Bokt.nl

**Geplaatst:** 26-10-19 23:55

Geplaatst: 26-10-19 23:55

Hier meld zich nog een angstige ruiter!

Ik was altijd al wel wat bang nadat ik een keer met springen ben gevallen. Was niet eens hard of raar maar toen begon ik springangst te ontwikkelen. Wel eens wekenlang springles gehad erna maar ook weer gevallen dus niet veel geholpen zat elke week misselijk op het paard dus ben toen ook gestopt en op een andere dag gaan rijden. Was ook omdat de manege de lessen had veranderd en de donderdag avond alleen nog maar voor springen was.

Nadat ik mijn eigen paardje had gekocht was ik bang om te springen maar ook om alleen naar buiten te gaan en helemaal om in galop te gaan. Dit nadat we per ongeluk in een groep een harde rengalop hadden gedaan was ik van mijn angst af en reed ik echt een stuk relaxter.... tot februari dit jaar.

Ik was met mijn paard op buitenrit. Ze was al wat druk maar niet dat ik dacht oei het is spannend ik moet eraf of ga terug. Ze schrok van best veel maar dat vond ik niet heel eng dus ik reed gewoon door. Bij een grote waterplas nog afgestapt zodat ik haar daar doorheen kreeg wat uiteindelijk ook gelukt is. Daarna wou ik snel terug naar stal want ik had nog afgesproken met iemand om van zadelkast te wisselen. Op een recht zand pas besloot ik nog een galopje te gaan doen. Opeens valt mijn paard door haar voorbenen heen en ik voel dat mijn voeten uit de beugels zijn en toen was het zwart. Ik werd wakker (hoelang ik ben weggeweest weet ik niet) en heb als eerste mijn paard verrot gescholden ( was meer uit schrikreactie). Daarna kwamen er 2 dames op mountainbikes aan en die spraken mij aan. Ik zat daar maar een beetje verdwaasd op de grond. Ze vroegen wat dingen zoals hoe mijn paard heet en of ze haar konden vangen. Hier kon ik ook gewoon goed antwoord op geven. Ik wist op zich ook nog alles algemene informatie over mijzelf en hoe laat het was en welke dag en waar ik naar school ging en hoe mijn opleiding heette en dat mijn vader jarig was. Alleen wist ik totaal niet waar ik was. Ze vroegen of ik op wou staan geprobeerd maar ik viel gewoon weer om. 112 gebeld en die was er ook binnen 5 minuten. Ik in tussentijd met een half kapotte sim kaart die het gelukkig toen nog deed mijn moeder gebeld en stalbazin om mijn paard op te halen. En natuurlijk als echte paardenliefhebber wil je weten hoe het met je paard is want dat is toch nog belangrijker dan jezelf haha. Mijn paard was super onrustig die hebben 2 andere mannen nog vastgehouden die toevallig voorbij kwamen. Voor mijn idee was de ambulance en mijn stalbazin er binnen 2 minuten maar dat is wel veel langer geweest. Ik was ook maar gaan liggen voor het geval ik mijn nek nog gebroken had.

Toen de ambulance er was moest ik direct gaan staan zeiden ze heel grappig omdat ik daar lag alsof mijn laatste uur geslagen had. In de ambulance helemaal nagekeken en ik had nog geen pijn of niks dus ik dacht van nou het zou wel meevallen. Cap was helemaal kapot de voorkant was gewoon losgeschoten. Ik zag het ook later pas. Eenmaal thuis een beste waslijst aan verwondingen: een lichte hersenschudding , alles aan de linkerkant zwaar gekneusd en dan vooral mijn elleboog , schaafwond op de linkerzijde van mijn gezicht , tanden door de lip en daardoor een gekneusde lip die al flink aan het opzwellen was en ik had dikke vellen in mijn mond die ik kapot had gebeten doordat mijn tanden door mijn lip waren gegaan. En natuurlijk duizelig en hartstikke beroerd. Gelijk in bad gezet en toen begon de pijn en overgeven. Heb die nacht 13 uur geslapen. Ik ben ook nog erg panisch voor pijn en ziekten dus die angst had ik er ook nog bij. Na 4 dagen waren de zwellingen in mijn gezicht al aardig bij getrokken gelukkig. Ook toen even mijn paard bezocht en ook die had wat schaafwondjes op haar knieën. Mijn zadel had ook een flinke deuk opgelopen. Mijn paard kwam ook naar het hek toegelopen in de wei dat doet ze normaal ook nooit dus dat vond ik wel bijzonder. Ze keek mij ook helemaal na toen ik weer wegging. Ik met mijn positieve instelling dacht na 5 dagen ik ga weer werken. Hele domme fout... Ik ben veelte snel begonnen en heb wekenlang hoofdpijn ,concentratieproblemen en kort termijn geheugen gehad. Echt spijt van gehad maar gelukkig bijgetrokken. Alleen sneller hoofdpijn als ik mijn hoofd stoot. Ook mijn nek heb ik wat problemen mee gehad maar ook weer goed weggetrokken.

