Bokt.nl

**Geplaatst:** 05-04-19 19:51

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 05-04-19 19:51

Nog niet bijgelezen maar stip dit even aan. Ik doe mee!

**Geplaatst:** 05-04-19 22:08

Geplaatst: 05-04-19 22:08

Groot gelijk. We houden vol!

[RIJ-ITP] Even door alle angsten heen...

Mijn verhaal staat in bovenstaande topic. Wie nieuwsgierig is ga gerust kijken.

Hopelijk werkt de link. Ben niet zo handig :o

Morgenvroeg terug les. Ben benieuwd hoe het zal zijn met zijn bokken. De abces is weg. Ik hoop dat dit de oorzaak was.
Ik merk wel op dat ik makkelijk een uitvlucht zoek om niet te moeten rijden. Ik hoop dit toch te kunnen ombuigen want als ik er dan op zit geniet ik, ondanks de angst, wel.

Edit: woehoe de link werkt! *\o/* (sorry even fier op mezelf)

**Geplaatst:** 06-04-19 17:35

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 06-04-19 17:35

Vandaag les gehad.

Het bokken in galop vorige week kwam duidelijk van zijn abces! Pijnlijk voor mijn paard maar oef voor mij.

Toch even een klein paniekaanvalletje gekregen. Coach legde plots drafbalken en ik sloeg even tilt. Ik stop met ademen en begin te hyperventileren. Ik heb doorgezet en paardje was heel braaf. Het gekke is dat ik weet dat hij niets doet op drafbalken en dat hij braaf is echter heeft mijn hoofd en lijf dit niet door.

Wel mooier kunnen rijden dan vorige les!

**Geplaatst:** 19-04-19 21:25

Geplaatst: 19-04-19 21:25

Hier net compleet over de rooie gegaan. |( Had mij al moeten haasten om op tijd er alles klaar te geraken. Dit zorgt er voor dat mijn stressniveau heel hoog zat.

Ik had nog 10 minuten tot lesgever er was, bleek dat mijn vriend de paarden van de paddock op de weide had gezet. Paarden terug de Paddock op, bleek de zoon ook op zijn pony te willen rijden. Neeeeeee. Laat mij met rust. Ik wil geen stress en mensen rond mij. Ik ben zo al nerveus genoeg.

Zoon toch met vriend op zijn pony, mijn paard hinnikken, schrapen omdat hij hem eerst zag en dan niet meer. Hupla, nog meer stress.

Lesgever komt toe, zoon nog steeds aan het rijden. Ik: oh ik stap niet op als de pony daar nog loopt! Lesgever: oh jawel!

Oef gelukkig komt vriend net binnen met de pony.

In de piste opgestapt. (Handen letterlijk aan het trillen) Naast ons waren ze aan het bosmaaier en met zitmaaier aan de slag. Paard liep al geprikkeld maar braaf. Tot hij plots wegkijkt en schrikt.

Merk ik dat mijn vrienden niets beter op had gevonden om onze zoon op zijn quad op de weide te laten rijden. Deze ligt vlak naast de piste. Ik werd letterlijk even gek van angst. Mijn gedachten: Nu gaat mijn paard echt volledig tilt slaan en niet meer luisteren, hij gaat weer bokken, ik ga niets meer te zeggen hebben...

Resultaat: roepen en tieren.... en mij nu hier heel schuldig over voelen.

Ik weet dat de kans er in zit dat mijn paard niets doet maar ergens weet ik ook dat de kans er is dat hij wel iets doet.

Bah die stomme angst....

Toch nog een redelijk goede les gereden. Heb ik genoten. Neen, jammer genoeg niet.

**Geplaatst:** 20-04-19 20:56

Geplaatst: 20-04-19 20:56

Siamsmeesje schreef:
Dat is heel jammer Laibadji....

