kijkerigheid zouden lachen. :')

Voor mij goed afsluiten zou zijn, net zoals voor ons avontuurtje tijdens stap en draf gewoon mijn riempje los, zoals ik altijd al deed. En niet bij ieder kijkje denken oh god daar gaat ie. Een bodyprotector is een hele goede! Die ga ik de komende tijd aanschaffen, alleen niet meer voor zaterdag waarschijnlijk. En verder zit ik ook aan een stijgbeugelriem om zijn nek te denken, dat ik iets makkelijk vast kan grijpen. En ik ben mij aan het verdiepen in het vallen, dus als ik ga, hoe je het beste kan vallen. Dat heeft mij ook veel rust gegeven tot nu toe.

Flip. <3 Van mij sinds 03/07/20.
Yeah with every broken bone, I swear I lived

evaval
Berichten: 70
Geregistreerd: 25-02-19

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-07-19 07:33

Britt_xxx Je kunt misschien ook aan je instructrice vragen of je een keer aan de longe mag galopperen. Dan kun je gewoon lekker zitten en voelen hoe je paard loopt. Probeer dan te ontspannen in de galop.

edit; Ik zie net dat je in een manege les zit. Dan kun je misschien een keer een privéles afspreken.

Janneke2
Berichten: 22651
Geregistreerd: 28-02-13
Woonplaats: Ergens in Drenthe

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-07-19 08:59

Britt_xxx schreef:
Ik vind het ook zo stom van mezelf. Was ik er nou hard afgevallen, maar er is feitelijk niets gebeurd en toch ben ik zo bang...

Janneke2 schreef:
En typisch wat je schrijft over angst. Opeens slaat het toe.
De bravert heeft wellicht je spanning gevoeld (en is dus kijkerig) en het verstand kan constateren hoe braaf hij is - maar angst is iets instinctmatigs en trekt zich daar niets van aan.

Wat precies is voor jou 'goed afsluiten met het riempje los'...?
Angst is je overlevingsinstinct.
Willen 'dat je het kan' is dan vooral druk zetten (wat je instinct beslist niet zal herkennen als iets positiefs).

Heb je ideeën over wat jou in het zadel een gevoel kan geven 'dat het gewoon goed is'?
Paard aan de longe, iemand er naast, rustige muziek afspelen, een bodyprotector - of juist weer iets heel anders...?

Voor mij goed afsluiten zou zijn, net zoals voor ons avontuurtje tijdens stap en draf gewoon mijn riempje los, zoals ik altijd al deed. En niet bij ieder kijkje denken oh god daar gaat ie.

Helder doel...!
Maar soms hebben doelen rondom angst de neiging om eisen te worden (= meer stress te geven).
Vooral ook omdat niet iedereen evenveel benul van angst heeft - onbekend maakt onbemind en dan wordt je overlevingsinstinct dat overijverig is aangeduid als stom en wat al niet.
Citaat:
Een bodyprotector is een hele goede! Die ga ik de komende tijd aanschaffen, alleen niet meer voor zaterdag waarschijnlijk. En verder zit ik ook aan een stijgbeugelriem om zijn nek te denken, dat ik iets makkelijk vast kan grijpen. En ik ben mij aan het verdiepen in het vallen, dus als ik ga, hoe je het beste kan vallen. Dat heeft mij ook veel rust gegeven tot nu toe.

Ik heb standaard de balansteugel met een riempje vast aan het zadel, meestal hangt het ding los om de schouders/ voor de boeg. Gaan er dingen mis, kan ik mijzelf vastgrijpen - en je kunt er ook mee rijden (links rechts verzamelen en ho).

[o]

Je suis Charlie - comme tout le monde.

(...en BAH wat is dit onderschrift actueel. )

DewiRox
Berichten: 4586
Geregistreerd: 29-12-08
Woonplaats: Den Haag

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-07-19 09:10

Als ik dit allemaal zo lees vraag ik mij toch af wat dan maakt dat jullie wel willen blijven rijden. Het lijkt mij verschrikkelijk om iets te doen waar je zo angstig voor bent/waar zoveel om te doen is. Voor mij is paardrijden echt ontspanning, tuurlijk denk ik ook wel eens 'oef, als dat maar goed gaat', maar om er op zo'n manier bezig mee te moeten zijn als wat ik bij de meeste hier lees lijkt mij ontzettend vermoeiend.

