Tafje schreef:Olikea schreef:Jammer genoeg blijft het elke keer een drempel om op te stappen.
Ik heb nu afgesproken met mezelf dat ik minstens 2x per week moet rijden.
Als je nog steeds twijfels hebt, nog niet zeker bent, en je de drempel toch hoog vindt, dan zou ik zeker niet mezelf opleggen dat je 2x per week moet paardrijden. Want volgens mij is dat erg tegenstrijdig.
Ga op zoek naar iets waar je sowieso veilig en gerust bij voelt. Een Haflinger of Fjord, een groot trekpaard, whatever. Doe dat op momenten dat je er zin in hebt. Niet omdat je het van jezelf moet.
Geef jezelf gewoon de tijd. Dat heb je nodig. Niets moet, ook niet omdat je dat zelf al wilt. Angst is een sterke emotie. Dat zet je niet zomaar opzij
SusanH schreef:He wat vervelend dat de angst weer zo de kop op stak :(:) helpt het jou als een ander met haar wandelt terwijl jij erbij bent, zodat je kan zien dat ze braaf is?
Een app groep hoeft voor mij niet, maar is voor anderen misschien wel een fijn hulpmiddel.
SuperZodiaX schreef:maitestar23 schreef:Zo nu eindelijk eens tijd om weer eens een update van mijn kant te plaatsen.
Had al ergens tussendoor geplaatst dat mijn angst dus omgeslagen is in een echte angststoornis, want het heeft nu dus ook invloed op mijn dagelijks leven.
Ik sta zeg maar continue 'aan' waardoor ik veel eerder schrik en mijn schrikreacties zijn ook veel groter dan normaal is en in sommige situaties bevries ik ook. Voorheen schrok ik nooit en indien nodig handelde ik meteen, dus dit is totaal niks voor mij.
Hiervoor ben ik inmiddels begonnen met EMDR en daar zijn we achter gekomen dat ik dus blijkbaar wel op een vreemd paard kan rijden zonder angst :+ Als die gek was gaan doen was het waarschijnlijk wel gekomen, maar ik stap er op zonder problemen en totaal geen zenuwen.
Terwijl ik nu bij vlagen al misselijk kan worden omdat ik morgen les heb met mijn eigen paard -O-
Heb nu de opdracht gekregen om alleen dingen te doen die goed voelen, zodat ik niet steeds mijn grenzen over ga. Dus zogezegd gisteren samen gaan wandelen in de bak, maar de spanning bouwde maar op en op en heb haar uiteindelijk maar gauw losgeklikt zodat ze even afstand kon nemen en ik even tot rust kon komen.
Man wat een idioot gedoe, ik ben onbewust constant bezig met wat zou kunnen gebeuren... Zoals gister vooral bang om onder de voet gelopen te worden in bijv. een schrikreactie van haar kant, terwijl ze zo'n beetje bomproof is.
Wordt er soms zo verdrietig en wanhopig van, ga ik ooit er vanaf komen? Ben al anderhalf jaar bezig en ik durf dus nog niet eens in de bak te wandelen -O- Laat staat longeren of alleen rijden...
Gelukkig gaat het rijden tijdens de les inmiddels wel goed, maar alles daaromheen dus niet.
Zo dat was even mijn klaagzang :') nu mezelf een schop onder de kont geven en gewoon samen weer aan de slag!
Heftig zeg. En kan je niet regelmatig op een ander paard oefenen zodat je daar alvast meer vertrouwen in krijgt?
Ik heb zelf in mn dagelijks leven ook last van een angststoornis, vooral bang om auto te rijden op de snelweg en tunnels en bruggen. Ik heb daar ook emdr en hypnose voor gehad (want is het kennelijk ontstaan omdat ik de heftige val van mijn paard niet goed verwerkt heb), het werkte allemaal wel iets, maar helaas toch steeds weer een terugval. Nu rij ik al een aantal jaar alleen nog maar stad auto. Verder durf ik echt niet meer :(
Ik weet ook dat de angst voor het schrikken van mijn jonge merrie hier ook uit voorkomt, dus daarom ben ik toch weer met mental coaching e.d. aan het kijken of ik er doorheen kan komen. Want ja, ik kan haar wel verkopen, maar dan zal ik met een volgend paard waarsch weer hetzelfde probleem krijgen op een gegeven moment. En het is mn passie, ik wil het gewoon niet opgeven..
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 35 bezoekers