Ik heb gisteren een kleine overwinning gehaald. De nieuwe Grande Dame van stal heeft mij zo'n heerlijke rit gegeven, dat ik het zelfs heb aangedurfd om alles los te laten (beugels en teugels) en ouderwets gymnastiek op het paard heb gedaan.
Zonder dollen, als ze zo rustig blijft, heb ik goede hoop dat ik mijn vertrouwen weer terug kan gaan opbouwen.

Zo blij voor jou! Fijn dat het zo klikte! Op naar meer.

Vandaag samen met de zoon en vriend mijn paard laten wennen aan de quad van de zoon. Ik op de piste longeren en zoon op de weide rond rijden met de quad. Hij schrok 2 keer maar uiteindelijk wel heel braaf.

Oef dat geeft mij al meer zekerheid voor later. Als mijn zoon nu met de quad wil rijden en ik te paard zak dit lukken.

Enkel jammer dat mijn paard zich weer bezeerd heeft aan zijn achterbeen. Dus hij is nu mank. Gelukkig weten we ondertussen dat hij heel kleinzerig is en dat het dus niet zo erg is. (staat niet dik en niet warm) weekje rust en hij is terug de oude.

**Geplaatst:** 12-06-19 10:19

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 12-06-19 10:19

@Tianbelli: Heel herkenbaar. We slagen er toch altijd in om onszelf gek te maken.

Even een vraagje of ik hier te extreem gereageerd heb?

Korte omschrijving:

De eerste maal met mijn paard mee op wandeltocht met vrienden. 2 koetsen en 3 paarden.
Ik had mijn paard geparkeerd achter de laatste koets samen met een ruiter met fjord.

Mijn paard is op wandeling heel zenuwachtig dus bij het opstijgen een nerveus paard (en ook ruiter ;) ) De eerste 500 m op de straat met bokkensprongen en wat stress. Ok mooi door gereden en na 20 minuutjes wandelen plots een heel braaf paard. Liep zijn eigen tempo, mooi over de rug en had momenten van ontspanning. (Heel gek was ook nieuw voor mij maar zo fier!)

Vriend had al eens aangegeven om te galopperen achter de koets zodanig dat ik eens kon proberen. Je moet weten dat de galop ook bij onze dressuurtrainingen momenteel een issue is. Mijn paard is van flegmatiek naar eindelijk reactief gegaan. Echter zijn we nu zoekende in de galop naar hoeveel druk moet ik geven en is mijn spoor momenteel te 'scherp' (afgerond maar te lang, ga nu naar een kort bolletje overgaan, zonder is nog geen optie want als hij staakt heb ik echt nog iets nodig.)

Ik leg dus mijn been om aan te galopperen en meneer slaat naar mijn been en drukt onmiddellijk zijn rug weg. (Dit gebruikt hij altijd tegen mij maar dan hou ik hem ook niet) Dus galopperen was in mijn ogen een no go. Ging nog niet gaan.

Plots roept de eerste koets: Galopperen! Oh help! Ik gil 'neen!' maar toch stuiven ze er vandoor. Naast jonge springende koeien. Ik heb nog gegild dat ik echt niet wou. Ik wou mijn geluk echt niet beproeven. Ik ben er van overtuigd paard kennende dat hij er vandoor zou stuiven al bokkend en wegspringend van de koeien. Hij is er daar nog niet klaar voor.

Gelukkig bleef de ruiter met de fjord bij mij en is mijn paard rustig gebleven. Galop vond hij duidelijk ook niet nodig. Samen zijn we in stap naar de andere gewandeld. Ik kon wel huilen van schrik maar ook dat ik mij 'belachelijk' gemaakt heb.

Ik had nochtans op voorhand mijn angsten aangegeven maar omdat mijn paard zo braaf was (wat dus echt de allereerste keer was) en de andere de capriolen van hem niet kennen zijn ze hier dus aan voorbij gegaan.

