SusanH schreef:Niemand zijn angst is onbenullig. Angst is een raar iets en kan ook de kop op steken voor dingen waar een ander van denkt, wat is daar nu eng aan? Maar dat maakt het voor jou niet minder eng of moeilijk. Sterker nog zulke gedachten maken het voor jou juist moeilijker om er van af te komen. Wat ik heb geleerd is dat je lief mag zijn voor jezelf. En alleen dat doen waar je je veilig bij voelt. Vertrouwen moet groeien en dat kan alleen met kleine stapjes.
AnnexUdith idd wat een verhaal en echt knap dat je weer rijdt.
Ik heb vandaag ook weer een kleine grens verlegd, klein stukje op de baan uitgestapt. Nadat ik eerst heerlijk in de buitenbak had gereden.
[ [url=m/zNsywB.jpg]Afbeelding[/url] ]
AnnexUdith schreef:19wendy80 schreef:@AnnexUdith, mijn hemel wat een verhaal :oo
Ik vind het al een topprestatie dat je überhaupt weer rijd. Als ik zoiets mee zou maken, dan zou ik voor de rest van mij leven naast de paarden blijven denk ik.
Snap heel goed dat je voorlopig niet buiten durft te rijden en je dit weer op moet gaan bouwen
Als ik dit zo lees, dan vind ik mijn angst/onzekerheid echt zo onbenullig.
Komt denk ik ook omdat ik twee eigen paarden heb en ik die zeker niet weg wil doen. Ik heb wel een moment gehad dat ik weer helemaal naar de basis terug wou en eerst naast het paard van alles ging doen. Maar het bleef best kriebelen ook al was ik tegelijk erg angstig. En ik weet dat mijn paard hartstikke braaf is en normaal geen stap verkeerd doet. Het scheelt ook dat ik tijdens het vallen al bewusteloos was en daardoor de klap zelf niet heb mee gekregen.
Ik heb ook wel even getwijfeld om te stoppen.... gelukkig was het verlangen om ermee door te gaan groter. Ik kan niet zonder mijn twee toppers.
En inderdaad niemand zijn angst is onbenullig. Ik was vroeger ook bang om naast grote paarden te lopen. Na het 100x gedaan te hebben was ik daar van af. het kost alleen veel tijd om iets te overwinnen. Ik let alleen wel heel goed op nu , maar dat is nooit verkeerd natuurlijk.
Sammiex2000 schreef:Marie111 schreef:Doet er ook iemand mee met de Challenge Ontspannen paardrijden van Ruiterbewust.nl?
Ja ik
maitestar23 schreef:Hoe gaat het met iedereen?
Zijn er nog mooie progressies geboekt?
SusanH schreef:Heel herkenbaar. Helpt je juf je ook bij je angst en hoe je er mee om kan gaan? Hoe ga je normaal om met de hoek bij de H?
jetm schreef:19wendy80 schreef:Woensdag ga ik weer rijden. Dat zal wel weer even spannend zijn.
Gelukkig is het allemaal goed afgelopen maar ik kan me voorstellen dat je flink geschrokken bent. Je klinkt als een echte doorzetter. Mag je van jezelf ook even "pas op de plaats ?"
Als je te gespannen op je paard zit werkt het misschien averechts. Een brein is stress (van mens of paard) kan namelijk minder goed leren.
Een tijdje geleden (in coronatijd) heb ik een blog geschreven over visualiseren misschien kan je dat ook eens proberen voor je H-hoek probleem.
En samen met je instructrice ga je vast weer stapjes, drafjes en galopjes zetten ...
SusanH schreef:Op de volte in de hoek zou ik juist niet doen. Ik zou eerder kiezen voor iets voor de H de hoefslag af en steeds iets dichterbij. Als er wel weer spanning is dan juist weer wat verder weg. Ik merk dat dat bij ons paard heel goed werkt.
SusanH schreef:Ja dat is precies wat je doet. En als je dan echt focust op recht afwenden, of juist een mooie halve volte met de juiste stelling en buiging (en misschien een pasje wijken) dan komt de focus in plaats van op de H op jou te liggen, en kan je paard ook sneller ontspannen.
Janneke2 schreef:Ik begin ook met 'mijn paard alle hoeken van de bak te laten zien' >;) ;) :j.
Ook is er een truc van Tristan van TRT: stopt Knollie vanwege een monster: op die plek rust. Dan rustig wegstappen en vervolgens aan het werk (draf, galop, voltes etc)(hij doet nog wel eens een kleine volte in fiks tempo) , kom je weer daar: rust. Teugel los, hij hangt in het zadel, echt even niets. Weer wegstappen en aan het werk.
Geeft ook een boel rust!
Levita schreef:Ik wil mij hier ook melden. Ik ben, sinds ik kinderen heb, ook vrij angstig geworden. Mijn merrie die bijna 3 jaar geleden overleden is, was extreem braaf. Toen ik op zoek ging naar een ander paard was ik inmiddels moeder geworden en toen merkte ik dat ik echt angstig geworden ben.
Helaas heb ik daarom mijn 2e paard moeten verkopen omdat die misbruik maakte van mijn onzekerheid.
Gelukkig daarna een merrie gekocht die echt super braaf is. Maar ik merk dat ik het nog steeds eng vindt om een bosritje te maken, terwijl ze super braaf is. En ik wil nu toch echt graag weer het bos in. Zelfs met iemand erbij durf ik het niet.
SusanH schreef:En idd zien dat een paard het bij een ander wel doet (en braaf ook) is heel fijn :j heb ik toen ik nog heel veel last van mijn angst had ook veel aan gehad.
maitestar23 schreef:Ik vind het wel grappig om te lezen hoe de voorkeuren qua waar te rijden zo uiteen lopen, bijv. binnen- of buitenbak.
De 1 zijn voorkeur is nog net niet een nachtmerrie voor een ander
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 12 bezoekers