~ leef vandaag, want niemand heeft je een morgen beloofd ~

Anoniem

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-07-19 09:50

Ik heb er eigenlijk te veel lol in gehad vroeger om er mee te stoppen. Dat het vroeger zonder angst kon geeft me de hoop dat het in de toekomst ook weer zonder angst kan. En ja ik heb er wel eens over nagedacht om mijn paard te verkopen ja.

Daks
Berichten: 5831
Geregistreerd: 09-01-08
Woonplaats: Daar waar de zon op en onder gaat

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-07-19 15:26

DewiRox schreef:
Als ik dit allemaal zo lees vraag ik mij toch af wat dan maakt dat jullie wel willen blijven rijden. Het lijkt mij verschrikkelijk om iets te doen waar je zo angstig voor bent/waar zoveel om te doen is. Voor mij is paardrijden echt ontspanning, tuurlijk denk ik ook wel eens 'oef, als dat maar goed gaat', maar om er op zo'n manier bezig mee te moeten zijn als wat ik bij de meeste hier lees lijkt mij ontzettend vermoeiend.


Mijn drijfveer is gewoon mijn paard. Ik heb een topper en houd een topper

A better world shall emerge based on faith and understanding.

XxLiEsJuHhxX
Berichten: 6028
Geregistreerd: 17-01-06
Woonplaats: Vive la france

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-07-19 16:09

Ik kom mij hier ook melden. Al is mijn angst niet zo groot als sommige hier.

Ik heb 3,5 jaar geleden mijn rug gebroken tijdens het zadelmak maken van mijn paard. Het was geen gemeenheid maar puur paniek. Hoe dat gekomen is weet nog steeds niemand. De voorbereiding was goed, haar mindset was goed, ze vond het allemaal geweldig, stap en draf ging super, sturen lukte al wat, maar toch ging het helemaal mis met onze 1e galop.
Ik heb haar als veulen gekocht maar toen ze net 5 jaar geworden was heb ik haar aan een vriendin verkocht. Na mijn val bleef ze te onvoorspelbaar en te sensiebel voor mij. Tegenwoordig staat ze in Zwitserland bij een grandprix ruiter en springt ze de sterren van de hemel, zoals ik al wist dat ze kon. Eind goed al goed voor dat paard.

ik heb toen mijn oude paard terug gekocht. Stalgenootjes verklaarde mij voor gek toen ze ons de 1e paar keer zagen rijden. Mijn merrie is namelijk nogal een heethoofd en had wat aparte manieren geleerd op het adres waar ze geweest is in de jaren dat ze niet bij mij was. Zo gingen we dus regelmatig galoperend op de plek door de rijbak omdat haar iets niet zinde. Voor mij geen probleem. Ik heb haar 6 jaar gehad voor ik haar verkocht, ook zelf zadelmak gemaakt en tot M niveau gereden. Ik ken haar redelijk door en door en weet wat ik moet doen op zulke momenten.

Echter met buitenrijden is ze heel heel erg veranderd. Waar ze vroeger als er iets eng was stil ging staan en naar mij gilde dat het haar op ging eten en ik haar moest helpen om er langs te kunnen gaan levend en wel. Raakt ze nu helemaal de kluts kwijt als er iets engs is. En als klapper op de vuurpijl, heeft ze op haar andere adres voornamelijk buiten mogen racen, vermoedelijk zonder warming up, en is dat het enigste waar ze nog aan kan denken zo gauw ze ruimte ziet. Hetgeen als gevolg geeft dat ze soms zelfs met grommen en al heel langzaam vooruit komt en in dat tempt draaft, galopeerd, lavades doet en noem maar op. Al met al amper rijdbaar nog.

Dit geeft mij steeds meer zenuwen om op te stappen. Ik ben verhuisd in Januari en we hebben geen rijbak meer. Ons doel was enkel nog buiten rijden en plezier hebben hier op het platte land. Helaas bleek dat dus niet zo makkelijk te zijn als ik dacht.
Door mijn val waarbij ik mijn rug brak en mijn auto ongeluk 2 jaar geleden waarbij ik een hersenschudding en een zware whiplash opgelopen heb, ben ik best onzeker geworden als mijn merrie zo gek word.

Nu we hier zijn heb ik een westernzadel gekocht, met als idee dat ik dan een betere en stabielere zit heb waardoor ik minder onzeker word. Dit helpt wel maar maakt dat mijn merrie nog een paar stapjes gekker word.
Ik ga nu dus eerst weer helemaal terug naar de basis met haar. We gaan beginnen weer met longeren ook om haar rug sterker te maken weer en lange lijnen (dit beide in de wei), dan lange lijnen buiten, gevolgd door lange lijnen met zadel op buiten, naar het 1e stukje erop of uitstappen erop na het longeren, en uiteindelijke weer gewoon buitenritten rijden.