Later ook nog 'uitgelachen' dat de mindere ruiter toch durfde galopperen. (Er was nog een vrouw mee met een super braaf paardje, technisch niet zo een sterke ruiter maar op haar paard ben ik stikjaloers. Topknol! dus zij kon makkelijk mee.)

Bah, mooie dag in mineur en met gemengde gevoelens naar huis. Ik wil wel galopperen, ik doe dat super graag. Echter de laatste keer dat ik dat in groep gedaan heb lag ik er af omdat mijn paard van zoveel schrok en als een hert begon te springen... dan denk je toch 2 keer na. En het ging zo goed dat ik echt positief wou eindigen.

Wat denken jullie?

**Geplaatst:** 12-06-19 20:57

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 12-06-19 20:57

De persoon die het mij het meeste door stak was mijn eigen vriend. De anderen deden alsof ze mij niet gehoord hadden. Nochtans vriendin die op de voorste koets zat heeft nog geroepen dat ik niet wou galopperen. Dus dat was een mooie uitvlucht.

@pipodipo: vond het wel lastig hoor. Heb zo al faalangst om te rijden met anderen in de buurt. Niet dat ik technisch niet goed kan rijden maar ik voel mij altijd al minder dan de rest. Dus mijn zelfvertrouwen heeft een knauw gekregen.

@Tianbelli: zelf gebruik ik een trapje met 2 tredes net hoog genoeg om op te stappen.

Xxwienekexx lief van jou dat je met al jouw ervaring ook deel neemt. Alle tips zijn welkom.

Hoe gaan jullie om met alle horrorverhalen en spookbeelden die vooraf in je hoofd spelen? Vaak heb ik al voor het opstijgen de meest gruwelijke valpartijen meegemaakt. Dit maakt de angst nog groter. Ik ga hier wel bewust mee om en probeer aan positieve dingen te denken zoals hoe zou je je voelen als het wel lukt, mezelf dit ook visueel voorstellen maar het blijft toch uitdagend.

**Geplaatst:** 12-06-19 21:26

Geplaatst: 12-06-19 21:26

Tianbelli schreef:
Siamsmeesje schreef:
@Tianbelli, ik heb ook het probleem dat ik niet zo hoog meer kan opstijgen van de grond, maar dan omdat ik hypermobiel ben. Teveel risico dat ik mezelf blesseer.
Mijn instructrice (ook in België) is ook zeer zuinig op haar paarden, en ze heeft dan ook twee van deze blauwe 4-traps-opstaphulpen staan. De hoogste tree is minstens 75 cm, en ik kan zonder moeite op de Comtois stappen zonder de beugels te gebruiken. Ze zijn wat prijzig, maar volgens mijn stalhoudster één van de betere investeringen geweest :j
https://www.google.com/search?newwindow=1&q=opstaphulp+4+treden&tbm=isch&source=univ&client=firefox-b-d&sa=X&ved=2ahUKEwiJ6PfIs-TiAhWRZFAKHde8DDsQsAR6BAgFEAE&biw=1280&bih=860

dankje,
heb 'hét' trapje van de ikea, met 2 tredes. En met 2 trede hoog sta ik al ruuiiiim voldoende hoog boven m'n pony. Dus het probleem is niet HOE ik opstap, maar dat ik schrik heb ALS ik opstijg, onafhankelijk op welke manier.

Wat bij ook hielp was paard parkeren voor een muur. Zo had ik het gevoel dat hij niet weg kon lopen. (Paa d heeft dat ooit wel gedaan) dankzij de muur had ik iets meer lef.

**Geplaatst:** 13-06-19 18:08

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 13-06-19 18:08

Dank je wel voor de tips en de steun. Is fijn om horen dat mijn reactie ook niet zo gek was.

Daarnet ook training met paard. Coach vond het ook dat zo een gedrag niet kon.

