:wave: Ik meld me ook. Ik durf op het moment niet te rijden op het paard wat ik de afgelopen jaren met veel plezier heb gereden (endurance). Het is nogal een mafketel die graag een flinke sprong opzij maakt, kan schrikken van een grasspriet maar als het hem uitkomt compleet bomproof is. Geen peil op te trekken dus. Daarbij ben ik lang en is het een klein paard waardoor mijn balans wat minder is, dus ik heb er met enige regelmaat naast gelegen. Ik weet niet wat er anders was aan de val in september dan alle andere vallen daarvoor, maar ik zit er niet meer fijn op. En dat voelt hij haarfijn aan natuurlijk; de laatste keer begon hij tijdens het loswerken/dressuur te bokken - iets wat hij nog nooit had gedaan. Niet gevallen en doorgereden, maar zulke geintjes ken ik niet van hem, dus moet het aan mij liggen. En dan gaan we echt niet naar het bos.

Nu rijd ik dus niet, en de drempel wordt steeds groter. Dat mijn rug na meer dan een half jaar nog steeds niet goed is helpt ook niet. Ik màg niet vallen, en met dat in mijn achterhoofd stap ik op een paard.