Ondertussen wel het rijden weer opgepakt maar de schrik zat er goed in. Mijn paard liep zo voorzichtig ook die was bang om te vallen. Ze struikelde al bijna niet meer. Eerste keer kriebelde het toch weer dus ook gedraafd en een stukje galop. Maar naar buiten zie ik nog lang niet zitten. Wel als iemand meegaat en dan alleen stappen. Mijn paard is ook wat onzeker geworden en dat helpt ook niet mee. In de bak gaat het nu op zich prima alleen vind ik het zo eng als ze struikelt. Momenteel ben ik een beetje bezig om te kijken waar het struikelen nou wegkomt. Verder voel ik mij wel wat zekerder als een aantal maanden terug maar die onzekerheid over het vallen zou altijd wel blijven. Ik werk er nog steeds aan en hoop dat het beter is als ik mijn jonge paard in wil gaan rijden. In ieder geval wel hulp er bij en iemand die het niet eng vindt want ik wil haar niet onzeker maken vooral in het begin. Ik heb heel af en toe een lesje maar het blijft allemaal maar spannend....

Without the pain there'd be no learning , without the hurting we'd never change - Kate Bush

**Geplaatst:** 27-10-19 22:39

Geplaatst: 27-10-19 22:39

19wendy80 schreef:
@AnnexUdith, mijn hemel wat een verhaal :oo

Ik vind het al een topprestatie dat je überhaupt weer rijd. Als ik zoiets mee zou maken, dan zou ik voor de rest van mij leven naast de paarden blijven denk ik.
Snap heel goed dat je voorlopig niet buiten durft te rijden en je dit weer op moet gaan bouwen

Als ik dit zo lees, dan vind ik mijn angst/onzekerheid echt zo onbenullig.

Komt denk ik ook omdat ik twee eigen paarden heb en ik die zeker niet weg wil doen. Ik heb wel een moment gehad dat ik weer helemaal naar de basis terug wou en eerst naast het paard van alles ging doen. Maar het bleef best kriebelen ook al was ik tegelijk erg angstig. En ik weet dat mijn paard hartstikke braaf is en normaal geen stap verkeerd doet. Het scheelt ook dat ik tijdens het vallen al bewusteloos was en daardoor de klap zelf niet heb mee gekregen.

Ik heb ook wel even getwijfeld om te stoppen.... gelukkig was het verlangen om ermee door te gaan groter. Ik kan niet zonder mijn twee toppers.

En inderdaad niemand zijn angst is onbenullig. Ik was vroeger ook bang om naast grote paarden te lopen. Na het 100x gedaan te hebben was ik daar van af. het kost alleen veel tijd om iets te overwinnen. Ik let alleen wel heel goed op nu , maar dat is nooit verkeerd natuurlijk.

Without the pain there'd be no learning , without the hurting we'd never change - Kate Bush

**Geplaatst:** 27-10-19 22:40

Geplaatst: 27-10-19 22:40

SusanH schreef:
Niemand zijn angst is onbenullig. Angst is een raar iets en kan ook de kop op steken voor dingen waar een ander van denkt, wat is daar nu eng aan? Maar dat maakt het voor jou niet minder eng of moeilijk. Sterker nog zulke gedachten maken het voor jou juist moeilijker om er van af te komen. Wat ik heb geleerd is dat je lief mag zijn voor jezelf. En alleen dat doen waar je je veilig bij voelt. Vertrouwen moet groeien en dat kan alleen met kleine stapjes.