Paard tijdens de les ook flink gevolg in galop dus zijn kriebels zaten er nog. Uiteindelijk wel met correcte galop geëindigd zonder bokken. In de piste durf ik stilaan met dit gedrag om te gaan. Hier kan hij niet weg en ik kan overgangen maken wanneer ik wil. Trainer erkende ook dat als ik zou mee gegaloppeerd hebben ik gegarandeerd dik in de miserie zou komen. Dus ze vond het de beste beslissing om te blijven stappen.

En ja hoor ik ben heel fier op mijn paard. Hij komt van heel ver en de wandeling op zich, behalve het ene incident, was top. Nog nooit zo ontspannen kunnen wandelen met hem. We worden steeds meer een team en we slaan er ons steeds beter door. Dus we komen er wel.

**Geplaatst:** 16-06-19 16:43

Geplaatst: 16-06-19 16:43

IsabelleN schreef:
Wat klinkt dat toch lief: wandelen met je paard (Belgisch).

Wij verwijzen klanten regelmatig door naar jullie forum, ze hebben er best veel aan!
We hebben nu een meisje met een beeldschone, maar dominante merrie waar ze inmiddels met rijden wat bang voor is. Haar broer heeft een brave, maar niet zo'n knappe ruin en wil wel ruilen. Ze vindt het heel moeilijk om te switchen om 'wat de mensen wel niet zullen zeggen.' Herkenbaar voor iemand?

:o een echt Belgje he!

**Geplaatst:** 19-06-19 21:06

Geplaatst: 19-06-19 21:06

pol013 schreef:
@Laibadji vervelende ervaring.
Maar of je 'boos' mag zijn vind ik lastig in te schatten. Dat ligt er een beetje aan hoe duidelijk je geweest bent vooraf. Ik tref best vaak mensen die ook zeggen 'bang of onzeker' te zijn maar die juist na een zetje van de omstanders iets wel proberen en dan heel blij zijn dat ze het wel gedaan hebben. Dat is de categorie die je even onder druk moet zetten om hun iegen grens te verleggen.
Het is ooit lastig in te schatten voor een ander in welke categorie van 'bang' jij valt.

Ik zou met een gemiddelde bange ruiter even bespreken dat we gaan galopperen en dan goed contact houden hoe het gaat achter mij. En daar dan op inspelen. Zo iemand hebben we bijna altijd in een groepje zitten en dan zijn ze eigenlijk altijd blij dat ze het tóch gedaan hebben.

De groep waar je echt écht niet bij moet pushen is gewoon iets kleiner. Dat zou ik gewoon heel expliciet bespreken.
Als je dat wel gedaan hebt; hufterig gedrag.

Ik heb heel duidelijk gezegd dat ik bang was en dat ik geen makkelijk (lees soms gek) paard heb. De voorste koets heeft plots geroepen 'galopperen' en ik heb 'neen' gegild. Iedereen is in galop geschoten. Dus niks overleg. Gelukkig blijf de ene meid met fjord bij mij en was mijn paard daardoor rustig. Was in mijn ogen hufterig gedrag. Zeker als je weet dat de passagier gehoord heeft dat ik neen zei en dat ook aan de eerste koets gemeld heeft.

Edit: lesgever gaf mij ook 100% gelijk. We zaten net in een tussenperiode. Paard reageerde heel hard op mijn spoor en we waren zoekende naar de correcte hulp. (Van flegmatiek beendoof naar heel reactief op het been). Nu zou het een ander verhaal zijn. We zijn een middenweg aan het vinden voor de hulpen zodanig dat hij minder fel reageert. Het zou nu een ander verhaal zijn echter is mijn angst om het in groep volle galop achter een bende koetsen nog te groot in mijn hoofd.

**Geplaatst:** 15-07-19 18:25

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 15-07-19 18:25

Britt_xxx: gewoon proberen en blij zijn met 1m zonder riempje en zo stelselmatig opbouwen. Desnoods kan er iemand naast je stappen zodanig dat je jezelf iets veiliger voelt. Denk ook het positieve. Je hebt het uitgezeten en je bent niet gevallen. Dat is knap! Dit moet je vooral onthouden. Denk: 'he ik kan dit uitzitten.'

