Bokt.nl

**Geplaatst:** 09-04-19 11:20

Geplaatst: 09-04-19 11:20

Ik ben inmiddels achter in de 40 ( :') ), met 38 jaar rij-ervaring. In 2013 ben ik heel hard van mijn paard gestuiterd toen deze door een ander paard tegen de stroomdraden werd gedrukt. Hij sprong weg en ik eraf. Resultaat; 2 weken ziekenhuis, 5 gebroken ribben, morfinepomp en nog ontzettend veel pijn. Meteen weer erop stappen was dus niet mogelijk. Na 3 maanden revalideren voor ik uberhaupt weer plat kon liggen en slapen ben ik heel anders tegen het rijden aan gaan kijken. Maar toch; ikzelf of mijn paard was niets te verwijten. Gewoon domme pech.

Maar dan? Je overlevingsmechanisme "kicked in" zeg maar. Na een best enge ervaring wil je lijf (en vooral je hoofd) je behoeden voor nog zo'n ervaring. Resultaat? Denkbeelden als "wat als.."; ik met mijn voet in de beugel was blijven hangen? Ik in de stroomdraden was beland? Ik op het wegdek had gelegen in plaats van in het bos op een pad? etc. etc.
Ja daar kun je 500+ varianten op verzinnen.

Maar ik ben ook blijven nadenken. Wat wil ik nou; paardrijden is mijn ontspanning, mijn hobby, iets wat ik het liefste doe. En toen ik jong was, was eraf vallen gewoon iets wat vaker voor kwam. Tijdens het springen, in de les of tijdens een bosrit. Geen vuiltje aan de lucht. Maar als je wat ouder en breekbaarder wordt, is dat toch anders.

Ik heb besloten dat ik me door deze ervaring niet klein laat krijgen. Ik heb mijn lijf en hoofd even de tijd gegeven en ben op een manege weer op een braaf paard geklommen. En vervolgens ermee naar het bos gegaan. Gewoon lekker in stap. En ik heb genoooooten <3 Dus dat. Inmiddels weer 'gewoon' aan het rijden met mijn eigen paard. En daar heel blij mee.

Niet gezegd dat het voor iedereen zo werkt. Maar ik snap dat er meer ruiters kampen met angst of onzekerheid. Doe het rustig aan. Luister naar je hart, en begin klein. Geniet!

There's no such thing like a 'no good horse' every 'no good horse' was made by a 'no good human'!

I live now in your heart, a lovely place to stay. And what you have in memories, no one can take away
RIP mijn mooie lieve gouden man, ik mis je.. (1991 - 2017)

**Geplaatst:** 09-04-19 14:37

Geplaatst: 09-04-19 14:37

Siamsmeesje schreef:
Inmiddels heb ik het punt bereikt dat een gereden les voor mij nog steeds belangrijk is, maar dat een genoten les eigenlijk nog belangrijker is. En tegelijk komt bij mij steeds meer de twijfel of deze Tinker wel het juiste paard is om mijn vertrouwen weer op terug te krijgen.
Sinds een paar dagen is er een nieuw lespaard, een hele zachte Comtois-dame, en ik heb me al opgegeven voor een les met haar eens ze helemaal gewend is. Eens kijken of zij me wel dat laatste zetje aan vertrouwen kan meegeven.

Luister naar je gevoel en je hart. Al is een paard nog zo leuk en lief, er angstig op (gaan) zitten is niet wat je wilt. Ook niet voor het paard. En petje af dat je na die twee heftige valpartijen met toch best fiks letsel toch weer in het zadel zit.
Want hé, het is inderdaad niet zomaar een sport of een bevlieging, een hobby of een manier van leven. Paarden zit in je DNA :) Succes!!

There's no such thing like a 'no good horse' every 'no good horse' was made by a 'no good human'!

I live now in your heart, a lovely place to stay. And what you have in memories, no one can take away
RIP mijn mooie lieve gouden man, ik mis je.. (1991 - 2017)

**Geplaatst:** 09-04-19 22:17

Geplaatst: 09-04-19 22:17

Olikea schreef:
Jammer genoeg blijft het elke keer een drempel om op te stappen.

Ik heb nu afgesproken met mezelf dat ik minstens 2x per week moet rijden.

Als je nog steeds twijfels hebt, nog niet zeker bent, en je de drempel toch hoog vindt, dan zou ik zeker niet mezelf opleggen dat je 2x per week moet paardrijden. Want volgens mij is dat erg tegenstrijdig.

Ga op zoek naar iets waar je sowieso veilig en gerust bij voelt. Een Haflinger of Fjord, een groot trekpaard, whatever. Doe dat op momenten dat je er zin in hebt. Niet omdat je het van jezelf moet.

Geef jezelf gewoon de tijd. Dat heb je nodig. Niets moet, ook niet omdat je dat zelf al wilt. Angst is een sterke emotie. Dat zet je niet zomaar opzij.

En @Samsmeesje: het rondjes rijden in de bak.. Dat is voor iedereen natuurlijk persoonlijk. Maar ik was/ben daar wel een beetje klaar mee.
Ga lekker een rit in het bos maken als het kan. Dat heb je meer afleiding, kijk lekker om je heen, luister naar de vogel,kijk naar de natuur, laat alles gewoon even gaan. Geen instructrice. Gewoon jij, je paard en de natuur. Dat werkt bij mij in ieder geval. :)

There's no such thing like a 'no good horse' every 'no good horse' was made by a 'no good human'!

I live now in your heart, a lovely place to stay. And what you have in memories, no one can take away
RIP mijn mooie lieve gouden man, ik mis je.. (1991 - 2017)

**Geplaatst:** 17-04-19 20:46

Re: Kletstopic voor angstige ruiters

Geplaatst: 17-04-19 20:46

Galopje op buitenrit... Dat klinkt mij fantastisch in de oren. Top!!

There's no such thing like a 'no good horse' every 'no good horse' was made by a 'no good human'!

I live now in your heart, a lovely place to stay. And what you have in memories, no one can take away
RIP mijn mooie lieve gouden man, ik mis je.. (1991 - 2017)

Wie is er online