AnnexUdith idd wat een verhaal en echt knap dat je weer rijdt.

Ik heb vandaag ook weer een kleine grens verlegd, klein stukje op de baan uitgestapt. Nadat ik eerst heerlijk in de buitenbak had gereden.

[ [url=m/zNsywB.jpg]Afbeelding[/url] ]

Even terzijde maar wat een prachtig paard heb je :j

Zo ben ik ook weer begonnen kleine stukjes 5 min kan al genoeg zijn

Without the pain there'd be no learning , without the hurting we'd never change - Kate Bush

**Geplaatst:** 28-10-19 11:47

Geplaatst: 28-10-19 11:47

SusanH schreef:
Het rijden zelf in de bak binnen en buiten gaat inmiddels weer top. Alleen echt buiten uitstappen is nog even een dingetje. Laat staan een rondje buiten rijden. Maar idd de rest heb ik ook rustig opgebouwd dus dit komt vanzelf goed :j . En bedankt voor je compliment :D

Tussen de hekjes vindt ik het gelukkig ook niet eng. Denk ook dat het komt omdat ik buiten zoiets heb van ze kunnen elke kant op gaan. In de bak vindt ik het bijvoorbeeld ook niet eng als ze een keer wegspringt en schrikt en wegrent , want dat hek houdt haar wel tegen. Maar buiten vindt ik het vreselijk als ze dat doet. Ook al was ik een halfjaar terug niet bang buiten en reed ik haar overal bij langs. Ook omdat ze zelf wat onzeker is geworden heb ik zoiets van in de bak is genoeg.

Without the pain there'd be no learning , without the hurting we'd never change - Kate Bush

**Geplaatst:** 22-11-19 21:37

Geplaatst: 22-11-19 21:37

Vorige week dacht mijn Fjord ook weer grappig te zijn. Ze was super onrustig en leek zelfs wel wat hengstig. Er naast heb ik geen problemen met angst gelukkig dus dan vind ik vervelend gedrag ook niet zo erg. Normaal rijden er niet zo veel mensen in de bak nu reden er nog twee mee. Ze had al erge haast om achter een ruin aan te lopen naar de bak. In de bak opgestapt en ze had wat de neiging om naar de andere paarden toe te trekken en dan met name naar de ruin. Ook stond er nog een pony achter de bak waarvan een ander paard al schrok. Toch ga ik er dan met wat spanning voorbij maar ze was braaf. Ze is wel drukker dan normaal wat denk ik ook komt omdat het kouder is buiten. Eigenlijk ging het rijden wel prima maar wel weer veel struikelen..... In de galop deed ze haar hoofd echt ver naar beneden en omdat mijn angst wel ligt in het struikelen in de galop ben ik daar ook niet mee doorgegaan. Ze leunde echt te ver op de voorhand en ik kreeg haar hoofd ook niet omhoog. Ze moest wel plassen wat misschien de oorzaak kon zijn.

Wel ben ik een stukje naar buiten geweest. Dit was ook zonder spanning maar ze ging op de terug weg naar stal wel aardig vlot. Toch nog wel een stukje overwonnen! Het samenwerken tussen haar en mij ging die dag ook gewoon waardeloos. Weet niet waar ze mee bezig was maar met alles behalve mij. En wat zijn Fjorden dan ook drammerig en doen ze net alsof ze weer 4 jaar zijn. Was er ook wel klaar mee op een gegeven moment. Daardoor ook al niet lekker kunnen rijden. Maar met haar hoofd naar beneden in galop.... dat hoeft van mij echt niet...

Without the pain there'd be no learning , without the hurting we'd never change - Kate Bush

**Geplaatst:** 26-04-20 22:50

Geplaatst: 26-04-20 22:50

Hele tijd geleden had ik hier een bericht geplaatst over mijn angst voor het buiten rijden na een heftige val samen met mijn paard.