Je komt er wel!

**Geplaatst:** 24-08-19 08:45

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 24-08-19 08:45

@Esterke: lijkt echt of jij hebt een trauma opgelopen. Ben je hier al mee aan de slag gegaan? Tot zolang dit er zit, zal het vermoed ik wel moeilijk blijven om zonder angst naar je paard/hoefsmid te gaan.

Sterkte want fijn is dit ook niet.

Ik merk op dat ik steeds meer lef vertoon op mijn paard. Ik durf terug meer. Ik zit fysiek ook beter in mijn vel en lijk steeds meer goed te zitten op mijn paard. Wanneer hij mij nu uittest of zijn stout kantje laat zien ben ik sneller en kan ik het oplossen. Hierdoor zijn deze momentjes heel veel verminderd en zit ik steeds meer op mijn gemak.

**Geplaatst:** 24-08-19 12:50

Geplaatst: 24-08-19 12:50

@Esterke: wow wat een verhaal. Kan mij goed voorstellen dat je hierdoor getraumatiseerd bent. Is niet niks. Ik ga jou zeker niet veroordelen want ik zou hetzelfde gedaan hebben. Ik vind het ook moedig dat je jouw verhaal durft vertellen.

Je hebt toch een behoorlijk trauma opgelopen. Nooit geen nazorg gehad om dit te verwerken? Volgens mij liggen hier nog veel onverwerkte gevoelens aan de basis van jouw angst.

**Geplaatst:** 27-08-19 18:00

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 27-08-19 18:00

@ Esterke: Het is heel lief om je paard op de eerste plaats te zetten maar wordt het eens geen tijd om ook zo lief te zijn voor jezelf? ;) Niet alleen je paard had/ heeft hulp nodig maar jij als persoon ook.

Voor mezelf gisteren een hele grote uitdaging aangegaan.
Totaal onverwacht gaan wandelen met mijn paard. Normaal durf ik bij ons niet buiten. Je komt direct op een drukke baan en moet wel wat afstand afleggen vooraleer je de eerst straat kan inslaan. Paard is ook heel kijkerig + weg gaan van de bende is niet zijn ding. (Ik durf wel wandelen maar op verplaatsing direct het bos in).
Mijn vriend is met de fiets mee gegaan en heeft mij de eerste 10 minuten van dichtbij begeleid nadien gewoon achter gefietst. Eerst ons kleine straatje door tot aan de steenweg en dan op de steenweg mij gesteund toen ik even helemaal dichtklapte omdat er een reuze grote tractor van de berg kwam gedenderd. (Ik was bijna volledig aan het blokkeren. De tranen waren er maar ik heb doorgezet en vriend heeft positief op mij ingesproken. Top!) Heb teken gedaan naar de tractor en die is heel lief achter gebleven. In een draf naar de straat om in te slaan (daar eens uitgegleden) en daar voelde ik mij veilig.

Vanaf dan is de wandeling goed gegaan. Ok heel kijkerig en af en toe schrikken maar ik was helemaal niet meer bang. Paard is helemaal niet baanvast maar ik kon hem wel het vertrouwen geven dat het ok was.

Ik ben super fier op mezelf. Dit is voor mij een hele berg dat ik overwonnen heb. Dus ja ik ben heel blij! Gaan we het nog doen? Ik hoop het! Heb het aan de trainer al doorgegeven dat ik dit af en toe wil opnemen. Goed voor mijn hoofd en zeker goed voor dat van mijn paard. Want al bij al was hij braaf. Hij heeft niet gesteigerd, niet gebokt, is niet gaan lopen... Liep hij ontspannen? Neen dat niet maar dat heeft hij nog nooit op wandeling gedaan. Net een giraf met de rug wegdrukt en de staart tussen zijn benen. Daarom wil ik mijn trainer mee in de hoop ook hier te kunnen aan werken en samen sterker te worden.