Voor mijn gevoel ben ik niet de enigste die onzeker is met mijn paard. Door het lange lijnen werk hoop ik haar ook weer wat zekerder te maken.

Overigens krijgt mijn merrie naast gras en hooi enkel vitalbix, esparcette van metazoa en een kruidenmix van horsecomplete. Daarnaast krijgt ze nu op het moment voor het opbouwen ook een spieropbouw suplement.

hier ook een foto van mijn gouden paard.
[ img ]
En een foto van ons samen voor we tijdelijk uit elkaar gingen.
[ img ]


EDIT: toen ik mijn andere paard na mijn val weer ging rijden ben ik pasiflora van a.vogel gaan gebruiken. Dit werkte wel wat voor mij. :D

The Oily Barn, volg mij via insta voor leuke diy producten voor in en buiten huis en voor dieren. 100% natuurlijk en gezond

SusanH
Lid Bezwaarcommissie
Berichten: 34477
Geregistreerd: 27-06-07
Woonplaats: In het midden van het land

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-07-19 17:25

DewiRox schreef:
Als ik dit allemaal zo lees vraag ik mij toch af wat dan maakt dat jullie wel willen blijven rijden. Het lijkt mij verschrikkelijk om iets te doen waar je zo angstig voor bent/waar zoveel om te doen is. Voor mij is paardrijden echt ontspanning, tuurlijk denk ik ook wel eens 'oef, als dat maar goed gaat', maar om er op zo'n manier bezig mee te moeten zijn als wat ik bij de meeste hier lees lijkt mij ontzettend vermoeiend.


Zo dacht ik ook altijd hoor. Tot ik er zelf naast lag en ineens angstig was. Kan iedereen overkomen. En het kan ook weer goed komen :j

Britt_xxx
Berichten: 1023
Geregistreerd: 05-03-19
Woonplaats: Rotterdam

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-07-19 20:19

Janneke2 schreef:
Helder doel...!
Maar soms hebben doelen rondom angst de neiging om eisen te worden (= meer stress te geven).
Vooral ook omdat niet iedereen evenveel benul van angst heeft - onbekend maakt onbemind en dan wordt je overlevingsinstinct dat overijverig is aangeduid als stom en wat al niet.
---
Ik heb standaard de balansteugel met een riempje vast aan het zadel, meestal hangt het ding los om de schouders/ voor de boeg. Gaan er dingen mis, kan ik mijzelf vastgrijpen - en je kunt er ook mee rijden (links rechts verzamelen en ho).


Bedankt voor je reactie! Dat van die eisen herken ik... Dat geeft alleen maar meer stress omdat je het zo graag wil, en moet van jezelf, maar dat het gewoon niet gaat...

Een kleine update: vanmorgen mijn laatste les gehad voor de zomer. Paardlief had helaas zijn ijzer eraf geschopt, en mocht niet lopen vandaag. Dus een ritje gemaakt op de vrijwel bomproof Fries die ik hiervoor heb gereden. Oh, wat een verademing. <3 Ik heb zo genoten. Bliksem, onweer, keiharde regen op het dak, meneer stapte onverstoord door en heeft mij zoveel vertrouwen gegeven. Heerlijk. Ik heb aangegeven aan mijn instructrice dat ik na de vakantie graag weer op de Fries wil. Toch even de druk eraf en genieten van mijn hobby. *\o/*


DewiRox schreef:
Als ik dit allemaal zo lees vraag ik mij toch af wat dan maakt dat jullie wel willen blijven rijden. Het lijkt mij verschrikkelijk om iets te doen waar je zo angstig voor bent/waar zoveel om te doen is. Voor mij is paardrijden echt ontspanning, tuurlijk denk ik ook wel eens 'oef, als dat maar goed gaat', maar om er op zo'n manier bezig mee te moeten zijn als wat ik bij de meeste hier lees lijkt mij ontzettend vermoeiend.

Vooral erin genieten als je deze angst niet hebt! Het is moeilijk te begrijpen als je het zelf niet hebt vrees ik. Ik word nog steeds zo gelukkig van paardrijden, als ik na de les afstap en met een voldaan gevoel naar huis ga. Daarom doe ik het dus nog! :)

Flip. <3 Van mij sinds 03/07/20.
Yeah with every broken bone, I swear I lived


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: GrapeshotBot, YandexBot en 9 bezoekers