Nu door het mooie weer en de corona crisis is de enige optie eigenlijk nog naar buiten. Het mooie weer overtuigt mij ook wel meer om buiten te gaan rijden ( achteraf mochten we dus gewoon in de bak rijden, maar ik twijfelde dus deed het de eerste weken maar even niet). Ik heb gewoon besloten om te stappen en hele kleine stukjes te draven. Het struikelen is gewoon een blijvend probleem , maar in stap is het voor ons beide makkelijker.

Zo is het nu al gelukt om al 5x een rondje van 1,5 uur te maken! Soms valt het mee vooral op de terug weg omdat ze dan flink doorstapt en minder struikelt. En soms is het waardeloos en schrikt ze en wordt ze vrij heet. Maar ik moet zeggen over het algemeen gaat het best goed op deze manier! Ik denk dat we beide gewoon een flinke klap in ons vertrouwen hebben opgelopen. Ook durf ik nu weer alleen te gaan maar neem ik altijd een goed opgeladen telefoon mee en een ID kaart voor het geval dat. Het gaat nu puur om het plezier en niet om het moeten. Ik rij soms stukjes mee met stalgenoten en geef daarbij ook aan dat ik niet wil draven of in galop. Ik rij haar ook gemakkelijk weg bij de anderen zonder problemen. Ze is verder wel heel braaf maar soms zijn er momenten dat haar merrie kant even flink naar boven komt. Vooral van mountainbikers die stilletjes ergens wegkomen voel ik nu toch wat spanning. Maar 9 van de 10 keer gaat het goed dus ik moet ook nu vertrouwen dat het niet elke keer gaat gebeuren.

Ik ben in ieder geval blij dat ik weer wat normaler naar buiten kan zonder extreme angst. Nog een lange weg te gaan... Het draven en galopperen wil ik gaan opbouwen zodra mijn jonge Fjord goed beleerd is. Ik denk dat ik dan mijn vertrouwen hoop ik weer helemaal terug krijg.

Without the pain there'd be no learning , without the hurting we'd never change - Kate Bush

**Geplaatst:** 13-07-20 23:27

Geplaatst: 13-07-20 23:27

Vandaag toch weer wat spanning. Ik was een weekje naar Ameland , wou daar graag een strandrit maken. Ik vermoed dat ik de angst om met paard en al weer te vallen op een ander paard minder heb dan op mijn eigen paard. Helaas was het best slecht weer de hele week en waaide het ook hard. Dus die rit hou ik dan maar te goed.

Vandaag mijn paardje weer gereden. Ze voelde in het begin lekker vlot wat voor haar doen goed is. Ze had er toch wel weer zin in. Concentratie was alleen bij beide ver te zoeken. Halverwege raakte ik nog in gesprek met een medewerker van stal en Paardje stond er lekker op rust bij.

Daarna was het gewoon vaak struikelen en sloom. Er was ook veel afleiding stond een groep mensen te kijken hoe er eikenprocessie rupsen werden verwijderd dus daar hou je dan onbewust ook wel rekening mee. Eigenlijk schrikt ze daarvan niet maar ze was af en toe wel kijkerig. Zo ook naar de paarden die in de wei naast de bak staan.

Uiteindelijk maar gestopt ze voelde niet goed door het struikelen. Ze wou ook amper vooruit.... en ja hoor na een paar minuten stappen ging ze stilstaan en moest mevrouw gewoon even plassen. Daarna weer lekker vlot en struikelde ook veel minder. Ze gaan vaak helemaal op in het moeten plassen en let dan echt niet meer op waar haar benen heen gaan. Vond het al vreemd omdat het de laatste tijd weer erg goed ging.

Nou ja in ieder geval was ze erg braaf vandaag en leek ze wel blij om me weer te zien. Het was verder wel relaxt.

Without the pain there'd be no learning , without the hurting we'd never change - Kate Bush

**Geplaatst:** 19-11-20 00:40

Geplaatst: 19-11-20 00:40

Alweer een tijdje geleden dat ik dit topic heb gekeken.

