Bokt.nl

**Geplaatst:** 26-04-19 21:52

Geplaatst: 26-04-19 21:52

Wil me hier ook wel aansluiten.

Mijn naam is Danielle en ben inmiddels 50 jaar en al vanaf mijn 12 rij ik paard. Maakte me niet uit waar ik op zat, kreeg meestal de moeilijkere paarden maakte me niks uit.
Eerste paard gekocht toen ik 15 was en ze ,werd al gauw ziek ondanks een keuring en moesten we in laten slapen. Tweede paard groen als gras en geen goede match met mij. Eraf gegooit en in het zieknhuis terecht gekomen. Paard is toen verkocht en heeft jaren geduurt eerdat ik ubehaubt weer wat met paarden ging doen.

Toen mijn dochter drie maanden was met hulp van iemand anders een veulen van een half jaar gekocht. Ik heb haar in laten rijden door iemand waarvan ik dacht dat die wel wist wat ze deed want vond mezelf niet kundig genoeg, dat was dus een fout. Vreselijk slechte ervaring met deze merrie gehad en toen zat de schrik flink in mijn benen kon niet eens meer normaal naast een paard lopen zonder dat er van alles gebeurde.

We hebben er een ruin bij gekocht en de merrie heeft een veulen gekregen in de hoop dat ze daar wat stabieler van werd maar helaas niet en heb ik toen ze voor de zoveelste keer omhoog kwam terwijl mijn dochter naast me liep besloten haar te verkopen. De ruin heeft me wel weer vertrouwen gegeven en langzaam maar zeker ging het steeds een stukje beter en heb ik uiteindelijk onze merrie zelf aangereden wat super ging.

Door veranderingen van stal ging het met rijden ineens achteruit met mijn merrie en langzaam maar zeker sloop onzekerheid er weer in en eigenlijk had ik niemand om dit mee te delen. Je blijft altijd voor andere dappper en waarom eigenlijk, het heeft mij en mijn merrie niks geholpen. Ondertussen kreeg ik ook wat lichamelijke ongemakken en werd het voor mijn gevoel onverantwoord om er nog op te stappen aangezien mijn merrie nogal eens last had van bakkabouters.

Nu is mijn merrie met pensioen, mijn dochter heeft nog een tijdje het stokje overgenomen maar door school en eigenlijk niet meer willen heb ik haar met rust gelaten en mag ze lekker van het leven genieten.

We hebben nu wel een jonge pre merrie gekocht gewoon omdat paarden mijn passie zijn en hoop natuurlijk dat ik ooit weer op het zadel kruip.

Het is fijn om met mensen te praten die begrijpen wat het is om ineens op slot te slaan.

**Geplaatst:** 27-04-19 20:02

Geplaatst: 27-04-19 20:02

Elvira wat een -:(- ervaring heb je gehad. Ik ben het eens met maflinger een goede instructrice moet je helpen om een team te worden met je paard. Maar om je af te kraken zodat je toestaat dat iemand anders, terwijl je dat eigenlijk niet ziet zitten, je paard rijd heb daar geen woorden voor. Dit heeft niks met je kunnen te maken, ze heeft gewoon misbruik gemaakt van je.

**Geplaatst:** 13-06-19 17:05

Geplaatst: 13-06-19 17:05

Laibadji, wat een ontzettend nare ervaring. Maar wat is zo begrepen heb uit je verhaal heeft je paard zich ondanks het vreselijke gedrag van de ,op een na ,rest van de groep zich wel gedragen. Haal daar het positieve uit. Hoe de rest zich gedragen heeft is afschuwelijk en verteld meer over hun karakter dan over jouw reactie.

Ik ben het meteen met isabelle eens, neem de tijd voor wat je ook wil doen en welk probleem je ook wil overwinnen. Ga ervoor op het moment dat het voor jouw goed voelt dus niet thuis maar als je bij je paard bent. Met paarden opleiden nemen we alle tijd en gaan we met rust te werk waarom stellen we dan aan onzelf van die hoge eisen. Neem de tijd ga niet over jezelf heen, en al zeker niet omdat andere dat van ons verwachten.
Ik ben op een gegeven moment gestopt met rijden en natuurlijk kwamen daar de nodige opmerkingen over , mijn standaard antwoord was ik hou van mijn paard en niet zo zeer van het zadel :P

**Geplaatst:** 25-06-19 08:13

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 25-06-19 08:13

Ik heb ook diazepam gehad voor ruglachten, ik heb er heerlijk van geslapen, dit gebruiken om op een paard te stappen zou ik echt nooit doen

Wie is er online