Maar wow nooit gedacht dat mijn vriend mij dit kon aanpraten en dat ik het gedaan heb! In de piste is de angst volledig weg (thuis) dus nu is het tijd om andere demonen te lijf te gaan. Here we go!

**Geplaatst:** 23-09-19 10:10

Geplaatst: 23-09-19 10:10

Veel gekletst wordt er hier niet :+ Toch nog een groot taboe misschien of denken we dat we anderen lastigvallen wanneer we onze angsten op tafel leggen?

Ik wil even iedereen een hart onder de riem steken en zeggen ' Geef niet op. Als je heel graag wil paardrijden, doe dat gewoon en ga er voor!'

Na 4 jaar met mijn, toen nieuw, paard sukkelen heb ik gisteren een mijlpaal bereikt!
Wie af en toe een topic van mij ziet voorbij komen kan lezen dat angst de voorbije 4 jaar alles beheerst heeft. Ik was bijna gestopt maar mijn koppig karakter heeft mij doen doorzetten.
In de 4 jaar ben ik op ziek gegaan naar een trainer die met mij en mijn angst matchte. Er zijn er verschillende langs gekomen van 60 euro per uur tot 20 euro per uur.

En ja hoor het is gebleken dat de duurste daarom niet de beste is. Sinds een jaar is mijn huidige trainer met mij aan de slag gegaan en samen zijn we sprongen vooruit gegaan. Van sidderen, beven en huilen naar het deert mij niet meer, ik ben toch niet bang.
Ook ben ik intenser gaan sporten. Dit heeft mij ook enorm geholpen. Ik had na de bevalling van mijn zoon geen spieren meer. Het sporten heeft er voor gezorgd dat mijn beenspieren, core stability en mijn uithoudingsvermogen terug in vorm waren. Dit was een duidelijk kantelpunt.

Gisteren zijn we met een 2 span koets + 2 ruiters, waar ik 1 van was, gaan wandelen. Wandelen is voor mij dood gaan! De hel ! Mijn hartslag sloeg 120 per minuut maar ik moest en ik zou rijden. Thuis in de piste heb ik geen problemen meer. Ik zit zo op mijn gemak en wanneer hij gekke sprongen doet, zit ik deze mooi uit en ben ik niet meer uit het zadel te krijgen. Dus dit moest gewoon lukken!

De eerste 20 minuten eerst mijn adem zoeken en de rust in mijzelf. Toen ik langer aan het rijden was in het bos zag ik mooie lanen en dreven en begon het te kribbelen. Tot mijn vriend zei: ga voorop en galoppeer maar! Dus wat doe ik: Ik stuur mijn paard voorop, andere ruiter achter mij en hup wij weg. Paard heeft nog nooit zo goed niet gelopen. Oortjes vooruit, nergens van schrikken, zacht op de hand en helpen.

WAT EEN ZALIGHEID!

Dit had ik in jaren niet meer meegemaakt!

Resultaat: Vele kilometers in galop door het bos! Een lach tot achter mijn oren en de liefde voor mijn paard dat nogmaals bevestigd wordt. Ja het was goed om door te zetten! Ja we zijn eindelijk een team!

Dus moraal van het verhaal: Soms moet je koppig blijven doorzetten, geniet van de kleine dingen en pak hindernissen en angsten bewust aan. Het is ok om bang te zijn, laat je helpen en praat er over!

Dikke knuffels aan iedereen en ik hoop dat ik sommigen mag inspireren!

PS: Ga ik bij de volgende wandeling terug angst hebben? Ja hoor! Mijn hartslag zal weer 120 zijn in het begin maar weet je wat? Dat is ok! :j

Wie is er online