Het rijden gaat nu best goed ik ga ook wel weer naar buiten , maar alleen in stap. Draven en galop is niet meer verantwoord met het struikelen van mijn paardje. In stap gaat het goed en gebeurd het niet zo heel vaak. Eigenlijk is ze hartstikke braaf en ben ik veel meer alert op signalen die zij geeft. Het valt mij nu altijd op hoe gevoelig haar gehoord is. Ze hoort mensen van mijlenver wat ik dan echt nog niet hoor. Het fijne is dat ik mij dan kan voorbereiden zonder al teveel spanning. En zelfs met spanning blijft ze best heel rustig. Als ze omdraait gaat dat echt in slow motion en kan ik al ingrijpen voordat ze er in galop vandoor gaat wat ze eigenlijk ook niet echt van plan is. Het vertrouwen daarin is wel weer wat gegroeid. Ze heeft mij er ook absoluut niet expres afgegooid en zelf er net zo goed lichamelijk aan geleden. Maar het idee dat ik weer buiten een rondje kan stappen vindt ik toch wel heel erg fijn. *\o/* In de bak gaat het ook goed en komt struikelen vaak niet eens zozeer meer voor omdat ik haar goed vooruit kan rijden. Galop doen we nog wel maar echt een halve volte. Als ze maar goed aan het been is en netjes op tempo vindt ik het meer als genoeg. Als ik wat met haar aan de hand doe heb ik 0,0 last van spanning en voelt het erg relaxt.

Maar nu komen we bij mijn jonge puber paardje :')

Tja ze is braaf maar nog wat arrogant en moet nog even haar plekje leren. Laats gingen we ze verhuizen en toen was ze toch wel erg sterk op het einde. Dan voel ik toch de spanning wel wat oplopen. Ik heb het eerst genegeerd en opgelost door duidelijk nee te zeggen. Na een tijdje kreeg ik daar geen reactie meer op en heb ik met mijn hand voor haar hoofd langs gezwaaid elke keer als ze door mij heen wou. Het hielp 3 seconden en dan begon het weer. Ik raakte haar toen per ongeluk op de zijkant van haar hoofd , maar toen was het gedram in een keer af gelopen en ontspande ze ook wel snel. Ik merk dat ik na die tijd veel spierpijn heb in mijn armen puur van de spanning en ook wat van het tegenhouden.

Vorige week hebben we haar weer opgehaald om weer te verplaatsen naar een andere wei. Echt een heel stuk braver en ze drukte ook niet meer door mij heen. Ze wil graag kijken naar enge dingen en geluiden in plaats van weg te rennen. Dat vindt ik wel een fijn idee dat ze eerst het gaat onderzoeken en daarbij mag stilstaan best wel even. Nog even een probleempje gehad bij de stal waarbij ze erg schrok maar ze was eigenlijk ook snel wel weer heel rustig. Toch voelde ik mijn hart wel in mijn keel en schrik ik er wel erg van.

Ik ben op zich wel streng voor haar. Ze denkt dat ze nu ook mag drammen in de wei omdat ze even wat minder gras hebben. Ze kent mij natuurlijk ook vanaf dag 1 dus ik ben ook vertrouwt en ze weten dondersgoed dat mensen helpen om naar gras te kunnen komen. Ze respecteert mijn aura dan ook niet zo en dan denk ik ook ga uit mijn buurt met die soms nog gevaarlijke benen. Ik geef haar meestal druk op de borst zodat ze van mij weg stapt. Dit werkt ook wel maar ik vindt het nog wel spannend.

Het is een lieverd hoor ze merkt eigenlijk nog niks dat ik het soms wel spannend vindt. Ze is wel erg op mij gericht. Als het goed is kan ze straks naar een andere wei waar ik mee kan wandelen met de 1 jarigen. Ik hoop dat het vertrouwen voor haar en mij dan ook groeit en we echt gaan samen werken. Ze is in ieder geval heel nieuwsgierig en wilt graag nieuwe dingen ontdekken en leren. Dit zijn wel goede eigenschappen.

Nu nog mijn eigen vertrouwen nog een boost , maar dat moet hoop ik goed komen. We gaan het stapje voor stapje doen. Dan maar een jaar langer wachten totdat ik erop zit daar is ook niks mis mee.

Without the pain there'd be no learning , without the hurting we'd never change - Kate Bush

Bokt.nl

Kletstopic voor angstige ruiters

Wie is er online